"...Η Μακεδονία του Αιγαίου σχηματίστηκε από τον Τίτο, με στόχο να αποσπάσει όλη τη Βόρεια Ελλάδα όπως το είχε επιχειρήσει προηγουμένως μαζί με τον Βούλγαρο Δημητρόφ, πείθοντας μάλιστα και το ΚΚΕ να συνταχθεί μ' αυτή την ενέργεια για ένα μικρό διάστημα. Σε περίπτωση όμως που τα Σκόπια γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ, θα είναι ευκολότερο για τους Αμερικανούς να μας εκβιάζουν σείοντας πάνω απ' το κεφάλι μας τη νατοϊκή «Μακεδονία» σαν μπαμπούλα για να ενδώσουμε σε νέες πολιτικές που θα ήθελαν να μας επιβάλουν. Τώρα διαπιστώνουμε ότι η νέα ονομασία που είχε προταθεί προ ημερών (Μακεδονία του Ιλιντεν) έγινε αποδεκτή από την εθνικιστική αντιπολίτευση στα Σκόπια. Αυτό τι μας δείχνει; Δεν φανερώνει τάχα ότι το όνομα αυτό γίνεται ουσιαστικά όργανο στα χέρια των φανατικών των Σκοπίων, όταν επανέλθουν αύριο - μεθαύριο ως κυβέρνηση με τις γνωστές ακραίες θέσεις;..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 22/05/18

Οι ΗΠΑ κρατούν τα «κλειδιά» της συμφωνίας
Νέο κρίσιμο ραντεβού Κοτζιά με Ντιμιτρόφ και Νίμιτς στη Νέα Υόρκη το διήμερο 24-25 Μαΐου, ενώ τα μηνύματα από τα Σκόπια δεν είναι ενθαρρυντικά σε ό,τι αφορά την ονομασία και το Σύνταγμα

Του Άγγελου Αλ. Αθανασόπουλου

Λύση μέσω Ουάσιγκτον στον «γόρδιο δεσμό» του Σκοπιανού, όπως εξελίσσεται μετά την πρόταση της κυβέρνησης Ζάεφ για «Μακεδονία του Ιλιντεν», προσδοκά η Αθήνα. Η χθεσινοβραδινή επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η συνάντηση με τον αμερικανό ομόλογό του Μάικ Πομπέο και νωρίτερα με τον υφυπουργό Εξωτερικών Γουές Μίτσελ, είχε ως βασικό στόχο να επαναφέρει τις διαπραγματεύσεις στις ράγες και το αποτέλεσμα θα φανεί μεθαύριο στη Νέα Υόρκη, στη νέα συνάντηση Κοτζιά - Ντιμιτρόφ, υπό τον Μάθιου Νίμιτς.

Σύμφωνα με τον Νίκο Κοτζιά, η Ελλάδα δεν δέχεται πιέσεις από τις ΗΠΑ για το Σκοπιανό, ενώ κατά τις συζητήσεις στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ τονίστηκε η ανάγκη υιοθέτησης μιας από τις λύσεις που προβλέπει η πρόταση Νίμιτς για το Ονοματολογικό. Στη διμερή ατζέντα κεντρική θέση είχαν τα ελληνοτουρκικά, με τον αμερικανό ΥΠΕΞ να εκφράζει τον προβληματισμό του για τη στάση της Τουρκίας, επικαλούμενος και την παρατεινόμενη κράτηση των δύο ελλήνων στρατιωτικών. 

Τα μηνύματα από τα Σκόπια, πάντως, δεν είναι ενθαρρυντικά, καθώς ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ κάλεσαν την κυβέρνηση Τσίπρα να επανεξετάσει τη συγκεκριμένη πρόταση για την ονομασία της ΠΓΔΜ, αναφέροντας ότι το «Μακεδονία του Ιλιντεν» δίνει στην Ελλάδα μια σύνθετη ονομασία με χρονικό προσδιορισμό. Ο Ζάεφ εμφανίστηκε αρνητικός και για την αναθεώρηση του σκοπιανού Συντάγματος, επικαλούμενος τις ενστάσεις της αντιπολίτευσης της χώρας του.
Ωστόσο, το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης οι δημοσιογράφοι που έφευγαν από τη συνέντευξη Τύπου του Αλέξη Τσίπρα στη Σόφια έμεναν με την εντύπωση ότι πράγματι ο Πρωθυπουργός είχε μια πολύ παραγωγική συνομιλία με τον σκοπιανό ομόλογό του Ζόραν Ζάεφ.

Κατέστη σαφές σε όλους όσοι βρίσκονταν εκεί ότι οι δύο χώρες έχουν διανύσει μεγάλο μέρος μιας πολύ δύσκολης συζήτησης που έχει προχωρήσει σε βάθος, από τη στιγμή μάλιστα που υπάρχει αμοιβαία θέληση και στις δύο πλευρές του διαπραγματευτικού τραπεζιού.

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην πρόοδο που είχε σημειωθεί στη συνάντηση Νίμιτς - Κοτζιά - Ντιμιτρόφ στο Σούνιο, ενώ άφησε ανοιχτό ένα (αρκετά μεγάλο) παράθυρο για άλλη μία συνάντησή του με τον Ζάεφ στις αρχές Ιουνίου. Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ είχε λίγο νωρίτερα αναφέρει πως είχε συμφωνήσει με τον έλληνα ομόλογό του σε μια επιλογή και πλέον κάθε πλευρά έπρεπε να επιστρέψει στο εσωτερικό της ακροατήριο για αναζήτηση υποστήριξης.

Το «αγκάθι». Δυστυχώς αυτό που έλειπε από το παζλ ήταν το όνομα που είχε προτείνει η σκοπιανή πλευρά: η «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν». Φαίνεται ότι η πλευρά της ΠΓΔΜ δούλεψε πολύ ώστε να βρει μια πρόταση μέσω της οποίας θα μπορούσε να προσφέρει στην Αθήνα αυτό επί του οποίου επιμένει: ένα όνομα για όλες τις χρήσεις, εσωτερική και εξωτερική (erga omnes). Η επιμονή από Ζάεφ και Ντιμιτρόφ σε αυτή την πρόταση δείχνει ότι η συγκεκριμένη ονομασία δεν έπεσε από τα Σκόπια στο τραπέζι για να «καεί» άμεσα. 

Η ΠΓΔΜ διαμόρφωσε ένα πακέτο που αναμφίβολα αιφνιδίασε την ελληνική κυβέρνηση. Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι εκείνη, με τη σειρά της, δεν απέρριψε το τουλάχιστον «δύσπεπτο» όνομα το οποίο η πλευρά των Σκοπιών έθεσε στο τραπέζι στο πλαίσιο ενός πακέτου. Ωστόσο, η σφοδρή αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης υποχρέωσε την κυβέρνηση να στρίψει διά της… επιστροφής στη δέσμη ιδεών Νίμιτς.

Και τώρα; Η Αθήνα θεωρούσε (και σωστά) ότι η πίεση από τρίτους παίκτες ασκείτο προς τα Σκόπια ώστε να αναθεωρήσουν το Σύνταγμά τους. Το σκεπτικό αυτό είχε λογική από τη στιγμή που ιδιαίτερα οι ΗΠΑ θέλουν να στηρίξουν την Ελλάδα έναντι της παντελώς απρόβλεπτης Τουρκίας. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί στην περίπτωση ενός ναυαγίου των συνομιλιών. Η στήριξη αυτή θα συνεχιστεί ή η Αθήνα μπορεί να βγει χαμένη από ένα blame game; Η συνάντηση Νίμιτς - Κοτζιά - Ντιμιτρόφ στη Νέα Υόρκη το διήμερο 24-25 Μαΐου αποκτά πλέον χαρακτηριστικά «τελικού».

Αναζητώντας 151 «ναι» στη Βουλή για το Σκοπιανό

Της Άννας Καραβοκύρη


«Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να περάσει από τη Βουλή το Σκοπιανό» διαμήνυε πριν λίγες ημέρες στη Βουλή κορυφαίος υπουργός και λίγο πριν εισέλθει στην αίθουσα της Ολομέλειας επέστρεψε για να συμπληρώσει με νόημα ότι «ο Τσίπρας μπορεί και χωρίς τον Καμμένο».
Η αριθμητική και η ανθρωπογεωγραφία της Βουλής θα μπορούσαν υπό συνθήκες να επιβεβαιώσουν τον ισχυρισμό του, ιδίως εάν το επίμαχο «Ιλιντεν» δεν εμφανιστεί ποτέ σε μια συμφωνία. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας 145 βουλευτές αναζητά άλλους 6 για να περάσει τη συμφωνία από τη Βουλή με απόλυτη πλειοψηφία. Εξι βουλευτές έχει το Ποτάμι. Αν ο Σταύρος Θεοδωράκης κατεβάσει την κοινοβουλευτική του Ομάδα «μπετόν» στην ψηφοφορία, τότε η συμφωνία περνάει με οριακή πλειοψηφία 151 βουλευτών. Διαφορετικά, η κυβέρνηση ευελπιστεί σε διαρροές. Τουλάχιστον τρεις βουλευτές του Ποταμιού που ανήκουν στην «ανανεωτική Αριστερά», οι Σπύρος Δανέλλης, Σπύρος Λυκούδης και Γρηγόρης Ψαριανός, είναι πιθανό να σπάσουν μια αντίθετη κομματική γραμμή καθώς είναι υπέρμαχοι της σύνθετης ονομασίας από το '92. Υπό προϋποθέσεις σε αυτήν τη γραμμή θα μπορούσε να συνταχθεί και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ. Ετσι, αναζητούνται άλλοι δύο βουλευτές που θα μπορούσαν να προέλθουν από διαρροές των ΑΝΕΛ και της Ενωσης Κεντρώων. 

Ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως θα συνταχθεί με το «μέτωπο της λογικής». Το Μαξίμου όμως ποντάρει και σε όσα στελέχη των ΑΝΕΛ κατέχουν υπουργικούς θώκους (Ελενα Κουντουρά, Βασίλης Κόκκαλης, Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά). Από την Ενωση Κεντρώων ο Αναστάσης Μεγαλομύστακας φέρεται ότι ζυγίζει τη δική του θέση και μια ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση για το Σκοπιανό το οποίο θα κριθεί και από την παραμονή του στο κόμμα του Βασίλη Λεβέντη. Επίσης, το Μαξίμου διαθέτει και το «μαξιλάρι» των ανεξάρτητων βουλευτών. Ο Γιώργος Κατσιαντώνης έχει ξεκάθαρα ταχθεί υπέρ της συμφωνίας, ενώ το Μέγαρο Μαξίμου "φλερτάρει" επίσης με τον Χάρη Θεοχάρη και την Κατερίνα Παπακώστα. Ετσι, αισίως, φτάνει στους 157 βουλευτές, δηλαδή περισσότερους κι από όσους διαθέτει μαζί με τους ΑΝΕΛ.


Ο Καμμένος. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως γνωρίζει πως ενδέχεται να υπάρξουν διαρροές από το κόμμα του. Στους επικίνδυνους μέχρι τώρα είναι ο «συνήθης ύποπτος» για διαφοροποίηση Γιάννης Μιχελογιαννάκης. Γι' αυτό ποντάρει στους 157 ώστε να κλειδώσει τελικά τους 151. Ωστόσο, από το 157 ώς το 180 που έριξαν στην πολιτική αγορά ορισμένα κυβερνητικά στελέχη ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να τον διανύσει χωρίς τον Πάνο Καμμένο. Αυτό εκτιμούν και από το γαλάζιο στρατόπεδο αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο «μεταστροφής» του Καμμένου. «Ο Καμμένος το γύρισε για το Μνημόνιο και δεν θα το γυρίσει για το όνομα των Σκοπίων το οποίο είχε στηρίξει επί Καραμανλή;», ισχυρίζονται παλαίμαχοι βουλευτές της ΝΔ.

Ο ανέφικτος στόχος. Κατά σύμπτωση τον «μαγικό» αριθμό των 180 βουλευτών τον δίνει μόνον το ιδιότυπο σχήμα ΣΥΡΙΖΑ (145) - ΑΝΕΛ (9) - Κίνημα Αλλαγής (ΔΗΣΥ 20 - Ποτάμι 6). Το Μαξίμου όμως γνωρίζει καλά ότι ο στόχος είναι μάλλον ανέφικτος. Ετσι, βάζει τον πήχη ψηλά για να δημιουργήσει ρήγματα στο εσωτερικό των πολιτικών αντιπάλων (ΝΔ και ΔΗΣΥ), προσδοκώντας διαρροές βουλευτών. Στη ΝΔ γνωρίζουν ότι το Σκοπιανό απειλεί την παράταξη με διχοτόμηση. Διότι η «φιλελεύθερη» πτέρυγα τάσσεται υπέρ της σύνθετης ονομασίας, ενώ η «συντηρητική» - ανάμεσά τους ο Αντώνης Σαμαράς και αρκετοί βουλευτές της Βόρειας Ελλάδας - με την γραμμή του "όχι". 

Ομοίως και στη ΔΗΣΥ υπάρχουν δύο τάσεις: Στη σκληρή γραμμή του «όχι» βρίσκονται ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, τονίζοντας πως δεν θα γίνουν σανίδα σωτηρίας για την κυβέρνηση. Στην ίδια γραμμή, αλλά για άλλους λόγους πολιτικής επιβίωσης είναι ο Μιχάλης Τζελέπης που εκλέγεται στις Σέρρες και ο Γιώργος Αρβανιτίδης που εκλέγεται στη Β' Θεσσαλονίκης.

Υπ' αυτές τις συνθήκες είναι εξαιρετικά απίθανο να καταφέρει ο Αλέξης Τσίπρας να συγκεντρώσει 180 βουλευτές χωρίς τη στήριξη του Πάνου Καμμένου και χωρίς διαρροές από τη ΝΔ, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι, δεδομένου ότι η Χρυσή Αυγή κι η Ενωση Κεντρώων θα καταψηφίσουν οποιαδήποτε συμφωνία εμπεριέχει το όνομα Μακεδονία, ενώ το ΚΚΕ σε κάθε περίπτωση θα ψηφίσει «παρών».

Μακεδονικό: συμφωνία ενόψει;

Του Κωνσταντίνου Φίλη*

Αθήνα και Σκόπια βρίσκονται κοντά σε συμφωνία. Το εσκεμμένο χαμήλωμα του πήχη εκ μέρους του έλληνα Πρωθυπουργού αποτελεί (και) τακτικό ελιγμό προκειμένου να μη φανεί ότι η κυβέρνηση φέρνει την αντιπολίτευση και την κοινωνία προ τετελεσμένων. Το ίδιο ασφαλώς ισχύει και ως προς τον δύσθυμο επί του θέματος κυβερνητικό εταίρο. Συνάμα, η ελληνική πλευρά παίρνει τις προφυλάξεις της έναντι του ενδεχόμενου ενός ναυαγίου ώστε να μην το χρεωθεί.

Αναμένονται συνεπώς άμεσα πρωτοβουλίες για την αναζήτηση συναίνεσης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό των δύο χωρών. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, είναι εξαιρετικά αβέβαιο. Στη δική μας περίπτωση, η όψιμη απόπειρα διαβούλευσης στο ανώτερο επίπεδο δυσκολεύει σημαντικά την εξεύρεση ενός συμβιβασμού μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΚΙΝΑΛ. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που η αξιωματική αντιπολίτευση προκειμένου να αποτρέψει τις διαρροές προς εθνικιστικούς σχηματισμούς αλλά και πιεζόμενη από ενδοκομματικές δυναμικές προκρίνει μια επαμφοτερίζουσα θέση (ακόμη και σε αντιδιαστολή με την πολιτική του Βουκουρεστίου). Συνεπώς, θα ήταν έκπληξη αν υιοθετηθεί μία εθνική στρατηγική, ενώ και οι συσχετισμοί στο Κοινοβούλιο μοιάζουν σήμερα σχετικά οριακοί.

Ως προς τη συμφωνία με τη FYROM, τρεις παρατηρήσεις: υπάρχει ο κίνδυνος να καταλήξει σε ενδιάμεση συμφωνία ν. 2, εφόσον ορισμένα θεμελιώδη θέματα παραπεμφθούν στο μέλλον· η φόρμουλα πρέπει να διασφαλίζει πως τυχόν απόκλιση θα έχει αυτόματα αρνητικές συνέπειες στην ενταξιακή πορεία σε ΕΕ και ΝΑΤΟ χωρίς να απαιτείται ελληνικό βέτο ώστε κατ' επέκταση το ζήτημα να καταστεί πολυμερές από διμερές. Ευχής έργον θα ήταν - παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες - η αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας να προχωρήσει γρήγορα. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν αποκλείεται ανάλογα και με τις εξελίξεις στην περιοχή (διεύρυνση των συνθηκών αστάθειας, κλιμάκωση της έντασης με τη Ρωσία, οικονομική διείσδυση της Κίνας) να πιεστεί σε μεταγενέστερο χρόνο η Αθήνα για να συνηγορήσει σε συνολική λύση υπό την ανάγκη αντιμετώπισης προκλήσεων ασφαλείας και γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων.

*Διευθυντής Ερευνών ΙΔΙΣ, συγγραφέας του βιβλίου «Τουρκία, Ισλάμ, Ερντογάν»

Πράξη εθνικής μειοδοσίας η υποχώρηση στο όνομα

Του Μίκη Θεοδωράκη

Οι λαϊκές μειοψηφίες δεν χαράζουν αλλά παραχαράζουν την Ιστορία. Γι' αυτό και ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τουλάχιστον ως προς τα εθνικά θέματα θα πρέπει να λειτουργήσει σαν σημείο αναφοράς της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Γνωρίζει πολύ καλά ότι βρίσκεται στη θέση του πρωθυπουργού χάρη στις εκλογικές αλχημείες των εθνικοφρόνων παρατάξεων που κατάφεραν να μας κυβερνούν από το τέλος του Εμφυλίου έως σήμερα.

Μετά την επίθεση των Μνημονίων και με την ανάδειξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε κυβέρνηση, οι άλλοτε κραταιές παρατάξεις έπεσαν στον λάκκο που οι ίδιες έσκαψαν για τους άλλους.
Τελικά όμως, όπως αποδείχθηκε, η εθνικοφροσύνη είναι επτάψυχη. Και θα έλεγα ότι έγινε με τους συριζαίους ακόμα πιο επιθετική και ανάλγητη απέναντι στα λαϊκά κυρίως στρώματα, εφαρμόζοντας ακραίες πολιτικές οικονομικής αφαίμαξης που είναι βέβαιο ότι δεν θα τολμούσαν και δεν θα μπορούσαν να επιβάλουν οι εθνικόφρονες της Δεξιάς και του Κέντρου. Αυτή είναι η αλήθεια που φυσικά πονάει όσους αισθάνονται ακόμα αριστεροί.
Δεν θα ασχοληθώ εδώ με την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας. Αυτήν τη στιγμή το κυρίαρχο θέμα είναι το πατριωτικό - εθνικό μας συμφέρον. Ολοι γνωρίζουμε ότι ο κ. Ζάεφ έχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Είναι οι ακραίοι εθνικιστές της χώρας του, τους οποίους γνωρίσαμε πολύ καλά κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης. Είναι αυτοί που εκφράζουν με κραυγαλέο τρόπο το «όνειρο» της Μακεδονίας του Αιγαίου. Ομως πιστεύω ότι το ίδιο «όνειρο» έχει ασφαλώς και ο κ. Ζάεφ, όπως και το σύνολο των Σκοπιανών.
Με άλλα λόγια, με τον κ. Ζάεφ υπάρχει μεν μια οπωσδήποτε περισσότερο μετριοπαθής πολιτική, όμως στο βάθος δεν μπορεί παρά να πιστεύει κι αυτός στην αλυτρωτική πολιτική που εξάλλου είναι και η μόνη διαφορά που τους χωρίζει από τη Σερβία.

Η Μακεδονία του Αιγαίου σχηματίστηκε από τον Τίτο, με στόχο να αποσπάσει όλη τη Βόρεια Ελλάδα όπως το είχε επιχειρήσει προηγουμένως μαζί με τον Βούλγαρο Δημητρόφ, πείθοντας μάλιστα και το ΚΚΕ να συνταχθεί μ' αυτή την ενέργεια για ένα μικρό διάστημα.
Σε περίπτωση όμως που τα Σκόπια γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ, θα είναι ευκολότερο για τους Αμερικανούς να μας εκβιάζουν σείοντας πάνω απ' το κεφάλι μας τη νατοϊκή «Μακεδονία» σαν μπαμπούλα για να ενδώσουμε σε νέες πολιτικές που θα ήθελαν να μας επιβάλουν.
Τώρα διαπιστώνουμε ότι η νέα ονομασία που είχε προταθεί προ ημερών (Μακεδονία του Ιλιντεν) έγινε αποδεκτή από την εθνικιστική αντιπολίτευση στα Σκόπια. Αυτό τι μας δείχνει; Δεν φανερώνει τάχα ότι το όνομα αυτό γίνεται ουσιαστικά όργανο στα χέρια των φανατικών των Σκοπίων, όταν επανέλθουν αύριο - μεθαύριο ως κυβέρνηση με τις γνωστές ακραίες θέσεις;

Φυσικά εμείς που πρωτοστατήσαμε στις λαϊκές συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα παραμένουμε πιστοί στις αποφάσεις του ιστορικού Συμβουλίου των Αρχηγών των Κομμάτων του 1992. Οπως είπα και στην ομιλία μου στο Σύνταγμα, την ιστορική νομιμοποίηση για το όνομα Μακεδονία μόνο εμείς, οι Ελληνες, θα μπορούσαμε να τη δώσουμε. Αλλά αυτό θα μπορούσε να το κάνει όχι το 29% αυτών που ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές, αλλά - αν είναι δυνατόν - το 100% των Ελλήνων.

Με δεδομένο τον μεγάλο κίνδυνο που θα προκαλέσει για την εθνική μας ακεραιότητα, η υποχώρηση στο όνομα αποτελεί πράξη εθνικής μειοδοσίας.

"ΤΑ ΝΕΑ", 22/05/18