Η θέση μας ήταν σαφής: Το δικαίωμα στο συλλαλητήριο ανήκει σε όλους. Κάθε συλλαλητήριο όμως παράγει πολιτική και έχει πολιτικό περιεχόμενο. Πολιτικά, όχι μόνο είμαστε αντίθετοι με τα συγκεκριμένα συλλαλητήρια, αλλά και τα θεωρούμε μη χρήσιμα, το λιγότερο, για την εξωτερική πολιτική και την υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων. Εξωτερική πολιτική με συλλαλητήρια δεν γίνεται. Το πιο επικίνδυνο όμως είναι η μικροπολιτική εκμετάλλευση και η μικροκομματική καπηλεία. Το ψάρεμα δηλαδή στα γκρίζα νερά του εθνολαϊκισμού και της πατριδοκαπηλίας. Το δεύτερο, ακόμη πιο επικίνδυνο για τη δημοκρατία, είναι το αυγό του φιδιού. Η επώαση δηλαδή του φασισμού της ναζιστικής και εγκληματικής Χρυσής Αυγής.
Είναι απολύτως σαφές λοιπόν για εμάς πως η Αριστερά και οι πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου πρέπει να έχουν ξεκάθαρη τοποθέτηση. Αντ' αυτού είδαμε από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρωτοφανείς παλινωδίες, συνεχείς υποχωρήσεις στα ακροδεξιά, εντός και εκτός της Ν.Δ., ρεύματα και τελικά, μετά τη Θεσσαλονίκη, πλήρη συμμόρφωση του Κυρ. Μητσοτάκη στις υποδείξεις της ακροδεξιάς και εθνικολαϊκιστικής πτέρυγας του κόμματός του. Ουσιαστικά, η γραμμή της Ν.Δ. είναι υποστήριξη και συμμετοχή στο συλλαλητήριο με το κάλυμμα "όσοι θέλουν πάνε"...
Έπρεπε όμως να στηθεί και το θέατρο του δήθεν ακομμάτιστου για να διευκολυνθούν οι φίλιες και σύμμαχες δυνάμεις και κυρίως μεγάλη μερίδα της ιεραρχίας να στηρίξουν και να "ευλογήσουν" το συλλαλητήριο.
"Ξέχασαν" το πρωτοφανές, μισαλλόδοξο και αντιδημοκρατικό ψήφισμα του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης (Λαϊκή Συνέλευση το ονόμασαν), τις κορώνες του απόστρατου στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου, βγαλμένες μέσα από το "Πιστεύω" του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου, περί στρατού και "γυφτοσκοπιανών", και τον διάλογο με μερίδα των συγκεντρωμένων με βασικό σύνθημα "αλήτες, προδότες, πολιτικοί".
Του "είπαν", δεν είναι καιρός τώρα για κόμμα -τον εμφάνιζαν κάποιοι ως υποψήφιο ηγέτη-, τώρα προέχει να πέσει ο Τσίπρας... Δεν τους έκανε, όπως και κάποιοι ακροδεξιοί με παράσημα, για το "μη κομματικό" συλλαλητήριο της Αθήνας και τους άφησαν στην άκρη...
Έφτιαξαν λοιπόν τον μανδύα του "ακομμάτιστου", μια συντονιστική επιτροπή, τα μέλη της οποίας όμως έχουν θέσεις και απόψεις και για την πολιτική και για τα κόμματα και για την πατρίδα και ο καθένας μπορεί να δει πόσο "ακομμάτιστες" είναι μέσα από τα δίκτυα ενημέρωσης...
Έπρεπε λοιπόν να "κρύψουν" από τους πολίτες όλους αυτούς και κυρίως τη Χρυσή Αυγή και τον συρφετό των ακροδεξιών. Χρειάζονταν άλλη επικοινωνιακή τακτική και κυρίως άλλους ομιλητές. Έτσι η πολιτική και κομματική εκμετάλλευση των αισθημάτων και των ευαισθησιών του ελληνικού λαού πιστεύουν ότι θα είναι πιο εύκολη.
Η θέση του Μίκη Θεοδωράκη για το "Μακεδονικό" και την ονομασία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) είναι γνωστή. Έχει ταχθεί κατά του ονόματος "Μακεδονία" στα Σκόπια. Θέση σεβαστή, με την οποία πολλοί διαφωνούν και επίσης πολλοί συμφωνούν. Μια δημοκρατική χώρα έχει θεσμούς, συνταγματικά κατοχυρωμένες διαδικασίες, Βουλή, κυβέρνηση, και μέσα από όλα αυτά δημιουργούνται οι απαραίτητες γέφυρες συνεννόησης για να υπάρξει τελικά συναίνεση και εθνική γραμμή στα μεγάλα μας εθνικά θέματα.
Άλλωστε όλοι οι Έλληνες -πλην του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, πολιτικών απογόνων της χούντας που οδήγησε με την άφρονα πολιτική της και το πραξικόπημα στην Κύπρο στην εισβολή και την κατοχή του νησιού από την Τουρκία- είναι, κατά τη γνώμη μας, εξίσου πατριώτες. "Σήμερα η Ελλάδα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από πατριώτες" λέει ο Μίκης Θεοδωράκης. Ναι, συμφωνούμε. Όμως δεν έχει καμία, μα απολύτως καμία ανάγκη από πατριδόμετρο. Αυτό που επιχειρούν οι οργανωτές του συλλαλητηρίου, μέρος της ηγεσίας της Ν.Δ. και τμήμα της ιεραρχίας να επιβάλουν με το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία...
Ο Μίκης Θεοδωράκης γνωρίζει καλύτερα από εμάς τους αγώνες της Αριστεράς και του ελληνικού λαού για τη δημοκρατία και την πατρίδα και κυρίως τους αγώνες κατά του φασισμού και της χούντας. Ο ίδιος ήταν πρωταγωνιστής από το ΕΑΜ, τους αγώνες του 1-1-4, τους Λαμπράκηδες, τον αντιδικτατορικό αγώνα, αλλά και ύστερα, στη μάχη για στερέωση της Δημοκρατίας μετά τη μεταπολίτευση. Η Αριστερά σε αυτήν την περίοδο υπήρξε και υπάρχει με τη μουσική και τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και ο Μίκης Θεοδωράκης με την Αριστερά και τους δημοκρατικούς αγώνες του λαού.
Με τις πολιτικές του θέσεις και τοποθετήσεις σε αυτή την πορεία άλλοι συμφωνούν και άλλοι διαφωνούν.
Αυτά είναι θέματα τα οποία κρίνει η Ιστορία και οι μεγάλες ενδοαριστερές διαμάχες επίσης θα κριθούν από τον ιστορικό του μέλλοντος.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη, ως μια άποψη στον χώρο της Αριστεράς και ευρύτερα στον δημοκρατικό χώρο, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης μας όφειλε να δημοσιοποιήσει τη γνώμη του για το "Μακεδονικό", όπως και έκανε, όμως δεν έπρεπε να δεχθεί την πρόσκληση των οργανωτών του συγκεκριμένου συλλαλητηρίου, με το συγκεκριμένο περιεχόμενο και τη συγκεκριμένη πολιτική, να είναι ένας εκ των κεντρικών ομιλητών.
Και τούτο για ένα και μόνον λόγο. Ο μεγάλος συνθέτης μας, που σημάδεψε με το έργο του τους δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας, που τα τραγούδια του ήταν στην ψυχή και στην καρδιά των δημοκρατικών Ελλήνων και όλων των αριστερών, δεν μπορεί έστω και έμμεσα να νομιμοποιήσει με την παρουσία του τη Χρυσή Αυγή σε αυτήν την, κατά τη γνώμη μας, λανθασμένη εκδήλωση, συνολικά και πολιτικά, έκφρασης της αγωνίας μιας μεγάλης μερίδας δημοκρατών και πατριωτών Ελλήνων. Η "Ρωμιοσύνη", ο "Επιτάφιος", το "Άξιον Εστί", η "Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν", τα "Επιφάνεια", το "Χρυσοπράσινο φύλλο", τα "Τραγούδια του Αγώνα", τα "Τραγούδια του Ανδρέα" και εκατοντάδες άλλα δεν έχουν ούτε είχαν καμία, μα καμία σχέση με τη Χρυσή Αυγή και τους ομοϊδεάτες της. Ήταν, είναι και θα είναι στην ψυχή των δημοκρατών...
Ο Μίκης Θεοδωράκης επέλεξε να πάει. Δεν μπορούμε, δυστυχώς, να τον πείσουμε για το αντίθετο. Μας πονά αυτή του η επιλογή. Διαφωνούμε, όπως και να τη δει κάποιος, με την πολιτική του επιλογή να πάει σε αυτό το συλλαλητήριο. Υπήρχαν και υπάρχουν ακόμη τρόποι, και ο ίδιος το γνωρίζει πολύ καλά από την τεράστια πείρα του στους δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας, μπορούσε και μπορεί ακόμη να καταθέσει με όποιον άλλον τρόπο κρίνει προσφορότερο την άποψή του για τους χειρισμούς και την ουσία του "Μακεδονικού".
Δεν ισχυριζόμαστε ότι η κυβέρνηση τα έκανε ή τα κάνει όλα σωστά. Δεν λέμε ότι δεν πρέπει να αφουγκραστεί τις αγωνίες και τις ευαισθησίες του λαού. Δεν εννοούμε, με την αντίθεσή μας στο συγκεκριμένο συλλαλητήριο και τους μικροκομματικούς σκοπούς που ορισμένοι επιδιώκουν μέσω αυτού, ότι δεν πρέπει η κυβέρνηση να κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου. Θα μπορούσε ο Μίκης Θεοδωράκης να μιλήσει για όλα αυτά από άλλο βήμα και όχι από αυτό του αυριανού συλλαλητηρίου.
Ακόμη κι αν πάει -γιατί ελπίζουμε μέχρι την τελευταία στιγμή να μην το κάνει-, μπορεί να αποδυναμώσει με όποιον τρόπο κρίνει αυτός πιο πρόσφορο τη Χρυσή Αυγή, τον φασισμό, την Ακροδεξιά και τον εθνικισμό... Πιστεύουμε ότι μπορεί να το κάνει και έχουμε την ελπίδα ότι θα γίνει.
ΥΓ.: Ακόμη κι αν δεν γίνει, είμαστε βέβαιοι ότι τη "Ρωμιοσύνη", το "Ένα το χελιδόνι", το "Άξιον Εστί" και τα εκατοντάδες άλλα έργα του μεγάλου μουσικοσυνθέτη μας δεν μπορεί ποτέ, μα ποτέ να τα τραγουδήσουν οι Κασιδιάρηδες, οι Μιχαλολιάκοι, οι νεοφασίστες και οι όμοιοί τους. Είναι αιώνιο κτήμα του δημοκρατικού λαού. Η καρδιά της καρδιάς του...
Είναι απολύτως σαφές λοιπόν για εμάς πως η Αριστερά και οι πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου πρέπει να έχουν ξεκάθαρη τοποθέτηση. Αντ' αυτού είδαμε από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρωτοφανείς παλινωδίες, συνεχείς υποχωρήσεις στα ακροδεξιά, εντός και εκτός της Ν.Δ., ρεύματα και τελικά, μετά τη Θεσσαλονίκη, πλήρη συμμόρφωση του Κυρ. Μητσοτάκη στις υποδείξεις της ακροδεξιάς και εθνικολαϊκιστικής πτέρυγας του κόμματός του. Ουσιαστικά, η γραμμή της Ν.Δ. είναι υποστήριξη και συμμετοχή στο συλλαλητήριο με το κάλυμμα "όσοι θέλουν πάνε"...
Έπρεπε όμως να στηθεί και το θέατρο του δήθεν ακομμάτιστου για να διευκολυνθούν οι φίλιες και σύμμαχες δυνάμεις και κυρίως μεγάλη μερίδα της ιεραρχίας να στηρίξουν και να "ευλογήσουν" το συλλαλητήριο.
"Ξέχασαν" το πρωτοφανές, μισαλλόδοξο και αντιδημοκρατικό ψήφισμα του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης (Λαϊκή Συνέλευση το ονόμασαν), τις κορώνες του απόστρατου στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου, βγαλμένες μέσα από το "Πιστεύω" του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου, περί στρατού και "γυφτοσκοπιανών", και τον διάλογο με μερίδα των συγκεντρωμένων με βασικό σύνθημα "αλήτες, προδότες, πολιτικοί".
Του "είπαν", δεν είναι καιρός τώρα για κόμμα -τον εμφάνιζαν κάποιοι ως υποψήφιο ηγέτη-, τώρα προέχει να πέσει ο Τσίπρας... Δεν τους έκανε, όπως και κάποιοι ακροδεξιοί με παράσημα, για το "μη κομματικό" συλλαλητήριο της Αθήνας και τους άφησαν στην άκρη...
Έφτιαξαν λοιπόν τον μανδύα του "ακομμάτιστου", μια συντονιστική επιτροπή, τα μέλη της οποίας όμως έχουν θέσεις και απόψεις και για την πολιτική και για τα κόμματα και για την πατρίδα και ο καθένας μπορεί να δει πόσο "ακομμάτιστες" είναι μέσα από τα δίκτυα ενημέρωσης...
Έπρεπε λοιπόν να "κρύψουν" από τους πολίτες όλους αυτούς και κυρίως τη Χρυσή Αυγή και τον συρφετό των ακροδεξιών. Χρειάζονταν άλλη επικοινωνιακή τακτική και κυρίως άλλους ομιλητές. Έτσι η πολιτική και κομματική εκμετάλλευση των αισθημάτων και των ευαισθησιών του ελληνικού λαού πιστεύουν ότι θα είναι πιο εύκολη.
Η θέση του Μίκη Θεοδωράκη για το "Μακεδονικό" και την ονομασία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) είναι γνωστή. Έχει ταχθεί κατά του ονόματος "Μακεδονία" στα Σκόπια. Θέση σεβαστή, με την οποία πολλοί διαφωνούν και επίσης πολλοί συμφωνούν. Μια δημοκρατική χώρα έχει θεσμούς, συνταγματικά κατοχυρωμένες διαδικασίες, Βουλή, κυβέρνηση, και μέσα από όλα αυτά δημιουργούνται οι απαραίτητες γέφυρες συνεννόησης για να υπάρξει τελικά συναίνεση και εθνική γραμμή στα μεγάλα μας εθνικά θέματα.
Άλλωστε όλοι οι Έλληνες -πλην του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, πολιτικών απογόνων της χούντας που οδήγησε με την άφρονα πολιτική της και το πραξικόπημα στην Κύπρο στην εισβολή και την κατοχή του νησιού από την Τουρκία- είναι, κατά τη γνώμη μας, εξίσου πατριώτες. "Σήμερα η Ελλάδα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από πατριώτες" λέει ο Μίκης Θεοδωράκης. Ναι, συμφωνούμε. Όμως δεν έχει καμία, μα απολύτως καμία ανάγκη από πατριδόμετρο. Αυτό που επιχειρούν οι οργανωτές του συλλαλητηρίου, μέρος της ηγεσίας της Ν.Δ. και τμήμα της ιεραρχίας να επιβάλουν με το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία...
Ο Μίκης Θεοδωράκης γνωρίζει καλύτερα από εμάς τους αγώνες της Αριστεράς και του ελληνικού λαού για τη δημοκρατία και την πατρίδα και κυρίως τους αγώνες κατά του φασισμού και της χούντας. Ο ίδιος ήταν πρωταγωνιστής από το ΕΑΜ, τους αγώνες του 1-1-4, τους Λαμπράκηδες, τον αντιδικτατορικό αγώνα, αλλά και ύστερα, στη μάχη για στερέωση της Δημοκρατίας μετά τη μεταπολίτευση. Η Αριστερά σε αυτήν την περίοδο υπήρξε και υπάρχει με τη μουσική και τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και ο Μίκης Θεοδωράκης με την Αριστερά και τους δημοκρατικούς αγώνες του λαού.
Με τις πολιτικές του θέσεις και τοποθετήσεις σε αυτή την πορεία άλλοι συμφωνούν και άλλοι διαφωνούν.
Αυτά είναι θέματα τα οποία κρίνει η Ιστορία και οι μεγάλες ενδοαριστερές διαμάχες επίσης θα κριθούν από τον ιστορικό του μέλλοντος.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη, ως μια άποψη στον χώρο της Αριστεράς και ευρύτερα στον δημοκρατικό χώρο, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης μας όφειλε να δημοσιοποιήσει τη γνώμη του για το "Μακεδονικό", όπως και έκανε, όμως δεν έπρεπε να δεχθεί την πρόσκληση των οργανωτών του συγκεκριμένου συλλαλητηρίου, με το συγκεκριμένο περιεχόμενο και τη συγκεκριμένη πολιτική, να είναι ένας εκ των κεντρικών ομιλητών.
Και τούτο για ένα και μόνον λόγο. Ο μεγάλος συνθέτης μας, που σημάδεψε με το έργο του τους δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας, που τα τραγούδια του ήταν στην ψυχή και στην καρδιά των δημοκρατικών Ελλήνων και όλων των αριστερών, δεν μπορεί έστω και έμμεσα να νομιμοποιήσει με την παρουσία του τη Χρυσή Αυγή σε αυτήν την, κατά τη γνώμη μας, λανθασμένη εκδήλωση, συνολικά και πολιτικά, έκφρασης της αγωνίας μιας μεγάλης μερίδας δημοκρατών και πατριωτών Ελλήνων. Η "Ρωμιοσύνη", ο "Επιτάφιος", το "Άξιον Εστί", η "Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν", τα "Επιφάνεια", το "Χρυσοπράσινο φύλλο", τα "Τραγούδια του Αγώνα", τα "Τραγούδια του Ανδρέα" και εκατοντάδες άλλα δεν έχουν ούτε είχαν καμία, μα καμία σχέση με τη Χρυσή Αυγή και τους ομοϊδεάτες της. Ήταν, είναι και θα είναι στην ψυχή των δημοκρατών...
Ο Μίκης Θεοδωράκης επέλεξε να πάει. Δεν μπορούμε, δυστυχώς, να τον πείσουμε για το αντίθετο. Μας πονά αυτή του η επιλογή. Διαφωνούμε, όπως και να τη δει κάποιος, με την πολιτική του επιλογή να πάει σε αυτό το συλλαλητήριο. Υπήρχαν και υπάρχουν ακόμη τρόποι, και ο ίδιος το γνωρίζει πολύ καλά από την τεράστια πείρα του στους δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας, μπορούσε και μπορεί ακόμη να καταθέσει με όποιον άλλον τρόπο κρίνει προσφορότερο την άποψή του για τους χειρισμούς και την ουσία του "Μακεδονικού".
Δεν ισχυριζόμαστε ότι η κυβέρνηση τα έκανε ή τα κάνει όλα σωστά. Δεν λέμε ότι δεν πρέπει να αφουγκραστεί τις αγωνίες και τις ευαισθησίες του λαού. Δεν εννοούμε, με την αντίθεσή μας στο συγκεκριμένο συλλαλητήριο και τους μικροκομματικούς σκοπούς που ορισμένοι επιδιώκουν μέσω αυτού, ότι δεν πρέπει η κυβέρνηση να κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου. Θα μπορούσε ο Μίκης Θεοδωράκης να μιλήσει για όλα αυτά από άλλο βήμα και όχι από αυτό του αυριανού συλλαλητηρίου.
Ακόμη κι αν πάει -γιατί ελπίζουμε μέχρι την τελευταία στιγμή να μην το κάνει-, μπορεί να αποδυναμώσει με όποιον τρόπο κρίνει αυτός πιο πρόσφορο τη Χρυσή Αυγή, τον φασισμό, την Ακροδεξιά και τον εθνικισμό... Πιστεύουμε ότι μπορεί να το κάνει και έχουμε την ελπίδα ότι θα γίνει.
ΥΓ.: Ακόμη κι αν δεν γίνει, είμαστε βέβαιοι ότι τη "Ρωμιοσύνη", το "Ένα το χελιδόνι", το "Άξιον Εστί" και τα εκατοντάδες άλλα έργα του μεγάλου μουσικοσυνθέτη μας δεν μπορεί ποτέ, μα ποτέ να τα τραγουδήσουν οι Κασιδιάρηδες, οι Μιχαλολιάκοι, οι νεοφασίστες και οι όμοιοί τους. Είναι αιώνιο κτήμα του δημοκρατικού λαού. Η καρδιά της καρδιάς του...
"Η ΑΥΓΗ", 03/02/18
"Η ΑΥΓΗ", 03/02/18
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου