"..Κυβερνητικοί άμαθοι στη χρήση της ισχύος (ελλείψει ευτροφίας ψυχής) βολεύονται να βλέπουν τον κόσμο επίπεδο καθώς μόνο επίπεδα μπορούν να σκέφτονται και να δρούν. Χωρίς να ζητάνε εξιλέωση από/για το παρελθόν (τους) συνεχίζουν να γοητεύονται από τις ρήξεις, αλλά ουδέποτε αναλαμβάνουν την ευθύνη για τους κινδύνους και τις καταστροφές που προκαλούν. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι πολλοί Ελληνες δεν έχουν τίποτα να χάσουν εκτός από την ψυχή τους, την οποία δεν θα παραδώσουν τόσο εύκολα στους κάθε είδους επαγγελματίες των «εμπόλεμων καταστάσεων» ή τους εμπόρους ψευδαισθήσεων...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

                                                              "TA NEA"- 09/06/16


Σβαρνούτ (αναδιπλωθείτε): "ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ" του Γιάννη Πανούση


Είναι ωραίο να πεθάνει κανείς
Προτού κάμη κάτι άξιον θανάτου
Αναξανδρίδης, ποιητής

Το μήνυμα του Στάλιν στην περίοδο του ελληνικού Εμφυλίου έχει διαχρονική αξία, όποιος κι αν ηγείται της Ρωσίας.

Μπορεί μερικοί να φαντασιώνονται ότι θα γίνουν νέοι Βελουχιώτηδες (επειδή κρέμασαν μια φωτογραφία του στον τοίχο τού κρατικο-κυβερνητικού τους γραφείου, χωρίς βέβαια πρόθεση «να πάρουν τα βουνά»). Μπορεί άλλοι να ουρλιάζουν (ή να ψελλίζουν) τσιτάτα περί ταξικής πάλης, πιστεύοντας ότι έτσι σώζουν την αμαρτωλή επαγγελματικο-οικονομική τους ψυχή (την οποία έχουν από καιρό πουλήσει στον αδηφάγο καπιταλισμό).

Θέλω όμως να πιστεύω ότι όλα αυτά είναι συμπτώματα συγκυρίας. Οτι η Αριστερά θα βρει ρυθμούς κι ανθρώπους για μια άλλη πορεία.

Για να συμβεί αυτή η ανανεωτική μεταμόρφωση, πρέπει κάποιος εχέφρων της κυβερνώσας να συμβάλει στην αναδίπλωση των περίεργων παρεκκλινόντων και να δοθεί χώρος και ρόλος στους μη-ανήκοντες αριστερούς.

Ας ελπίσουμε ότι οι συναντήσεις του Πρωθυπουργού με τον Πούτιν και τους άλλους ηγέτες «αριστερών»[;] χωρών τού [υπ]έδειξαν τον δρόμο της εθνικής επιβίωσης.

Μπορεί από το Θείο Βρέφος του 1981 να έχουμε σήμερα περάσει στο Αήττητο Αγόρι του 2015-16, αλλά ενώ στην πρώτη περίπτωση γνωρίζαμε ποιος ήταν ο κρυμμένος θεός, στη δεύτερη δεν είναι προφανές ποιος είναι ο κρυμμένος θησαυρός.

Το Κράτος, το κόμμα, το κατεστημένο, το κεφάλαιο;

Και με ποια μέσα επιδώκονται οι σκοποί;

Θυμίζω ότι δεν ζούμε σε απομονωμένα νησιά (πειρατών; Αγρίων;), ούτε λύνουμε τις διαφορές μας σε μονομαχίες ιπποτών ή με πισώπλατα μαχαιρώματα δόγηδων.

Κυβερνητικοί άμαθοι στη χρήση της ισχύος (ελλείψει ευτροφίας ψυχής) βολεύονται να βλέπουν τον κόσμο επίπεδο καθώς μόνο επίπεδα μπορούν να σκέφτονται και να δρούν. Χωρίς να ζητάνε εξιλέωση από/για το παρελθόν (τους) συνεχίζουν να γοητεύονται από τις ρήξεις, αλλά ουδέποτε αναλαμβάνουν την ευθύνη για τους κινδύνους και τις καταστροφές που προκαλούν.

Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι πολλοί Ελληνες δεν έχουν τίποτα να χάσουν εκτός από την ψυχή τους, την οποία δεν θα παραδώσουν τόσο εύκολα στους κάθε είδους επαγγελματίες των «εμπόλεμων καταστάσεων» ή τους εμπόρους ψευδαισθήσεων.

Το έχω ξαναγράψει. Ο,τι και όποιος δεν κινείται στο φως αλλά στό σκοτάδι, στα υπόγεια της παρανομίας και στις σπηλιές της βίας πρέπει να αποκηρυχθούν από όλους

Το «Σβαρνούτ» δεν έχει μόνο (γεω)πολιτικό νόημα. Σηματοδοτεί επίσης μια Νέα Εποχή της Ελληνικής Δημοκρατίας και κυρίως της κυβερνώσας Αριστεράς που θα κινείται πλέον απαρέγκλιτα μέσα στο πλαίσιο των κανόνων της αστικής κοινοβουλευτικής συνταγματικής τάξης.

ΥΓ1: Οποιος ανεβαίνει στο βήμα του Κοινοβουλίου πρέπει να είναι κάθε στιγμή έτοιμος να πέσει και στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας.

ΥΓ2: Αν υποθέσουμε, αν υποθέσουμε επαναλαμβάνω, ότι ο Πρωθυπουργός ήθελε να κυβερνήσει (αλλιώς;) με άλλους καλύτερους «δικούς του», πού θα τους έβρισκε;

-Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός