ΤΑ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙΑ ΧΤΥΠΟΥΝ ΗΔΗ, ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑΤΑ ΣΥΝΕΣΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ;...- ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΕ ΠΑΛΙΝΩΔΙΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ...- ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ...- ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ...- ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ...- Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ...ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ!...- ΤΑΜΠΟΥ Η ΛΕΞΗ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ; ΓΙΑ ΤΗΝ "ΑΥΓΗ" ΟΧΙ!...- ΠΕΡΙ....ΑΠΟΔΕΚΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΑΣ ΒΙΑΣ...- Η ΦΩΤΙΑ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΣΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ....

Eννέα κύρια άρθρα, από τον Τύπο της Τετάρτης

ΘΥΕΛΛΕΣ

Η αναβολή της έκδοσης του δεκαετούς ομολόγου μαρτυρά ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχει επίγνωση της αναταραχής που επικρατεί στην Ευρώπη και τις αγορές με αφορμή τα τεκταινόμενα στην Ιταλία - αυτή τη φορά δεν είναι η πολιτική αστάθεια στη γειτονική χώρα το πρόβλημα, αλλά η επόμενη μέρα του σχηματισμού κυβέρνησης από τους λαϊκιστές του Κινήματος των 5 Αστέρων και τους ακροδεξιούς της Λέγκας.

Η επίγνωση αυτή όμως πρέπει να μεταφραστεί και πολιτικά. Πρέπει, με άλλα λόγια, η κυβέρνηση να προσαρμόσει την πολιτική της στα νέα δεδομένα και όχι να επιμένει άκαμπτα σε ένα αφήγημα, στο γνωστό αφήγημα της καθαρής εξόδου, που ημέρα με την ημέρα μοιάζει όλο και περισσότερο με έξοδο προς μια επικίνδυνη περιπέτεια. Πρέπει συνεπώς, ακόμη και αν ελπίζει στα καλύτερα, να προετοιμαστεί για τα χειρότερα. Και η «προετοιμασία για τα χειρότερα» περνάει, όπως έχουν προειδοποιήσει πολλά χείλη, μέσα από την προληπτική γραμμή στήριξης.

Δεν χρειάζεται να είναι προφήτης κανείς για να φανταστεί το αυγουστιάτικο σκηνικό. Να φανταστεί μια Ευρώπη που δεν θα ξέρει πώς να χειριστεί την κρίση της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της. Τι πρέπει να κάνει λοιπόν μία από τις μικρότερες και πιο αδύναμες; Οχι πάντως να εφησυχάσει. Οχι να πιστέψει ότι αυτές που έρχονται δεν θα είναι παρά οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου. Ή, ακόμη χειρότερα, να παριστάνει ότι αυτές είναι ήσυχες μέρες μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί το αφήγημά της, ενώ στην πραγματικότητα θα μαίνεται η θύελλα.

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/05/18

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 23/05/18 

"ΟΛΙΣΤΙΚΟ" ΠΛΗΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ!
Το περιβόητο «ολιστικό» σχέδια για τη μεταμνημονιακή εποχή, που ενέκρινε με πανηγυρικό τρόπο το υπουργικό συμβούλιο τη Δευτέρα και έδωσε επιτέλους στη δημοσιότητα η κυβέρνηση είναι ένα βαρύ περιγραφικό κείμενο ιδεών που σκιαγραφεί, κατά κάποιο τρόπο, το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον, αποτυπώνει τους περιορισμούς, δημοσιονομικούς, χρηματοδοτικούς και άλλους, χαρτογραφεί τους τομείς στους οποίους, κατά την τρέχουσα κυβερνητική πλειοψηφία, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος και προσοχή, καταδεικνύει κάποια αναπτυξιακά εργαλεία,όπως ο επενδυτικός νόμος και οι ειδικές δράσεις υπέρ των μικρομεσαίων, αφήνει κάποια παράθυρα φορολογικής διόρθωσης, υποσχόμενο ταυτόχρονα σταθερότητα και διάρκεια του φορολογικών συνθηκών και μαζί αναδεικνύει πολιτικές ενίσχυσης της ενεργού ζήτησης μέσω της αύξησης των κατώτατων μισθών και της υποχρεωτικής ασφάλισης των εργαζομένων.

Όσοι έχουν εμπειρία τέτοιων σχεδίων και ανάλογων κειμένων δεν θα δίσταζαν να δηλώσουν ότι πρόκειται για ένα κράμα πενταετών πλάνων της εποχής του υπαρκτού σοσιαλισμού, με ολίγη από ελεγχόμενα ελεύθερη αγορά και μπόλικο κοινωνικό στοιχείο.

Η διάθεση κεντρικού σχεδιασμού είναι προφανής, όπως και η ιδεολογική αντίληψη από την οποία κυριαρχείται το όλο σχήμα της προτεινόμενης ημικρατικής οικονομικής ανάπτυξης.

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι οι στόχοι είναι χαμηλοί, ότι παρατίθενται γενικόλογες ιδέες και απουσιάζουν πραγματικά σχέδια και πραγματικοί αριθμοί. Ούτε μια αναφορά σε ένα πλάνο μεγάλων επενδύσεων, ούτε μια έμπνευση αξιοποίησης κάποιων συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας, ούτε κάποια ιδιαίτερη μνεία στις ξεχωριστές παραγωγικές δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, σαν να μην αναγνωρίζεται η ύπαρξη και η συμβολή τους στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου.

Δυστυχώς δεν συγκινεί, ούτε ενθουσιάζει, δεν παρακινεί,ούτε προκαλεί κύμα μαζικής συμμετοχής και ελπίδας το κατά τα άλλα «ολιστικό» σχέδιο ανάπτυξης.

Όπως σχολίασε και ένας επιφανής επιχειρηματίας το κυβερνητικό σχέδιο είναι βγαλμένο από το μακρινό παρελθόν, αγνοεί ή καλύτερα δεν λαμβάνει υπόψιν, ούτε ενσωματώνει τις πολλές σύγχρονες δυναμικές αναπτυξιακές εμπειρίες που περισσεύουν πια σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αλλά έτσι συμβαίνει με τα σχέδια που εκπονούνται σε αραχνιασμένα πολιτικά γραφεία,από πρόσωπα που υποχρεωτικά εξαιτίας της συμμετοχής τους στη διακυβέρνηση αναγκάζονται να γράψουν κάτι για αντικείμενο που δεν γνώρισαν και βεβαίως δεν αγάπησαν ποτέ. Η ανάπτυξη και η προκοπή θέλουν άλλες ιδιότητες τις οποίες δυστυχώς δεν διαθέτουν κυβερνώντες.

"ΤΟ ΒΗΜΑ", ηλεκτρονική έκδοση

"ΕΣΤΙΑ", 23/05/18

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", 23/05/18

"Φιλελεύθερος", 23/05/18

"Η ΑΥΓΗ", 23/05/18

"Εφ.Συν", 23/05/18

"ΕΘΝΟΣ", 23/05/18

Το θέμα των ευθυνών έχει οδηγήσει στην αντιπαράθεση ενώ στον χορό μπήκαν και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της Μέσης Εκπαίδευσης. Είναι προφανές πως η αντιπαράθεση έχει ξεφύγει καθώς οι δυο πλευρές τινάζουν πίσω τους γέφυρες συνεννόησης. Κι αυτό θα το βρουν αμφότερες μπροστά τους.

ΕΙΝΑΙ τραγικό να παρακολουθούμε μια αντιπαράθεση με αφορμή τον θάνατο ενός παιδιού. Ένα παιδί που χάθηκε, ως φαίνεται, από την αδυναμία του συστήματος, από τις στρεβλώσεις του. Αυτό που προέχει για όλους τους εμπλεκόμενους στον χώρο της Παιδείας είναι να βρουν τρόπους να ξεπερασθούν οι διαφορές για να μπορούν να επιλυθούν τα προβλήματα. Αυτό που προέχει δεν είναι να κερδίσει η μια ή άλλη πλευρά. Να αποκτήσει πλεονέκτημα σε μια μάχη επικράτησης. Αλλά να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο βελτίωσης των δεδομένων και λειτουργιών στην παιδεία. Τα προβλήματα πολλά, όπως και οι στρεβλώσεις. Το γεγονός ότι χάθηκε μια ζωή, επιβεβαιώνει με τον πλέον τραγικό τρόπο τα προβλήματα και τις μαύρες τρύπες που υπάρχουν σε έναν ζωτικό χώρο για την κοινωνία, για τη χώρα.

ΥΠΑΡΧΕΙ θέμα ασφάλειας των παιδιών στα σχολεία; Υπάρχει και πρέπει το συντομότερο να βρεθούν λύσεις. Οι λύσεις αυτές δεν προσφέρονται αυτοματοποιημένα μέσα από πρωτόκολλα και εγχειρίδια που ενδεχομένως να έχουν ξεπεραστεί από τότε που έχουν συνομολογηθεί. Θεωρούμε, λοιπόν, πως εκ των πραγμάτων πρέπει να γίνουν αναθεωρήσεις με στόχο τη δραστική βελτίωση των μέτρων που υιοθετούνται αλλά και των υποδομών.

ΟΥΤΕ το υπουργείο, ούτε τα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών νομιμοποιούνται να αναλώνονται σε αντιπαραθέσεις καθώς το μείζον είναι άλλο και αφορά στην υιοθέτηση πολιτικών που θα παράσχουν την ασφάλεια στα σχολεία. Όταν υπάρχει ασφάλεια στα σχολεία αυτό λειτουργεί ευεργετικά για εκπαιδευτικούς και παιδιά.

ΕΝΙΟΤΕ η μπάλα για να συγκληθεί διάλογος και να βρεθεί συναίνεση βρίσκεται στα πόδια του πολιτικού προϊστάμενου. Αυτό είναι βασικό και εκ των πραγμάτων καθορίζει και το παιχνίδι των κινήσεων. Ο υπουργός συγκαλεί διάλογο και οι άλλοι εμπλεκόμενοι ανταποκρίνονται. Εάν απορρίψουν την πρόσκληση τότε αυτούς θα βαρύνει η ευθύνη.

ΓΙΑ την κοινωνία, για τους πολίτες, το μείζον δεν είναι μόνο ποιος ευθύνεται, που είναι σημαντικό για να μπορέσουν να γίνουν διορθωτικές κινήσεις. Το μείζον είναι και η υιοθέτηση άμεσων μέτρων, που θα κλείνουν τρύπες και θα διορθώνουν διαχρονικές στρεβλώσεις. Ένα σύστημα λειτουργεί από τους ανθρώπους. Αυτοί, πάντα, έχουν το πάνω χέρι. Αυτοί εφαρμόζουν κανόνες, καθορίζουν τα πλαίσια λειτουργίας. Οπότε κανείς δεν νομιμοποιείται να τα φορτώνει στο σύστημα. Το σύστημα δεν είναι απρόσωπο.

ΟΙ πολίτες ζητούν το αυτονόητο. Να σταματήσουν οι αντιπαραθέσεις και να προχωρήσουν οι εμπλεκόμενοι με εποικοδομητική διάθεση να διορθώσουν τα κακώς έχοντα. Άλλη διέξοδο δεν έχουν, ούτε και επιλογή. Αναμένουμε, λοιπόν και θα κρίνουμε αναλόγως. Ο γνώμονας όλων να είναι το καλό των παιδιών.

"O Φιλελεύθερος", 23/05/18

"αλήθεια", 23/05/18

"αλήθεια", 23/05/18

"ΧΑΡΑΥΓΗ", 23/05/18

"ΧΑΡΑΥΓΗ", 23/05/18

"ΠΟΛΙΤΗΣ", 23/05/18