"...H σχολή της ασάφειας. Γιά τήν σχολή αυτή, τό ζητού­μενο είναι ή πολιτική επικράτηση ακό­μα καί μέ τίμημα τήν ιδεολογική ασά­φεια. Καί άλλωστε, τί πέτυχε ή σαφήνεια; Άπό τότε που η κ. Merkel άρχισε νά μιλά­ει σαφώς υπέρ τής πολιτικής ανοιχτών θυρών στους μετανάστες, ή πολιτική επιρροή τοϋ κόμματος της κατέρρευσε. Σε τελική ανάλυση, γιά τήν σχολή αυτή, τά θέματα στά οποία επενδύει πολιτικά η άκρα δεξιά δέν ενδείκνυνται γιά μετω­πική αντιπαράθεση. Γιατί; Γιατί όλες οί δημοσκοπήσεις καί κυρίως οι ποιοτικές δείχνουν ότι οί Ευρωπαίοι πλειοψηφικά τάσσονται υπέρ τοϋ «λίγου». Λιγότερη μετανάστευση. Λιγότερη Ευρώπη. Λιγό­τερη πολιτισμική άνοχή.Έτσι λοιπόν, μία κεντροδεξιά πού υπερασπίζεται μετωπι­κά τό αντίθετο, θά χάνει συνεχώς πολιτικές μάχες καί μέ τήν έννοια αυτή, μία άβολη συμπόρευση μέ κόμματα, όπως τό Fidesz, αποτελεί, γιά νά θυμηθούμε τόν Καβάφη, «μιά κάποια λύση». Είναι ή λύση τής δημιουργικής ασάφειας. Ή πρακτική νά χαμηλώνεις τά φώτα όταν ή εικόνα σου δέν φαίνεται θελκτική. ..."

Από την "ΕΣΤΙΑ"

λή τοϋ Κυριάκου Μητσοτάκη έχει καί αυτή πλέον εντάξει τήν «Νέα Δημοκρα­τία» στήν ίδια κατεύθυνση. Ποιό είναι τε­λικά τό διακύβευμα;

Φυσικά, η κρίση αυτή τά έχει όλα. Αιτία. Αφορμή. Άλλά καί συνέπειες. Η αιτία φυσικά είναι ότι τό Fidesz τελεί σέ φανερή ιδεολογική καί πολιτική άναντιστοιχία μέ τούς Ευρωπαίους κεντροδε­ξιούς.Όχι τόσο άπό τήν άποψη των ιδε­ολογικών καταβολών - κάθε άλλο, τό Fidesz ιδρύθηκε ώς ένα κλασσικό οικο­νομικά φιλελεύθερο μετα-κομμουνιστικό κόμμα. Άλλά άπό τήν άποψη τών θε­μάτων πολιτικής αιχμής της σημερινής Ευρώπης. Τήν μετανάστευση. Τή σχέση μέ τόν ισλαμικό κόσμο. Τήν ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Γιατί στά θέματα αυτά ό κ. Οrban καί τό κόμμα του μοιράζονται τίς ϊδιες απόψεις μέ τήν λεγόμενη «άκρα δεξιά». Θέλουν φραγή στήν μετανά­στευση. Φοβούνται ότι η Ευρώπη εξι­σλαμίζεται. Θέλουν μία συνομοσπονδι­ακή Ευρώπη, όπου τόν πρώτο λόγο θά έχουν τά έθνη καί όχι ή γραφειοκρατία τών Βρυξελλών. Ή Ουγγαρία, άλλωστε, μέ τήν οικονομία της νά βαίνει καλώς, έχει έδώ καί καιρό αδρανοποιήσει κάθε σκέψη γιά μελλοντική είσοδο στό εύρώ. Βέβαια, όλα αυτά ήταν γνωστά έδώ καί καιρό. Πράγματι, ο κ. Orban δέν είναι ό τυπικός Ευρωπαίος κεντροδεξιός ηγέ­της. Τό στυλ του είναι μάλλον νά πηγαί­νει στήν ορκωμοσία τοϋ κ. Bolsonaro, νά αγκαλιάζει τόν κ. Salvini, νά επικρίνει σέ κάθε ευκαιρία τόν κ. Macron άλλά καί τό «κατεστημένο τών Βρυξελλών». Γιατί όμως, ένώ αυτά ήταν γνωστά, η κρίση ξέσπασε τώρα;

Ή αφορμή φυσικά ήταν φαινομενικά ασήμαντη. Στό πλαίσιο της  προεκλο­γικής του εκστρατείας, τό Fidesz γέμι­σε τήν Ουγγαρία μέ μία αφίσα πού πα­ρουσίαζε τόν Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker (καί ιστο­ρικό ηγετικό στέλεχος τοϋ ΕΛΚ) νά γε­λάει, μέ όπισθεν αύτοϋ τόν δισεκατομ­μυριούχο George Soros, επίσης μειδιόντα καί μέ τό σύνθημα «δικαιούστε νά μάθετε τί σχεδιάζουν οι Βρυξέλλες», μέ τόν υπαινιγμό νά φέρει τόν κ. Juncker καί τήν ΕΕ ως ενεργούμενα τοϋ κ. Soros. Καί τό θέμα δέν ήταν μόνο ότι αυτό θε­ωρήθηκε αναληθές άλλα επίσης  θεω­ρήθηκε ότι, λόγω της εβραϊκής κατα­γωγής τοϋ κ. Soros, ή αφίσα παρέπεμπε σέ μία-αλήστου μνήμης- αντισημιτικής αισθητικής θεωρία συνωμοσίας. Όπότε, μέ τήν έννοια αυτή τό πράγμα ήταν όντως σημαντικό.

Γιατί μπορεί πράγμα­τι ή Ουγγαρία νά εΐναι μία υπέροχη χώ­ρα, πού ο γράφων αγαπάει ιδιαίτερα (καί πράγματι ένας λαός πού έφτιαξε τήν υπέροχη Βουδαπέστη πρέπει νά έχει κάτι καλό μέσα του), όμως, λόγω της ιδιαίτερης ιστορίας τής περιοχής, κάθε υπόνοια αντισημιτισμού πού προέρχε­ται άπό τήν Ουγγαρία (στήν οποία ή κυ­βέρνηση Sz lasi πετούσε τά έβραιόπουλα στόν Δούναβη), δημιουργεί ευλόγως σάλο. Έτσι, μέ τήν υπόθεση τής αφίσας ή αφορμή ήρθε νά συναντήσει τήν αιτία. Καί έτσι, άντί οι επερχόμενες εκλογές νά θεωρηθούν ευκαιρία κουκουλώμα­τος τοϋ πράγματος, αντιθέτως θεωρήθηκαν ευκαιρία ευρύτερου ξεκαθα­ρίσματος. Βλέπετε, μέ τό πολιτικό το­πίο τής Ευρώπης νά αλλάζει, τό ΕΛΚ διερωτάται πώς νά αναστρέψει μία πο­ρεία φθοράς άπό τήν οποία ενισχύεται ή άκρα δεξιά.

Υπάρχουν συναφώς δύο σχολές σκέ­ψης. 

Ή μία σχολή, παίρνοντας έμπνευ­ση άπό τόν κ. Macron, θέλει νά επενδύ­σει στήν σαφήνεια. Επιτέλους, λένε  κά­ποιοι, γιατί οί κεντροδεξιοί νά κρύβουν τίς απόψεις τους; Πιστεύουν στήν πο­λιτική ανοιχτών θυρών στους μετανά­στες; Πιστεύουν σέ μία ομοσπονδιακή Ευρώπη; Πιστεύουν στίς αποστάσεις άπό τίς ΗΠΑ;"Ας τό πουν καθαρά, όπως έκανε ή κ. Merkel. Άλλωστε, τό παράδειγ­μα Macron δείχνει ότι ή πολιτική σαφή­νεια μπορεί νά σχηματίσει πλειοψηφίες. Άπό μία τέτοια σκοπιά, ή παρουσία ενός κόμματος όπως τό Fidesz στους κόλπους τοϋ ΕΛΚ απλώς δημιουργεί σύγχυση καί ενισχύει υπόγεια τήν άκρα δεξιά.

Υπάρχει, όμως, καί ή άλλη σχολή. H σχολή της ασάφειας. Γιά τήν σχολή αυτή, τό ζητού­μενο είναι ή πολιτική επικράτηση ακό­μα καί μέ τίμημα τήν ιδεολογική ασά­φεια. Καί άλλωστε, τί πέτυχε ή σαφήνεια; Άπό τότε που η κ. Merkel άρχισε νά μιλά­ει σαφώς υπέρ τής πολιτικής ανοιχτών θυρών στους μετανάστες, ή πολιτική επιρροή τοϋ κόμματος της κατέρρευσε. Σε τελική ανάλυση, γιά τήν σχολή αυτή, τά θέματα στά οποία επενδύει πολιτικά η άκρα δεξιά δέν ενδείκνυνται γιά μετω­πική αντιπαράθεση. Γιατί; Γιατί όλες οί δημοσκοπήσεις καί κυρίως οι ποιοτικές δείχνουν ότι οί Ευρωπαίοι πλειοψηφικά τάσσονται υπέρ τοϋ «λίγου». Λιγότερη μετανάστευση. Λιγότερη Ευρώπη. Λιγό­τερη πολιτισμική άνοχή.Έτσι λοιπόν, μία κεντροδεξιά πού υπερασπίζεται μετωπι­κά τό αντίθετο, θά χάνει συνεχώς πολιτικές μάχες καί μέ τήν έννοια αυτή, μία άβολη συμπόρευση μέ κόμματα, όπως τό Fidesz, αποτελεί, γιά νά θυμηθούμε τόν Καβάφη, «μιά κάποια λύση». Είναι ή λύση τής δημιουργικής ασάφειας. Ή πρακτική νά χαμηλώνεις τά φώτα όταν ή εικόνα σου δέν φαίνεται θελκτική. Στίς 20 Μαρτίου θά μάθουμε ποιά σχολή έχει επικρατήσει.



*Πολιτικός Επιστήμων, Πανεπ. Cambridge