"...Είναι βέβαιο ότι υπάρχει πάντα συνεννόηση μεταξύ υπουργού Εξωτερικών και πρωθυπουργού; Συχνά δίνεται η εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός κινείται ανεξαρτήτως του αρμοδίου υπουργού του· ίσως εξαιτίας της αγωνίας του Τσίπρα να ενισχύσει την εξουσία του στο εσωτερικό, μέσω της διεθνούς στήριξης που θα του εξασφάλιζε μια διεθνής επιτυχίας – έστω και στην junior league. Ειδικά στην περίπτωση του «Ιλιντένσκα», είναι προφανές ότι η πρόταση είχε γίνει δεκτή, σε πρώτο στάδιο τουλάχιστον, από τον Τσίπρα· και μένει πάντα αδιευκρίνιστο αν το γνώριζε έστω ο Κοτζιάς...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 24/05/18

 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
Επιτέλους, τα πράγματα με τ’ όνομά τους

Καθώς ο υπουργός Ν. Τόσκας ψάχνει στα Εξάρχεια με τις κουδουνίστρες στα χέρια, προβληματίζεται κιόλας μήπως ο «Ρουβίκωνας» «κάνει κακό» στην κυβέρνηση. Η απάντηση έρχεται από τον ίδιο τον «Ρουβίκωνα», ο οποίος έχει το θράσος να απειλεί προσωπικώς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το πρωτοφανές γεγονός καταγγέλλει μεν η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παρότι είχε την ευκαιρία να το κάνει από το βήμα της Βουλής, αν το ήθελε. Ακόμη προβληματίζεται ο υπουργός; Η χαμηλού επιπέδου καταδίκη δείχνει πόσο φοβάται ο Τσίπρας το συγκεκριμένο είδος υποκόσμου, στο οποίο βασίστηκε για να φθάσει στην εξουσία.

Τα υπόλοιπα, που θα μπορούσα να πω γι’ αυτό το αδιανόητο αίσχος για ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, τα είπε πολύ καλύτερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, χθες στη Βουλή. Συνιστώ, σε όσους δεν έχουν συνθηκολογήσει μέσα τους με την κατάρρευση της δημόσιας ασφάλειας, να παρακολουθήσουν στο YouTube και την πρωτολογία και τη δευτερολογία του Μητσοτάκη. Είμαι βέβαιος ότι θα τους προκαλέσει ανάλογη ευφορία με τη δική μου. Προσωπικώς τον άκουσα με αισθήματα ευγνωμοσύνης, τολμώ να πω· διότι, στις μέρες μας είναι βάλσαμο να ακούς να λέγονται επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους. Ή, έστω, τα «πράματα», όπως θα το έλεγε ο ίδιος...

Πιέσεις
Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς είπε ότι δεν δέχθηκε πιέσεις από τον ομόλογό του και τους άλλους Αμερικανούς αξιωματούχους με τους οποίους είχε συνομιλίες στις ΗΠΑ. Ούτε για το Σκοπιανό ούτε για τα ελληνοτουρκικά. Γενικώς, δεν δέχεται πιέσεις για τίποτε. Εύγε.

Δεν πειράζει όμως· γιατί τις δέχεται τηλεφωνικώς ο πρωθυπουργός στην Αθήνα. Το ενδιαφέρον του αντιπροέδρου των ΗΠΑ και της Γερμανίδας καγκελαρίου πίεση είναι, όσο και αν εκφράζεται με θεσμικώς θεμιτό και προσωπικώς ευγενή τρόπο. Ωραία η στάση του υπουργού, με την έννοια που δίνει ο Εγγονόπουλος στο επίθετο. Ωραία, όπως και εκείνου του ηρωικού υπερασπιστή του Ακροκορίνθου (αν θυμάμαι καλά) που όρμηξε έφιππος στον γκρεμό, όταν τελικά το κάστρο έπεφτε στους Οθωμανούς. Επίσης, εξίσου χρήσιμη...

Παρασύρομαι όμως και δεν πρέπει, διότι το αστείο της συγκεκριμένης υπόθεσης κρύβει κάτι σοβαρό, το οποίο θέτω με τη μορφή ερωτήματος: είναι βέβαιο ότι υπάρχει πάντα συνεννόηση μεταξύ υπουργού Εξωτερικών και πρωθυπουργού; Συχνά δίνεται η εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός κινείται ανεξαρτήτως του αρμοδίου υπουργού του· ίσως εξαιτίας της αγωνίας του Τσίπρα να ενισχύσει την εξουσία του στο εσωτερικό, μέσω της διεθνούς στήριξης που θα του εξασφάλιζε μια διεθνής επιτυχίας – έστω και στην junior league. Ειδικά στην περίπτωση του «Ιλιντένσκα», είναι προφανές ότι η πρόταση είχε γίνει δεκτή, σε πρώτο στάδιο τουλάχιστον, από τον Τσίπρα· και μένει πάντα αδιευκρίνιστο αν το γνώριζε έστω ο Κοτζιάς.

Υποσημείωση

Παίρνω το θάρρος να προτείνω έναν νέο όρο, ο οποίος αποδίδει ακριβώς την ελληνική προσέγγιση στο Μακεδονικό: «βαλκανοπολεμικός», κατά το «ψυχροπολεμικός». Εξηγώ αμέσως παρακάτω πώς το εννοώ.

Προ ημερών, βγήκε επισήμως ο υπουργός Αμυνας της Βουλγαρίας και είπε ότι η πλευρά τους δεν διαφωνεί με το «Ιλιντένσκα» της «Μακεντονίγια». Εξήγησε ότι οι Βούλγαροι με τους Φυρομίτες έκλεισαν το μεταξύ τους ιστορικό ζήτημα με επίσημη συμφωνία, με ταρατατζούμ και παράτες, το 2017. Εκτοτε γιορτάζουν μαζί την επέτειο, στο έδαφος της ΠΓΔΜ. Αυτό σημαίνει, πολύ απλά, ότι οι Βούλγαροι αναγνώρισαν την πραγματικότητα που διαμόρφωσαν στην περιοχή τα 115 χρόνια που πέρασαν από το 1903· και έκριναν ότι είναι καλύτερα να έχουν τους Μακεδόνες συγγενείς παρά αντιπάλους.Εμείς όμως ακόμη πολεμάμε στους Βαλκανικούς Πολέμους, αρνούμενοι την ύπαρξη μακεδονικής εθνότητας. Η πολιτική μας, δηλαδή, είναι βαλκανοπολεμική: γίνεται με βάση κριτήρια των αρχών του 20ού αιώνα. Βεβαίως, το «Ιλιντένσκα» πέρασε και έφυγε· απερρίφθη και δεν συζητείται. Ομως το θέμα παραμένει, οπότε ο όρος είναι χρήσιμος.

Ας το σκεφτούμε

Εκείνον τον...; Καλύτερα, εκείνο το...; Δεν ξέρω ποιος είναι ο ακριβής όρος, πραγματικά. Ας τον πω, λοιπόν, εκείνος ο τύπος. Προσέξατε εκείνον τον τύπο που χτυπούσε τον Γιάννη Μπουτάρη, κρατώντας συγχρόνως στην αγκαλιά του το παιδί του; Κάπου διάβασα μάλιστα (δεν το είδα με τα μάτια μου στα βίντεο) ότι, στην προσπάθειά του να εκδηλώσει με βία το μίσος του για τον δήμαρχο, τραυμάτισε (ελαφρά ευτυχώς) το καημένο το παιδάκι, που του έπεσε από τα χέρια. Στον απόηχο της συζήτησης για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, ας σκεφτούμε το υποθετικό ερώτημα εάν θα εμπιστευόμασταν ποτέ τον συγκεκριμένο άνθρωπο να υιοθετήσει ένα παιδί. Υποθετικό, βέβαια, αλλά θίγει την ουσία του ζητήματος, δηλαδή τι μετράει εν τέλει περισσότερο στην ανατροφή ενός παιδιού: το είδος του ζεύγους ή το είδος του ανθρώπου;