Μπορεί να μην κατάφερε να καταστρέψει τη χώρα, παρά τις εργώδεις προσπάθειες που κατέβαλε. Κατάφερε όμως να καταστρέψει το δημιούργημά του, τη λεγόμενη «ριζοσπαστική Αριστερά» που ο ίδιος έχτισε. Και αυτό, από μιαν άποψη, είναι η προσφορά του στη χώρα. Την απογύμνωσε, όχι μόνον από το ηθικό της πλεονέκτημα, αλλά και οποιοδήποτε ίχνος σοβαρότητας της είχε απομείνει. Πού τους βρήκε τόσους άσχετους και πώς τους εμπιστεύθηκε μπορεί να είναι απορίας άξιον για όσους δεν ξέρουν την ποιότητα της σημερινής Αριστεράς. Είναι όμως αποκαλυπτική η αυτοπεποίθησή του. Πίστεψε, και φαντάζομαι πιστεύει ακόμη, πως όλη αυτή η υπόθεση συμπυκνώνεται στη φωτογραφία του και στο όνομά του. Ηξερε αυτά που αποκαλύπτει σήμερα για τους συνεργάτες του ή τα ανακάλυψε ωριμάζοντας; Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Θέλει να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με την Αριστερά του; Τη δική του Αριστερά. Και γι’ αυτό δεν το διάβασα το βιβλίο και δεν πρόκειται να το διαβάσω. Το θέμα δεν με αφορά....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

την υπογραφή ενός πρώην πρωθυπουργού και την υπόσχεση ότι ο αναγνώστης θα μάθει επιτέλους τι συνέβη σε μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της πρόσφατης Ιστορίας μας. Για το πρώτο, για την υπογραφή δηλαδή, δεν είμαι ο μόνος που διατηρεί αμφιβολίες. Δύσκολα βλέπω τον Τσίπρα να κάθεται πίσω από ένα γραφείο και να γράφει 700 ολόκληρες σελίδες με αρχή, μέση και τέλος. Κατά προτίμηση σ’ αυτήν τη σειρά. Για το δεύτερο, την αποκάλυψη δηλαδή όσων συνέβησαν την περίοδο εκείνη, που κανείς δεν θέλει να θυμάται, όμως δύσκολα ξεχνιούνται, διαφωνώ με όσους υποστηρίζουν ότι ο «συγγραφέας» παραποιεί την αλήθεια. Δεν νομίζω ότι συνέβη τίποτε σπουδαιότερο από όσα σπουδαία μας περιγράφει το κείμενο. Τίποτε σοβαρότερο από όσα σοβαρά έχουν δει έως τώρα τη δημοσιότητα. Οσοι αναρωτιούνται για ποιο λόγο συνεργάστηκε με τον Καμμένο και όχι με τον Θεοδωράκη και αναλώνονται σε εμβριθείς ιδεολογικές και πολιτικές αναλύσεις παίρνουν την απάντηση. Ο Καμμένος πήρε πρώτος το ασανσέρ και πρόλαβε να συμφωνήσει με τον Τσίπρα πριν φθάσει ο Θεοδωράκης. Τόσο απλά έγιναν τα πράγματα.

Είναι ειλικρινής ο κ. Τσίπρας στην «Ιθάκη» του. Ο,τι κι αν έχει στο μυαλό του για τη συνέχεια, μας προσφέρει ένα αφήγημα του σημαντικότερου επιτεύγματός του. Μπορεί να μην κατάφερε να καταστρέψει τη χώρα, παρά τις εργώδεις προσπάθειες που κατέβαλε. Κατάφερε όμως να καταστρέψει το δημιούργημά του, τη λεγόμενη «ριζοσπαστική Αριστερά» που ο ίδιος έχτισε. Και αυτό, από μιαν άποψη, είναι η προσφορά του στη χώρα. Την απογύμνωσε, όχι μόνον από το ηθικό της πλεονέκτημα, αλλά και οποιοδήποτε ίχνος σοβαρότητας της είχε απομείνει. Πού τους βρήκε τόσους άσχετους και πώς τους εμπιστεύθηκε μπορεί να είναι απορίας άξιον για όσους δεν ξέρουν την ποιότητα της σημερινής Αριστεράς. Είναι όμως αποκαλυπτική η αυτοπεποίθησή του. Πίστεψε, και φαντάζομαι πιστεύει ακόμη, πως όλη αυτή η υπόθεση συμπυκνώνεται στη φωτογραφία του και στο όνομά του. Ηξερε αυτά που αποκαλύπτει σήμερα για τους συνεργάτες του ή τα ανακάλυψε ωριμάζοντας; Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Θέλει να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με την Αριστερά του; Τη δική του Αριστερά. Και γι’ αυτό δεν το διάβασα το βιβλίο και δεν πρόκειται να το διαβάσω. Το θέμα δεν με αφορά.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 26/11/25