Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ...

Από την "ΕΣΤΙΑ", κύριο  άρθρο

της 'Ορθοδοξίας ήταν-πολύ λιβάνι. ΟΙ καταστηματάρ­χες μοϋ είπαν άτι τέτοια μέρα, κάθε χρόνο, ό Παϋλος έπαιρνε τήν εικόνα της Παναγίας άπό τό ομώνυμο Μο­ναστήρι καί μέ λιτανεία-πορεία 15 ολόκληρων χιλιομέ­τρων τήν μετέφερε στον Μητροπολιτικό Ναό όπου έμε­νε μέχρι τό Πάσχα. Φέτος ή εικόνα μπήκε στά σπίτια τους χωρίς αυτόν.

«Αυτός ό άνθρωπος ζοϋσε τήν πίστη του! Ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι οι ιδέες ανοίγουν νέους δρό­μους» μοϋ είπε η διευθύντρια τοϋ δημοτικού σχολεί­ου της Σιάτιστας (άνεγέρθη τό 1910 καί βρίσκεται απέ­ναντι άπό τό Επισκοπικό Μέγαρο), που βρέθηκε κυ­ριακάτικα στό σχολείο καί πρόσθεσε κάτι πού ήξερα: ό Παϋλος είχε σώσει πολλά νέα παιδιά καί πολλούς οικο­γενειάρχες στους οποίους πλήρωνε τά δάνεια μυστικά.

Ήμουν έτοιμος νά αναχωρήσω, άλλα κάτι μέ «έτρω­γε». Ή πόρτα τοϋ σκοτεινού Επισκοπικού Μεγάρου ήταν διάπλατα ανοικτή -τήν είχα ξαναπεράσει μέ τόν Παύλο στό τιμόνι τοϋ αυτοκινήτου του, δωρεά των φί­λων του- ένώ μέσα άπό αυτό τακτικά έβγαιναν συνεχώς νέα παιδιά. Τί δουλειά είχαν νέα παιδιά έκεΐ, άφοϋ δέν ήταν κανείς; Ανέβηκα προς τόν σκοτεινό περίβολο καί στό βάθος τοϋ Μεγάρου διέκρινα δίπλα στον τάφο τοϋ μακαριστού Μητροπολίτη Αντωνίου -προκατόχου τοϋ Παύλου- ό όποίος είναι θαμμένος έκεΐ, μερικά φανα­ράκια μέ φως. Πλησίασα.Έκπληξη! Ηταν ό τάφος τοϋ Παύλου έκεΐ, οι Σιατιστινοί τόν κράτησαν μαζί τους! Δέν ετάφη στην Χαλκίδα όπως νόμιζα! Πάνω στην πλά­κα έγραφε: «Έάν τε ζώμεν έάν τε άποθνήσκωμεν, τοϋ Κυρίου Έσμεν». Καί κάτω έκεΐ πού βρίσκονταν τά φα­ναράκια μέ τό φως υπήρχε μιά τόση δά μικρή πλάκα πού έφερε τήν υπογραφή των μαθητών της έκτης τά­ξης τοϋ δημοτικού σχολείου Σιάτιστας."Εγραφε: «Με­γάλη ή καρδιά σας, τεράστια ή προσφορά σας. Μέ αγά­πη θά σάς θυμόμαστε όλα τά παιδιά σας».

Δέν μπορώ νά σάς περιγράψω τήν συγκίνηση μου. Απαγορεύεται. Είναι προσωπικό δεδομένο ό,τι ακολού­θησε. Μόλις γύρισα στην Αθήνα καί ύπό τό φως της συ­νεδριάσεως της Ιεραρχίας γιά τίς σχέσεις 'Εκκλησίας- Πολιτείας θέλησα νά ξαναδώ τό τελευταίο τμήμα της συνέντευξης μας στό Αρχοντικό Δόλγκηρα (you tube, «'Άλλη όψη», Σιατίστης Παϋλος). Επαναφέρω τίς σκέ­ψεις του στή μνήμη μας:

«Ή Αριστερά έχει κόμπλεξ μέ τήν Εκκλησία. Τήν φοβάται πολύ. Ό ΣΥΡΙΖΑ μιλά μέ τήν ξύλινη γλώσσα τοϋ μαρξισμού γιά τήν πίστη. [...] Δέν μέ πειράζει νά είναι κανείς άθεος. Μέ ένοχλεϊ νά είναι επιπόλαιος καί νά παριστάνει τόν σπουδαίο. [...] Οι σχέσεις Εκκλησίας- Πολιτείας δομήθηκαν μέσα στην ζωή καί στην Ιστο­ρία καί οχι μέσα σέ βιβλία καί καταστατικές αρχές! Ή Θεσσαλονίκη εορτάζει τόν Δημήτριο καί ως'Άγιο άλλα κυρίως ως ελευθερωτή της. Δέν μπορείς νά τεμαχίζεις τήν ζωή καί τήν ιστορία χωρίς νά πληγωθείς. "Οταν επί τουρκοκρατίας καταλύθηκαν τά γεωγραφικά μας σύ­νορα ο Ελληνας προσέφυγε στά πνευματικά του σύνο­ρα, στην πίστη του. Γι'αυτό οι Τούρκοι προσπαθούσαν νά αλλάξει τήν πίστη του ό ραγιάς. Όσο έμενε πιστός έμενε καί Έλληνας».

Περίεργο!Όση ώρα παρακολουθούσα τό συγκεκρι­μένο απόσπασμα στά αυτιά «άκουσα» ξανά τόν ήχο τών διακοσίων άλόγων τοϋ Ιππικού ομίλου Σιάτιστας πού μετέχουν στην εορτή της Παναγίας τόν 15αύγουστο στην Σιάτιστα. Περίεργο! Στό τέλος τοϋ αποσπάσματος καί ένώ είχα πλέον στά αυτιά μου τήν φωνή τοϋ Παύ­λου, ένιωσα στην μύτη μου τό λιβάνι πού μύρισα άπό τήν εικόνα της Παναγίας, μετά τήν πορεία τών 15 χιλιο­μέτρων. Καί μετά σκέφτηκα: Τί νά καταλάβουν άπό όλα αυτά τά πατροπαράδοτα, γνήσια μακεδόνικα, χριστιανι­κά καί ελληνικά στον ΣΥΡΙΖΑ; «Αδιάβαστοι» όπως τους είπε καί ό Παϋλος. Αδιάβαστοι!