Τρία κύρια άρθρα, από φύλλα του διημέρου
Η τέταρτη αξιολόγηση ολοκληρώνεται, τα τελευταία προαπαιτούμενα θα οδεύσουν σύντομα προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο και, αν δεν προκύψει κανένα ατύχημα, το αργότερο εντός του Ιουλίου οι εταίροι και δανειστές θα είναι υποχρεωμένοι να παρουσιάσουν αξιοπρεπή ρύθμιση του ελληνικού χρέους, ικανή να επιτρέψει στην ελληνική οικονομία να επιστρέψει στις αγορές και να αναζητήσει με ίδιες δυνάμεις τη χρηματοδότηση που χρειάζεται.
Βεβαίως ο δρόμος δεν είναι αυτονόητος, ούτε στρωμένος με ροδοπέταλα.
Κρύβει παγίδες και αφανή εμπόδια, οι αγορές είναι ευμετάβλητες και ευαίσθητες σε πισωγυρίσματα και οπισθοχωρήσεις, ειδικά από χώρες με τη δική μας παράδοση υπερχρέωσης και χρεοκοπιών.
Θα απαιτηθεί λοιπόν πειθαρχία, εγρήγορση και προπάντων επιμονή στη δημοσιονομική σταθερότητα, χωρίς την οποία θα διολισθήσουμε εκ νέου σε κρίση, ίσως μεγαλύτερη της προηγούμενης.
Αλλά και πέραν αυτού, στη θέση που βρίσκεται η Ελλάδα δεν αρκούν πια μικρά και δειλά βήματα.
Ο ελληνικός λαός, που τόσα πέρασε από την οκτάχρονη κρίση, απαιτεί άλματα προόδου και ευημερίας, δεν συμβιβάζεται πια με μίζερες επιλογές που θα τον καταδικάσουν σε άλλα οκτώ χρόνια χαμηλής πτήσης και στασιμότητας.
Ούτε μπορεί να μείνει αιχμάλωτος ιδεολογικών αγκυλώσεων και ξεπερασμένων προτύπων για την ανάπτυξη, σαν αυτά που καθοδηγούν τους συγγραφείς του περιβόητου «ολιστικού» προγράμματος, που με περισσή υπερηφάνεια παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα ο Πρωθυπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Στον σύγχρονο κόσμο δεν χρειάζεται κανείς να ανακαλύψει την πυρίτιδα για να προκόψει. Πλέον υπάρχουν άπειρες εμπειρίες ταχείας ανάπτυξης και αναγέννησης οικονομιών από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Οι εμπειρίες και μόνο των ευρωπαϊκών χωρών που αντιμετώπισαν αντίστοιχες κρίσεις σαν τη δική μας αρκούν για να ατενίσει κανείς το μέλλον με αισιοδοξία. Η περίπτωση της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της δικής μας Κύπρου μπορούν να αποτελέσουν φωτεινά παραδείγματα.
Και στις τρεις αυτές ευρωπαϊκές χώρες η ανάπτυξη και η διέξοδος δόθηκαν από τις ιδιωτικές επιχειρηματικές δυνάμεις. Αυτές κίνησαν την οικονομία, αυτές πρωταγωνίστησαν και οδήγησαν τις οικονομίες σε τροχιά ανάπτυξης.
Το κράτος απλώς πειθάρχησε έναντι των υποχρεώσεων που είχε αναλάβει, διαμόρφωσε συνθήκες σταθερότητας και εμπιστοσύνης και προσέφερε πεδία ελεύθερης και ανεμπόδιστης δράσης στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.
Τη διαφορά την έκαναν οι ιδιώτες, εγχώριοι και ξένοι, τα κεφάλαια που κινητοποίησαν και το κύμα επιχειρηματικότητας και επενδύσεων που προκάλεσαν με την εμπιστοσύνη που έδειξαν στη μεταμνημονιακή σταθερότητα, η οποία και επέτρεψε την εκμετάλλευση των ευκαιριών που ανεδείχθησαν.
Αυτή είναι η επιτυχημένη συνταγή που ακολουθείται σε ολόκληρο τον σύγχρονο κόσμο. Πολύ δε περισσότερο σε περιφερειακές μικρές χώρες όπως η Ελλάδα, με ιδιοχαρακτηριστικά γεωγραφικά και άλλα.
Ας μη χανόμαστε σε πολυδαίδαλα σχήματα και χαοτικές ιδέες που δεν οδηγούν πουθενά. Η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας και μας καλεί να την υιοθετήσουμε.
Ας βγάλουν λοιπόν όλοι τα παραμορφωτικά ιδεολογικοπολιτικά γυαλιά που φορούν.
"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 26-27/02/18
«αφού όλοι διαπιστώνουμε μια αγκύλωση από την οποία υποφέρει το κράτος». Έκανε λόγο «για μια πρωτόγνωρη γραφειοκρατική δομή με πολλαπλότητα ανομοιοτήτων ή υπερκαλύψεις εξουσιών, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται καθυστερήσεις ακόμη και σε έργα που η υλοποίησή τους εγκρίθηκε ή έχουν εξαγγελθεί». «Παράλληλα», τόνισε, «υπήρξαν και έργα τα οποία οι τοπικές Αρχές θεωρούσαν υψίστης προτεραιότητας και πως ήταν ώριμα, αλλά, δυστυχώς, όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων, κάποια εξ αυτών δεν ήταν έτοιμα προς άμεση υλοποίηση, εξού και η καθυστέρηση που παρατηρήθηκε». Με την τοποθέτηση αυτή ο Πρόεδρος αναγνώρισε ένα διαχρονικό φαινόμενο, το οποίο επηρεάζει αρνητικά τις δράσεις στην κοινωνία. Αναγνώρισε το φαινόμενο, έκανε διαπιστώσεις, αν και αυτό δεν είναι καινούργιο και ο ίδιος ηγείται της χώρας για έκτο χρόνο. Της διαπίστωσης, της διάγνωσης, έπεται πάντα η θεραπεία. Αυτό έχει σημασία και σε αυτό κρίνονται οι διαχειριστές.
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 26-27/02/18 |
 |
| "Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 27/02/18 |
«αφού όλοι διαπιστώνουμε μια αγκύλωση από την οποία υποφέρει το κράτος». Έκανε λόγο «για μια πρωτόγνωρη γραφειοκρατική δομή με πολλαπλότητα ανομοιοτήτων ή υπερκαλύψεις εξουσιών, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται καθυστερήσεις ακόμη και σε έργα που η υλοποίησή τους εγκρίθηκε ή έχουν εξαγγελθεί». «Παράλληλα», τόνισε, «υπήρξαν και έργα τα οποία οι τοπικές Αρχές θεωρούσαν υψίστης προτεραιότητας και πως ήταν ώριμα, αλλά, δυστυχώς, όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων, κάποια εξ αυτών δεν ήταν έτοιμα προς άμεση υλοποίηση, εξού και η καθυστέρηση που παρατηρήθηκε». Με την τοποθέτηση αυτή ο Πρόεδρος αναγνώρισε ένα διαχρονικό φαινόμενο, το οποίο επηρεάζει αρνητικά τις δράσεις στην κοινωνία. Αναγνώρισε το φαινόμενο, έκανε διαπιστώσεις, αν και αυτό δεν είναι καινούργιο και ο ίδιος ηγείται της χώρας για έκτο χρόνο. Της διαπίστωσης, της διάγνωσης, έπεται πάντα η θεραπεία. Αυτό έχει σημασία και σε αυτό κρίνονται οι διαχειριστές.
ΟΙ καθυστερήσεις στην κατασκευή έργων, είτε λόγω των γραφειοκρατικών εμποδίων είτε επειδή εργολάβοι δεν τιμούν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις, προκαλούν σημαντικά προβλήματα. Ανατρέπει τους σχεδιασμούς για την ανάπτυξη. Μπαίνουν τα φαινόμενα αυτά τροχοπέδη στην προσπάθεια να διαμορφωθούν –μέσα από την προώθηση έργων– συνθήκες για να αυξηθούν οι στροφές της ανάπτυξης. Μια εξέλιξη που θα φέρει την ανάκαμψη και την ευημερία στον τόπο.
ΕΙΝΑΙ προφανές πως, για να υπάρξει όσο το δυνατό πιο καθαρό τοπίο για να προχωρήσουν αναπτυξιακοί σχεδιασμοί, θα πρέπει να διορθωθούν οι στρεβλώσεις. Διαφορετικά, θα γίνονται σχεδιασμοί που δεν θα μπορούν να υλοποιηθούν, ή θα καθυστερούν σημαντικά. Αυτό θα είναι σε βάρος του κράτους και των πολιτών. Συνεπώς, θεωρούμε πως από τη στιγμή που –έστω και για μια ακόμη φορά– γίνεται η διαπίστωση, εντοπίζεται το πρόβλημα, το οποίο προδήλως λειτουργεί τροχοπέδη στους σχεδιασμούς, θα πρέπει να γίνουν ενέργειες για αντιμετώπιση του φαινομένου.
ΓΙΑ να καταστεί τούτο εφικτό χρειάζονται τομές, μεταρρυθμίσεις, που θα αλλάζουν το τοπίο με ταχύτητα και όχι με μικρά βήματα. Κατά την άποψή μας, χρειάζεται ρήξη με τη γραφειοκρατία και τα διαχρονικά κατεστημένα. Για να γίνει τούτο επιβάλλεται να υπάρξει πολιτική βούληση. Μόνο έτσι θα γίνουν ανατροπές και θα αντιμετωπιστούν οι στρεβλώσεις. Συνεπώς, ο δρόμος είναι ανοικτός και οι προκλήσεις μεγάλες. Η πορεία αυτή είναι μονόδρομος: Για να γίνουν τα σχέδια έργα πρέπει να λειτουργήσουν πλήρως οι μηχανισμοί του κράτους. Για να επιτευχθεί τούτο πρέπει να περιοριστεί η γραφειοκρατία στο ελάχιστον δυνατό και να διευκολυνθούν οι δράσεις ανάπτυξης. Χωρίς, βέβαια, να παρακάμπτονται οι διαδικασίες που καθορίζονται από τη νομοθεσία. Εάν οι νομοθεσίες ενισχύουν τη γραφειοκρατία και παραπέμπουν σε χρονοβόρες διαδικασίες, τότε Κυβέρνηση και Βουλή μπορούν να συνεργασθούν με στόχο να διευκολύνουν τους πολίτες στην υλοποίηση έργων. Θα διευκολύνουν με αυτό τον τρόπο και το Κράτος, ακόμη και για δικά του έργα. Οι πρόσφατες υποδείξεις της Κομισιόν κτυπούν το καμπανάκι.
"Ο Φιλελεύθερος",26/05/18
 |
| "αλήθεια", 26/05/18 |
 |
| "ΧΑΡΑΥΓΗ", 26/05/18 |
 |
| "ΧΑΡΑΥΓΗ", 26/05/18 |
 |
| "ΠΟΛΙΤΗΣ", 25/05/18 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου