Η απόφαση του Πρωθυπουργού για ειδική σύνταξη που θα καταβάλλεται στις οικογένειες όσων χάθηκαν και σε τραυματίες και εγκαυματίες των τραγωδιών σε Μάτι και Μάνδρα είναι μια εξόχως θετική κίνηση που έστω και αργά στηρίζει ουσιαστικά και κυρίως αποστέλλει ένα σήμα θεσμικής πρόνοιας. Προφανώς υπάρχουν απώλειες που δεν αποκαθίστανται ούτε ψυχικά ούτε επί της ουσίας. Οι οικογένειες των θυμάτων στο Μάτι το γνωρίζουν καλά αυτό. Οι πληγές δεν είναι εύκολο ούτε αυτονόητο πως επουλώνονται. Μια εκκρεμότητα όμως που θα διατηρούσε το κλίμα μιας πολιτείας που έμενε μετέωρη και αναποφάσιστη απέναντί τους θα ήταν μια επιπρόσθετη ζημία και ηθικά ένα βάρος για όλους. Το γεγονός δε πως πέραν της συντάξεως θα υπάρξει και διαγραφή οφειλών των συγγενών διά παντός ενισχύει μια εικόνα έμπρακτης αλληλεγγύης και συμβολής στο προσωπικό και συλλογικό δράμα τους. Και οι δύο περιπτώσεις τραγωδιών, η καθεμία με τα δικά της εφιαλτικά χαρακτηριστικά, οφείλονται σε τραγικές επιχειρησιακές και πολιτικές ευθύνες. Οι οικογένειες θυμάτων και οι επιζήσαντες πέρασαν πολλαπλούς «Γολγοθάδες» με τις δίκες και με τις προσωπικές αναμετρήσεις του καθενός με το δράμα. Μια καθυστέρηση σε αποφάσεις για στήριξη θα έδινε χώρο όχι απλώς σε ένα είδος Υβρεως προς αυτούς – που είναι και θα ήταν το κύριο. Θα προσέθετε και πόντους στην αναξιοπιστία πολιτικής και πολιτείας. Η πολιτική βούληση που επεδείχθη τώρα αμβλύνει τις επιπτώσεις και αποκαθιστά επί μακρόν. Σε συγκερασμό με τη μνήμη και τη διά βίου εγρήγορση όλων.

 Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 10/12/25

....από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 10/12/25

ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Οκτώ χρόνια μετά την καταστροφική και πολύνεκρη πλημμύρα που έπληξε τη Μάνδρα και περισσότερο από επτά χρόνια μετά την τραγωδία με την εκατόμβη νεκρών στο Μάτι, το βράδυ της Δευτέρας κατατέθηκαν στη Βουλή τροπολογίες που προβλέπουν συγκεκριμένα μέτρα αποκατάστασης, ανακούφισης και θεσμικής προστασίας των πληγέντων. Προβλέπονται με τις τροπολογίες αυτές θεσμοθέτηση ειδικής σύνταξης, πλήρης υγειονομική κάλυψη για τους εγκαυματίες, εξατομικευμένη ψυχολογική στήριξη για τις οικογένειες των θυμάτων, καθολική και αυτοδίκαιη διαγραφή οφειλών.

Σίγουρα είναι ενός είδους δικαίωση για τους επιζήσαντες από τις τραγωδίες και για τις οικογένειες των θυμάτων. Μια αναγνώριση, από την πλευρά της πολιτείας, της ευθύνης που φέρει για το μέγεθος της καταστροφής, μια έμπρακτη συγγνώμη.

Παραμένει, όμως, το ερώτημα γιατί χρειάστηκαν τόσα χρόνια για κάτι που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη υποχρέωση;

Είναι αυτή η μεγάλη καθυστέρηση, αυτοί οι αργοί ρυθμοί ενός κράτους και μιας διοίκησης, που αδυνατεί να ξεπεράσει προφανείς αδυναμίες ακόμη και στις πιο επείγουσες καταστάσεις, που μεγαλώνουν την έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και στους θεσμούς. Αυτή την έλλειψη εμπιστοσύνης που καταγράφεται με όλο και πιο υψηλά ποσοστά σε έρευνες γνώμης και υποσκάπτει ένα βασικό πρωταρχικό κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στους πολίτες και στην ηγεσία τους.

Αναρωτήθηκε, άραγε, κανείς πώς οι πληγέντες, θύματα και συγγενείς, εγκαυματίες και πολυτραυματίες, τόσα χρόνια καλύπτουν τις ανάγκες για τις οποίες έρχεται τώρα να νομοθετήσει η κυβέρνηση;

Την ώρα που τόσα χρόνια μετά αποκαθίσταται μια μεγάλη εκκρεμότητα για τους ανθρώπους αυτούς, στα μπλόκα των αγροτών σε όλη τη χώρα συγκεντρώνονται αγρότες και κτηνοτρόφοι που είδαν φυσικές καταστροφές και ζωονόσους να καταστρέφουν καλλιέργειες και κοπάδια, και περιμένουν να αποζημιωθούν.

«Ιανός», «Daniel», οι «επώνυμες» μεγάλες καταστροφές στη Θεσσαλία και πολλές μικρότερες, «ανώνυμες» σε όλη τη χώρα, η ευλογιά που αποδεκατίζει κοπάδια. Διαμαρτύρονται στα μπλόκα ότι ακόμη δεν έχουν δοθεί οι αποζημιώσεις για καταστροφές δύο και τρία χρόνια πριν.

Οσοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τόσο απόλυτες καταστροφές βλέπουν με μεγάλη καχυποψία τις όποιες διαβεβαιώσεις για αρωγή και άμεση συνδρομή.

Ακριβώς γιατί βλέπουν στις τροπολογίες για τη Μάνδρα και το Μάτι πόσος χρόνος απαιτείται προκειμένου να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά του κράτους. Η ζωή, όμως, δεν κάνει διάλειμμα μετά την καταστροφή. Συνεχίζεται αμείλικτη και απαιτητική.

....από την "Political"