 |
https://www.iefimerida.gr/ellada/teleytaio-antio-ston-simiti-epikideioi-times
«Αγωνιστής κατά της δικτατορίας, διακεκριμένος ακαδημαϊκός δάσκαλος, άνθρωπος των ιδεών και του πρακτικού λόγου, άφησε το βαθύ αποτύπωμά του στη Μεταπολίτευση με το δικό του, ξεχωριστό και διαχρονικό, πολιτικό παράδειγμα», ανέφερε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στον επικήδειο που εκφώνησε.
«Αποχαιρετάμε σήμερα με θλίψη και τιμή μία μεγάλη προσωπικότητα της σύγχρονης ιστορίας μας» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Η κ. Σακελλαροπούλου υπογράμμισε ότι «ο Κώστας Σημίτης υπερασπίστηκε, με συνέπεια και πεποίθηση, πάθος και λογική, λέξεις και πράξεις, σε όλη του τη ζωή, τη δημοκρατία και τις αρχές της».
Μιλώντας για το έργο του, σημείωσε ότι «με κύρια αναφορά του την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και το ρεύμα του εκσυγχρονισμού, ο Κώστας Σημίτης εισήγαγε στην πολιτική μας συνείδηση και κουλτούρα μία νέα μέθοδο και αντίληψη της διακυβέρνησης. Με έμφαση στον ορθολογισμό, τον προγραμματισμό, την προσήλωση σε στόχους υψηλούς και την ηθική του καθήκοντος, τη χαμηλότονη, καθημερινή και συστηματική εργασία. Μακριά από δημοφιλείς, ανέξοδες ρητορείες και λαϊκιστικές ευκολίες. Με λόγο μετριοπαθή και μετρημένο και ήθος δημοκρατικό».
«Έθεσε ψηλά και τολμηρά τον πήχη»
Επίσης, ανέφερε ότι «ο εκσυγχρονισμός του δεν υπήρξε μόνον ένα πολιτικό και επίκαιρο πρόγραμμα, αλλά και διαρκής θεσμική και κοινωνική άσκηση, μια συνεχής και ανοικτή μέχρι σήμερα μεταρρυθμιστική πρόκληση. Έθεσε ψηλά και τολμηρά τον πήχη και υπηρέτησε το όραμα μιας ισχυρής και ισότιμης Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη. Η οκταετής θητεία του Κώστα Σημίτη στην πρωθυπουργία έφερε σημαντικές κατακτήσεις στο Κράτος Δικαίου και την κοινωνία, σπουδαία έργα υποδομών και επενδύσεις. Συνοδεύθηκε από κορυφαίες στιγμές, που ενίσχυσαν τη θέση της χώρας, διεύρυναν τους ορίζοντές μας και καθόρισαν τον τρόπο ζωής μας. Η ένταξη στην Ευρωζώνη και η είσοδος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπερβαίνουν τη συγκυρία και λάμπουν ως εθνικά επιτεύγματα στον μακρύ ιστορικό μας χρόνο».
Ολοκληρώνοντας τον επικήδειο λόγο της, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε: «Η δημόσια παρουσία του Κώστα Σημίτη τελούσε σε συνέχεια και ενότητα με τον ιδιωτικό του βίο. Ήταν πράος, λιτός και αυτάρκης, με αγάπη για τον πολιτισμό, τα βιβλία και τις τέχνες, αφοσιωμένος και δοτικός στη σύζυγό του Δάφνη και τις κόρες του, τη Μαριλένα και τη Φιόνα, πιστός και υποστηρικτικός στους φίλους και τους συνεργάτες του». Όπως είπε «οι συγκινητικές, αδιαμεσολάβητες καταθέσεις και μαρτυρίες τους, αυτές τις μέρες, καταδεικνύουν πόσο θα λείψει, αλλά και ότι το υπόδειγμά του θα παραμείνει ζωντανό, ως παρακαταθήκη, για τους ίδιους και για τον τόπο μας».
ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
«Η πατρίδα μας τιμά σήμερα τον πρωθυπουργό που έκανε πράξη την ισχυρή Ελλάδα στην Ευρώπη και σφράγισε ανεξίτηλα τη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου», υπογράμμισε ο Νίκος Ανδρουλάκης αποχαιρετώντας τον Κώστα Σημίτη, «τον δεύτερο ιστορικό του ηγέτη, μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου».
«O πολιτικός κόσμος της χώρας γίνεται φτωχότερος, καθώς έχασε μια σπουδαία προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας, που εμπλούτιζε δημιουργικά και με ορθό λόγο τον δημόσιο διάλογο», είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής εκφωνώντας τον επικήδειο του στην κηδεία του πρώην πρωθυπουργού στη Μητρόπολη.
«Αγαπημένε μου πρόεδρε, με βαθιά συγκίνηση θυμάμαι το μικρό βιβλιαράκι που μου δώρισες σε μια από τις πρώτες μας συζητήσεις. Μια έκδοση του Ομίλου Αλέξανδρου Παπαναστασίου, που είχες ιδρύσει με άλλους ανήσυχους δημοκράτες αγωνιστές στα χρόνια της νιότης σου. Με έκανες κοινωνό της πολιτικής σκέψης σου και των ιδανικών με τα οποία πάντα αγωνιζόσουν ενάντια στη συντήρηση και τη μοιρολατρία», συνέχισε ο κ. Ανδρουλάκης σε προσωπικό τόνο. «Όποιος διαβάσει εκείνο το κείμενο, αντιλαμβάνεται ότι ο Κώστας Σημίτης δεν έδινε μάχες τακτικής. Είχε εντοπίσει από νωρίς τις ιστορικές ρίζες των παθογενειών του κράτους και είχε διαμορφώσει το πολιτικό όραμα για την υπέρβασή τους. Γι' αυτό και ήταν διαρκής η πάλη του προέδρου μας απέναντι στον πελατειασμό, τα στερεότυπα και τα κατεστημένα που καθηλώναν την κοινωνία και τη Δημοκρατία», ανέφερε.
«Με δημιουργικές ρήξεις, πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα, έκανες πράξη την Ελλάδα της εθνικής αυτοπεποίθησης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εξωστρέφειας», είπε. Σημείωσε ότι ο Κώστας Σημίτης «γι' αυτές τις αξίες αγωνίστηκε από τα μετεμφυλιακά χρόνια, τα χρόνια της χούντας αλλά και αργότερα στη μεταπολίτευση μέσα από το ΠΑΣΟΚ» και συσπείρωσε μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία γύρω από το πολιτικό όραμα του εκσυγχρονισμού, «δίνοντας του όμως ξεκάθαρα προοδευτικό περιεχόμενο, όπως πιστοποιεί το έργο σου, πολύ πριν οι λέξεις χάσουν το πραγματικό τους νόημα». Επισήμανε ότι ο Κώστας Σημίτης υποστήριζε ότι «καμία μεταρρύθμιση δεν είναι πολιτικά ουδέτερη» και συνέχισε: «Ως "αριστερός με σοσιαλδημοκρατικές ιδέες", όπως αυτοχαρακτηριζόσουν, πίστευες ότι η πραγματοποίηση του εκσυγχρονισμού δεν αποτελεί απλώς μια τεχνοκρατική διαδικασία, αλλά συνεπάγεται κινητοποίηση και κοινωνικό αγώνα. Ο πολίτης σε αυτήν τη διαδικασία πρέπει να έχει αξία και να είναι συμμέτοχος. Αλλιώς καμία μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να αντέξει μακροπρόθεσμα».
Πρόσθεσε ότι «η σημασία των παραπάνω θέσεων καταδείχθηκε στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης», μια κρίση που, όπως τόνισε, ο πρώην πρωθυπουργός «έγκαιρα και με τόλμη» είχε προειδοποιήσει από το βήμα της Βουλής το 2008.
Ο κ. Ανδρουλάκης είπε ότι «το έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1996-2004 συνδέθηκε με μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της σύγχρονης Ελλάδας» και ότι «ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ο καταλληλότερος ηγέτης, σε μια εποχή ραγδαίων μεταβολών και τεράστιων προκλήσεων: Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είχε εισέλθει σε ανεπίστρεπτη πορεία, ενώ η εντεινόμενη παγκοσμιοποίηση απαιτούσε επεξεργασμένο σχέδιο προσαρμογής από τα εθνικά κράτη, ώστε να μη βυθιστούν ολόκληρες κοινωνίες στην παρακμή». Πρόσθεσε ότι «ο πολιτικός, που έλεγε λίγα αλλά σχεδίαζε και έπραττε πολλά, ένωσε τα χέρια με τον ελληνικό λαό στο δρόμο της σύγκλισης με τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης», υπογραμμίζοντας ότι «τα επιτεύγματα της κυβέρνησης του είναι εθνικά, είναι σταθμοί στην ιστορία του τόπου. Η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ και η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση με άλυτο το Κυπριακό». Ο κ. Ανδουλάκης κάλεσε όλους να αναλογιστούν τις επιπτώσεις με τις οποίες θα ήταν αντιμέτωπος ο ελληνισμός από τις τουρκικές επιδιώξεις για διχοτόμηση του νησιού, «αν ο διορατικός αυτός ηγέτης δεν είχε σχεδιάσει και ολοκληρώσει αυτή τη μεγάλη εθνική επιτυχία».
«Ο Κώστας Σημίτης ήταν συνδιαμορφωτής της Ιστορίας, όχι επικοινωνιακό παρακολούθημά της. Ισότιμος συνομιλητής των ισχυρότερων ηγετών του κόσμου που πάντα ήξερε να κερδίζει με την αξιοπιστία και τον ρεαλισμό του», τόνισε. Επισήμανε ότι «εξέφραζε διακριτή άποψη στη βάση των δικών του ‘πιστεύω', όπως έκανε αγωνιζόμενος για μια αυτοδύναμη ‘Ευρώπη των λαών', ακόμα και αντιτασσόμενος στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, κάτι που κάποιοι έχουν ξεχάσει σήμερα». Είπε ότι «το 2004, άφησε την Ελλάδα πιο αισιόδοξη και ισχυρή από ποτέ» και ότι «η επιτυχημένη προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν απόδειξη ότι η χώρα, όταν διαθέτει ηγεσία με σχέδιο, μπορεί να αναδείξει τον καλύτερό της εαυτό».
Τόνισε ότι όμως η σημαντικότερη παρακαταθήκη που αφήνει «είναι το όραμα του για διαρκή κοινωνική σύγκλιση με τις πιο ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες». Επισήμανε ότι ο Κώστας Σημίτης πίστευε βαθιά ότι η Ελλάδα δεν είναι καταδικασμένη στην υστέρηση και κάλεσε να φανταστούν όλοι πώς θα ήταν η πατρίδα μας σήμερα χωρίς τα μεγάλα έργα υποδομών όπως η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, η Εγνατία Οδός, το Μετρό, η Αττική Οδός, το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» κ.α.
«Σταθερές του προτεραιότητες ήταν το ισχυρό Κοινωνικό Κράτος, η στήριξη του κόσμου της εργασίας και η συνετή δημοσιονομική πολιτική», συνέχισε ο κ. Ανδρουλάκης. Είπε ότι «έδωσε πνοή στα δημόσια πανεπιστήμια όλης της χώρας. Στήριξε τη δημόσια υγεία με 11 νέα νοσοκομεία και εφάρμοσε μόνιμες κοινωνικές παρεμβάσεις, όπως το ΕΚΑΣ και η Βοήθεια στο Σπίτι. Προήγαγε τον θεσμικό εκσυγχρονισμό του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, με τη συνταγματική κατοχύρωση των ανεξάρτητων αρχών, την ίδρυση των ΚΕΠ και την προώθηση πλήθους μεταρρυθμίσεων που βελτίωσαν τη ζωή των πολιτών».
«Γιατί εν τέλει», υπογράμμισε ο Νίκος Ανδρουλάκης, «ο πραγματικός προοδευτικός εκσυγχρονισμός είναι ολόπλευρος». «Δεν σημαίνει μόνο οικονομική πρόοδο. Σημαίνει ταυτόχρονα ενίσχυση των θεσμών, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναβάθμιση και όχι υποβάθμιση του κράτους δίκαιου. Σημαίνει διαφάνεια και υπευθυνότητα στη λήψη των αποφάσεων, δίκαιο μέρισμα στην ανάπτυξη και όχι διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων», τόνισε. Στο ίδιο πλαίσιο σημείωσε ότι «πραγματικός εκσυγχρονισμός σημαίνει ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα που στηρίζει τον κόσμο της εργασίας. Αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για την περιφερειακή ανάπτυξη και όχι για την πελατειακή νομή τους από ισχυρά συμφέροντα».
«Αυτή ακριβώς είναι η πολιτική παρακαταθήκη του Κώστα Σημίτη, η οποία αποτελεί διαρκές κοινωνικό ζητούμενο και πολιτική πυξίδα του Κινήματός μας», τόνισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής.
«Αγαπημένε μας πρόεδρε, πορεύτηκες με ένα σπάνιο πολιτικό ήθος στη δημόσια παρουσία σου. Πάντα παρών στις μεγάλες μάχες της παράταξής μας. Η ακεραιότητα, η θεσμικότητα και η μεθοδικότητά σου έγραψαν ιστορία. Ανήκεις πλέον στο Πάνθεον των μεγάλων Ευρωπαίων ηγετών», είπε ο κ. Ανδρουλάκης. «Σε μια εποχή που η φιλελεύθερη δημοκρατία και η κοινωνική συνοχή απειλούνται, σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί, όπως εσύ, αποτελούν φάρους για όλους εμάς που μοιραζόμαστε τις ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις», συνέχισε, «αλλά και στην προσωπική σου ζωή υπήρξες υπόδειγμα σεμνότητας και απλότητας. Πάντοτε διακριτικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και ηθικολογίες».
«Ήσουν το πολιτικό αντίδοτο στην αλαζονεία της εξουσίας. Μας έδειξες ότι πολλά που φαίνονται ανέφικτα, είναι στο χέρι μας να τα πετύχουμε. Ότι ένας διαφορετικός δρόμος απέναντι στη συντήρηση, είναι εφικτός: Αυτόν τον προοδευτικό πατριωτισμό υπηρέτησες σε όλη σου τη διαδρομή», τόνισε.
«Σήμερα η Ελλάδα υποκλίνεται σε έναν από τους μεγαλύτερους ηγέτες της σύγχρονης Ιστορίας της. Αιωνία σου η μνήμη αγαπημένε μας πρόεδρε», είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης ολοκληρώνοντας τον επικήδειο του για τον Κώστα Σημίτη, εκφράζοντας τα ειλικρινή συλλυπητήρια του στην οικογένειά του.
O επικήδειος που εκφώνησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην κηδεία Σημίτη
«Αποχαιρετούμε μια προσωπικότητα που άφησε τη δική της σφραγίδα στην ιστορία του τόπου.
Η θεσμική μου θέση επιβάλλει να τον τιμήσω ως άξιο υπερασπιστή της δημοκρατίας, έναν ευγενή αντίπαλο με τον οποίο οι παρατάξεις μας συναντήθηκαν στην είσοδο της χώρας στο ευρώ και στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.
Ο Κώστας Σημίτης ανήκει στην Ιστορία, που θα ζυγίσει τη διαδρομή του.
Τρεις παρακαταθήκες είναι ήδη ορατές:
-Η πίστη του στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και η προσπάθειά του να συγκλίνει με τα πιο ανεπτυγμένα κράτη.
-Ο τρόπος διακυβέρνησής του, με πρωταγωνιστή το περίφημο μπλοκάκι, όπου κατέγραφε μεθοδικά τις προτεραιότητες που έπρεπε να γίνουν πράξη, μια απόδειξη της σημασίας του σχεδιασμού και του ελέγχου που πρέπει κάθε ηγέτης να δείχνει.
-Και ένα χαρακτηριστικό από την ιδιότητα του πολιτικού που δίπλα στα καθήκοντά του έβρισκε χρόνο να διαβάζει, να ακούει μουσική, να παρακολουθεί θέατρο, και του ανθρώπου που αγάπησε αληθινά, εκ του ρόλου του ως συζύγου και αγνού πατέρα.
Όπως γι' αυτά που επιδίωξε και δεν είδε να πραγματοποιούνται.
Πρόκειται για τη διαχρονική μοίρα όποιου αποφασίζει να δράσει στη δημόσια σφαίρα. Θα σταθώ σε κάποια αποστάγματα που μπορούν όλους να μας κάνουν καλύτερους.
Η κυβέρνηση υπάρχει όχι για να διαιωνίζει η ίδια την εξουσία της, αλλά για να διαμορφώνει μια καλύτερη κοινωνία, επιδιώκοντας συναίνεση και βαδίζοντας συχνά κόντρα στο ρεύμα το όφελος στο τέλος να είναι μεγαλύτερο, δεν πρέπει να διστάζουμε στα εμπόδια όταν έχουμε όραμα την πρόοδο.
Πολύ δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με αυτά, όταν στην εφαρμογή τους δοκιμάζονται οι προσπάθειες της πατρίδας να απαλλαγούμε από εμπόδια. Ένα κάλεσμα από κοινού συνειδητοποίησης. Αποστολή της πολιτικής είναι η συνεχής βελτίωση της ζωής των πολιτών».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε κάποια σημεία που, όπως είπε, κρατά από τη διακυβέρνησή του:
«Τη δημοκρατική συνέπεια ενός επίλεκτου και ιδρυτικού στελέχους του χώρου του.
Τις σοβαρές υποδομές που απέκτησε η χώρα στη θητεία του.
Τα δύο χαρακτηριστικά βήματα που καθόρισαν την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας και της Κύπρου.
»Ας κρατήσουμε τα καλύτερα, όχι απλά τις θέσεις του ούτε τις διαφωνίες του, αλλά το γεγονός ότι δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να μεταλλαχθεί για να γίνει αρεστός. Διατηρώντας τη διακριτική απλότητα και μετά την απόσυρσή του από το δημόσιο προσκήνιο. Με έναν τρόπο ίσως αθόρυβο, αλλά πραγματικά ηχηρό στην ουσία του.
»Είναι, θα έλεγα, ένα πολύτιμο παράσημο, που κατέκτησε με τη στάση του, χωρίς ο ίδιος ποτέ να το διεκδικήσει ή να το διαφημίσει. Μια εξαίρεση στον πολύβουο κόσμο των συνθημάτων, των θεαματικών κινήσεων, των υπερβολικών ρητορισμών, των ακραίων κομματικών αντιπαραθέσεων. Και ένα παράδειγμα για το πώς ένας πολιτικός μπορεί να παραμένει υπεύθυνος και ενεργός πολίτης έστω και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Με απλά λόγια, επέλεξε έναν επίλογο με νόημα, ώστε να είναι και γι' αυτό άξιος τιμής και μνήμης».
«Η πατρίδα μας τιμά σήμερα τον πρωθυπουργό που έκανε πράξη την ισχυρή Ελλάδα στην Ευρώπη και σφράγισε ανεξίτηλα τη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου», υπογράμμισε ο Νίκος Ανδρουλάκης αποχαιρετώντας τον Κώστα Σημίτη, «τον δεύτερο ιστορικό του ηγέτη, μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου».
«O πολιτικός κόσμος της χώρας γίνεται φτωχότερος, καθώς έχασε μια σπουδαία προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας, που εμπλούτιζε δημιουργικά και με ορθό λόγο τον δημόσιο διάλογο», είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής εκφωνώντας τον επικήδειο του στην κηδεία του πρώην πρωθυπουργού στη Μητρόπολη.
«Αγαπημένε μου πρόεδρε, με βαθιά συγκίνηση θυμάμαι το μικρό βιβλιαράκι που μου δώρισες σε μια από τις πρώτες μας συζητήσεις. Μια έκδοση του Ομίλου Αλέξανδρου Παπαναστασίου, που είχες ιδρύσει με άλλους ανήσυχους δημοκράτες αγωνιστές στα χρόνια της νιότης σου. Με έκανες κοινωνό της πολιτικής σκέψης σου και των ιδανικών με τα οποία πάντα αγωνιζόσουν ενάντια στη συντήρηση και τη μοιρολατρία», συνέχισε ο κ. Ανδρουλάκης σε προσωπικό τόνο. «Όποιος διαβάσει εκείνο το κείμενο, αντιλαμβάνεται ότι ο Κώστας Σημίτης δεν έδινε μάχες τακτικής. Είχε εντοπίσει από νωρίς τις ιστορικές ρίζες των παθογενειών του κράτους και είχε διαμορφώσει το πολιτικό όραμα για την υπέρβασή τους. Γι' αυτό και ήταν διαρκής η πάλη του προέδρου μας απέναντι στον πελατειασμό, τα στερεότυπα και τα κατεστημένα που καθηλώναν την κοινωνία και τη Δημοκρατία», ανέφερε.
«Με δημιουργικές ρήξεις, πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα, έκανες πράξη την Ελλάδα της εθνικής αυτοπεποίθησης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εξωστρέφειας», είπε. Σημείωσε ότι ο Κώστας Σημίτης «γι' αυτές τις αξίες αγωνίστηκε από τα μετεμφυλιακά χρόνια, τα χρόνια της χούντας αλλά και αργότερα στη μεταπολίτευση μέσα από το ΠΑΣΟΚ» και συσπείρωσε μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία γύρω από το πολιτικό όραμα του εκσυγχρονισμού, «δίνοντας του όμως ξεκάθαρα προοδευτικό περιεχόμενο, όπως πιστοποιεί το έργο σου, πολύ πριν οι λέξεις χάσουν το πραγματικό τους νόημα». Επισήμανε ότι ο Κώστας Σημίτης υποστήριζε ότι «καμία μεταρρύθμιση δεν είναι πολιτικά ουδέτερη» και συνέχισε: «Ως "αριστερός με σοσιαλδημοκρατικές ιδέες", όπως αυτοχαρακτηριζόσουν, πίστευες ότι η πραγματοποίηση του εκσυγχρονισμού δεν αποτελεί απλώς μια τεχνοκρατική διαδικασία, αλλά συνεπάγεται κινητοποίηση και κοινωνικό αγώνα. Ο πολίτης σε αυτήν τη διαδικασία πρέπει να έχει αξία και να είναι συμμέτοχος. Αλλιώς καμία μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να αντέξει μακροπρόθεσμα».
Πρόσθεσε ότι «η σημασία των παραπάνω θέσεων καταδείχθηκε στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης», μια κρίση που, όπως τόνισε, ο πρώην πρωθυπουργός «έγκαιρα και με τόλμη» είχε προειδοποιήσει από το βήμα της Βουλής το 2008.
Ο κ. Ανδρουλάκης είπε ότι «το έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1996-2004 συνδέθηκε με μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της σύγχρονης Ελλάδας» και ότι «ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ο καταλληλότερος ηγέτης, σε μια εποχή ραγδαίων μεταβολών και τεράστιων προκλήσεων: Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είχε εισέλθει σε ανεπίστρεπτη πορεία, ενώ η εντεινόμενη παγκοσμιοποίηση απαιτούσε επεξεργασμένο σχέδιο προσαρμογής από τα εθνικά κράτη, ώστε να μη βυθιστούν ολόκληρες κοινωνίες στην παρακμή». Πρόσθεσε ότι «ο πολιτικός, που έλεγε λίγα αλλά σχεδίαζε και έπραττε πολλά, ένωσε τα χέρια με τον ελληνικό λαό στο δρόμο της σύγκλισης με τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης», υπογραμμίζοντας ότι «τα επιτεύγματα της κυβέρνησης του είναι εθνικά, είναι σταθμοί στην ιστορία του τόπου. Η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ και η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση με άλυτο το Κυπριακό». Ο κ. Ανδουλάκης κάλεσε όλους να αναλογιστούν τις επιπτώσεις με τις οποίες θα ήταν αντιμέτωπος ο ελληνισμός από τις τουρκικές επιδιώξεις για διχοτόμηση του νησιού, «αν ο διορατικός αυτός ηγέτης δεν είχε σχεδιάσει και ολοκληρώσει αυτή τη μεγάλη εθνική επιτυχία».
«Ο Κώστας Σημίτης ήταν συνδιαμορφωτής της Ιστορίας, όχι επικοινωνιακό παρακολούθημά της. Ισότιμος συνομιλητής των ισχυρότερων ηγετών του κόσμου που πάντα ήξερε να κερδίζει με την αξιοπιστία και τον ρεαλισμό του», τόνισε. Επισήμανε ότι «εξέφραζε διακριτή άποψη στη βάση των δικών του ‘πιστεύω', όπως έκανε αγωνιζόμενος για μια αυτοδύναμη ‘Ευρώπη των λαών', ακόμα και αντιτασσόμενος στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, κάτι που κάποιοι έχουν ξεχάσει σήμερα». Είπε ότι «το 2004, άφησε την Ελλάδα πιο αισιόδοξη και ισχυρή από ποτέ» και ότι «η επιτυχημένη προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν απόδειξη ότι η χώρα, όταν διαθέτει ηγεσία με σχέδιο, μπορεί να αναδείξει τον καλύτερό της εαυτό».
Τόνισε ότι όμως η σημαντικότερη παρακαταθήκη που αφήνει «είναι το όραμα του για διαρκή κοινωνική σύγκλιση με τις πιο ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες». Επισήμανε ότι ο Κώστας Σημίτης πίστευε βαθιά ότι η Ελλάδα δεν είναι καταδικασμένη στην υστέρηση και κάλεσε να φανταστούν όλοι πώς θα ήταν η πατρίδα μας σήμερα χωρίς τα μεγάλα έργα υποδομών όπως η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, η Εγνατία Οδός, το Μετρό, η Αττική Οδός, το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» κ.α.
«Σταθερές του προτεραιότητες ήταν το ισχυρό Κοινωνικό Κράτος, η στήριξη του κόσμου της εργασίας και η συνετή δημοσιονομική πολιτική», συνέχισε ο κ. Ανδρουλάκης. Είπε ότι «έδωσε πνοή στα δημόσια πανεπιστήμια όλης της χώρας. Στήριξε τη δημόσια υγεία με 11 νέα νοσοκομεία και εφάρμοσε μόνιμες κοινωνικές παρεμβάσεις, όπως το ΕΚΑΣ και η Βοήθεια στο Σπίτι. Προήγαγε τον θεσμικό εκσυγχρονισμό του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, με τη συνταγματική κατοχύρωση των ανεξάρτητων αρχών, την ίδρυση των ΚΕΠ και την προώθηση πλήθους μεταρρυθμίσεων που βελτίωσαν τη ζωή των πολιτών».
«Γιατί εν τέλει», υπογράμμισε ο Νίκος Ανδρουλάκης, «ο πραγματικός προοδευτικός εκσυγχρονισμός είναι ολόπλευρος». «Δεν σημαίνει μόνο οικονομική πρόοδο. Σημαίνει ταυτόχρονα ενίσχυση των θεσμών, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναβάθμιση και όχι υποβάθμιση του κράτους δίκαιου. Σημαίνει διαφάνεια και υπευθυνότητα στη λήψη των αποφάσεων, δίκαιο μέρισμα στην ανάπτυξη και όχι διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων», τόνισε. Στο ίδιο πλαίσιο σημείωσε ότι «πραγματικός εκσυγχρονισμός σημαίνει ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα που στηρίζει τον κόσμο της εργασίας. Αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για την περιφερειακή ανάπτυξη και όχι για την πελατειακή νομή τους από ισχυρά συμφέροντα».
«Αυτή ακριβώς είναι η πολιτική παρακαταθήκη του Κώστα Σημίτη, η οποία αποτελεί διαρκές κοινωνικό ζητούμενο και πολιτική πυξίδα του Κινήματός μας», τόνισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής.
«Αγαπημένε μας πρόεδρε, πορεύτηκες με ένα σπάνιο πολιτικό ήθος στη δημόσια παρουσία σου. Πάντα παρών στις μεγάλες μάχες της παράταξής μας. Η ακεραιότητα, η θεσμικότητα και η μεθοδικότητά σου έγραψαν ιστορία. Ανήκεις πλέον στο Πάνθεον των μεγάλων Ευρωπαίων ηγετών», είπε ο κ. Ανδρουλάκης. «Σε μια εποχή που η φιλελεύθερη δημοκρατία και η κοινωνική συνοχή απειλούνται, σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί, όπως εσύ, αποτελούν φάρους για όλους εμάς που μοιραζόμαστε τις ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις», συνέχισε, «αλλά και στην προσωπική σου ζωή υπήρξες υπόδειγμα σεμνότητας και απλότητας. Πάντοτε διακριτικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και ηθικολογίες».
«Ήσουν το πολιτικό αντίδοτο στην αλαζονεία της εξουσίας. Μας έδειξες ότι πολλά που φαίνονται ανέφικτα, είναι στο χέρι μας να τα πετύχουμε. Ότι ένας διαφορετικός δρόμος απέναντι στη συντήρηση, είναι εφικτός: Αυτόν τον προοδευτικό πατριωτισμό υπηρέτησες σε όλη σου τη διαδρομή», τόνισε.
«Σήμερα η Ελλάδα υποκλίνεται σε έναν από τους μεγαλύτερους ηγέτες της σύγχρονης Ιστορίας της. Αιωνία σου η μνήμη αγαπημένε μας πρόεδρε», είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης ολοκληρώνοντας τον επικήδειο του για τον Κώστα Σημίτη, εκφράζοντας τα ειλικρινή συλλυπητήρια του στην οικογένειά του.
Πηγή: skai.gr
“Η παρουσία όλης της ηγεσίας της χώρας, από τον πολιτικό, τον ακαδημαϊκό και πολλούς άλλους χώρους της κοινωνίας μας, όπως και τόσων πολλών απλών πολιτών, δείχνει το μέγεθος της αναγνώρισης και της τιμής, που όλοι μας θέλουμε να αποδώσουμε σε ένα κορυφαίο πρόσωπο της πολιτικής ζωής για την προσφορά που άφησε στο διάβα του από την ιστορία της χώρας”, είπε ο πρώην υπουργός και καθηγητής Τάσος Γιαννίτσης εκφωνώντας τον επικήδειό του για τον πρώην πρωθυπουργό.
Είπε ότι η ουσία της παρουσίας του Κωνσταντίνου Σημίτη μπορεί να εκφραστεί με δυο λόγια ως εξής: “μας έκανε υπερήφανους“, “μας έδωσε υπόσταση“.
“Αφιέρωσε τη ζωή του στο να συμβάλλει ώστε η Ελλάδα ν’ ανέβει ψηλότερα -πολύ ψηλότερα -και την πήγε. Άλλαξε τους όρους του παιχνιδιού και την τροχιά της εξέλιξης της κοινωνίας μας. Κατανόησε, από πολύ νωρίς, ότι η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη θα καθοριζόταν από την ικανότητά του να συλλάβει ‘τον σφυγμό της ιστορίας, τον σφυγμό της εποχής’, να τον μεταδώσει στο κόμμα του, και, στη συνέχεια, στην κοινωνία, ώστε να τον ακολουθήσουν. Τα πέτυχε”, τόνισε. Προσέθεσε δε ότι “δεν έκανε τίποτα που να φέρει την Ελλάδα προς τα πίσω”, αλλά ότι “έχοντας απόλυτη αίσθηση του εθνικού συλλογικού συμφέροντος προχώρησε μπροστά, συχνά με ισχυρό προσωπικό και πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας τι έπρεπε να κάνει για τη χώρα”.
Υποστήριξε ότι “η Ελλάδα στάθηκε τυχερή που ο Κωνσταντίνος Σημίτης βρέθηκε στην κορυφή της διακυβέρνησης σε μια κρίσιμη φάση”. Σχολίασε ότι “ο Σημίτης συνάντησε πολλές δυσκολίες, αντιδράσεις και μικροψυχίες”, για να τονίσει ότι “έμεινε σταθερός στους στόχους του, έβαλε τη χώρα του πάνω από τον εαυτό του, και γι’ αυτό αναδείχθηκε σε κορυφαία πολιτική προσωπικότητα”.
“Από το 1996, που ανέλαβε ως πρωθυπουργός, δημιούργησε μια ιδιαίτερη αύρα για τον εκσυγχρονισμό και την αναγκαία στροφή στην πορεία της κοινωνίας. Οι αλλαγές εκείνης της περιόδου δεν προσδιορίζονται με αποσπασματικές αναφορές στη μία ή την άλλη πολιτική ή σε ειδικά μέτρα. Αφορούσαν μια συνολική αντίληψη, που την εξέπεμπε ο ίδιος με τις ομιλίες, τις πράξεις, τη συμπεριφορά του, η οποία διαχεόταν σε περισσότερα πεδία: στο κυβερνών κόμμα, στους συνεργάτες του, σε αξίες ή αντιλήψεις», είπε. Προσέθεσε πως “όλα αυτά σήμαιναν και την οικοδόμηση, βήμα – βήμα, της αξιοπιστίας και του βάρους της Ελλάδας και σε θέματα εξωτερικών σχέσεων, όπως τη θέση της στο ευρωπαϊκό σύστημα, την ένταξη της Κύπρου, τη διασφάλιση κοινοτικών πόρων, τον ρόλο στα Βαλκάνια, τα θέματα με την Τουρκία”.
“Είμαστε σήμερα όλοι εδώ, για να τον τιμήσουμε για όσα έκανε για τη χώρα, για εμάς όλους, για το μέλλον μας“, είπε ο κ. Γιαννίτσης, επισημαίνοντας ότι “εκτός από την τιμή που οφείλουμε στον ίδιο, είμαστε εδώ και για να συμπαρασταθούμε στην οικογένειά του, τους πολυαγαπημένους του Δάφνη, Μαριλένα, Φιόνα, Γιολάντα και Παύλο”.
Ο κ. Γιαννίτσης ανέφερε ότι “κάποια στιγμή, ένας άνθρωπος γκρεμίζεται και τότε, η ιστορία αρχίζει από μια νέα αφετηρία, όπου όμως όσοι έφυγαν, είναι τμήμα της ζωής που συνεχίζεται, που περιλαμβάνει τη μνήμη και την οδύνη για ένα αγαπημένο πρόσωπο. Ακριβώς, σήμερα, είναι μια τέτοια αφετηρία και είμαστε εδώ για ένα προσκύνημα οδύνης”.
Κλείνοντας σε προσωπικό τόνο είπε ότι θα σκέφτεται τον Κωνσταντίνο Σημίτη “όχι τόσο για τις τυπικές διαδικασίες, τις διασκέψεις, τους προβληματισμούς για πολιτικές και κοινωνικές επιλογές ή για πολιτικές κριτικές”, αλλά “κυρίως θα τρέχει ο νους μου στις μη επίσημες συναντήσεις μας, στις σκέψεις που ανταλλάσσαμε, στις ανθρώπινες στιγμές, και, ακόμα, στη συμπαράστασή σου σε δύσκολες, δικές μου, προσωπικές στιγμές”.
“Καλό ταξίδι Πρόεδρε, η Ελλάδα πενθεί για την απώλειά σου. Καλό ταξίδι Κωνσταντίνε, σε αποχαιρετούμε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη“, ανέφερε καταληκτικά.
ΠΗΓΗ: Ηλίας Δήμος, ΝΕWS 24/7
«Τον αποχαιρετούν με σεβασμό οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που τον λογαριάζουν στους πρωτομάστορες της σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατικής Ελλάδας», είπε στον δικό του επικήδειο για τον Κώστα Σημίτη ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης.
Σχολίασε ότι «ακούγεται συχνά ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα αξιολογήσει το έργο του», για να τονίσει ότι «ασφαλώς οι ιστορικοί θα συνεχίσουν να μελετούν το έργο του, όμως η Ιστορία έχει ήδη μιλήσει. Γιατί τα μεγάλα είναι πραγματικά μεγάλα, είναι ιστορικοί σταθμοί στην πορεία του έθνους: ΟΝΕ, Ευρώ, Κύπρος, μεγάλα έργα, ανεξάρτητες αρχές και πολλά άλλα» «Αναμφίβολα το 2004 ο Σημίτης παρέδωσε μια Ελλάδα καλύτερη από αυτή που είχε αναλάβει», είπε ο κ. Βούλγαρης.
Μιλώντας γενικότερα για τον εκλιπόντα είπε μεταξύ άλλων πως «όταν τα μεγάλα οράματα της Αριστεράς του 20ού αιώνα διαψεύστηκαν και η Ιστορία έφερε τις προσδοκίες στα μέτρα του εφικτού ο Σημίτης δεν υποτάχθηκε στο εφήμερο της τρέχουσας πολιτικής, διατήρησε την κριτική στάση και την μαχητική μεταρρυθμιστική προοπτική, υπηρέτησε το ΠΑΣΟΚ μέχρι το τέλος της ζωής του».
Βούλγαρης: Ο Κώστας Σημίτης ήταν Ευρωπαίος πολιτικός που συνέβαλε ευθέως στην οικοδόμησή της
«"Ήμουν συνιδρυτής" θα υπενθυμίσει σε κάποιες στιγμές έντασης στον ιδρυτή Ανδρέα Παπανδρέου- όμως η πρωθυπουργία Σημίτη 1996-2004 δεν ήταν μια στενά οκταετία ΠΑΣΟΚ. Ήταν κάτι παραπάνω. Μια ιδιαίτερη περίοδος, η περίοδος Σημίτη», είπε. Σημείωσε πως «η κοινωνία τον επέβαλε στο ΠΑΣΟΚ, το σύνθημα εκσυγχρονισμός και εξευρωπαϊσμός δεν ήταν μια τεχνοκρατική υπόσχεση, ήταν το ιστορικό αίτημα μιας χώρας που κινδύνευε να μείνει πίσω, να χάσει την επαφή με τη βασική δυναμική τής εποχής της. Αυτή την εντολή έδωσε ο λαός δύο φορές, τον επέλεξαν γιατί ήταν προετοιμασμένος να ανταποκριθεί στον νέο εθνικό στόχο. Η Ελλάδα χρειαζόταν ένα άλμα, μια βαθιά τομή με βαρύνουσα γεωπολιτική σημασία από εκείνες που κλειδώνουν την πορεία μίας χώρας τις επόμενες δεκαετίες». Είπε πως σε τέτοιες στιγμές ο ρόλος της ηγεσίας είναι καθοριστικός και ότι «σε τέτοιες στιγμές ξεχώρισαν οι μεγάλες ηγέτες της εθνικής μας διαδρομής από τον Μαυροκορδάτο και τον Τρικούπη έως τον Ελευθέριο Βενιζέλο, έτσι προχώρησε η νεότερη Ελλάδα».
Προσέθεσε ότι ο Κώστας Σημίτης κατάφερε να έρθει η Ελλάδα κοντά στον πυρήνα της Ευρώπης και πως «ανταποκρίθηκε με συνέπεια στο μείζον, κατακτώντας μία θέση ανάμεσα στους σημαντικούς ηγέτες της Ελλάδας, λοιδορούμενος και κάποιες φορές από συντηρητικές και λαϊκίστικες φωνές ακόμα και με ανήθικο τρόπο». Ανέφερε ότι «ο Κώστας Σημίτης έκανε τη δουλειά και ύστερα αποσύρθηκε παρεμβαίνοντας και συμβουλεύοντας για κρίσιμα ζητήματα σε κρίσιμες στιγμές, κρατώντας δηλαδή τον ρόλο που αρμόζει σε πρώην πρωθυπουργό». «Ο Σημίτης δεν ήταν μόνο ένας Έλληνας πολιτικός που προσέβλεπε στην Ευρώπη, ήταν και Ευρωπαίος πολιτικός που συνέβαλε ευθέως στην οικοδόμησή της, περισσότερο από όσο το επέτρεπε η μικρή χώρα που εκπροσωπούσε».
Τόνισε ότι «συνένωσε τον πατριωτισμό και τον ευρωπαϊσμό κατά τρόπο ακατάλυτο» και πως «υπηρέτησε την πατρίδα και το ανώτατο λειτούργημα με τον δικό του τρόπο χωρίς υποχωρήσεις, με σταθερή προσήλωση στον στόχο, ακατάβλητο πείσμα, μεθοδικότητα, πολύ αποφασιστικότητα» και ότι «από αυτά πήγαζε άλλωστε η θεμελιακή αισιοδοξία που καταβάθος τον διέκρινε».
Είπε ακόμη ότι «ήταν πολιτικός και διανοούμενος, με αυθεντική αγάπη για τη γνώση, την κουλτούρα και τις τέχνες» και ότι ακολούθησε έναν απόλυτο ηθικό κώδικα προσωπικής συμπεριφοράς και αυτό μάλιστα σε «περιόδους πολιτισμικής χαλαρότητα στα πέριξ», ότι εξέπεμπε αξιοπρέπεια και ευγένεια με διαθεσιμότητα στον άλλον και σεβασμό στο συνομιλητή έτοιμος να ακούσει περισσότερο παρά να μιλήσει ο ίδιος. «Αυτή η προσωπική αξιοπρέπεια και ετοιμότητα βρήκε στίγμα και ενισχύθηκε από τη σύντροφό ολόκληρης της ζωής του, την κυρία Δάφνη Σημίτη, και αυτές τις αξίες μετέδωσαν στις κόρες τους Μαριλένα και Φιόνα», συνέχισε και ολοκλήρωσε τον επικήδειο του αποχαιρετώντας τον Κώστα Σημίτη με την αναφορά: «Θα τον θυμόμαστε με βαθύ σεβασμό να μας παρακινεί πάντα σαν παράδειγμα εγρήγορσης, επιμονής και θέλησης. Ο Σημίτης συνομιλεί τώρα με την Ιστορία».
Συγκινησιακά φορτισμένος εμφανίστηκε στην επικήδεια ομιλία του ο ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας και παιδικός φίλος του Κώστα Σημίτη, Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, που αποκάλυψε άγνωστα περιστατικά της ζωής του πρώην πρωθυπουργού.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν όταν ήταν παιδιά, μέσω του Νίκου Πουλαντζά. «Ήρθε και με βρήκε και μου είπε “έλα, θα παίξουμε ποδόσφαιρο και θα γνωρίσεις ένα εξαιρετικό παιδί, τον Κώστα Σημίτη”», είπε ο καθηγητής.
Η παρέα έπαιξε ποδόσφαιρο στην πλατεία Δεξαμενής. Και κάπως έτσι, άρχισε ο κ. Τσουκαλάς να συναγελάζεται με τον πρώην πρωθυπουργό. Η παρέα διαλύθηκε με έναν περίεργο τρόπο. «Ο μεν Πουλαντζάς αυτοκτόνησε από το σπίτι μου, ο Σημίτης έγινε πρωθυπουργός κι εγώ βρίσκομαι μετά από 50-60 χρόνια να τον αποχαιρετήσω αλλά μαζί και μια ολόκληρη εποχή και έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια», ανέφερε.
Το ταξίδι με τον μεθυσμένο βαρκάρη στην Αίγινα
Ο κ. Τσουκαλάς αποκάλυψε και άλλο ένα άγνωστο περιστατικό από τη ζωή του Κώστα Σημίτη και μάλιστα από την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός.
Ο Κώστας Σημίτης βρισκόταν στην Αίγινα και η παρέα αναζητούσε ένα καΐκι για να κάνει τον γύρο της μονής.
«Ο βαρκάρης ήταν μεθυσμένος και κορόιδευε. Όταν ο Σημίτης ήρθε στη βάρκα, ο βαρκάρης γέλαγε. Θυμάμαι ότι εσύ μπροστά στην πλώρη ήσουν πολύ ευτυχής. Έβρεξες τα γυμνά σου πόδια στο νερό και εξέπεμπες μια γαλήνια χαρά απολαμβάνοντας την πρόσκαιρη ανωνυμία σου», είπε ο κ. Τσουκαλάς, κάνοντας λόγο για μία από τις εικόνες που κρατά για να τον αποχαιρετήσει.
Προσανατολισμένος στην ανάγκη βελτίωσης της Ελλάδας
Ο κ. Τσουκαλάς αναφέρθηκε και στον χαρακτήρα και τον προσανατολισμό του Κώστα Σημίτη, λέγοντας ότι ο πρώην πρωθυπουργός ήταν προσανατολισμένος στην ανάγκη βελτίωσης της Ελλάδας, πιστεύοντας ότι η χώρα θα πρέπει «να δρα μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι όχι με αναφορά στο παρελθόν αλλά με αναφορά στο μέλλον».
«Οι πεποιθήσεις του ήταν αμετακίνητες γι αυτό δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Ίσως γιατί η τύχη δεν έχει κανόνες και συχνά είναι άδικη. Ο Σημίτης προσπαθούσε να καλλιεργήσει ορθολογικά να καλλιεργήσει τα αποτελέσματα της τύχης», είπε.
Ο ίδιος αγαπούσε το σπίτι στους Αγίους Θεοδώρους, που έβλεπε στη θάλασσα. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το τελευταίο που θα αντίκριζε θα ήταν αυτό.
«Ο Σημίτης δεν έκανε ποτέ αυτό που λέγεται πολιτική καριέρα»
Μετά το σχολείο οι δύο φίλοι ακολούθησαν χωριστούς δρόμους. Ο Κώστας Σημίτης πήγε στη Γερμανία για σπουδές στη νομική κι ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς παρέμεινε στην Ελλάδα.
Οι δυο τους ξαναβρέθηκαν ως «ως ιδρυτικά μέλη του ομίλου Αλέξανδρος Παπαναστασίου σε γραφεία που παραχώρησε ο πατέρας του. Μαζί φτιάχναμε αυτοσχέδιες προκηρύξεις, μαζί ενταχθήκαμε στη Δημοκρατική Άμυνα ώσπου μαζί εγκαταλείψαμε την Ελλάδα αφού είχαμε μπλεξίματα με τη Δικτατορία» θυμάται ο κ. Τσουκαλάς.
Ωστόσο ο Κώστας Σημίτης δεν περιορίστηκε στη λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα, καθώς με την επιστροφή του αφιερώθηκε στην πολιτική, με μία διαφορετική συμπεριφορά. «Δεν έκανες ποτέ αυτό που ονομάζεται πολιτική καριέρα», ανέφερε.
Ο κ. Τσουκαλάς αναφέρθηκε και στον χαρακτήρα του Κώστα Σημίτη. «Παρέμενε πάντα ένας ιδιωτικός άνθρωπος, ένας τρυφερός, συναισθηματικός, σεμνός άνθρωπος που ασχολείτο με τον περίγυρο και δεν το έδειχνε ποτέ», είπε, προσθέτοντας ότι έκανε όσα μπορούσε για να βοηθήσει τους άλλους χωρίς να θέλει να φανεί δημόσια.
Πολλαπλώς εκτεθειμένοι, αλλά μόνον αυτοί; Γιά άλλους που ομοίως ήσαν απόντες, ποιά προσχήματα θα επικαλεσθούν, άραγε;
«Τον αποχαιρετούν με σεβασμό οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που τον λογαριάζουν στους πρωτομάστορες της σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατικής Ελλάδας», είπε στον δικό του επικήδειο για τον Κώστα Σημίτη ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης.
Σχολίασε ότι «ακούγεται συχνά ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα αξιολογήσει το έργο του», για να τονίσει ότι «ασφαλώς οι ιστορικοί θα συνεχίσουν να μελετούν το έργο του, όμως η Ιστορία έχει ήδη μιλήσει. Γιατί τα μεγάλα είναι πραγματικά μεγάλα, είναι ιστορικοί σταθμοί στην πορεία του έθνους: ΟΝΕ, Ευρώ, Κύπρος, μεγάλα έργα, ανεξάρτητες αρχές και πολλά άλλα» «Αναμφίβολα το 2004 ο Σημίτης παρέδωσε μια Ελλάδα καλύτερη από αυτή που είχε αναλάβει», είπε ο κ. Βούλγαρης.
Μιλώντας γενικότερα για τον εκλιπόντα είπε μεταξύ άλλων πως «όταν τα μεγάλα οράματα της Αριστεράς του 20ού αιώνα διαψεύστηκαν και η Ιστορία έφερε τις προσδοκίες στα μέτρα του εφικτού ο Σημίτης δεν υποτάχθηκε στο εφήμερο της τρέχουσας πολιτικής, διατήρησε την κριτική στάση και την μαχητική μεταρρυθμιστική προοπτική, υπηρέτησε το ΠΑΣΟΚ μέχρι το τέλος της ζωής του».
Βούλγαρης: Ο Κώστας Σημίτης ήταν Ευρωπαίος πολιτικός που συνέβαλε ευθέως στην οικοδόμησή της
«"Ήμουν συνιδρυτής" θα υπενθυμίσει σε κάποιες στιγμές έντασης στον ιδρυτή Ανδρέα Παπανδρέου- όμως η πρωθυπουργία Σημίτη 1996-2004 δεν ήταν μια στενά οκταετία ΠΑΣΟΚ. Ήταν κάτι παραπάνω. Μια ιδιαίτερη περίοδος, η περίοδος Σημίτη», είπε. Σημείωσε πως «η κοινωνία τον επέβαλε στο ΠΑΣΟΚ, το σύνθημα εκσυγχρονισμός και εξευρωπαϊσμός δεν ήταν μια τεχνοκρατική υπόσχεση, ήταν το ιστορικό αίτημα μιας χώρας που κινδύνευε να μείνει πίσω, να χάσει την επαφή με τη βασική δυναμική τής εποχής της. Αυτή την εντολή έδωσε ο λαός δύο φορές, τον επέλεξαν γιατί ήταν προετοιμασμένος να ανταποκριθεί στον νέο εθνικό στόχο. Η Ελλάδα χρειαζόταν ένα άλμα, μια βαθιά τομή με βαρύνουσα γεωπολιτική σημασία από εκείνες που κλειδώνουν την πορεία μίας χώρας τις επόμενες δεκαετίες». Είπε πως σε τέτοιες στιγμές ο ρόλος της ηγεσίας είναι καθοριστικός και ότι «σε τέτοιες στιγμές ξεχώρισαν οι μεγάλες ηγέτες της εθνικής μας διαδρομής από τον Μαυροκορδάτο και τον Τρικούπη έως τον Ελευθέριο Βενιζέλο, έτσι προχώρησε η νεότερη Ελλάδα».
Προσέθεσε ότι ο Κώστας Σημίτης κατάφερε να έρθει η Ελλάδα κοντά στον πυρήνα της Ευρώπης και πως «ανταποκρίθηκε με συνέπεια στο μείζον, κατακτώντας μία θέση ανάμεσα στους σημαντικούς ηγέτες της Ελλάδας, λοιδορούμενος και κάποιες φορές από συντηρητικές και λαϊκίστικες φωνές ακόμα και με ανήθικο τρόπο». Ανέφερε ότι «ο Κώστας Σημίτης έκανε τη δουλειά και ύστερα αποσύρθηκε παρεμβαίνοντας και συμβουλεύοντας για κρίσιμα ζητήματα σε κρίσιμες στιγμές, κρατώντας δηλαδή τον ρόλο που αρμόζει σε πρώην πρωθυπουργό». «Ο Σημίτης δεν ήταν μόνο ένας Έλληνας πολιτικός που προσέβλεπε στην Ευρώπη, ήταν και Ευρωπαίος πολιτικός που συνέβαλε ευθέως στην οικοδόμησή της, περισσότερο από όσο το επέτρεπε η μικρή χώρα που εκπροσωπούσε».
Τόνισε ότι «συνένωσε τον πατριωτισμό και τον ευρωπαϊσμό κατά τρόπο ακατάλυτο» και πως «υπηρέτησε την πατρίδα και το ανώτατο λειτούργημα με τον δικό του τρόπο χωρίς υποχωρήσεις, με σταθερή προσήλωση στον στόχο, ακατάβλητο πείσμα, μεθοδικότητα, πολύ αποφασιστικότητα» και ότι «από αυτά πήγαζε άλλωστε η θεμελιακή αισιοδοξία που καταβάθος τον διέκρινε».
Είπε ακόμη ότι «ήταν πολιτικός και διανοούμενος, με αυθεντική αγάπη για τη γνώση, την κουλτούρα και τις τέχνες» και ότι ακολούθησε έναν απόλυτο ηθικό κώδικα προσωπικής συμπεριφοράς και αυτό μάλιστα σε «περιόδους πολιτισμικής χαλαρότητα στα πέριξ», ότι εξέπεμπε αξιοπρέπεια και ευγένεια με διαθεσιμότητα στον άλλον και σεβασμό στο συνομιλητή έτοιμος να ακούσει περισσότερο παρά να μιλήσει ο ίδιος. «Αυτή η προσωπική αξιοπρέπεια και ετοιμότητα βρήκε στίγμα και ενισχύθηκε από τη σύντροφό ολόκληρης της ζωής του, την κυρία Δάφνη Σημίτη, και αυτές τις αξίες μετέδωσαν στις κόρες τους Μαριλένα και Φιόνα», συνέχισε και ολοκλήρωσε τον επικήδειο του αποχαιρετώντας τον Κώστα Σημίτη με την αναφορά: «Θα τον θυμόμαστε με βαθύ σεβασμό να μας παρακινεί πάντα σαν παράδειγμα εγρήγορσης, επιμονής και θέλησης. Ο Σημίτης συνομιλεί τώρα με την Ιστορία».
Συγκινησιακά φορτισμένος εμφανίστηκε στην επικήδεια ομιλία του ο ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας και παιδικός φίλος του Κώστα Σημίτη, Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, που αποκάλυψε άγνωστα περιστατικά της ζωής του πρώην πρωθυπουργού.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν όταν ήταν παιδιά, μέσω του Νίκου Πουλαντζά. «Ήρθε και με βρήκε και μου είπε “έλα, θα παίξουμε ποδόσφαιρο και θα γνωρίσεις ένα εξαιρετικό παιδί, τον Κώστα Σημίτη”», είπε ο καθηγητής.
Η παρέα έπαιξε ποδόσφαιρο στην πλατεία Δεξαμενής. Και κάπως έτσι, άρχισε ο κ. Τσουκαλάς να συναγελάζεται με τον πρώην πρωθυπουργό. Η παρέα διαλύθηκε με έναν περίεργο τρόπο. «Ο μεν Πουλαντζάς αυτοκτόνησε από το σπίτι μου, ο Σημίτης έγινε πρωθυπουργός κι εγώ βρίσκομαι μετά από 50-60 χρόνια να τον αποχαιρετήσω αλλά μαζί και μια ολόκληρη εποχή και έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια», ανέφερε.
Το ταξίδι με τον μεθυσμένο βαρκάρη στην Αίγινα
Ο κ. Τσουκαλάς αποκάλυψε και άλλο ένα άγνωστο περιστατικό από τη ζωή του Κώστα Σημίτη και μάλιστα από την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός.
Ο Κώστας Σημίτης βρισκόταν στην Αίγινα και η παρέα αναζητούσε ένα καΐκι για να κάνει τον γύρο της μονής.
«Ο βαρκάρης ήταν μεθυσμένος και κορόιδευε. Όταν ο Σημίτης ήρθε στη βάρκα, ο βαρκάρης γέλαγε. Θυμάμαι ότι εσύ μπροστά στην πλώρη ήσουν πολύ ευτυχής. Έβρεξες τα γυμνά σου πόδια στο νερό και εξέπεμπες μια γαλήνια χαρά απολαμβάνοντας την πρόσκαιρη ανωνυμία σου», είπε ο κ. Τσουκαλάς, κάνοντας λόγο για μία από τις εικόνες που κρατά για να τον αποχαιρετήσει.
Προσανατολισμένος στην ανάγκη βελτίωσης της Ελλάδας
Ο κ. Τσουκαλάς αναφέρθηκε και στον χαρακτήρα και τον προσανατολισμό του Κώστα Σημίτη, λέγοντας ότι ο πρώην πρωθυπουργός ήταν προσανατολισμένος στην ανάγκη βελτίωσης της Ελλάδας, πιστεύοντας ότι η χώρα θα πρέπει «να δρα μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι όχι με αναφορά στο παρελθόν αλλά με αναφορά στο μέλλον».
«Οι πεποιθήσεις του ήταν αμετακίνητες γι αυτό δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Ίσως γιατί η τύχη δεν έχει κανόνες και συχνά είναι άδικη. Ο Σημίτης προσπαθούσε να καλλιεργήσει ορθολογικά να καλλιεργήσει τα αποτελέσματα της τύχης», είπε.
Ο ίδιος αγαπούσε το σπίτι στους Αγίους Θεοδώρους, που έβλεπε στη θάλασσα. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το τελευταίο που θα αντίκριζε θα ήταν αυτό.
«Ο Σημίτης δεν έκανε ποτέ αυτό που λέγεται πολιτική καριέρα»
Μετά το σχολείο οι δύο φίλοι ακολούθησαν χωριστούς δρόμους. Ο Κώστας Σημίτης πήγε στη Γερμανία για σπουδές στη νομική κι ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς παρέμεινε στην Ελλάδα.
Οι δυο τους ξαναβρέθηκαν ως «ως ιδρυτικά μέλη του ομίλου Αλέξανδρος Παπαναστασίου σε γραφεία που παραχώρησε ο πατέρας του. Μαζί φτιάχναμε αυτοσχέδιες προκηρύξεις, μαζί ενταχθήκαμε στη Δημοκρατική Άμυνα ώσπου μαζί εγκαταλείψαμε την Ελλάδα αφού είχαμε μπλεξίματα με τη Δικτατορία» θυμάται ο κ. Τσουκαλάς.
Ωστόσο ο Κώστας Σημίτης δεν περιορίστηκε στη λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα, καθώς με την επιστροφή του αφιερώθηκε στην πολιτική, με μία διαφορετική συμπεριφορά. «Δεν έκανες ποτέ αυτό που ονομάζεται πολιτική καριέρα», ανέφερε.
Ο κ. Τσουκαλάς αναφέρθηκε και στον χαρακτήρα του Κώστα Σημίτη. «Παρέμενε πάντα ένας ιδιωτικός άνθρωπος, ένας τρυφερός, συναισθηματικός, σεμνός άνθρωπος που ασχολείτο με τον περίγυρο και δεν το έδειχνε ποτέ», είπε, προσθέτοντας ότι έκανε όσα μπορούσε για να βοηθήσει τους άλλους χωρίς να θέλει να φανεί δημόσια.
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Πολλαπλώς εκτεθειμένοι, αλλά μόνον αυτοί; Γιά άλλους που ομοίως ήσαν απόντες, ποιά προσχήματα θα επικαλεσθούν, άραγε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου