Aπό "ΤΑ ΝΕΑ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 18/04/23 |
ΤΟΥ Ι.Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ
Ποτέ δεν πίστευα ότι η περίπτωση Κασιδιάρη θα προκαλούσε τόση κουβέντα στην ελληνική κοινωνία.
Εκανα λάθος. Και τι δεν έχουν επικαλεστεί οι αυτόκλητοι ενδιαφερόμενοι για να διασώσουν το αντικείμενο της στοργής τους. Από «κυβερνητική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη» έως «καταπάτηση των δικαιωμάτων» ενός καταδικασμένου ηγετικού μέλους εγκληματικής οργάνωσης.
Για ποιον λόγο; Επειδή το Κοινοβούλιο ψήφισε μια νομοθετική ρύθμιση που θέτει τις εγκληματικές οργανώσεις εκτός εκλογών.
Με στόχο να θέσει εκτός εκλογών το κόμμα του Κασιδιάρη; Προφανώς. Αλλά δεν βλέπω το πρόβλημα. Θα μας λείψει ο αρχηγός;
Από εκεί και πέρα άρχισε ένα ακατανόητο πατιρντί.
Υπήρξαν βάσιμες υπόνοιες ότι κάποιοι στον Αρειο Πάγο σχεδίαζαν καταστρατήγηση της ρύθμισης. Το Κοινοβούλιο προχώρησε σε δεύτερη νομοθετική ρύθμιση για να διασφαλίσει την εφαρμογή του νόμου.
Και ξαφνικά ένα ανεγκέφαλο μέρος της αντιπολίτευσης και του Τύπου συντάχθηκε με την απόπειρα καταστρατήγησης. Ή (ακόμη χειρότερα) αντέδρασαν στην αντιμετώπισή της. Μέχρι για «δωροδοκία» μίλησε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης.
Αν ισχύει θα είναι η πρώτη «δωροδοκία» δικαστή παγκοσμίως προκειμένου να εφαρμόσει τον νόμο!
Αλλοι αντιδρούν από ανοησία. Αλλοι από φανατισμό. Αλλοι επειδή στην πραγματικότητα ήθελαν τον Κασιδιάρη στις εκλογές για δικούς τους κουτοπόνηρους υπολογισμούς.
Τι να πεις; Δυστυχώς υπάρχουν και πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί τους.
Οταν λοιπόν δεν καταλαβαίνουν πως ένα ζήτημα δημοκρατικής τάξης δεν έχει σχέση με μικροκομματικούς υπολογισμούς όποιος κι αν ωφελείται, δεν υπάρχει τίποτα να εξηγήσεις. Τόσο καταλαβαίνουν.
Περισσότερο με προβληματίζουν όσοι οχυρώνονται πίσω από το (εύλογο) επιχείρημα πως τέτοια φαινόμενα πρέπει να αντιμετωπίζονται από τους ψηφοφόρους κι όχι με απαγορευτικές ρυθμίσεις.
Καμία αντίρρηση. Μακάρι οι ψηφοφόροι να κάνουν τελικά το καθήκον τους. Αλλά τι πειράζει εκτός από το ευχέλαιο να πάρουμε και καμία γάτα;
Ακόμη κι αν μας κάνουν μούτρα οι «κασιδιαραίοι», υποθέτω θα το αντέξουμε.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να δεχτώ τη λογική ότι η δημοκρατία δεν θα αμύνεται για να μη στενοχωρεί όσους την απειλούν.
Αλλωστε τώρα πάθαμε και μάθαμε. Κανείς δεν δικαιούται να παριστάνει τον ανήξερο.
Η χώρα έζησε για μία δεκαετία ένα πρωτοφανές ξεχαρβάλωμα με όλες τις πιθανές και απίθανες εκδοχές εκτροπής και εκτροχιασμού.
Δεν ξέρω ποιοι ενδιαφέρονται να ξαναρχίσουν αυτό το καταστροφικό παιχνίδι. Αλλά δεν ξέρω πολλούς ενδιαφερόμενους να το υποστούν πάλι από την αρχή.
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ
Κάποτε οι Κρητικοί ήταν πολύ υπερήφανοι για τις μπαλοθιές τους. Στην κορύφωση ενός γλεντιού, ενός γάμου και, φυσικά, στην Ανάσταση, άρπαζαν τα όπλα και ξεκινούσαν τις ομοβροντίες. Κάθε τόσο σκοτωνόταν και κάποιος από μια αδέσποτη, αλλά το ατυχές γεγονός θεωρούνταν παράπλευρη απώλεια ενός πατροπαράδοτου εθίμου που αποτελούσε δείγμα ανδρισμού, εξού και κάποιος Πολάκης φωτογραφιζόταν συχνά - πυκνά να επιδίδεται σε αυτό. Κάποια στιγμή επικράτησε η λογική και το έθιμο κάπως υποχώρησε, χωρίς πάντως να εξαφανιστεί τελείως.
Εθιμο που παραπέμπει στον ηρωισμό και την ευρηματικότητα των Ελλήνων την εποχή της Τουρκοκρατίας ήταν και ο σαϊτοπόλεμος στην Καλαμάτα, γνωστός ως «ζεϊμπέκικο της φωτιάς». Κάτοικοι χωρίζονταν σε μπουλούκια και αντάλλασσαν εκρηκτικά την Κυριακή του Πάσχα μέχρι που σκοτώθηκε ένας εικονολήπτης το 2019 και ο δήμαρχος, αφού πρώτα δήλωσε ότι το έθιμο δεν θα απαγορευτεί γιατί έχει ηλικία 200 ετών, αναγκάστηκε τελικά να ανακρούσει πρύμνα.
Δεν συνέβη όμως το ίδιο με τα περίφημα βεγγαλικά. Αυτά δεν μπορεί να τα αγγίξει κανείς. Καμιά κυβέρνηση, δεξιά ή αριστερή, δεν έχει τολμήσει να λάβει μέτρα για να περιοριστεί αυτό το «έθιμο», που ακρωτηριάζει τους ανθρώπους και τρομοκρατεί τα ζώα. Δεν μιλάμε εδώ μόνο για κάποιες κροτίδες που πετούν τα πιτσιρίκια στις γειτονιές την Ανάσταση για να εντυπωσιάσουν τις γκόμενες, να τρομάξουν τους γονείς τους ή απλώς να σπάσουν πλάκα. Μιλάμε για οργανωμένες καταστάσεις, που σχεδιάζονται καιρό πριν, είναι γνωστές στις Αρχές και όχι μόνο δεν αποθαρρύνονται, αλλά διαφημίζονται κι από πάνω.
Ο «παραδοσιακός ρουκετοπόλεμος» στον Βροντάδο της Χίου, για παράδειγμα, θα έπρεπε να έχει απαγορευτεί χρόνια τώρα, καθώς από τις δεκάδες χιλιάδες αυτοσχέδιες ρουκέτες που εκτοξεύονται το βράδυ του Μ. Σαββάτου ανάμεσα σε συγκεκριμένες εκκλησίες δύο ενοριών κινδυνεύουν ζωές και ιδιοκτησίες. Οι διαμαρτυρίες ομάδων κατοίκων, όμως, δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα, η σχετική τροπολογία δεν υπερψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο, η δημοτική αρχή κάνει τον Κινέζο και κάποια μέτρα που πήγε να πάρει φέτος η Αστυνομία προκάλεσαν την αντίδραση των «ρουκετατζήδων» που απείλησαν ότι… δεν θα τηρήσουν το έθιμο. Εκαναν πίσω όμως, καθώς στο νησί είχε καταφτάσει συνεργείο του Ντάρεν Αρονόφσκι προκειμένου να καταγράψει την τριτοκοσμική βαρβαρότητα και να την προβάλει στο Λας Βέγκας.
Ισως να είναι αναγκαία μια διευκρίνιση. Πόλεμοι, πραγματικοί και πολύνεκροι πόλεμοι, γίνονται αυτές τις μέρες στην Ουκρανία και στο Σουδάν. Τα υπόλοιπα είναι επικίνδυνες ανοησίες κακομαθημένων ανθρώπων με την κάλυψη τοπικών και κεντρικών αρχών που δεν εφαρμόζουν συνειδητά τους νόμους για λόγους διαφημιστικούς, ψηφοθηρικούς, ή απλώς από αδιαφορία.
ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Διαγενομένου του Μεγάλου Σαββάτου, έπεσαν στην αντίληψή μου αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τον καθηγητή Ιωακείμ Γρυσπολάκη, άλλοτε πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, αξιοσέβαστο άνθρωπο που και τα πανεπιστήμια όπου υπηρέτησε τίμησε, και την επιστήμη του, και ο δημόσιος λόγος του μετά την αφυπηρέτησή του είναι παρεμβατικός και ευγενής. Αυτό που μου έκανε εντύπωση δεν ήταν καθαυτή η επίθεση, όσο το ότι τον επέκριναν πρόσωπα που, στο παρελθόν, είχαν συμπαρασταθεί στον τότε πρύτανη, όταν τον είχαν προπηλακίσει κατ' επανάληψη επειδή προσπάθησε να πολεμήσει την ανομία εντός του πανεπιστημίου.
Ο λόγος της απαξίωσής του; Ο διορισμός του ως προέδρου του επταμελούς διοικητικού συμβουλίου του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου Κρήτης, που σύμφωνα με τον νόμο 5021/2023 λειτουργεί στο εξής (όπως και άλλα τέσσερα μουσεία) ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ).
Τι έκανε, άραγε, να επιτεθούν κατά του καθηγητή Γρυσπολάκη, πρόσωπα γνωστά για τις φιλελεύθερες ιδέες τους και για την ανάγκη το πανεπιστήμιο να απαλλαγεί από τους τραμπούκους οι οποίοι φαλκιδεύουν την ελευθερία του λόγου στον χώρο του;
Ποτέ δεν πίστευα ότι η περίπτωση Κασιδιάρη θα προκαλούσε τόση κουβέντα στην ελληνική κοινωνία.
Εκανα λάθος. Και τι δεν έχουν επικαλεστεί οι αυτόκλητοι ενδιαφερόμενοι για να διασώσουν το αντικείμενο της στοργής τους. Από «κυβερνητική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη» έως «καταπάτηση των δικαιωμάτων» ενός καταδικασμένου ηγετικού μέλους εγκληματικής οργάνωσης.
Για ποιον λόγο; Επειδή το Κοινοβούλιο ψήφισε μια νομοθετική ρύθμιση που θέτει τις εγκληματικές οργανώσεις εκτός εκλογών.
Με στόχο να θέσει εκτός εκλογών το κόμμα του Κασιδιάρη; Προφανώς. Αλλά δεν βλέπω το πρόβλημα. Θα μας λείψει ο αρχηγός;
Από εκεί και πέρα άρχισε ένα ακατανόητο πατιρντί.
Υπήρξαν βάσιμες υπόνοιες ότι κάποιοι στον Αρειο Πάγο σχεδίαζαν καταστρατήγηση της ρύθμισης. Το Κοινοβούλιο προχώρησε σε δεύτερη νομοθετική ρύθμιση για να διασφαλίσει την εφαρμογή του νόμου.
Και ξαφνικά ένα ανεγκέφαλο μέρος της αντιπολίτευσης και του Τύπου συντάχθηκε με την απόπειρα καταστρατήγησης. Ή (ακόμη χειρότερα) αντέδρασαν στην αντιμετώπισή της. Μέχρι για «δωροδοκία» μίλησε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης.
Αν ισχύει θα είναι η πρώτη «δωροδοκία» δικαστή παγκοσμίως προκειμένου να εφαρμόσει τον νόμο!
Αλλοι αντιδρούν από ανοησία. Αλλοι από φανατισμό. Αλλοι επειδή στην πραγματικότητα ήθελαν τον Κασιδιάρη στις εκλογές για δικούς τους κουτοπόνηρους υπολογισμούς.
Τι να πεις; Δυστυχώς υπάρχουν και πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί τους.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να δεχτώ τη λογική ότι η δημοκρατία δεν θα αμύνεται για να μη στενοχωρεί όσους την απειλούν. Αλλωστε τώρα πάθαμε και μάθαμε. Κανείς δεν δικαιούται να παριστάνει τον ανήξερο. Η χώρα έζησε για μία δεκαετία ένα πρωτοφανές ξεχαρβάλωμα με όλες τις πιθανές και απίθανες εκδοχές εκτροπής και εκτροχιασμού.Δεν ξέρω ποιοι ενδιαφέρονται να ξαναρχίσουν αυτό το καταστροφικό παιχνίδι. Αλλά δεν ξέρω πολλούς ενδιαφερόμενους να το υποστούν πάλι από την αρχή.Εδώ ο Κατρούγκαλος κατήγγειλε εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης στον εμφύλιο του Σουδάν. Είναι αλήθεια ότι το είχαμε δει παλαιότερα και στο σινεμά με τον Τσάρλτον Ιστον στο «Χαρτούμ».
Οταν λοιπόν δεν καταλαβαίνουν πως ένα ζήτημα δημοκρατικής τάξης δεν έχει σχέση με μικροκομματικούς υπολογισμούς όποιος κι αν ωφελείται, δεν υπάρχει τίποτα να εξηγήσεις. Τόσο καταλαβαίνουν.
Περισσότερο με προβληματίζουν όσοι οχυρώνονται πίσω από το (εύλογο) επιχείρημα πως τέτοια φαινόμενα πρέπει να αντιμετωπίζονται από τους ψηφοφόρους κι όχι με απαγορευτικές ρυθμίσεις.
Καμία αντίρρηση. Μακάρι οι ψηφοφόροι να κάνουν τελικά το καθήκον τους. Αλλά τι πειράζει εκτός από το ευχέλαιο να πάρουμε και καμία γάτα;
Ακόμη κι αν μας κάνουν μούτρα οι «κασιδιαραίοι», υποθέτω θα το αντέξουμε.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να δεχτώ τη λογική ότι η δημοκρατία δεν θα αμύνεται για να μη στενοχωρεί όσους την απειλούν.
Αλλωστε τώρα πάθαμε και μάθαμε. Κανείς δεν δικαιούται να παριστάνει τον ανήξερο.
Η χώρα έζησε για μία δεκαετία ένα πρωτοφανές ξεχαρβάλωμα με όλες τις πιθανές και απίθανες εκδοχές εκτροπής και εκτροχιασμού.
Δεν ξέρω ποιοι ενδιαφέρονται να ξαναρχίσουν αυτό το καταστροφικό παιχνίδι. Αλλά δεν ξέρω πολλούς ενδιαφερόμενους να το υποστούν πάλι από την αρχή.
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ
Κάποτε οι Κρητικοί ήταν πολύ υπερήφανοι για τις μπαλοθιές τους. Στην κορύφωση ενός γλεντιού, ενός γάμου και, φυσικά, στην Ανάσταση, άρπαζαν τα όπλα και ξεκινούσαν τις ομοβροντίες. Κάθε τόσο σκοτωνόταν και κάποιος από μια αδέσποτη, αλλά το ατυχές γεγονός θεωρούνταν παράπλευρη απώλεια ενός πατροπαράδοτου εθίμου που αποτελούσε δείγμα ανδρισμού, εξού και κάποιος Πολάκης φωτογραφιζόταν συχνά - πυκνά να επιδίδεται σε αυτό. Κάποια στιγμή επικράτησε η λογική και το έθιμο κάπως υποχώρησε, χωρίς πάντως να εξαφανιστεί τελείως.
Εθιμο που παραπέμπει στον ηρωισμό και την ευρηματικότητα των Ελλήνων την εποχή της Τουρκοκρατίας ήταν και ο σαϊτοπόλεμος στην Καλαμάτα, γνωστός ως «ζεϊμπέκικο της φωτιάς». Κάτοικοι χωρίζονταν σε μπουλούκια και αντάλλασσαν εκρηκτικά την Κυριακή του Πάσχα μέχρι που σκοτώθηκε ένας εικονολήπτης το 2019 και ο δήμαρχος, αφού πρώτα δήλωσε ότι το έθιμο δεν θα απαγορευτεί γιατί έχει ηλικία 200 ετών, αναγκάστηκε τελικά να ανακρούσει πρύμνα.
Δεν συνέβη όμως το ίδιο με τα περίφημα βεγγαλικά. Αυτά δεν μπορεί να τα αγγίξει κανείς. Καμιά κυβέρνηση, δεξιά ή αριστερή, δεν έχει τολμήσει να λάβει μέτρα για να περιοριστεί αυτό το «έθιμο», που ακρωτηριάζει τους ανθρώπους και τρομοκρατεί τα ζώα. Δεν μιλάμε εδώ μόνο για κάποιες κροτίδες που πετούν τα πιτσιρίκια στις γειτονιές την Ανάσταση για να εντυπωσιάσουν τις γκόμενες, να τρομάξουν τους γονείς τους ή απλώς να σπάσουν πλάκα. Μιλάμε για οργανωμένες καταστάσεις, που σχεδιάζονται καιρό πριν, είναι γνωστές στις Αρχές και όχι μόνο δεν αποθαρρύνονται, αλλά διαφημίζονται κι από πάνω.
Ο «παραδοσιακός ρουκετοπόλεμος» στον Βροντάδο της Χίου, για παράδειγμα, θα έπρεπε να έχει απαγορευτεί χρόνια τώρα, καθώς από τις δεκάδες χιλιάδες αυτοσχέδιες ρουκέτες που εκτοξεύονται το βράδυ του Μ. Σαββάτου ανάμεσα σε συγκεκριμένες εκκλησίες δύο ενοριών κινδυνεύουν ζωές και ιδιοκτησίες. Οι διαμαρτυρίες ομάδων κατοίκων, όμως, δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα, η σχετική τροπολογία δεν υπερψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο, η δημοτική αρχή κάνει τον Κινέζο και κάποια μέτρα που πήγε να πάρει φέτος η Αστυνομία προκάλεσαν την αντίδραση των «ρουκετατζήδων» που απείλησαν ότι… δεν θα τηρήσουν το έθιμο. Εκαναν πίσω όμως, καθώς στο νησί είχε καταφτάσει συνεργείο του Ντάρεν Αρονόφσκι προκειμένου να καταγράψει την τριτοκοσμική βαρβαρότητα και να την προβάλει στο Λας Βέγκας.
Καμιά κυβέρνηση, δεξιά ή αριστερή, δεν έχει τολμήσει να λάβει μέτρα για να περιοριστεί αυτό το «έθιμο», που ακρωτηριάζει τους ανθρώπους και τρομοκρατεί τα ζώα. Δεν μιλάμε εδώ μόνο για κάποιες κροτίδες που πετούν τα πιτσιρίκια στις γειτονιές την Ανάσταση για να εντυπωσιάσουν τις γκόμενες, να τρομάξουν τους γονείς τους ή απλώς να σπάσουν πλάκα. Μιλάμε για οργανωμένες καταστάσεις, που σχεδιάζονται καιρό πριν, είναι γνωστές στις Αρχές και όχι μόνο δεν αποθαρρύνονται, αλλά διαφημίζονται κι από πάνω.Ως «καθιερωμένος πόλεμος» περιγράφεται από τα μέσα ενημέρωσης και ένα άλλο έθιμο που προσελκύει τους τουρίστες και τους περίεργους, η ρίψη φωτοβολίδων, βεγγαλικών και μολότοφ μόλις ο ιερέας πει το Χριστός Ανέστη σε μια συγκεκριμένη εκκλησία του Νέου Κόσμου (φωτογραφία), με αποτέλεσμα να υψώνονται φλόγες αρκετών μέτρων.
Ισως να είναι αναγκαία μια διευκρίνιση. Πόλεμοι, πραγματικοί και πολύνεκροι πόλεμοι, γίνονται αυτές τις μέρες στην Ουκρανία και στο Σουδάν. Τα υπόλοιπα είναι επικίνδυνες ανοησίες κακομαθημένων ανθρώπων με την κάλυψη τοπικών και κεντρικών αρχών που δεν εφαρμόζουν συνειδητά τους νόμους για λόγους διαφημιστικούς, ψηφοθηρικούς, ή απλώς από αδιαφορία.
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 18/04/23 |
Διαγενομένου του Μεγάλου Σαββάτου, έπεσαν στην αντίληψή μου αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τον καθηγητή Ιωακείμ Γρυσπολάκη, άλλοτε πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, αξιοσέβαστο άνθρωπο που και τα πανεπιστήμια όπου υπηρέτησε τίμησε, και την επιστήμη του, και ο δημόσιος λόγος του μετά την αφυπηρέτησή του είναι παρεμβατικός και ευγενής. Αυτό που μου έκανε εντύπωση δεν ήταν καθαυτή η επίθεση, όσο το ότι τον επέκριναν πρόσωπα που, στο παρελθόν, είχαν συμπαρασταθεί στον τότε πρύτανη, όταν τον είχαν προπηλακίσει κατ' επανάληψη επειδή προσπάθησε να πολεμήσει την ανομία εντός του πανεπιστημίου.
Ο λόγος της απαξίωσής του; Ο διορισμός του ως προέδρου του επταμελούς διοικητικού συμβουλίου του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου Κρήτης, που σύμφωνα με τον νόμο 5021/2023 λειτουργεί στο εξής (όπως και άλλα τέσσερα μουσεία) ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ).
Τι έκανε, άραγε, να επιτεθούν κατά του καθηγητή Γρυσπολάκη, πρόσωπα γνωστά για τις φιλελεύθερες ιδέες τους και για την ανάγκη το πανεπιστήμιο να απαλλαγεί από τους τραμπούκους οι οποίοι φαλκιδεύουν την ελευθερία του λόγου στον χώρο του;
Τι ωθεί πρόσωπα που υποτίθεται ότι απεχθάνονται τις πελατειακές σχέσεις να συντάσσονται με τον συνδικαλισμό της αρχαιολογίας, που προσπάθησε με νύχια και με δόντια να υπονομεύσει τη μετατροπή των μεγάλων μουσείων της χώρας σε ΝΠΔΔ - την απαλλαγή τους, δηλαδή, από τον εσμό των κρατικοδίαιτων που είχαν μετατρέψει την εργασία τους σε μια προνομιούχο ενασχόληση για τους ίδιους και την επαγγελματική κάστα τους; Τι τους κάνει να υβρίζουν προσωπικότητες, όπως ο προαναφερθείς, που δέχτηκαν να βάλουν πλάτη ώστε να υλοποιηθεί ο νέος νόμος;
Φαινομενικά, δεν έχουν λόγο. Επειδή οι επιλεγέντες είναι σπουδαίοι επιστήμονες, με αδιαμφισβήτητο έργο. Οι καθηγητές Αρχιτεκτονικής Δημήτρης Οικονόμου (πρόεδρος στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο) και Γιώργος Πανέτσος (Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών), η αρχιτεκτόνισσα και πολιτικός μηχανικός Νίκη Μάνου-Ανδρεάδη (Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης), ο επίτιμος έφορος αρχαιοτήτων και καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας Χαράλαμπος Μπακιρτζής (Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης) και βέβαια ο καθηγητής Γρυσπολάκης. Τα πρόσωπα αυτά πλαισιώνονται από μεγάλα ονόματα της επιστήμης. Πλούσια βιογραφικά έχουν και οι γενικοί διευθυντές των μουσείων.
Τι ενοχλεί επ' αυτού τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως φιλελεύθερους που μέμφονται τις επιλογές των προσώπων τα οποία ορίστηκαν; Δεν μπορώ να δω άλλο κίνητρο από τον φθόνο προσώπων που πίστευαν ότι θα αξιοποιηθούν με δημόσια οφίκια από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, τα οποία δεν τους δόθηκαν ποτέ. Κι αυτό μπορεί να είναι κίνητρο αλλαγής στάσης και έναρξης αθέμιτης αντιπολίτευσης - ουσιαστικά με «επιχειρήματα» της ατζέντας συριζαίων και αναξιοποίητων καραμανλικών.
Δουλειά όλων είναι να αλλάξουν τα πάντα. Να μην υπάρχουν κλειστές αίθουσες, να μην υπάρχουν κενά, να προσλαμβάνονται ή να προάγονται εξειδικευμένοι υπάλληλοι που θα δουλεύουν, να μην κλείνουν όταν αποφασίζει ο συνδικαλισμός, να μην είναι χώροι έκθεσης της κομματικής κουρελαρίας ανάλογης των πανεπιστημίων, να έχουν ανταγωνιστικά πωλητήρια, να αναδεικνύουν τα υπάρχοντα εκθέματα και να διοργανώνουν σημαντικές εκθέσεις, να ενισχύουν τη φήμη τους στο εξωτερικό... Γενικώς, δηλαδή, να λειτουργούν όπως θα έπρεπε να λειτουργούν χώροι φύλαξης και ανάδειξης της πολιτισμικής ιστορίας μας, χωρίς να συναποφασίζουν γι' αυτό τα κομματικά ιερατεία του συνδικαλισμού.
Τι ενοχλεί επ' αυτού τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως φιλελεύθερους που μέμφονται τις επιλογές των προσώπων τα οποία ορίστηκαν; Δεν μπορώ να δω άλλο κίνητρο από τον φθόνο προσώπων που πίστευαν ότι θα αξιοποιηθούν με δημόσια οφίκια από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, τα οποία δεν τους δόθηκαν ποτέ. Κι αυτό μπορεί να είναι κίνητρο αλλαγής στάσης και έναρξης αθέμιτης αντιπολίτευσης - ουσιαστικά με «επιχειρήματα» της ατζέντας συριζαίων και αναξιοποίητων καραμανλικών.
Τι ενοχλεί επ' αυτού τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως φιλελεύθερους που μέμφονται τις επιλογές των προσώπων τα οποία ορίστηκαν; Δεν μπορώ να δω άλλο κίνητρο από τον φθόνο προσώπων που πίστευαν ότι θα αξιοποιηθούν με δημόσια οφίκια από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, τα οποία δεν τους δόθηκαν ποτέ. Κι αυτό μπορεί να είναι κίνητρο αλλαγής στάσης και έναρξης αθέμιτης αντιπολίτευσης - ουσιαστικά με «επιχειρήματα» της ατζέντας συριζαίων και αναξιοποίητων καραμανλικών.
Η στάση τους κορυφώθηκε το περασμένο καλοκαίρι με την υπεράσπιση εκ μέρους τους της ανύπαρκτης «μικρής Μαρίας». Τώρα οι αναξιοποίητοι κάθε είδους, ηθικολογώντας, λασπώνουν παλαιούς συνοδοιπόρους και λαμπρούς επιστήμονες επειδή αυτοί δεν τους ακολούθησαν στον δρόμο της διαμαρτυρίας. Πολλή πίκρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου