Aπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 03/01/25
Kύριε διευθυντά
Επιτυχημένος ομολογουμένως ο τίτλος Rebrain Greece, πρόσκληση επαναπατρισμού επιστημόνων και όχι μόνο. Ριμάρει κάπως και με το αντίθετο brain drain που κορυφώθηκε τα χρόνια της κρίσης. Ελα όμως που αυτό που εμπνεύσθηκε και προσπαθεί να πετύχει τώρα η αρμόδια υπουργός το έχει ναρκοθετήσει, κατά την άποψή μου, η ίδια το 2021 που καθιέρωσε την Αγγλική στα νηπιαγωγεία! Ετσι το drain μελλοντικά θα γίνεται ευκολότερο αφού δεν θα υπάρχει το εμπόδιο της ξένης γλώσσας.
Παρόμοιους φανταχτερούς νομοθετικούς πειραματισμούς που είτε δεν εφαρμόσθηκαν είτε παρουσίασαν προβλήματα εν τη γενέσει τους έχουμε δει αρκετούς... Επανακατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Ιδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας που δεν ήξεραν τι να την κάνουν. Επιστολική ψήφος που στιγματίσθηκε από τη διαρροή προσωπικών δεδομένων με πρωθιέρεια γνωστή ευρωβουλευτή χωρίς συνέπειες για κανέναν άλλον παρά μόνο για την ίδια. Αναρωτιόμαστε εμείς οι «old brains» σε μία Ελλάδα με πληθωρισμό πτυχιούχων, περισσότερους από όσους μπορεί να αντέξει. Θα τρέξουν πρόθυμοι οι 5άστεροι «καριερίστες» του εξωτερικού; Αραγε οι ξένοι εργοδότες δεν τους έχουν «κλειδωμένους» με ισχυρά συμβόλαια; Δεν είναι άδικο να τους επιβραβεύεις έστω με φορολογικές ελαφρύνσεις που είναι σαν να απαξιώνεις αυτούς που έμειναν και αγωνίζονται εδώ με τα όποια προβλήματα; Striving brains – σαν καλό δεν ακούγεται; Η υπόθεση φέρνει λίγο από ποδοσφαιρικές μεταγραφές και κάτι από την παραβολή του ασώτου (Λουκάς 15, 11-32). Οψόμεθα...
Και εδώ που τα λέμε γιατί να αφήσει κάποιος μία καλή δουλειά στο εξωτερικό όταν μπορεί να έρχεται τα Σαββατοκύριακα να βλέπει τους δικούς του και να γυρίζει πίσω. Δεν είμαστε πια στην εποχή των τρένων για τη Γερμανία...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΡΔΑΛΗΣ,
Συνταξιούχος μηχανικός Καβάλα
Ας μπει ένα τέλος στα «περί τέως»
Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας από ετών την αγαπητή μου «Καθημερινή», σταματώ ιδιαίτερα στις απόψεις των αναγνωστών της.
Αρκετοί αυτές τις μέρες ασχολούνται με τον τέως του τέως. Ελπίζω να έχουμε καλή χρονιά με ειρήνη και υγεία και να βρίσκουμε άλλα πιο ενδιαφέροντα θέματα από τον τέως του τέως! Αλήθεια θα έχει τρελαθεί από τον λόξιγκα ο τέως του τέως!
Κι εύχομαι και σε αναγνώστη σας επιστολογράφο που έχουμε τα ίδια χρόνια μακροημέρευση. Αν και με προβλημάτισε η «σαρκαστική» δήλωσή του ότι δεν θα προβεί σε καμιά έκνομη ενέργεια και του φόνου περιλαμβανομένου. Βέβαια υπάρχουν φόνοι και... φόνοι!
Ευχές απ’ την καρδιά μου, για ένα ειρηνικό και με υγεία 2025, για όλο τον κόσμο.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Πρώην δάσκαλος
Μετά την προσγείωση, ντισκο-υποδοχή
Kύριε διευθυντά
Διάβασα τις προάλλες ότι η κυβέρνηση θα υποχρέωνε ή θα επιδοτούσε τα κέντρα διασκέδασης για να βάζουν ελληνική μουσική. Ελληνες του εξωτερικού, ήρθαμε στην Ελλάδα να περάσουμε την αλλαγή του χρόνου. Η μουσική που μας υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο ήταν του χειρίστου είδους αμερικανική ντίσκο! Μήπως και το αεροδρόμιο πρέπει να υποχρεωθεί ή να πληρώσει πρόστιμο για να υποδεχτεί τους ξένους με όμορφη ελληνική μουσική;
ΙΛΕΑΝΑ ΑΡΔΙΤΗ
Ας μπει ένα τέλος στα «περί τέως»
Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας από ετών την αγαπητή μου «Καθημερινή», σταματώ ιδιαίτερα στις απόψεις των αναγνωστών της.
Αρκετοί αυτές τις μέρες ασχολούνται με τον τέως του τέως. Ελπίζω να έχουμε καλή χρονιά με ειρήνη και υγεία και να βρίσκουμε άλλα πιο ενδιαφέροντα θέματα από τον τέως του τέως! Αλήθεια θα έχει τρελαθεί από τον λόξιγκα ο τέως του τέως!
Κι εύχομαι και σε αναγνώστη σας επιστολογράφο που έχουμε τα ίδια χρόνια μακροημέρευση. Αν και με προβλημάτισε η «σαρκαστική» δήλωσή του ότι δεν θα προβεί σε καμιά έκνομη ενέργεια και του φόνου περιλαμβανομένου. Βέβαια υπάρχουν φόνοι και... φόνοι!
Ευχές απ’ την καρδιά μου, για ένα ειρηνικό και με υγεία 2025, για όλο τον κόσμο.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Πρώην δάσκαλος
Μετά την προσγείωση, ντισκο-υποδοχή
Kύριε διευθυντά
Διάβασα τις προάλλες ότι η κυβέρνηση θα υποχρέωνε ή θα επιδοτούσε τα κέντρα διασκέδασης για να βάζουν ελληνική μουσική. Ελληνες του εξωτερικού, ήρθαμε στην Ελλάδα να περάσουμε την αλλαγή του χρόνου. Η μουσική που μας υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο ήταν του χειρίστου είδους αμερικανική ντίσκο! Μήπως και το αεροδρόμιο πρέπει να υποχρεωθεί ή να πληρώσει πρόστιμο για να υποδεχτεί τους ξένους με όμορφη ελληνική μουσική;
ΙΛΕΑΝΑ ΑΡΔΙΤΗ
Κάτοικος Γενεύης
Ονοματοδοσία, δρόμοι και Ιστορία
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή το άρθρο της 22/12 του εκλεκτού συνεργάτη σας Τάκη Θεοδωρόπουλου με τίτλο «De Grèce. Η ανασφάλεια της ελληνικής δημοκρατίας», στο οποίο αναφέρονται μεταξύ άλλων η αλλαγή μετά τη Μεταπολίτευση ονομασιών οδών, κήπων, πλατειών από «βασιλικών» σε λαϊκών ονομάτων, καθώς και η εγκατάλειψη των ανακτόρων του Τατοΐου, από κάποιους μικρονοϊκούς που από ανασφάλεια αποπειράθηκαν να διαγράψουν με τον τρόπο αυτό ένα μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής Ιστορίας, θα ήθελα να αναφέρω τα εξής.
Η κατοικία μου στην Κατερίνη βρισκόταν ανέκαθεν στην οδό Βασιλέως Παύλου. Μετά τη Μεταπολίτευση έγινε ξαφνικά Κώστα Βάρναλη και μια μεγαλύτερη οδός από Βασιλέως Κωνσταντίνου έγινε Εθνικής Αντίστασης, χωρίς εννοείται να ερωτηθούν οι παρόδιοι κάτοικοι για τις αλλαγές που αυθαίρετα επέφερε η τότε τοπική αυτοδιοίκηση. Οταν πριν από 15 χρόνια έκανα ένα ταξίδι στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι στις μεγάλες αυτές πόλεις της Ρωσίας είχαν διατηρηθεί στους δρόμους και στις πλατείες τα ονόματα των Τσάρων (βασιλέων) και τα ανάκτορά τους όπως ακριβώς ήταν επιπλωμένα πριν από την αλλαγή του καθεστώτος. Στα μεγάλα μουσεία τους επίσης διατηρούνται ανέπαφα όλα τα κειμήλια των αυτοκρατορικών οίκων από τις βασιλικές άμαξες, τα έπιπλα, μέχρι τα εκατοντάδες βασιλικά ενδύματα, σκήπτρα και δώρα ξένων ηγετών. Εμείς τα μεταλλάξαμε και τα εγκαταλείψαμε στο έλεος τησ φθοράς και της λεηλασίας, από το φόβο μήπως κατηγορηθούμε αντιδημοκρατικοί.
Ονοματοδοσία, δρόμοι και Ιστορία
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή το άρθρο της 22/12 του εκλεκτού συνεργάτη σας Τάκη Θεοδωρόπουλου με τίτλο «De Grèce. Η ανασφάλεια της ελληνικής δημοκρατίας», στο οποίο αναφέρονται μεταξύ άλλων η αλλαγή μετά τη Μεταπολίτευση ονομασιών οδών, κήπων, πλατειών από «βασιλικών» σε λαϊκών ονομάτων, καθώς και η εγκατάλειψη των ανακτόρων του Τατοΐου, από κάποιους μικρονοϊκούς που από ανασφάλεια αποπειράθηκαν να διαγράψουν με τον τρόπο αυτό ένα μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής Ιστορίας, θα ήθελα να αναφέρω τα εξής.
Η κατοικία μου στην Κατερίνη βρισκόταν ανέκαθεν στην οδό Βασιλέως Παύλου. Μετά τη Μεταπολίτευση έγινε ξαφνικά Κώστα Βάρναλη και μια μεγαλύτερη οδός από Βασιλέως Κωνσταντίνου έγινε Εθνικής Αντίστασης, χωρίς εννοείται να ερωτηθούν οι παρόδιοι κάτοικοι για τις αλλαγές που αυθαίρετα επέφερε η τότε τοπική αυτοδιοίκηση. Οταν πριν από 15 χρόνια έκανα ένα ταξίδι στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι στις μεγάλες αυτές πόλεις της Ρωσίας είχαν διατηρηθεί στους δρόμους και στις πλατείες τα ονόματα των Τσάρων (βασιλέων) και τα ανάκτορά τους όπως ακριβώς ήταν επιπλωμένα πριν από την αλλαγή του καθεστώτος. Στα μεγάλα μουσεία τους επίσης διατηρούνται ανέπαφα όλα τα κειμήλια των αυτοκρατορικών οίκων από τις βασιλικές άμαξες, τα έπιπλα, μέχρι τα εκατοντάδες βασιλικά ενδύματα, σκήπτρα και δώρα ξένων ηγετών. Εμείς τα μεταλλάξαμε και τα εγκαταλείψαμε στο έλεος τησ φθοράς και της λεηλασίας, από το φόβο μήπως κατηγορηθούμε αντιδημοκρατικοί.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΗΝΑΣ
Δικηγόρος Κατερίνη
Λεπτομερής αμερικανική περιγραφή (δυστυχώς αγγλόφωνη μόνον μέχρι σήμερα) του μεγάλου κατορθώματος του Κάρτερ υπάρχει στο Διαδίκτυο στον σύνδεσμο: https:// time.com/archive/6880055/nationthe-right-thing-for-america/ Ο Τζον Μπρεδήμας, μέσα στο Κογκρέσο, του είχε πετάξει στα μούτρα τις προεκλογικές του υποσχέσεις...
Χρήσιμη, πάντως, η μνήμη του Κάρτερ για να μας θυμίζει πόσο αξίζουν τα λόγια προ των εκλογών και πόσο οι συμμαχίες ανισχύρων με τους ισχυρούς. Και, ακόμη περισσότερο, πόσο αξίζει η ηθική των και τάχα θρήσκων, αυτών που, σαν τον Κάρτερ, διαφημίζουν συνεχώς την πίστη τους σε Θεό και ηθική. Μέγιστα μαθήματα! Ιδίως διότι τα μέσα μαζικής επικοινωνίας των ΗΠΑ και ο φυγόπονος ελληνόφωνος αντίλαλός τους περιγράφουν τον εκλιπόντα περίπου ως άγιο. Εμείς, καλό είναι να μην τον ξεχνάμε, όποτε ακούμε ή διαβάζουμε για τους και τάχα ισχυρούς συμμαχικούς δεσμούς με ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ κ.λπ. «...[Δ]εν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλή. ...». Το ζήτημα είναι να καταστήσουμε τη χώρα μας ισχυρή, ώστε να μην έχει τόσο συχνά «χρεία» συμμάχων, ψευδολόγων ή μη.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΑΚ. ΓΕΩΡΓΑΝΑΣ
Κύριε διευθυντά,
Στο φύλλο του Σαββάτου 28 Δεκεμβρίου 2024, όπου στο εορτολόγιο αναγράφεται «Των εν Νικομηδεία Δισμυρίων Μαρτύρων», θυμήθηκα αυτό που έλεγαν με δύο λέξεις οι παλαιότεροι όταν ήθελαν να αποφύγουν κάποια συμφορά: «Ευχή και κατάρα». Κάπως έτσι ισχύει και η σχέση μας με τον κύριο Τραμπ, ημών των καλομαθημένων, αλαζόνων και δύσκολα συνεννοήσιμων μεταξύ μας «δυτικών» της πολιτισμένης Ευρώπης, οι οποίοι αν και πολύ λιγότεροι των μαρτύρων της Νικομήδειας, κινδυνεύουμε να πάθουμε μεγαλύτερες συμφορές απ’ ό,τι ο Παρθενώνας από τις βόμβες του Μοροζίνη. Καλή Χρονιά 2025.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ
(Και) ο Τζίμι Κάρτερ στο ζύγι της Ιστορίας
Κύριε διευθυντά
Μας είχε καταϋποχρεώσει εμάς, τους Ελληνες της Ελλάδος και της Κύπρου, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, που πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου 2024, πάνω από εκατοχρονίτης. Λύσσαξε κυριολεκτικώς να άρει το εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία, εμπάργκο που το Κογκρέσο των ΗΠΑ είχε επιβάλει στην Τουρκία μετά την εισβολή του 1974 στην Κύπρο. Kαι αυτό ενώ, πριν εκλεγεί, υποστήριζε με πάθος το εμπάργκο.Λεπτομερής αμερικανική περιγραφή (δυστυχώς αγγλόφωνη μόνον μέχρι σήμερα) του μεγάλου κατορθώματος του Κάρτερ υπάρχει στο Διαδίκτυο στον σύνδεσμο: https:// time.com/archive/6880055/nationthe-right-thing-for-america/ Ο Τζον Μπρεδήμας, μέσα στο Κογκρέσο, του είχε πετάξει στα μούτρα τις προεκλογικές του υποσχέσεις...
Χρήσιμη, πάντως, η μνήμη του Κάρτερ για να μας θυμίζει πόσο αξίζουν τα λόγια προ των εκλογών και πόσο οι συμμαχίες ανισχύρων με τους ισχυρούς. Και, ακόμη περισσότερο, πόσο αξίζει η ηθική των και τάχα θρήσκων, αυτών που, σαν τον Κάρτερ, διαφημίζουν συνεχώς την πίστη τους σε Θεό και ηθική. Μέγιστα μαθήματα! Ιδίως διότι τα μέσα μαζικής επικοινωνίας των ΗΠΑ και ο φυγόπονος ελληνόφωνος αντίλαλός τους περιγράφουν τον εκλιπόντα περίπου ως άγιο. Εμείς, καλό είναι να μην τον ξεχνάμε, όποτε ακούμε ή διαβάζουμε για τους και τάχα ισχυρούς συμμαχικούς δεσμούς με ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ κ.λπ. «...[Δ]εν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλή. ...». Το ζήτημα είναι να καταστήσουμε τη χώρα μας ισχυρή, ώστε να μην έχει τόσο συχνά «χρεία» συμμάχων, ψευδολόγων ή μη.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΑΚ. ΓΕΩΡΓΑΝΑΣ
Κύριε διευθυντά,
Στο φύλλο του Σαββάτου 28 Δεκεμβρίου 2024, όπου στο εορτολόγιο αναγράφεται «Των εν Νικομηδεία Δισμυρίων Μαρτύρων», θυμήθηκα αυτό που έλεγαν με δύο λέξεις οι παλαιότεροι όταν ήθελαν να αποφύγουν κάποια συμφορά: «Ευχή και κατάρα». Κάπως έτσι ισχύει και η σχέση μας με τον κύριο Τραμπ, ημών των καλομαθημένων, αλαζόνων και δύσκολα συνεννοήσιμων μεταξύ μας «δυτικών» της πολιτισμένης Ευρώπης, οι οποίοι αν και πολύ λιγότεροι των μαρτύρων της Νικομήδειας, κινδυνεύουμε να πάθουμε μεγαλύτερες συμφορές απ’ ό,τι ο Παρθενώνας από τις βόμβες του Μοροζίνη. Καλή Χρονιά 2025.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου