Οι ευρωπαϊκοί τίτλοι ευγενείας στην προδημοκρατική Ευρώπη, απαρτίζοντο από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος δήλωνε τον τίτλο ευγενείας που είχε απονεμηθεί ή κληρονομηθεί, π.χ. κόμης, βαρώνος, υποκόμης κ.λπ. και το δεύτερο ήταν κατά κανόνα δηλωτικό της περιοχής γαιοκτημοσύνης, που του είχε παραχωρηθεί μαζί με τον τίτλο. Στην Ευρώπη σήμερα είναι κοινά τα ονόματα που περιλαμβάνουν την περιοχή που οι πρόγονοι είχαν κατά τα ανωτέρω τη γαιοκτημοσύνη, χωρίς φυσικά να περιέχουν τον τίτλο ευγενείας. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής λέγεται Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (από το επώνυμο του συζύγου της) και ουδενός εκ των 400 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων της Ενώσεως τα δημοκρατικά αισθήματα πληγώνονται. Ο τίτλος ευγενείας για τους βασιλόπαιδες θα ήταν Prince de Grece. Αρα το ότι το επίθετο Ντε Γκρες δεν θα μπορούσε από μόνο του να θεωρηθεί τίτλος ευγενείας και να τεθεί έτσι ζήτημα συνταγματικότητος, προφανώς δεν ισχύει. Εξίσου ανίσχυρες είναι κατά τη γνώμη μου και οι ενστάσεις περί του ότι το εν λόγω επίθετο απαρτίζεται από δύο λέξεις. Σωρεία επιθέτων εξωτερικού απαρτίζονται από δύο λέξεις. Αν δηλαδή ζητούσε να πολιτογραφηθεί Ελλην πολίτης ο Ευγένιος Ο’ Νιλ ή ακόμη η Φον ντερ Λάιεν, πώς θα τους ζητούσαμε να αλλάξουν το επίθετό τους; Και πάμε τώρα στην ουσία του θέματος, για την οποία φρικιά κάθε δημοκρατική ψυχή. Το εν λόγω επίθετο παραπέμπει στο παρελθόν της οικογενείας αυτής ως βασιλέων της Ελλάδος. Θεωρώ εύλογο το να επιθυμεί κάποιος να έχει όνομα ή επίθετο που παραπέμπει στο οικογενειακό του παρελθόν. Γι’ αυτό υιοθετούμε όλοι το επίθετο της οικογενείας μας, ενώ συχνά μας δίδεται το όνομα του παππού ή της γιαγιάς. Γιατί οι απόγονοι της βασιλείας πρέπει να αποφεύγουν αναφορά στο δικό τους οικογενειακό παρελθόν; Μήπως θα έπρεπε να ντρέπονται γι’ αυτό; Η βασιλεία υπήρξε μέρος της Ιστορίας μας, επισωρεύοντας και καλά και κακά, όπως γίνεται πάντα. Το αν τα καλά ήταν περισσότερα από τα κακά ή όχι, το αφήνω στην κρίση κάθε αναγνώστη. Το να διυλίζουμε όμως τον κώνωπα, ασκώντας μία μάλλον μικρόψυχη κριτική στο επίθετο που επέλεξαν οι απόγονοι της τέως βασιλικής οικογενείας, ενώ καταπίνουμε αμάσητες τις «εορτές μνήμης» του ΚΚΕ και συνοδοιπόρων, δεν νομίζω ότι μας τιμά ως Ελληνες....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 08/01/25

Βροχές, λύματα και αυτοψίες

Κύριε διευθυντά,

Πρόσφατα, στην παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος, στην περιοχή του Δήμου Αλίμου, ο αγωγός αποχέτευσης λυμάτων ξεχείλισε. Τα λύματα διασκορπίστηκαν σε μεγάλη έκταση. Το περιστατικό αυτό οφείλεται στη μεγάλη νεροποντή και έχει συμβεί και άλλες φορές σε μεγάλες βροχοπτώσεις στην ίδια περιοχή.

Οπως είναι γνωστό, στον αγωγό αποχέτευσης διοχετεύονται τα λύματα από καταστήματα και κατοικίες (από λουτρά και καντίνες). Απαγορεύεται να διοχετευθούν στον αγωγό τα όμβρια ύδατα από μπαλκόνια, ταράτσες, αυλές.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, 7.000 οικοδομές στον Δήμο Αλίμου διοχετεύουν παράνομα τα νερά της βροχής στον αγωγό αποχέτευσης. Για την παρανομία αυτή δεν ευθύνονται βέβαια οι υδραυλικοί. Η κάθε οικοδομή έχει ιδιοκτήτη και επιβλέποντα μηχανικό, που είναι υπεύθυνος για τη σωστή κατασκευή του κτιρίου και των εγκαταστάσεων.

Τι πρέπει να γίνει για να διορθωθεί η κατάσταση;

Οι τεχνικοί της ΕΥΔΑΠ με δικαστική εντολή πρέπει επειγόντως να κάνουν αυτοψίες και να καταγράψουν τις παράνομες συνδέσεις ομβρίων στον αγωγό αποχέτευσης.

Στους ιδιοκτήτες των κτιρίων με τις παράνομες συνδέσεις, πρέπει: α) Να επιβληθούν χρηματικά πρόστιμα. β) Να τεθεί προθεσμία, εντός της οποίας οι ιδιοκτήτες θα πρέπει να διακόψουν την παράνομη παροχέτευση ομβρίων στον αγωγό αποχέτευσης.

ΚΏΣΤΑΣ Γ. ΤΖΑΜΟΥΖΑΚΗΣ

 Πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ


Τίτλοι ευγενείας, βασιλεία και Ιστορία

Κύριε διευθυντά,

Συμμετέχοντας στο εθνικό κουτσομπολιό περί των «Ντε Γκρες», επιτρέψτε μου να προσθέσω τα εξής:

Οι ευρωπαϊκοί τίτλοι ευγενείας στην προδημοκρατική Ευρώπη, απαρτίζοντο από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος δήλωνε τον τίτλο ευγενείας που είχε απονεμηθεί ή κληρονομηθεί, π.χ. κόμης, βαρώνος, υποκόμης κ.λπ. και το δεύτερο ήταν κατά κανόνα δηλωτικό της περιοχής γαιοκτημοσύνης, που του είχε παραχωρηθεί μαζί με τον τίτλο. Στην Ευρώπη σήμερα είναι κοινά τα ονόματα που περιλαμβάνουν την περιοχή που οι πρόγονοι είχαν κατά τα ανωτέρω τη γαιοκτημοσύνη, χωρίς φυσικά να περιέχουν τον τίτλο ευγενείας. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής λέγεται Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (από το επώνυμο του συζύγου της) και ουδενός εκ των 400 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων της Ενώσεως τα δημοκρατικά αισθήματα πληγώνονται. Ο τίτλος ευγενείας για τους βασιλόπαιδες θα ήταν Prince de Grece. Αρα το ότι το επίθετο Ντε Γκρες δεν θα μπορούσε από μόνο του να θεωρηθεί τίτλος ευγενείας και να τεθεί έτσι ζήτημα συνταγματικότητος, προφανώς δεν ισχύει.

Εξίσου ανίσχυρες είναι κατά τη γνώμη μου και οι ενστάσεις περί του ότι το εν λόγω επίθετο απαρτίζεται από δύο λέξεις. Σωρεία επιθέτων εξωτερικού απαρτίζονται από δύο λέξεις. Αν δηλαδή ζητούσε να πολιτογραφηθεί Ελλην πολίτης ο Ευγένιος Ο’ Νιλ ή ακόμη η Φον ντερ Λάιεν, πώς θα τους ζητούσαμε να αλλάξουν το επίθετό τους; Και πάμε τώρα στην ουσία του θέματος, για την οποία φρικιά κάθε δημοκρατική ψυχή. Το εν λόγω επίθετο παραπέμπει στο παρελθόν της οικογενείας αυτής ως βασιλέων της Ελλάδος. Θεωρώ εύλογο το να επιθυμεί κάποιος να έχει όνομα ή επίθετο που παραπέμπει στο οικογενειακό του παρελθόν. 

Γι’ αυτό υιοθετούμε όλοι το επίθετο της οικογενείας μας, ενώ συχνά μας δίδεται το όνομα του παππού ή της γιαγιάς. Γιατί οι απόγονοι της βασιλείας πρέπει να αποφεύγουν αναφορά στο δικό τους οικογενειακό παρελθόν; Μήπως θα έπρεπε να ντρέπονται γι’ αυτό; Η βασιλεία υπήρξε μέρος της Ιστορίας μας, επισωρεύοντας και καλά και κακά, όπως γίνεται πάντα. Το αν τα καλά ήταν περισσότερα από τα κακά ή όχι, το αφήνω στην κρίση κάθε αναγνώστη.

Το να διυλίζουμε όμως τον κώνωπα, ασκώντας μία μάλλον μικρόψυχη κριτική στο επίθετο που επέλεξαν οι απόγονοι της τέως βασιλικής οικογενείας, ενώ καταπίνουμε αμάσητες τις «εορτές μνήμης» του ΚΚΕ και συνοδοιπόρων, δεν νομίζω ότι μας τιμά ως Ελληνες.

ΝΙΚΟΣ ΒΑΛΤΗΣ


Η μάστιγα της βίας, έφηβοι και μιμητισμός

Κύριε διευθυντά,

Τα συμβάντα βίας της εποχής μας δεν είναι πρωτόγνωρα. Είναι, όμως, βέβαιο ότι στο παρελθόν δεν είχαν τις πολλαπλές αποκρουστικές εκφάνσεις, τον δραματικό χαρακτήρα και τη συχνότητα που παρατηρείται στις ημέρες μας.

Οι στυγερές ανθρωποκτονίες, οι βιασμοί, οι συμμορίες ανηλίκων και τα μαφιόζικα ξεκαθαρίσματα δημιουργούν αρνητική ψυχολογία στην κοινωνία, ενώ συγχρόνως καλλιεργείται αίσθημα φόβου και απειλής. Ο εμπλουτισμός των βάναυσων γεγονότων σε επίπεδο έντονης δημοσιότητας με οπτικοακουστικό υλικό και με περιγραφική διόγκωση, επιτείνουν την αγριότητα των συμβάντων.

Παραλλήλως καλλιεργείται στους εφήβους ο μιμητισμός, ενώ ικανός αριθμός συμπολιτών

Τμας εθίζεται στη συγκίνηση της βαρβαρότητας και στην έστω και αρνητική προβολή των δραστών. Οι κρατικές αδυναμίες αντιμετώπισης της εγκληματικότητας, η προβληματική ποιότητα του κοινωνικού κράτους, η χωλαίνουσα παιδεία και η αργοκίνητη δικαιοσύνη ενδυναμώνουν τη βία και έχουν ανάγκη ουσιαστικής ανάταξης. Δεν θα πρέπει, όμως, να αγνοηθεί στο πλαίσιο περιστολής του φαινομένου, η αποφυγή της υπερβολικής δημοσιότητος, της ευρείας χρήσης οπτικοακουστικών μέσων και της περιγραφικής διόγκωσης των γεγονότων βίας, που υποθάλπουν τον νοσηρό μιμητισμό, κυρίως των εφήβων και επιτείνουν τον κοινωνικό εθισμό στη βαρβαρότητα.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Θ. ΜΑΥΡΙΚΑΣ 

Αντιπρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ε.τ.



Η «κατοχύρωση» του επωνύμου

Κύριε διευθυντά

Ο καθηγητής Γιώργος Θ. Μαυρογορδάτος στο πρόσφατο άρθρο του («Υπάρχουν Αψβούργοι, αλλά όχι Γλυξβούργοι», «Καθημερινή» 29.12.2024) έχει βασιστεί σε διάφορα στοιχεία για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η οικογένεια του τελευταίου βασιλέα Κωνσταντίνου Β΄ είχε επώνυμο. Υπάρχουν όμως και ισχυρότερα στοιχεία από αυτά που επικαλείται ο καθηγητής και καταλήγουν σε διαφορετική άποψη.

Συγκεκριμένα, η απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου της χώρας με αριθμό 45/1997, που έκρινε τα περί βασιλικής περιουσίας, αναφέρει: «Ο διάδικος, τέως βασιλιάς των Ελλήνων, έκπτωτος ήδη, σύμφωνα με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 8ης Δεκεμβρίου 1974, στερείται επωνύμου λόγω των ιστορικών περιστάσεων και ειδικότερα γιατί οι βασιλείς των Ελλήνων δεν είχαν επώνυμο (βλ. συναφώς Ψήφισμα της Β΄ των Ελλήνων Συνέλευσης της 18.3.1863)».

Επιπλέον, η ίδια η ελληνική κυβέρνηση τον Απρίλιο του 1998, κατά την εξέταση του παραδεκτού της προσφυγής του τέως βασιλέα ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΣΔΑ, δέχθηκε ότι η οικογένειά του δεν είχε συγκεκριμένο επώνυμο και μπορούσε να χρησιμοποιήσει επώνυμο της επιλογής της (βλ. Νίκος Αλιβιζάτος «Η βασιλική περιουσία στο Στρασβούργο»).

Περαιτέρω και σε σχέση με την επιλογή του συγκεκριμένου επωνύμου (Ντε Γκρες) από τα μέλη της οικογένειας, η ανακοίνωση που εξέδωσαν την επεξηγεί επαρκώς: «Επιλέξαμε αυτό που είχε επιλέξει και ο αποθανών θείος μας, Μιχαήλ Ντε Γκρες και είναι ό,τι πιο οικείο σε εμάς». Το επώνυμο αυτό λοιπόν έχει δηλωθεί ήδη από το 2004 από τον Μιχαήλ, μέλος της οικογενείας του τέως βασιλέα, χωρίς τότε να υπάρξει «ένσταση» από πολιτικούς ή συνταγματολόγους. Οσον αφορά δε το πώς θα γράφεται στη λατινική του γραφή, μάλλον δεν θα ήταν σκόπιμο, καθώς ούτως ή άλλως υπάρχουν αρκετά προηγούμενα απόκλισης από τον σχετικό κανόνα, η κυβέρνηση να πυροδοτήσει συζητήσεις για ένα θέμα που έχει λήξει από το 1974. 

ΚΑΡΑΤΖΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ
Αθήνα