Βέβαια, απ' την άλλη, πώς το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, όταν από τις πλημμύρες πεθαίνουνε ένα σωρό άνθρωποι κάθε χρόνο και καταστρέφονται χιλιάδες στρέμματα και κατοικίες, πνίγονται ζώα, πλημμυρίζει ο Ποδονίφτης - ιδίως αν έχει προηγηθεί και πυρκαγιά, ή σεισμός, όπως στην Τουρκία, οπότε το νερό που πέφτει από πάνω με το τουλούμι δύσκολα θα το έλεγες «κοινωνικό αγαθό». (Τι μελό κλισέ αυτή η έκφραση...) Κι εξάλλου, γιατί στήνουμε φράγματα και αντιπλημμυρικά; Αν πλημμυρίσει ο Εβρος έχουμε μεγάλο θέμα - βέβαια όχι τώρα, πια, με τον φράχτη, άσχετα αν δεν τον θέλει ο διεθνιστής Παπαδημούλης. (Μπέστε, Τούρκοι, αλέστε.)

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 14-16/04/23

Προαστιακός
του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Εγινε και μια συναυλία διαμαρτυρίας για το νερό, χωρίς αυτό να κινδυνεύει από ιδιωτικοποίηση. Συναυλία «αντίστασης» διότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό - άσχετα αν όλοι πίνουμε εμφιαλωμένο από ιδιωτικές εταιρείες. Γιατί, ρε παιδιά, μήπως το ουίσκι δεν είναι κοινωνικό αγαθό; Η βότκα; Το τσίπουρο άνευ δεν είναι κοινωνικό αγαθό, δεν πρέπει να κρατικοποιηθεί για να μας έρχεται φθηνότερο, ιδίως το μονοποικιλιακό του Τυρνάβου, ή της Χαλκιδικής, από μαλαγουζιά;

Φαίνεται περίεργο, αλλά πρέπει να είμαστε περήφανοι που μόνο στην Ελλάδα ακμάζει αυτό το είδος του τραγουδιστή- αντιστασιακού. Είναι μια ειδική ταξιανθία ΠΟΠ, που δεν συναντάται σε άλλη χώρα - δεν αρκεί ένα κακό, ή καλό τραγούδι, αν δεν συνοδεύεται από αντίθεση στον ιμπεριαλισμό και προπαντός από καλά λεφτά. Μοναδική σύνθεση αποκλειστικής ελληνικής καταγωγής κι επινόησης, που αρνείται τον πόλεμο (επιλεκτικά) και είναι με τον άνθρωπο εν γένει.

Οπότε, ναι, όντως, το νερό είναι κοινωνικό αγαθό (γιατί, το ψωμί δεν είναι;) διότι με αυτό γεμίζουνε οι πισίνες στην Πάρο και σε άλλες φτωχές περιοχές της Ελλάδος - βέβαια, κι εκεί στην Πάρο και στη Μύκονο, στην Κω, στη Σαντορίνη πιο πολύ καταναλώνεται αλκοόλ παρά ύδωρ, αλλά δεν το λέμε για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας. Κάντε ένα γκάλοπ στα νησιά, ρωτώντας αν προτιμούν την υδατοαπαγόρευση ή την ποτοαπαγόρευση να δείτε τι αποτελέσματα θα προκύψουν και ποιο θεωρούν πραγματικά κοινωνικό αγαθό που βγάζει πολύ χρήμα, ιδίως αν είναι μπόμπα. (Υπάρχουν, βέβαια, περιοχές που ακόμα και το νερό είναι μπόμπα.)

Κάποιος, δε, πρέπει να κάνει μια εκτεταμένη μελέτη για το πόσο σημαντικό κοινωνικό αγαθό είναι τα παγάκια - τι θα κάναμε άραγε χωρίς αυτά; Καλοκαίρια και χειμώνες θα είχε εκλείψει ακόμα και η έννοια του κοκτέιλ.

Κι η θάλασσα είναι νερό, άρα κοινωνικό αγαθό, αλλά ρωτήστε κι αυτούς που πνίγονται. Και η ξαπλώστρα στην Ψαρού πάει χιλιάρικο. Η θάλασσα, δίπλα, βέβαια, είναι τζάμπα. Και τα καλά ξενοδοχεία πάνω στο κύμα είναι πανάκριβα, άσχετα αν το κύμα καθεαυτό είναι δωρεάν. Το κύμα είναι κοινωνικό αγαθό. Γιατί η γη, το έδαφος δεν κι αυτό κτήμα όλων των ανθρώπων, άρα δημόσιο αγαθό - ε, τότε τι τα θέλουμε το real estate, την ιδιοκτησία και τον ΕΝΦΙΑ; Γην και ύδωρ ζήτησαν οι Πέρσες. Δεν ζήτησαν μόνο ύδωρ. (Ασχετα αν πήραν τον πούλο τους.)

Βέβαια, απ' την άλλη, πώς το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, όταν από τις πλημμύρες πεθαίνουνε ένα σωρό άνθρωποι κάθε χρόνο και καταστρέφονται χιλιάδες στρέμματα και κατοικίες, πνίγονται ζώα, πλημμυρίζει ο Ποδονίφτης - ιδίως αν έχει προηγηθεί και πυρκαγιά, ή σεισμός, όπως στην Τουρκία, οπότε το νερό που πέφτει από πάνω με το τουλούμι δύσκολα θα το έλεγες «κοινωνικό αγαθό». (Τι μελό κλισέ αυτή η έκφραση...)

Κι εξάλλου, γιατί στήνουμε φράγματα και αντιπλημμυρικά; Αν πλημμυρίσει ο Εβρος έχουμε μεγάλο θέμα - βέβαια όχι τώρα, πια, με τον φράχτη, άσχετα αν δεν τον θέλει ο διεθνιστής Παπαδημούλης. (Μπέστε, Τούρκοι, αλέστε.)

Υπάρχουνε, λοιπόν, αντιφάσεις με το νερό: ας πούμε, χωρίς αυτό δεν δουλεύουν τα υδραυλικά φρένα, οι υδρόψυκτες μηχανές, αλλά από το βαρύ ύδωρ φτιάχνονται και οι ατομικές βόμβες. Είναι θέμα χρήσης, όλα καθορίζονται από τη χρήση: παράδειγμα ο υδαρής Αντώναρος που ρέει από τους Καραμανλικούς στην άλλη όχθη πασκίζοντας να βγάλει το άχτι του. Αλλη χρήση είχε πριν, άλλη θα έχει τώρα που προσελήφθη ως φωτοσκίαση για να γκρεμίσει τον καπιταλισμό.

Και μήπως ο Μιθριδάτης; Κι αυτός είναι στην ταξιανθία ΠΟΠ, έλλην τραγουδιστής-αντιστασιακός, που δεν φύεται σε άλλη χώρα. Συν το ότι το είδος πολλαπλασιάζεται διότι κάποιοι παλαιοί επιβάλλουν ιδεολογικά διόδια αν θες να γίνεις αποδεκτός στη φάρα. Αλλιώς μένεις χωρίς συναυλίες το καλοκαίρι κι αρχίζει η λειψυδρία. Διότι, μην ξεχνούμε: το ύδωρ είναι δημόσιο αγαθό. Οπότε τι να κάνουνε και οι νεοεισερχόμενοι; Προσαρμόζονται. Αρχίζουν και αγαπούν τον άνθρωπο εν γένει.

Ο αφορολόγητος, ημισκούμπριος ουμανισμός είναι πάντα προσοδοφόρος. Σκουμπρί, or not σκουμπρί, που λέει κι Σαίξπηρ. Μήπως οι νεροκολοκύθες δεν είναι κοινωνικό αγαθό; Το ξέρουμε, γι' αυτό προσέχουμε για να έχουμε κι απ' αυτές. Και οι νερόμυλοι και οι ανεμόμυλοι της Μυκόνου και του Δον Κιχώτη συμβάλλουν στις μεγάλες αυταπάτες που είναι αναγκαίες διότι ένα μέρος του πληθυσμού δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ψευδαισθήσεις. Το αίμα νερό δεν γίνεται.


Πέρα όμως από τις συναυλίες, τα εμφιαλωμένα και την παγκόσμια παραφροσύνη, ακόμα κι ο αέρας στις πόλεις είναι κοινωνικό αγαθό και ο ίδιος ο πλανήτης, και το κλίμα, αλλά όλα αυτά τα έχουμε ξεσκίσει. Ωστόσο, εμείς ας σταθούμε στο νερό και στο αλκοόλ - αν και ακόμα και το αλκοόλ χωρίς νερό δεν γίνεται. Απ' αυτή την άποψη το ύδωρ είναι όντως ένα δημόσιο αγαθό. (Να δούμε για πόσο ακόμα θα υπάρχει σε επάρκεια.) Αν προκύψει παγκόσμια λειψυδρία τότε οι τιμές του ουίσκι θα ανεβούν σε δυσθεώρητα ύψη, οπότε σε κάποιον βαθμό θα εξαφανιστεί και ο αλκοολισμός. Τότε πολλοί αλκοολικοί θα γίνουνε αλκαλικοί, σαν μπαταρίες, και θα τελειώσει η ιστορία.