Στο πόντιουμ της χρυσοποίκιλτης αίθουσας του Μεγάρου των Φίλων της Μουσικής της Βιέννης βρέθηκε, για έβδομη φορά, ο δημοφιλής Ιταλός αρχιμουσικός Ρικάρντο Μούτι (Riccardo Muti) (προηγουμένως τα έτη 1993, 1997, 2000,2004, 2018,2021).
Το μοναδικό αυτό πολιτιστικό γεγονός μεταδίδεται σε περισσότερες από 90 χώρες σε όλο τον κόσμο, σε υψηλή ευκρίνεια (HD), από πολυάριθμους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Πρόκειται για μια μοναδική μουσική εμπειρία, την οποία οι τηλεθεατές της ΕΡΤ1 και οι ακροατές του Τρίτου Προγράμματος είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν απευθείας από την πρωτεύουσα της Αυστρίας, σε σχολιασμό, , για ακόμη μια χρονιά, από τον παραγωγός του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΑ, Νίκο Κανελλόπουλο.
Φέτος, σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα, ερμηνεύθηκαν 14 έργα, εκτός από τα αναμενόμενα εκτός προγράμματος (bis ή encore).
Αναλυτικά το πρόγραμμα της συναυλίας
- Johann Strauss I: Freiheits-Marsch, op. 226
- Josef Strauss: Dorfschwalben aus Österreich, Walzer, op. 164
- Johann Strauss II: Demolirer-Polka, Polka française, op. 269. Lagunen-Walzer, op. 411
- Eduard Strauss: Luftig und duftig, Polka schnell, op. 206 J
- Johann Strauss II: Εισαγωγή από την οπερέτα «Der Zigeunerbaron». Accelerationen, Walzer, op. 234
- Josef Hellmesberger (Sohn): Fidele Brüder, Marsch από την οπερέτα «Das Veilchenmädchen»*
- Constanze Geiger: Ferdinandus-Walzer, op. 10*
- Johann Strauss II: Entweder-oder! Polka schnell, op. 403
- Josef Strauss: Transactionen, Walzer, op. 184 Johann Strauss II: Annen-Polka, op. 117.
- Tritsch-Tratsch, Polka schnell, op. 214. Wein, Weib und Gesang, Walzer, op. 333
Eννοείται δε, ότι καμμία πρωτοχρονιάντικη συναυλία της Φυλαρμονικής της Βιέννης δεν κλείνει, αν δεν εκτελεσθούν προηγουμένως από την Ορχήστρα η πασίγνωστη σύνθεση του Johann Strauss - An der schonen blauen Donau, ύμνος της Αυστριακής Πρωτεύουσας, ανεπίσημος ύμνος της Αυστρίας, κατά πολλούς, μαζύ με το εμβατήριο Ραντέτσκι. Μία παράδοση που τιμήθηκε βεβαίως και εφέτος, υπό τα θερμά χειροκροτήματα του κοινού, περιλαμβανομένου του Προέδρου της Αυστρίας Αλεξάντερ Φαν ντερ Μπέλεν.
Το «ρεκόρ» μετά το 1946, με 25 συνεχείς φορές να διευθύνει την Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία, κατέχει ο Βίλι Μποσκόφσκι (Willi Boskovsky), και ακολουθούν με δέκα φορές ο Λορίν Μααζέλ (Lorin Maazel), με επτά ο Ρικάρντο Μούτι (Riccardo Muti), με έξι φορές ο Κλέμενς Κράους (Clemens Krauss) και πέντε ο Ζουμπίν Μετά (Zubin Mehta).
Η χρυσοποίκιλτη αίθουσα στο βιεννέζικο Μέγαρο Φίλων της Μουσικής, η οποία έχει 49 μέτρα μήκος, 19 μέτρα πλάτος και 18 μέτρα ύψος, την ημέρα της Συναυλίας διακοσμείται με 30.000 λουλούδια από τους κήπους του Δήμου της Βιέννης. Σε ένα sold out event όπως η πρωτοχρονιάτικη συναυλία, φιλοξενεί 1744 καθισμένους ακροατές και 300 όρθιους.
Από το 1980 ως το 2013, τα λουλούδια που διακοσμούσαν τη Χρυσή Αίθουσα προέρχονταν από την Ιταλία, ως ευγενική προσφορά του Δήμου του Σαν Ρέμο. Το 2014 τα προσέφεραν οι ίδιοι οι μουσικοί της ορχήστρας και από το 2015 τα τριαντάφυλλα και ό,τι άλλο χρειάζεται για τον εντυπωσιακό στολισμό της αίθουσας συλλέγονται αποκλειστικά από τους εθνικούς και δημοτικούς κήπους της Βιέννης.
Εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο υποδέχθηκαν μουσικά τη νέα χρονιά με τη δημοφιλή καλλιτεχνική εκδήλωση, η οποία μεταδόθηκε από τουλάχιστον 90 τηλεοπτικά και 300 ραδιοφωνικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο.
Εδώ και πολλά χρόνια, οι συναυλίες είναι sold out. Από τις 2000 περίπου διαθέσιμες θέσεις (μαζί με τους όρθιους), στο κοινό διατίθενται κάθε χρόνο 700 εισιτήρια. Τα υπόλοιπα πάνε σε χορηγούς και επίτιμα μέλη της ορχήστρας. Ο μόνος τρόπος να προμηθευτείς ένα από τα περιζήτητα εισιτήρια είναι να υποβάλεις την αίτησή σου μαζί με 60.000 ακόμα ανθρώπους που το κάνουν κάθε χρόνο (από την 1η έως 28 Φεβρουαρίου), να περιμένεις την κλήρωση που γίνεται τον Μάρτιο και μετά – αν είσαι τυχερός – να περιμένεις 10 ακόμη μήνες μέχρι να παρευρεθείς στη συναυλία της επόμενης χρονιάς.
Πέρα από πόλκες και εμβατήρια, η ορχήστρα έχει τον δικό της μοναδικό τρόπο να ερμηνεύει βαλς. Ο Βόλφγκανγκ Βλάνταρ, σολίστ στην Φιλαρμονική επισημαίνει: «Το δεύτερο μέτρο είναι πολύ νωρίς και το τρίτο λίγο αργά. Δεν μπορείς να το εξηγήσεις με μαθηματικό τρόπο. Μαθαίνεις να το αισθάνεσαι. Όταν ακούς μια αμερικανική ορχήστρα, το ερμηνεύει με τον ίδιο τρόπο. Μοιάζει σαν να παίζει μια διαφορετική σύνθεση. Το ερμηνεύει πολύ καλά, αλλά δεν έχει το ανάλογο αίσθημα».
Σύμφωνα με κάποιους, ο ήχος της ορχήστρας είναι αλάνθαστος. Αυτό ίσως οφείλεται στα συγκεκριμένα όργανα, που δεν χρησιμοποιεί ο υπόλοιπος κόσμος: «Τα βιεννέζικα τυμπάνια είναι φτιαγμένα από δέρμα κατσίκας και γι' αυτό έχουν έναν σκοτεινό, ζεστό ήχο. Είναι σαν να, πώς να το εκφράσω με λέξεις, ένα ωραίο, δυνατό κόκκινο κρασί» εξηγεί ο Άντον Μίτερμαγιερ που παίζει τα τυμπάνια. Σε άλλες ορχήστρες, τα τυμπάνια είναι από πλαστικό ή από δέρμα μοσχαριού. Άλλα όργανα, όπως τα όμποε, τα τρίγωνα και τα κόρνα είναι ειδικά φτιαγμένα γι' αυτή την ορχήστρα: «Ακούγονται πολύ δυνατά, αλλά δεν είναι τόσο δυνατά όσο τα σύγχρονα διπλά κόρνα. Ο χαμηλότερος ήχος είναι πλεονέκτημα, όταν παίζεις σε μια ορχήστρα. Δεν καλύπτουμε τα ξύλινα πνευστά ή τα έγχορδα ακόμη κι αν παίξουμε πολύ δυνατά. Η μουσική παραμένει διάφανη» τονίζει ο Βόλφγκανγκ Βλάνταρ.
ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου