Βλέποντας τα κείμενα που, όταν δεν κοροϊδεύουν συνεργάτες του, απλώς επιβεβαιώνουν κάθε είδους φενάκη του Τσίπρα και του περιβάλλοντός του, αναρωτιέμαι, για ποιο λόγο έπρεπε να γραφτεί ένα «τούβλο» (με την έννοια του όγκου του βιβλίου) για να επιβεβαιώσει όσα λέγαμε τότε. Τι είδους επαναλανσάρισμα είναι αυτό όταν οι αναγνώσεις του κυβερνητικού παρελθόντος του Τσίπρα, και των κορυφαίων επιλογών του με τις οποίες πορευτήκαμε έντρομοι για καιρό, αποδεικνύονται όσο επιπόλαιες και καταστροφικές επισημαίναμε και τότε, μέσ’ στον τρόμο μας;....Ποιες ήταν οι καλύτερες συνθήκες; Καμία! Ακόμα δεν το έχει καταλάβει ή μας περνάει για ηλίθιους; Το ΟΧΙ κέρδισε συντριπτικά το δημοψήφισμα, οι συριζαίοι πανηγύρισαν στο Σύνταγμα και την άλλη μέρα οι δικοί τους άρχισαν να ψάχνουν τους Ευρωπαίους και να τους παρακαλάνε να μη μας πετάξουν από την Ευρώπη. Άλλο που δεν ήθελαν αυτοί. Η Ελλάδα υπέγραψε άρον άρον ένα ακόμα μνημόνιο, φεσωθήκαμε ακόμα εκατό δισεκατομμύρια και, κάπου εκεί, ο Τσίπρας προσγειώθηκε στα ζόρια της πραγματικότητας. Κατεβάζοντας το κεφάλι και κάνοντας, επί τέσσερα χρόνα ό,τι του έλεγαν αυτοί με τους οποίους παρίστανε ότι έκανε περήφανη διαπραγμάτευση – και προσπάθησε να ανατάξει την οικονομία με τον Κατρούγκαλο και την κοινωνική πρόνοια με τον Χαϊκάλη. Περιμένω το επόμενο παραμύθι.

 Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ  ΝΕΑ", 19/11/25

Ακόμα δεν κατάλαβε

TOY ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Διαβάζω σε δόσεις το περιεχόμενο του βιβλίου που υπογράφει ο Αλέξης Τσίπρας, όπως κομματιαστά δίνεται στη δημοσιότητα, σαν διαφημιστικό τυράκι για media victims ποντικάκια. Είναι, λέει, ένας από τους τρόπους του rebranding, του επαναλανσαρίσματος του πρώην πρωθυπουργού, στόχος του οποίου είναι να φτιάξει νέο κόμμα, που πολλοί το τοποθετούν στο χώρο της Κεντροαριστεράς (ό,τι κι αν σημαίνει αυτός ο όρος).

Αλλά βλέποντας τα κείμενα που, όταν δεν κοροϊδεύουν συνεργάτες του, απλώς επιβεβαιώνουν κάθε είδους φενάκη του Τσίπρα και του περιβάλλοντός του, αναρωτιέμαι, για ποιο λόγο έπρεπε να γραφτεί ένα «τούβλο» (με την έννοια του όγκου του βιβλίου) για να επιβεβαιώσει όσα λέγαμε τότε. Τι είδους επαναλανσάρισμα είναι αυτό όταν οι αναγνώσεις του κυβερνητικού παρελθόντος του Τσίπρα, και των κορυφαίων επιλογών του με τις οποίες πορευτήκαμε έντρομοι για καιρό, αποδεικνύονται όσο επιπόλαιες και καταστροφικές επισημαίναμε και τότε, μέσ’ στον τρόμο μας;

Χθες, ας πούμε, μάθαμε πώς προετοίμασε τη γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, για την απόφασή του για δημοψήφισμα. Τον είδε, λέει, η Μέρκελ σε μια Σύνοδο Κορυφής, ενώ ακόμα κρατούσε αυτό που ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης έλεγαν διαπραγμάτευση, αλλά απλώς ήταν κωλυσιεργία και σε δουλειά να βρισκόμαστε. Επειδή όμως η Μέρκελ έβλεπε την κωλυσιεργία και επειδή κάτι είχε ψυλλιαστεί, ότι θα προσπαθήσει να αιφνιδιάσει τους Ευρωπαίους (αλλά, στην πραγματικότητα, αναρωτιόταν τι τέχνασμα θα σκαρφιστεί για να πάρει ακόμα μια παράταση), πήγε, τον βρήκε και τον ρώτησε αν θα αποφασίσει να κλείσει αυτό που έλεγε διαπραγμάτευση. Τότε λέει ο Τσίπρας της απάντησε: «Δεν αποφασίζω μόνος μου. Έχω και Υπουργικό Συμβούλιο. Θα συνεδριάσουμε και θα σου απαντήσω». Πολλές λέξεις για να τις πει όλες μαζί στα ξένα, όπως τα μιλούσε ο συγκεκριμένος, αλλά ας υποθέσουμε ότι χρησιμοποίησε και χειρονομίες οπότε της έδωσε να καταλάβει.

Το ίδιο βράδυ, από την Αθήνα, είπε σε τηλεφωνική επικοινωνία, στη Μέρκελ και στον γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ, για το δημοψήφισμα. Η Μέρκελ, λέει, ξαφνιάστηκε, και τον ρώτησε αν θα παροτρύνει τους Έλληνες να ψηφίσουν ΝΑΙ. Της είπε ότι δεν έχει το δικαίωμα να ζητήσει από τους Έλληνες να ψηφίσουν μια άδικη πρόταση και τη διαβεβαίωσε πως ό,τι ψηφίσουν θα το σεβαστεί. Εκείνη πρέπει να φρίκαρε, αλλά ο Τσίπρας ήταν πολύ χαρούμενος που πήγαινε κόντρα στη λογική. Ζήτησε μάλιστα να παραταθεί για μερικές ημέρες η χρηματοδότηση της οικονομίας μας από το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας, αίτημα που δεν έγινε δεκτό. Ετσι πήγαμε στο δημοψήφισμα, με κλειστές τις τράπεζες. Αλλά ο Τσίπρας ακόμα χαίρεται επειδή «και μόνο η αναγγελία του δημοψηφίσματος λειτούργησε ως καταλύτης για νέες καλύτερες συνθήκες στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης».

Ποιες ήταν οι καλύτερες συνθήκες; Καμία! Ακόμα δεν το έχει καταλάβει ή μας περνάει για ηλίθιους; Το ΟΧΙ κέρδισε συντριπτικά το δημοψήφισμα, οι συριζαίοι πανηγύρισαν στο Σύνταγμα και την άλλη μέρα οι δικοί τους άρχισαν να ψάχνουν τους Ευρωπαίους και να τους παρακαλάνε να μη μας πετάξουν από την Ευρώπη. Άλλο που δεν ήθελαν αυτοί. Η Ελλάδα υπέγραψε άρον άρον ένα ακόμα μνημόνιο, φεσωθήκαμε ακόμα εκατό δισεκατομμύρια και, κάπου εκεί, ο Τσίπρας προσγειώθηκε στα ζόρια της πραγματικότητας. Κατεβάζοντας το κεφάλι και κάνοντας, επί τέσσερα χρόνα ό,τι του έλεγαν αυτοί με τους οποίους παρίστανε ότι έκανε περήφανη διαπραγμάτευση – και προσπάθησε να ανατάξει την οικονομία με τον Κατρούγκαλο και την κοινωνική πρόνοια με τον Χαϊκάλη.
Περιμένω το επόμενο παραμύθι.