ΟΤΑΝ Ο ΜΠΑΪΝΤΕΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ, ΩΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ....

Από το ημερολόγιό μου στο fb

προ έξι ετών

ΠΑΡΑ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΕΙ, ΔΕΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΙΖΟΥΝ...

Του Ευθ. Π. Πέτρου από την "ΕΣΤΙΑ"

Για μιαν ακόμη φορά, η Ελλάς αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων. Κυβέρνησις και αντιπολίτευσις αναλίσκονται στις κομματικές κοκορομαχίες που έχουν να κάνουν με τα «σοβαρά» εσωτερικά θέματα και, ουδείς ασχολείται με τις διεθνείς εξελίξεις που έχουν ανατρέψει τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή μας. Πρόκειται για μια νέα κατάσταση (και όχι φυσικά για νέες ισορροπίες αφού η περιοχή είναι και θα παραμείνη ασταθής) την οποία διαμορφώνουν το ισλαμικό χαλιφάτο και οι αυτοκρατορικές βλέψεις της τουρκικής κυβερνήσεως.

Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάς προβάλλει και πάλι ως αναξιόπιστος σύμμαχος και αδύναμος κρίκος για την ευωατλαντική συνεργασία. Έτσι ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν επισκέπτεται την Τουρκία, σε μια προσπάθεια να την πείση να εμπλακή ενεργώς στην προσπάθεια αντιμετωπίσεως της τζιχάντ.

Είναι προφανές ότι η προσπάθεια αυτή θα πέση στο κενό, τούτο δε αναδεικνύει εκ νέου την ανεπάρκεια των σχεδιαστών της πολιτικής των ΗΠΑ. Αυτή καθαυτή η εμφάνισις του χαλιφάτου, μόλις ο αμερικανικός στρατός εγκατέλειψε το Ιράκ ήταν η αμέσως προηγουμένη απόδειξις αυτής της ανεπαρκείας.

Το γεγονός δε, ο κ. Μπάντεν είχε προσφάτως επισκεφθή την Κύπρο, όπου εδημιούργησε προσδοκίες για θετική παρέμβαση -κάτι που του «διέφυγε» όταν ευρέθη στην Τουρκία- δεικνύει ότι η αμερικανική πλευρά, αναζητεί ακόμη τον προσανατολισμό της πολιτικής της.

Και δεν είναι άμοιρο σημασίας το γεγονός ότι, ακόμη και σε αυτή την φάση της αμηχανίας, οι Αμερικανοί δεν έκριναν απαραίτητο να προγραμματίσουν και μιαν επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα. Προφανώς η κατάστασις στην χώρα μας δεν τους πείθει ότι μπορούμε να διαδραματίσουμε κάποιο ρόλο στις εξελίξεις της ανατολικής Μεσογείου. Κατά τα λοιπά επιμένουμε να βαυκαλιζόμεθα σχετικά με την «στρατηγική μας θέση».

Η ειδησεογραφία βρίθει αναφορών που «εξορκίζουν» την μεταστάθμευση αμερικανικών μαχητικών F-16 Ελλάδα και την χρήση βάσεως στην Κρήτη για αναγνωριστικά μη επανδρωμένα αεροχήματα. Οι ίδιοι δε άνθρωποι οι οποίοι ενοχλούνται από δύο κινήσεις ρουτίνας ενός πλαισίου στρατιωτικής συνεργασίας, διαμαρτύρονται διότι οι ΗΠΑ «δεν μας υποστηρίζουν»!

Σε μια στιγμή λοιπόν, που έπρεπε να σπεύσουμε να εκμεταλλευθούμε τις ευκαιρίες που μας δίδουν οι διεθνείς εξελίξεις, εμείς επιμένουμε «να βγάζουμε τα μάτια μας». Αντί να προβάλλουμε εικόνα σταθερότητος και αποφασιστικότητος, φαινόμαστε διστακτικοί και αναποφάσιστοι, προσκεκολλημένοι μάλιστα σε εσωτερικά ζητήματα που θέτουν σε κίνδυνο την πολιτική σταθερότητα της χώρας.

Σε αυτή την εικόνα βέβαια, συνεισφέρει κυρίως η αξιωματική αντιπολίτευσις, όχι μόνον με την επιμονή της για πρόωρες εκλογές, αλλά πολύ περισσότερο με τον τρόπο με τον οποίο επιδεικνύει την πλήρη αδιαφορία της για τα τεκταινόμενα στην διεθνή σκηνή. Δεν πρόκειται απλώς για άγνοια. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι αυτές οι εξελίξεις δεν τους αφορούν.

Επιδεικνύουν την ιδία επιπολαιότητα στην οποία ο αλήστου μνήμης πρόεδρος Χριστόφιας εστήριζε την βεβαιότητά του ότι θα λύση το Κυπριακό, πιστεύοντας ότι θα εύρη διαύλον επικοινωνίας με τον επίσης αριστερό Ταλάτ! Κατά τα λοιπά διεκδικούν την ψήφο των Ελλήνων για να κυβερνήσουν την χώρα. Και το χειρότερο: υπάρχουν άνθρωποι που τους εμπιστεύονται!

Και μέσα σε όλα αυτά, ετοιμαζόμαστε να δεχθούμε τον Νταβούτογλου στην Αθήνα. Ποιο είναι άραγε το νόημα αυτής της επισκέψεως, όταν το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Μπάρμπαρος» παραμένει στην ΑΟΖ της Κύπρου αμφισβητώντας βασικά κυριαρχικά της δικαιώματα;

Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός θα θελήση να κάνη και από την Ελλάδα μιαν αυτοκρατορική εμφάνιση. Δεν κρύβει άλλωστε ότι θεωρεί την χώρα μας, μέρος του οθωμανικού «στρατηγικού βάθους», το οποίο επιδιώκει να αναδημιουργήση για την Τουρκία.

Και δεν πρέπει να ξεχνούμε, ότι ο σχεδιασμός αυτός, τον φέρνει σε ευθεία αντιπαράθεση με την Αίγυπτο, με την οποία έχουμε κάνει σημαντικά βήματα στρατηγικής συνεργασίας. Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε, αναμένεται σήμερα από το Κάιρο ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας (ο οποίος τυγχάνει και συγγενής του προέδρου Σίσι).

Εν ολίγοις κινούμεθα και πάλι χωρίς στόχους διεθνούς πολιτικής, παρ’ όλα τα βήματα που έχουν συντελεσθή. Και δεν συνειδητοποιούμε τους κινδύνους που μας περιτριγυρίζουν.