Eίδαμε και τις ουρές έξω από κάποια βιβλιοπωλεία, τις τελευταίες ώρες πριν την έναρξη της δεύτερης καραντίνας. Σου λένε οι άνθρωποι, πού να παραγγέλνω τώρα, θα μου έρθει του χρόνου. Καλύτερα να πάω για προμήθειες όσο τα βιβλιοπωλεία είναι ανοιχτά. Γιατί να κλείσουν, όμως; Διαβάζοντας την έκκληση στην κυβέρνηση, της Σύμπραξης Εκδοτών (Ένωση Ελληνικού Βιβλίου, Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, Σύλλογος Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίων), δεν βρίσκω έναν λόγο γιατί να μην μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο...

Και ανακοινώνεται, λέει, η καραντίνα και κλείνουν τα πάντα, εκτός από τα καταστήματα τροφίμων, τα φαρμακεία, τα θέατρα, τα σινεμά και τα βιβλιοπωλεία…

Με την παραπάνω φαντασίωση ζω τις τελευταίες μέρες, καθώς η αντίστροφη μέτρηση για τον δεύτερο εγκλεισμό μας φτάνει στο σημείο μηδέν. Φαντάζομαι έναν κόσμο σε καραντίνα, όπου θα υπάρχουν SMS εξόδου, όχι μόνο για το φάρμακο και την τροφή του σώματος, αλλά και για το φάρμακο και την τροφή του πνεύματος.

Θα έβαζα και τη μουσική μέσα στη φαντασίωση, αλλά, όσο να πεις, αυτή μας ξεσηκώνει παραπάνω απ’ όσο αντέχει η περίσταση. Και η αλήθεια είναι ότι η μουσική που προτιμούμε εμείς οι Eλληνες, σ’ ένα μεγάλο ποσοστό μας τουλάχιστον, μόνο τροφή για το πνεύμα δεν είναι.

Ας φύγουμε, όμως, απ’ τη δική μου φαντασίωση, κι ας πάμε στην πραγματικότητα. Δεν ξέρω αν χωράνε όσα φαντάστηκα σ’ αυτήν, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί να μην χωράει το βιβλίο, έστω. Στην Ιταλία και στο Βέλγιο, χώρεσε. Τα βιβλιοπωλεία έμειναν ανοιχτά, δίνοντας την ευκαιρία στον κόσμο να προμηθευτεί βιβλία, όπως προμηθεύεται τρόφιμα και φάρμακα.

Τα βιβλία, άλλωστε, αποτέλεσαν μια παρηγοριά στην πρώτη καραντίνα, μαζί με τη συνδρομητική τηλεόραση. Κι αν σε κάτι λειτούργησε θετικά ο εγκλεισμός, είναι ότι δημιούργησε χώρο και χρόνο για ανάγνωση. Καιρό είχε να μας συμβεί, ή για να ακριβολογούμε, μας συνέβαινε όλο και σπανιότερα, να αφιερώνουμε χρόνο στην ανάγνωση.

Σ’ εκείνη την πρώτη καραντίνα, τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία ίδρωσαν να φέρουν βόλτα τις παραγγελίες κι εμείς, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, γκρινιάζαμε για το ότι δεν έχουμε τι να διαβάσουμε! Οσο για το τι διαβάσαμε, τα στοιχεία έδειξαν ότι προτιμήσαμε μεγάλα μυθιστορήματα αλλά και βιβλία ιστορικού, φιλοσοφικού και κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος, δηλαδή βιβλία προβληματισμού. Μεγάλη ώθηση είχε και η παιδική λογοτεχνία.

Να μου πείτε, για να διαβάσουμε κανένα βιβλίο πρέπει να κλειστούμε μέσα; Αλλιώς δεν;… Δεν θα μας δικαιολογήσω, υπό φυσιολογικές συνθήκες, οι περισσότεροι βλέπουμε το βιβλίο από απόσταση. Αλλά το ότι κάτι μας φέρνει πιο κοντά του, είναι σημαντικό, ακόμα κι αν αυτό το κάτι έχει αρνητικό πρόσημο.

Η δεύτερη καραντίνα, στην οποία μπαίνουμε κι από την οποία δεν ξέρουμε πότε θα βγούμε, μας υπενθύμισε ότι πρέπει να φροντίσουμε να μην ξεμείνουμε από αναγνωστικό υλικό. Εξάλλου, αν κάτι μάθαμε από πρώτο χέρι την περασμένη άνοιξη, είναι ότι ό, τι και να παραγγείλεις θα περιμένεις πολύ για να το παραλάβεις (αν το παραλάβεις ποτέ). Καλό το ηλεκτρονικό εμπόριο, αλλά η υπερφόρτωση του δικτύου το έκανε να σέρνεται μέχρι να φτάσει το προϊόν στην πόρτα μας. Και απέδειξε ότι οι νέες τεχνολογίες, για να μας διευκολύνουν, θέλουν κι ένα σωστό υπόβαθρο. Να τα λέμε όλα.




Ίσως γι’ αυτό, είδαμε και τις ουρές έξω από κάποια βιβλιοπωλεία, τις τελευταίες ώρες πριν την έναρξη της δεύτερης καραντίνας. Σου λένε οι άνθρωποι, πού να παραγγέλνω τώρα, θα μου έρθει του χρόνου. Καλύτερα να πάω για προμήθειες όσο τα βιβλιοπωλεία είναι ανοιχτά.

Γιατί να κλείσουν, όμως; Διαβάζοντας την έκκληση στην κυβέρνηση, της Σύμπραξης Εκδοτών (Ένωση Ελληνικού Βιβλίου, Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, Σύλλογος Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίων), δεν βρίσκω έναν λόγο γιατί να μην μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Όπως αναφέρουν στην επιστολή τους, τα βιβλιοπωλεία είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα μικρά καταστήματα, στα οποία είναι εφικτό να τηρηθούν οι κανόνες ασφαλείας και μπορούν να λειτουργήσουν με τις ίδιες ακριβώς προϋποθέσεις που λειτουργούν τα φαρμακεία. Μπορείς, δηλαδή, να παραγγέλνεις τηλεφωνικά ένα βιβλίο, και να το παραλαμβάνεις στην πόρτα του καταστήματος, όπως συμβαίνει και στα φαρμακεία.

Επισημαίνουν, επίσης, ότι με τον τρόπο αυτόν θα αποφορτιστούν και οι εταιρείες ταχυμεταφορών, οι οποίες αποδείχτηκαν ανεπαρκείς στο διάστημα της προηγούμενης καραντίνας λόγω έλλειψης μέσων να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση βιβλίων. Και βέβαια, θα δοθεί δυνατότητα και σε πολίτες που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες, ν’ αποκτήσουν πρόσβαση στο βιβλίο.

Ενα SMS εξόδου για το βιβλίο, λοιπόν. Γιατί όχι;

ΥΓ. Αν ισχύσει, θα έχουμε κάτι υπέροχο για να θυμόμαστε από την καραντίνα.

 Πηγή: Protagon.gr