Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 15-16/11/25
Η ενεργειακή επάρκεια των νησιών
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
Βρέθηκε, αν βρέθηκε, που πολύ αμφιβάλλω, η φόρμουλα για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου, έπειτα από τις συνομιλίες που είχε στην Αθήνα ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Χριστοδουλίδης με τον πρόεδρο Κυριάκο. Εκαναν και σχετικές δηλώσεις – εγώ έχω την εντύπωση για τα μάτια του κόσμου, παρά γιατί το έργο θα προχωρήσει, αλλά τέλος πάντων. Οι δύο άνδρες συναντήθηκαν, μόλις μία ημέρα μετά την ανακοίνωση ότι τέθηκαν σε λειτουργία πέντε νέες αεριοστροβιλικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στους σταθμούς παραγωγής ενέργειας της ΔΕΗ στην Κρήτη και τη Ρόδο. Κατά τη ΔΕΗ οι μονάδες αυτές, συν μία ακόμη που θα τοποθετηθεί στη Χίο, θα συμβάλουν αποφασιστικά στην ενεργειακή επάρκεια των νησιών. Ωραία, πολύ ωραία, και πάρα πολύ ωραία! Αλλά αυτές οι μονάδες, για να λειτουργήσουν, καταναλώνουν κατά βάση φυσικό αέριο (αλλά όχι μόνο), το οποίο μέχρι να φτάσει στα νησιά, καθίσταται πανάκριβο. Δαπάνη που βαρύνει όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, η οποία πληρώνει αγόγγυστα μέσω των περίφημων «ρυθμιζόμενων χρεώσεων» στους λογαριασμούς…
Αντί λοιπόν η καλή μας η κυβέρνηση να παλεύει να «πείσει» του κύπριους αδελφούς ότι σώνει και καλά πρέπει να τους διασυνδέσει ηλεκτρικά με τη μαμά πατρίδα, γιατί δεν προχωράει την ηλεκτρική διασύνδεση των νησιών με το δίκτυο κορμού της ηπειρωτικής Ελλάδας; Κάποτε, που δεν υπήρχε η τεχνολογία, εντάξει. Τώρα όμως;
Χτίζει με υλικά κατεδάφισης
Αν έχω καταλάβει σωστά, γιατί μπορεί να κάνω και λάθος, άνθρωποι είμαστε, ο πρόεδρος εξ εφέδρων Αλέξης, προτίθεται να επιδοθεί σε ενός είδους casting προκειμένου να στελεχώσει το καινούργιο κόμμα. Μέσα στον ορυμαγδό των «ειδήσεων» περί το «παραμύθι με… όνομα», και τον πόλεμο με τον Βαξεβάνη, παρεμπιπτόντως πληροφορηθήκαμε ότι ο πρόεδρος εξ εφέδρων θα προχωρήσει σε επανεξέταση των στελεχών με τα οποία συνεργάστηκε, λέει, την περίοδο που είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Κι αφού επαναξιολογήσει τα στελέχη, αναλόγως θα κινηθεί – θα τα καλέσει να πλαισιώσουν το νέο εγχείρημα. Ή θα ρίξει άκυρο.
Τι σημαίνει αυτό; Σε χοντρές γραμμές ότι η αναζήτηση καινούργιων προσώπων, όπως άλλωστε φάνηκε και από τη στελέχωση του επιστημονικού συμβουλίου του Ιδρύματος που είναι ο φορέας υλοποίησης του «έργου», είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Τόσο δύσκολη, που τον εξαναγκάζει να γυρίσει στα παλιά, να χτίσει με τα υλικά κατεδάφισης του 2015-2019.
Νέα στεναχώρια με καταλαμβάνει. Τη βλέπω, έρχεται…
Κρατάει κρυμμένα μυστικά
Δεν τα έχει πει όλα ο Νίκος Καραχάλιος, το πρόσωπο των ημερών, αφού διετέλεσε για ένα φεγγάρι επικοινωνιολόγος της «προέδρου» Μαρίας Καρυστιανού, αλλά μετά τον πήρε ένα μεγάλο… ΚΥΜΑ, και τον σήκωσε, και έκτοτε αγνοείται και ο ίδιος και το εγχείρημα. Κρατάει κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα. Καθότι η «πρόεδρος» ακούγεται πως είναι πολύ ενοχλημένη με τις δηλώσεις του Νικόλα, ο οποίος επί της ουσίας αποκάλυψε όσα αποκάλυψε, και συνεχίζει, για να προστατεύσει τον εαυτό του, και την επαγγελματική του υπόσταση.
Ενοχλήθηκε η «πρόεδρος» και διέκοψε τις επαφές μαζί του. Αλλά, όπως μου εξήγησε εκείνος, σε μια τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε, είναι σοβαρός επαγγελματίας, και δεν προτίθεται να διακυβεύσει την επαγγελματική του δραστηριότητα με παιχνιδάκια εξουσίας.
Ωστόσο, αυτό που πρέπει να του αναγνωρίσει κανείς, είναι ότι αυτά που έχει δηλώσει έως τώρα για την «πρόεδρο» Καρυστιανού, είναι προσεκτικά και μετρημένα. Τηρεί απέναντί της, μια στάση την οποία καθορίζει ο σεβασμός γι’ αυτό που είναι – μητέρα θύματος των Τεμπών. Οχι γι’ αυτό που θέλει να γίνει – αρχηγός κόμματος. Κι είναι αυτός ο σεβασμός που διασώζει τα προσχήματα. Διότι αν ανοίξει το στόμα του, προφανώς δεν θα περιοριστεί σε όσα έχει έως τώρα δηλώσει.
Για παράδειγμα, λογικά θα μιλήσει και για το πόθεν προέκυψε εκείνο το αρχικό, θηριώδες, 25% που δήθεν θα έπαιρνε σε εκλογές το «κόμμα» Καρυστιανού…
Ή για το επίπεδο των εγκυκλοπαιδικών γνώσεων ή των γνώσεων περί την πολιτική, της «προέδρου» Καρυστιανού – λέω εγώ τώρα…
ΚΥΜΑ με άρωμα ΑΝΕΛ;
Πάντως έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν τερατώδη πράγματα, στον μικρόκοσμο της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, σχετικά με το περίφημο πολιτικό εγχείρημα το οποίο θα ανατρέψει το «σάπιο πολιτικό σύστημα», της «προέδρου» Καρυστιανού. Ας πούμε, ο Νίκος Καραχάλιος που είχε κεντρικό ρόλο σε αυτή την ιστορία, χθες έκανε μια ανάρτηση, η οποία νομίζω ότι επιβεβαιώνει τις… τερατολογίες.
Ή έστω κάποιες εξ αυτών. Για παράδειγμα, άφησε να εννοηθεί ότι υπήρξε προσέγγιση της «προέδρου» Καρυστιανού και του Καμμένου!!! Και πως ο Καμμένος πρόσφερε στην πρόεδρο Καρυστιανού «το κουφάρι» των ΑΝΕΛ ώστε η «πρόεδρος» να το συγχωνεύσει με το ΚΥΜΑ και να τοποθετήσει (το μεταφέρω ακριβώς όπως το έχει αναρτήσει) «σε ρόλο Αντιπροέδρου (!!) άλλη σοβαρή κυρία…».
Περισσότερες λεπτομέρειες δεν έδωσε, απέφυγε δηλαδή να διευκρινίσει ποια είναι η «σεβαστή κυρία» η οποία θα αναλάμβανε «αντιπρόεδρος» του σχήματος. Ούτε τι σχέση έχει με την «πρόταση» του Καμμένου – έχει γούστο να εννοούσε την ερίτιμον σύζυγο Καμμένου, για την οποία ο ίδιος ο ευτυχής σύζυγος είχε δηλώσει προ εβδομάδων στον Alpha ότι… η σύζυγός του «το σκέφτεται» να εμπλακεί με την πολιτική. Εχει γούστο!
Καραχάλιο, μίλα επιτέλους…
Κόντρα ηθοποιών – θιασαρχών
Με γοητεύει το θέατρο. Σε κάθε του μορφή (πλην του θεάτρου στην πολιτική εννοείται, το οποίο απεχθάνομαι). Μου αρέσει η προσπάθεια των ηθοποιών να υποδυθούν κάτι που δεν έχει σχέση με αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Αυτή η μοναδική διαδικασία κατά τη διάρκεια της οποίας εναλλάσσουν συναισθήματα, ρόλους, τρόπους, συμπεριφορές. Είναι μαγικό το θέατρο, και προσωπικά δεν το αλλάζω με τίποτε σε αυτό το μεγάλο πλαίσιο που ονομάζεται «διασκέδαση». Γιατί δεν είναι μόνο «διασκέδαση», είναι και πολλά άλλα τα οποία δύσκολα μπορείς να βρεις σε άλλες μορφές τέχνης. Κι υπάρχει πάντα το τραγούδι του τεράστιου Δημήτρη Χορν, το «ηθοποιός σημαίνει φως», που περιγράφει όσο τίποτε άλλο το λειτούργημα που υπηρετούν οι άνθρωποι του θεάτρου…
Οχι, μην ανησυχείτε, δεν με έπιασαν πίσω-πίσω, τίποτε ανησυχίες, να παίξω στο θέατρο. Θεατής ήμουν πάντα, θεατής θα παραμείνω. Αλλά, να, παρακολουθώ τελευταία αυτή τη διαμάχη μεταξύ του ΣΕΗ (του προέδρου Σπ. Μπιμπίλα) με τους θιασάρχες για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας. Για τη διεκδίκηση της οποίας, το ΣΕΗ εξήγγειλε ήδη απεργία για τις 5 Δεκεμβρίου – Παρασκευή, που τα θέατρα περιμένουν να δουλέψουν. Δεν θα έλεγα όχι, σε μια τέτοια απεργία, αν πρόκειται για κάτι τόσο σοβαρό, όσο η υπογραφή μιας συλλογικής σύμβασης εργασίας. Ομως, υπάρχει η έντονη διαμαρτυρία, στα όρια της καταγγελίας της Ενωσης Θεατρικών Παραγωγών, η οποία τι λέει; Οτι η ΕΝΘΕΠΑ «ουδέποτε αρνήθηκε τη σύναψη σύμβασης (…) αντιθέτως θεωρεί αυτονόητο ότι η θεσμοθέτηση σταθερών όρων συνεργασίας, αξιοπρεπών αμοιβών και πληρωμένων προβών, είναι προς όφελος όλων – παραγωγών, ηθοποιών και του ίδιου του θεάτρου».
Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Αλλά η ΕΝΘΕΠΑ δεν σταματάει εδώ. Θέτει και ένα ζήτημα το οποίο εγώ αγνοούσα, αλλά στο θέατρο, είναι παγκοίνως γνωστό. Την ύπαρξη μιας «μηχανής» που έχει στηθεί στον χώρο, με τη μέθοδο των αστικών μη κερδοσκοπικών εταιρειών! Σε τι ακριβώς συνίσταται το έξυπνο «μηχανάκι»; Στο εξής: μαζευόμαστε τρεις-τέσσερις ηθοποιοί, ιδρύουμε μία εταιρεία τύπου… ΜΚΟ, νοικιάζουμε ένα θέατρο, παίζουμε, και ύστερα πάμε στο υπουργείο Πολιτισμού και ζητάμε να μας επιχορηγήσει το υπουργείο, διότι εμείς παράγουμε τέχνη! Αυτές λοιπόν οι αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες εξαιρούνται, σιωπηρά, λέει, από την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης εργασίας απλώς και μόνον επειδή δεν την υπογράφουν.
Ναι, αλλά η απεργία θα πλήξει μόνο τα ελεύθερα θέατρα, επειδή κηρύχθηκε Παρασκευή, και όχι τους άλλους με τις θεατρικές… ΜΚΟ, που συνήθως παίζουν Δευτέρες ή Τρίτες. Δίκαιο; Οχι βέβαια. «Δύο μέτρα και δύο σταθμά», απλώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου