Όσοι γνώριζαν την Ματίνα Βολάκη, θα κρατούν στην μνήμη τους την εικόνα μίας ενάρετης συναδέλφου δημοσιογράφου, που διακρινόταν για τον αδαμάντινο χαρακτήρα της, τις αταλάντευτες αξίες και την αξιοπρέπεια, με την οποία πορεύθηκε στο βίο της. Και θα την μνημονεύουν ως μία άξια γυναίκα, με πολλή και αδιαπραγμάτευτη αγάπη για την οικογένειά της, τη ζωή και τη δημοσιογραφία που υπηρέτησε και ετίμησε...

ΜΑΤΙΝΑ ΒΟΛΑΚΗ (1949-2023)

Μία εκλεκτή δημοσιογράφος και εξαιρετική γυναίκα, ένα άτομο ενάρετο που ξεχώριζε ως προσωπικότητα, αποτελώντας το σημείο των θετικών αναφορών από πολλούς, η Ματίνα Βολάκη, έφυγε από τη ζωή, χθες Πέμπτη, 28 Σεπτεμβρίου 2023. Ήταν 74 ετών.

Η Ματίνα κατέληξε σε συνέχεια βαρέως εγκεφαλικού που την χτύπησε στις διακοπές της στην Κάρπαθο, την ώρα που κολυμπούσε στο Λευκό, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού της ΜΕΘ του Ευγενίδειου Θεραπευτηρίου να την ανατάξουν, σε συνέχεια της ταχείας μεταφοράς της στην Ελευσίνα, με μεταγωγικό αεροσκάφος «C-130H» της ΠΑ.

 

Η εξόδιος ακολουθία για τη Ματίνα Βολάκη θα τελεσθεί στο Β’ Νεκροταφείο Αθηνών την ερχόμενη Δευτέρα, 2 Οκτωβρίου 2023, στις 11:00. Όσοι θέλουμε να την αποχαιρετίσουμε και να την τιμήσουμε..

Χωρίς το σύζυγό της, Νίκο Ρεΐση, που είχε χάσει, είχε καταλύσει στο πατρικό σπίτι του,στο Μεσοχώρι Καρπάθου,με το ίδιο παρόντα-απόντα, καθώς είχε φύγει από τη ζωή στις αρχές αυτού του χρόνου...

Η Ματίνα Βολάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Μετά το πέρας των λυκειακών σπουδών της, παρακολούθησε τριετείς σπουδές δημοσιογραφίας και ακολούθως τριετή μετεκπαίδευση στο Τμήμα Κοινωνιολογίας της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών, αποκτώντας τους αντίστοιχους τίτλους. Κι όλα αυτά παλεύοντας με τις δυσκολίες της ζωής γιά την επιβίωση και το συνεχή- συνεπή αγώνα της γιά να καταξιωθεί στη δημοσιογραφία που είχε θέσει, ως στόχο ζωής, να υπηρετήσει. Είχε παρακολουθήσει, επίσης, ως υπότροφος του διεθνούς δημοσιογραφικού οργανισμού Journalistes en Europe, ετήσιο μετεκπαιδευτικό δημοσιογραφικό πρόγραμμα, με έδρα το Παρίσι.

Τη δημοσιογραφική της καριέρα ξεκίνησε το 1974 στην εφημερίδα «ΑΥΓΗ» και ακολούθως, το 1978 στην «Πρωινή Ελευθεροτυπία». Στη συνέχεια, εργάσθηκε, επί δεκαετίες, στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», στο τμήμα της διεθνούς ειδησεογραφίας, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Είχε εκδώσει δικό της περιοδικό για την ασφάλεια στους χώρους εργασίας και είχε δώσει ενεργό παρών στο χώρο του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού, μέσω της ΕΣΗΕΑ.

Όπως τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε η ΕΣΗΕΑ: Όσοι γνώριζαν την Ματίνα Βολάκη, θα κρατούν στην μνήμη τους την εικόνα μίας ενάρετης συναδέλφου δημοσιογράφου, που διακρινόταν για τον αδαμάντινο χαρακτήρα της, τις αταλάντευτες αξίες και την αξιοπρέπεια, με την οποία πορεύθηκε στο βίο της. Και θα την μνημονεύουν ως μία άξια γυναίκα, με πολλή και αδιαπραγμάτευτη αγάπη για την οικογένειά της, τη ζωή και τη δημοσιογραφία που υπηρέτησε και ετίμησε...

Eκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους της και ιδιαιτέρως την πολυαγαπημένη της αδελφή Ελένη και τον ανιψιό της Χρήστο.

Αγαπημένη μου Ματίνα, ανακαλώ στην μνήμη μου όσα ζήσαμε μαζύ και και σε αποχαιρετώ με ιδιαίτερη θλίψη και απέραντη τιμή. Γαίαν έχοις ελαφράν...

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

Και εκεί πάνω στο όρος Σινά, θα πει ο Κύριος στον Μωυσή, και να τα αναγγείλει στον περιούσιο λαό του, «Αν πραγματικά θελήσετε ν' ακούσετε τα λόγια μου και φυλάξετε τη διαθήκη μου, θα είστε δικοί μου, μόνο εσείς, από όλους τους άλλους λαούς». Και αμέσως του παρέδωσε τις δέκα εντολές, τις οποίες έβαλε σε ένα ιερό κιβώτιο φτιαγμένο από ξύλο ακακίας και καλυμμένο ολόκληρη με καθαρό χρυσάφι. Καμία σχέση με την Κουμουνδούρου. Εικάζεται, ότι ο Στέφανος ήρθε στην Ελλάδα με κάποιες “εντολές”. Πότε και αν θα τις αποκωδικοποιήσει από το Αμερικάνικο κρυπτογραφικό σύστημα, που παραπέμπει στον άκρατο καπιταλισμό και στη χαλαρή (να πούμε) χαμογελαστή καθημερινότητα, είναι συνάρτηση πολλών συγκυριών....

Βίοι παράλληλοι και . . .

Οι πιθηκισμοί του Στέφανου!

ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΝΟΥΣΙΑ

Δεν καταλείπεται ουδεμία αμφιβολία, ο μέντορας τού Στέφανου, τρομάρα του, όταν τον ανέσυρε από τις ναυτιλιακές ρούγες όπου κλυδωνίζονται οι επιτήδειοι brokers του είδους, θα υπέθεσε ότι ανακάλυπτε τον σωτήρα της ελληνικής Αριστεράς, ή επί το ακριβέστερον, των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ (παύλα, Προοδευτική Συμμαχία, για να μην ξεχνιόμαστε) που λιμοκτονούν, όπως η κόρη του Φαραώ, περίπου δέκα πέντε αιώνες π.Χ. είχε ανακαλύψει, μέσα σε ένα καλάθι, που κλυδωνιζόταν εκεί στις όχθες του Νείλου, τον Μωυσή, (τον ανασυρθέντα εκ του ύδατος, σημαίνει), τον μετέπειτα σωτήρα των γενεών του Ιακώβ, (των φυλών του Ισραήλ, δηλαδή), που λιμοκτονούσαν στην Αίγυπτο.

Προφανώς ήξερε ο καθοδηγητής, ότι ο Μωυσής ήταν πολύ όμορφος, πράος και ταπεινός, αλλά και βραδύγλωσσος, βρε παιδί μου, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να εξελιχθεί σε μια προεξέχουσα Βιβλική προσωπικότητα. Ήταν θέμα χρόνου να βελτιώσει το ελάττωμά του. Όπως θέμα χρόνου θα είναι για τον Στέφανο να βελτιώσει τα ελλιπή ελληνικά του, (μαθαίνει, πολύ γρήγορα, κατά σχετική δήλωση), και η ανέλιξή του σε προεξέχουσα ηγετική προοδευτική (το αριστερή, ξεγράψτε το) προσωπικότητα, αρκεί για κάμποσα χρόνια οι “φυλές”, που τον ατενίζουν και προσεύχονται γι’ αυτόν, να εστιάζουν μόνον στο ότι είναι όμορφος, (είναι μεγάλη υπόθεση να σε αποκαλούν όμορφο!), και κατ’ επέκταση επικοινωνιακός.

Πολλά χρόνια χρειάστηκαν για να διδαχθεί ο Μωυσής την πατρογονική θρησκεία, δηλαδή τον μοναδικό θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Να υπενθυμίσουμε ότι όλα τα παιδιά του Ιακώβ με τις φαμίλιες τους, λόγω του λιμού που είχε πέσει στην πατρίδα τους, είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο, όπου τους περιέθαλψε ο αδερφός τους ο Ιωσήφ, τον οποίον είχαν πουλήσει και είχε γίνει τελικά ο κλειδοκράτορας του Φαραώ. 

Στην περίπτωση του Στέφανου, τίθεται το ερώτημα, κατά πόσον θα θελήσει να διδαχθεί την πατρογονική θρησκεία της Αριστεράς, όπως αυτή διαμορφώθηκε δια μέσω των τελευταίων δεκαετιών από τους θεόσταλτους (διάβαζε, ξενόδουλους) σωτήρες της ελληνικής κοινωνίας, Ζαχαριάδη, Βελουχιώτη, Μάρκο, Φλωράκη και λοιπούς εκδοροσφαγείς. Θα μου πείτε, μπορεί να αρχίσει από τον Κύρκο. Σύμφωνοι, αλλά θα πρόκειται για παρθενογένεση, και η ιστορία δεν διαβάζεται αποσπασματικά, ούτε παρθενοσυρράπτεται. Τώρα, πιστεύει κανείς, ότι ο Στέφανος θα σπεύσει να υιοθετήσει τα ξεθωριασμένα και έωλα συνθήματα της Αριστεράς; Η παραδοχή είναι καθολική, ο Στέφανος, εκτός από όμορφος είναι και επικίνδυνα έξυπνος για να έχει το μυαλό του στον Μαδούρο και στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, όπως ο προκάτοχός του.

Πολύ γρήγορα, ο Μωυσής θα πέσει στη δυσμένεια του Φαραώ, διότι σκότωσε έναν Αιγύπτιο, που βασάνιζε έναν Εβραίο, και θα φύγει στη γη Μαδιάμ. Όχι, δεν θα είναι αυτός που θα τα κάνει “γης μαδιάμ”, αλλά εκεί σε ένα πηγάδι θα συναντήσει τις επτά κόρες του ντόπιου ιερέα, και θα τις βοήθησε να ποτίσουν τα πρόβατά τους. Σε ανταμοιβή ο ιερέας του έδωσε γυναίκα (σύντροφο ήθελα να πω) την κόρη του Σεπφώρα, η οποία του έκανε δυο αγόρια. Επί τέλους, αυτό περίμενε ο θεός, να αποκτήσει δηλαδή ο Μωυσής οικογενειακό status, όπως λέμε στο κονάκι μας, απαραίτητο χαρακτηριστικό των μπροστάρηδων, για να του αναθέσει, μέσα από τη “φλεγομένη και μη καιομένη βάτο”, τη μεγάλη αποστολή, την Έξοδο του λαού του Ισραήλ από την Αίγυπτο. Ας μην κοροϊδευόμαστε, ο σύγχρονος ηγέτης, όπως ο Στέφανος, μιας παλαιολιθικής κομματικής τάσης δεν χρειάζεται να ακουμπάει σε αναχρονιστικές οικογενειακές νόρμες, αρκεί να βρίσκει αποκούμπι σε έναν σύντροφο από κάποια άλλη φυλή των Λευί, ο οποίος, ποιος ξέρει, μπορεί να φανεί και πολύ χρήσιμος, φθάνει να μην παραπέμπει σε Σόδομα και Γόμορα. Ποιος μίλησε για συντηρητική κοινωνία. Πιπέρι!

Ήρθε η στιγμή που ο Μωυσής, κατ’ εντολήν του Κυρίου έπρεπε να παρουσιαστεί ως αρχηγός ενώπιον όλων των πρεσβύτερων του Ισραήλ και να τους πείσει ότι αυτός θα τους λυτρώσει από την καταπίεση και θα τους ελευθερώσει. Για την περίπτωση της αμφισβήτησης, ο Θεός εμπλούτισε το ηγετικό ρεπερτόριο τού Μωυσή και με διάφορα ταχυδακτυλουργικά κόλπα, όπως τη μετατροπή του ραβδιού του σε φίδι. Και ποιος δεν θα πίστευε τότε ότι είναι θεόπεμπτος; Λέτε να τον μιμηθεί ο Στέφανος, και να παρουσιαστεί ενώπιον των πρεσβυτέρων της μακρινής Αριστεράς και άλλων καιροσκόπων, τύπου Τζάκρη, για να τους πείσει ότι αυτός μόνος μπορεί, και ότι δεν θα τους προδώσει (. . . τρις). Και αν το πολιτικό και κομματικό του υπόβαθρο δεν είναι αρκετό για τη δημιουργία ανορθωτικών τάσεων; Ε, τότε, ενώπιον το κομματικού Συνεδρίου (θα γίνει, άραγε;), θα αναφωνήσει τρις, “είμαι αρχηγός σας γιατί είμαι όμορφος και γιατί έτσι γουστάρω”. Αυτό το τελευταίο θα παραπέμπει σε υπέρμετρη αυτοπεποίθηση που εκπορεύεται από αόρατες επακουμβήσεις εκείθεν του Ατλαντικού.

Όμως ο Μωυσής συνέχισε να έχει αντιρρήσεις για το εάν θα τα καταφέρει, κυρίως αν θα μπορέσει να αρθρώσει πειστικό λόγο. Σ’ αυτό το σημείο, ο Θεός θα πει στον Μωυσή, «Έχεις τον αδελφό σου τον Λευίτη Ααρών, αυτός ξέρω μιλάει με ευκολία. Αυτός θα μιλάει αντί για σένα». Τ’ άκουσε και ο Στέφανος αυτά, και όρισε τον ΦΦΤ αντ΄ αυτού, να διαχειριστεί τα αναμμένα κάρβουνα του Κοινοβουλίου, και ο ίδιος, ελεύθερος και ωραίος, με σηκωμένα τα μανίκια, θα μοιράζει χαμόγελα, γυναικόλογα και λοιπές ασυναρτησίες, στις γειτονιές που, όμως, δεν τον εκφράζουν και δεν τον αντιπροσωπεύουν. Εξυπακούεται, ότι οι εθνικά επικίνδυνες μη-θέσεις του θα οφείλονται πάντοτε σε σαρδάμ ή πως αλλέως η κίτρινη στρεψοδικία θα τις χαρακτηρίζει.

Και βέβαια, ο Φαραώ ουδέποτε συμβιβάστηκε με την ιδέα να αφήσει ελεύθερους τους Εβραίους να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο, τους χρησιμοποιούσε ως δούλους, και ο Κύριος θα πει στον Μωυσή να κάνει υπομονή και ότι θα εξαναγκάσει Εκείνος τον Φαραώ να τους ελευθερώσει. Δέκα διακριτές “πληγές” αναγκάστηκε ο Θεός να στείλει στους Αιγύπτιους του Φαραώ (ήταν ο επόμενος, μετά τον πρώτο Φαραώ που είχε προσλάβει το Ιωσήφ στην αυλή του και είχε προσφέρει μακροχρόνια φιλοξενία στους αδερφούς του). 

Ποιος όμως θα εξαναγκάσει τον Φαραώ, που αποτελεί την ΣΥΡΙΖΑίϊκη νομενκλατούρα, η οποία ελέγχει τα αργυρά και τα χρυσαφικά της Κουμουνδούρου, να απελευθερώσει ιδέες και κομματικά ταμπού που κτίστηκαν επί σειρά ετών, με πολύ κόπο, ιδρώτα και ίσως και αίμα. Ποιος “από μηχανής θεός” θα δώσει συμβιβαστική λύση. Και αν όχι, αυτοί που συναπαρτίζουν τον Φαραώ από ποιες “πληγές” θα καμφθούν. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα καμφθούν και καλά θα κάνουν. Η παραδοσιακή ελληνική Αριστερά είναι αναγκαία και στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι. Η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτοθα ολοκληρωθεί. Η έξοδος των γνήσιων Αριστερών από την άχρωμη, άοσμη και την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσσούσα Κασσελακιάδα είναι το ζητούμενο.

Και εκεί πάνω στο όρος Σινά, θα πει ο Κύριος στον Μωυσή, και να τα αναγγείλει στον περιούσιο λαό του, «Αν πραγματικά θελήσετε ν' ακούσετε τα λόγια μου και φυλάξετε τη διαθήκη μου, θα είστε δικοί μου, μόνο εσείς, από όλους τους άλλους λαούς». Και αμέσως του παρέδωσε τις δέκα εντολές, τις οποίες έβαλε σε ένα ιερό κιβώτιο φτιαγμένο από ξύλο ακακίας και καλυμμένο ολόκληρη με καθαρό χρυσάφι. Καμία σχέση με την Κουμουνδούρου. Εικάζεται, ότι ο Στέφανος ήρθε στην Ελλάδα με κάποιες “εντολές”. Πότε και αν θα τις αποκωδικοποιήσει από το Αμερικάνικο κρυπτογραφικό σύστημα, που παραπέμπει στον άκρατο καπιταλισμό και στη χαλαρή (να πούμε) χαμογελαστή καθημερινότητα, είναι συνάρτηση πολλών συγκυριών.

Πάντως, η δεύτερη εντολή που δόθηκε στον Μωυσή επιτάσσει, «Δεν θα κατασκευάσεις για σένα είδωλα και κανενός είδους ομοίωμα, που να αντιπροσωπεύει οτιδήποτε βρίσκεται ψηλά στον ουρανό ή εδώ κάτω στη γη. Αυτά δεν θα τα προσκυνάς ούτε θα τα λατρεύεις, γιατί εγώ είμαι ο Κύριος, ο Θεός και απαιτώ αποκλειστικότητα». Ο Στέφανος, ήδη, εμφανίζεται, ή τον εμφανίζουν, ως είδωλο. Ίσως, μάλιστα, κάποιοι να προσπαθήσουν να τον προβάλλουν και στο ομοίωμα του Σπινόζα, τον Εβραίο μεν, τον αποσυνάγωγο δε, του δέκατου έκτου μ.Χ αιώνα. Όμως, θα πρέπει να γνωρίζει ο αριστερός φέρελπις, ότι τα είδωλα σε όλες τις θρησκείες, και επομένως και στη θρησκεία της Αριστεράς, είναι θανάσιμα απαγορευμένα.

Και ήρθε η μέρα που ο Μωυσής πήρε την εντολή να ετοιμαστούν για την τελική πορεία προς τη γη Χαναάν, τη γη της επαγγελίας. Οι Ισραηλίτες όμως ήταν ένας απείθαρχος λαός, και η καθοδήγησή του κομμάτι δύσκολο. Η επάνοδός του στον δρόμο του Θεού κατορθώθηκε με πολλές δυσκολίες και έφθασε στη γη της επαγγελίας υπό άλλον ηγέτη, πραγματικόν ηγέτη, τον Ιησού του Ναυή. Ο Μωυσής πέθανε στα μισά της διαδρομής. Άλλοι μοιράστηκαν τη δόξα του. Δεν φαίνεται σύγχρονος Ιησούς του Ναυή, αν ο Κασσελάκης ξεμείνει στα μισά της διαδρομής. Σε αυτή την περίπτωση θα έχει ξεμείνει και το Ελληνικό Κοινοβούλιο από γνήσια αντιπροσώπευση μιας σύγχρονης Αριστεράς. Συμφέρει;

Σήμερα, πάντως, ο Στέφανος, επιχείρησε με μια μονοζυγικής επικοινωνιακής μορφής ανακυβίστηση, μιμούμενος τους πιθήκους, να προσεγγίσει το στέκι παιδιών με αναπηρία. Δυστυχώς πέρασε κάτω από τον πήχυ, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και αυτό δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, καλός οιωνός.

28 Σεπτεμβρίου 2023. 

Γρηγόριος Δημ. Νούσιας – Αεροπόρος.

Όλες

BENIAMIN KAΡΑΚΩΣΤΑΝΟΓΛΟΥ: ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ "ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ" ΤΟΥ ΝΥΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑ...

 

Οδύνη για τον αδόκητο θάνατο της Αρετής Μιχιώτη, μιας γυναίκας από την οποία δεν έλειψε ποτέ η ειλικρινής και ουσιαστική ευαισθησία για τον άνθρωπο, σε εποχές όπου η πλειοδοσία του φαίνεσθαι υπερτερεί και τελικώς επικρατεί εις βάρος της ουσίας των πραγμάτων, όπως θα έπρεπε...

ΑΡΕΤΗ ΜΙΧΙΩΤΗ (1929- 2023)

Mία τόσο ενάρετη Αρετή, μία δυναμική Αρετή, μία Αρετή-βράχος στις πολλές και ποικίλες δυσκολίες που γεύθηκε στο βίο της, δίχως να υποστείλει στιγμή το αγωνιστικό της φρόνημα, έφυγε από τη ζωή την περασμένη Παρασκευή πλήρης ημερών, σε ηλικία 94 ετών.

Οδοντίατρος στο επάγγελμα, η Αρετή Μιχιώτη, το γένος Κακαλέτση, γεννημένη στην Δράμα, μαζί με τον αξέχαστο σύζυγό της, Νίκο Μιχιώτη, γιατρό-παθολόγο, που έφυγε από τη ζωή το 2014, είχαν αναδείξει την επαγγελματική τους στέγη στο Αιγάλεω, στην οδό Ελλησπόντου 14, σε σημείο ακόμη και δωρεάν υποδοχής και περίθαλψης ανθρώπων του πόνου, γιατροί των πτωχών, που δεν είδαν ποτέ την ιατρική που ασκούσαν ως πηγή πλουτισμού.

Με αγνή πίστη στις αρχές και τους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο, από τις γραμμές της Αριστεράς και οι δύο, η Αρετή Μιχιώτη και ο Νίκος Μιχιώτης, ο Νίκος Μιχιώτης και η Αρετή Μιχιώτη. Πλήρωσαν βαρύ τίμημα και εδίδαξαν πρότυπα, που ακόμη πολλοί θυμούνται και τιμούν στο Αιγάλεω.

Περισσότερο από μισό αιώνα πορεύθηκε μαζί με το σύζυγό της η Αρετή Μιχιώτη, σταθερή συμπαραστάτης στο πλευρό του, στις αμέτρητες δυσκολίες που γεύθηκε για τα πολιτικά του πιστεύω. Η σύλληψή του από τη χούντα των συνταγματαρχών, μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, ήταν το τελευταίο «ραντεβού» του με την αυθαιρεσία, από όπου η Αρετή Μιχιώτη περίμενε καρτερικά και αγόγγυστα την απόλυσή του.

Η Αρετή Μιχιώτη φεύγει από τη ζωή, «τυλιγμένη» στην απέραντη φροντίδα των παιδιών της, του Στέφανου, Συμβούλου Διοίκησης και του Θανάση, Καθηγητή Διοίκησης στο ΕΑΠ, των συζύγων τους αντιστοίχως, Πελαγίας, ξενοδόχου και Μαρίας, ιατρού-καρδιολόγου και των εγγονιών της, Αναστασίας-Αρετής Νίκου, Νικόλα και Ροδάνθης-Αρετής. Δεν την άφησαν στιγμή μόνη στις δύσκολες δοκιμασίες που πέρασε τους τελευταίους μήνες, με την ίδια πάντοτε αποφασιστικότητα και βούληση από την ίδια να τις αντιμετωπίσει στα ίσια.

Την ερχόμενη Τρίτη, 26 Σεπτεμβρίου 2023, πολλοί θα είναι αυτοί που θα βρεθούν στο Αιγάλεω, στις 11:00,  στον Ιερό Ναό Εσταυρωμένου, για το ύστατο χαίρε στην Αρετή Μιχιώτη, τιμώντας, στο πρόσωπό της, τη συνέπεια σε αρχές και αξίες, που ήλθε να σηματοδοτήσει το πέρασμά της από τη ζωή.

Ο υπογράφων, ως Μηχιώτης και εγώ, εκφράζω την οδύνη μου για τον αδόκητο θάνατο της Αρετής Μιχιώτη, μιας γυναίκας από την οποία δεν έλειψε ποτέ η ειλικρινής και ουσιαστική ευαισθησία για τον άνθρωπο, σε εποχές όπου η πλειοδοσία του φαίνεσθαι υπερτερεί και τελικώς επικρατεί εις βάρος της ουσίας των πραγμάτων, όπως θα έπρεπε. 

Εμείς οι ζώντες, οι περιλειπόμενοι, αναλογιζόμαστε το κενό από τέτοιες βαρειές απώλειες που δεν είναι αναπληρώσιμες και αναζητούμε τον δρόμο, ώστε τέτοιες υποθήκες, όπως της Αρετής Μιχιώτη που μάς άφησε να πιάνουν τόπο.

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης