Ποιά λόγια εκφραστικά των πιό λεπτών αισθημάτων να μπορέσω να βρω γιά να τιμήσω τον Πτέραρχο Δημήτρη Αποστολάκη, που έφυγε από τη ζωή...Δύσκολο, πολύ δύσκολο να το επιχειρήσει κανείς γιά έναν σπάνιο άνθρωπο όπως Αυτός, φύσει ευγενή, τόσο διορατικό, τόσο διεισδυτικό αλλά και αποφασιστικό, όπως απαιτούσε η ιδιότητά του ως Αρχηγού ΓΕΑ και μετέπειτα ως Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας,ως κατάλληλου δημόσιου άνδρα.
Θεωρώ εαυτόν ευτυχή που η εύνοια της τύχης με οδήγησε στον στενό πυρήνα των συνεργατών του ως ΥΦΕΘΑ, όλον τον χρόνο που ανήκε στην Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής ΄Αμυνας, σε συνέχεια της γνωριμίας μου μαζύ Του ως Αρχηγός ΓΕΑ.Η συνεργασία μαζύ Του μπορεί να ήταν απαιτητική και δύσκολη κάποτε, με τα προβλήματα ενίοτε κάποτε βουνό,δεν έλειπαν και οι εντάσεις, αλλά, στο τέλος της ημέρας, όταν κατά κανόνα είχε πλέον νυχτώσει, είχε πάντοτε έναν γλυκό λόγο να σού πει, μιά χειρονομία ανθρώπινη να σού επιφυλάξει. Και αυτό ήταν που έμενε.
Η «θητεία» υπό τον Αρχηγό Δημήτρη Αποστολάκη, ήταν ένα διαρκές σχολείο. Ήξερε τί ζητούσε και πώς, αλλά είχε πάντοτε και ένα ευήκοον ους, γιά ότιδήποτε λογικό, συγκροτημένο και ιεραρχημένο, που θα μπορούσε να ακούσει και να υιοθετήσει. ΄Ακουγε, ήθελε να μάθει την άποψη του άλλου, πριν βάλει την τελική υπογραφή του.
Αισθάνομαι φτωχότερος χωρίς το Δημήτρη Αποστολάκη.Ανήκει στη στενή χωρεία των ανθρώπων που αφήνουν ανεξίτηλο ίχνος στο βίο σου. ‘Ετσι Τον έζησα κι ήταν έξι χρόνια αυτά: μοναδικά χρόνια, με ισχυρό αποτύπωμα που διαγράφει πολύτιμη υποθήκη πορείας στη ζωή.
Ο Αρχηγός ήταν από αυτούς που θεωρούσα «σίγουρους» στο γάμο της κόρης μου Εβελίνας με τον ΄Αλκη της στις 9 Ιουλίου.Περισσότερες από μία φορά μού είχε τηλεφωνήσει γιά να Τού πω, πώς να έλθει, στον Άγιο Κωνσταντίνο, με τη σύντροφό του, τη Λίτσα. Αλλά αυτό το τελευταίο του μήνυμα δεν μού άφησε πολλά περιθώρια: «Οι ευχές μας, θα συνοδεύουν το ωραίο ζευγαρι και τους τυχερούς γονεις, αν τελικά ο άπιαστος ιός [covid],με εμποδίσει να παραστώ ,που τόχα σκοπό...».
Δυστυχώς πέρασε του ιού κι όχι του Δημήτρη Αποστολάκη, που έφυγε από τη ζωή λίγες ημέρες μετά...Θέλαμε τόσο πολύ να μάς σφίξουν το χέρι, με την αγαπημένη του Λίτσα, να ακούσουμε τις ευχές τους. Τέτοιες ευχές, οι ευχές τους θα μάς συνοδεύουν, είναι σαν να μάς τις είπαν....
Αποχαιρετώ τον Αρχηγό, τον Υφυπουργό μου με τον προσήκοντα σεβασμό και ιδιαίτερη τιμή. Οι περιλειπόμενοι που είχαμε την ευκαιρία να Τον γνωρίσουμε θα έχουμε ένα φωτεινό πρότυπο στο οποίο θα ανατρέχουμε στο βίο μας: Έναν άνθρωπο με όραμα και συγκροτημένες αξίες που τον οδηγούσαν στο βίο Του. Με συνεπές αντιδικτατορικό φρόνημα, ανάλογη δράση και με κόστος, με δημοκρατική ενόραση, με ανιδιοτελή αγάπη στον άνθρωπο, με άδολο το αίσθημα της συμπαράστασης στα προβλήματα των ανθρώπων.
Στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Ηράκλειο Κρήτης, ο Δημήτρης Αποστολάκης εκπροσώπησε επάξια το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή των Ελλήνων,επί σειρά ετών,προβάλλοντας τα προβλήματα του Νομού του και διεκδικώντας την επίλυσή τους, με τους συμπολίτες Του να Τον τιμούν με συνέπεια με την επιλογή τους. Το Ηράκλειο ήταν η δεύτερη ψυχή του.
Αγαπούσε τη ζωή ο Πτέραρχος. Η Κρήτη του, που το χώμα της θα σταθεί ελαφρύ να τον σκεπάσει, θα φιλοξενεί γιά πάντα ένα εξαιρετικό της τέκνο. Πόσες φορές δεν την πέρασε από τη μία άκρη στην άκρη-χειριστής σε μαχητικό αεροσκάφος της ΠΑ, πόσες φορές δεν την περπάτησε παντού, πόσες φορές δεν χανόταν στις θαλασσές της, δεινός κολυμβητής, πράγμα που Τού απέβη πολύτιμο, όταν δύο φορές απαιτήθηκε να εγκαταλείψει το μαχητικό του αεροσκάφος...
Οι συζητήσεις μαζύ Του δεν τελείωναν ποτέ, καθώς πάντοτε θα ανακαλούσε κάτι καινούργιο να μάς πει.
Τώρα μένουμε με τις πολύτιμες αναμνήσεις που μάς άφηνε κάθε φορά αυτός ο εκλιπών Ευπατρίδης Αξιωματικός και συνειδητός Δημοκράτης-σοσιαλιστής...
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
