Aπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 24/02/18 |
του Νίκου Βατόπουλου
Οσα παρακολουθούμε με την υπόθεση Novartis και τον τρόπο συμπεριφοράς της κυβέρνησης καθιστούν ολοένα και σαφέστερο το κλίμα που θα ζήσουμε. Ισως να μην έχουμε δει ακόμη τίποτε από τον οχετό της χυδαιότητας που θα ακολουθήσει όσο θα πλησιάζουμε στις εκλογές. Αλλά ο σώφρων πολίτης (υπάρχουν πολλοί, απλώς θα ήλπιζε κανείς να είναι περισσότεροι) βλέπει, ακούει και κρίνει.
Απογυμνωμένη η κυβέρνηση στη «μετα-μνημονιακή» εποχή, χωρίς παραμύθι να πουλήσει, χωρίς δεξαμενές ασύντακτου και εκδικητικού κοινού, όπως το 2015, στερημένη από εφόδια που θα της επέτρεπαν να χειραγωγήσει τη λαϊκή ανάγκη για μια διέξοδο, έστω και κίβδηλη, μετέρχεται εδώ και καιρό των πιο προβλέψιμων μεθόδων για τη διατήρηση στην εξουσία. Οι μέθοδοι της υπεραπλουστευτικής διαίρεσης της κοινωνίας και της απόπειρας δηλητηρίασης της πολιτικής αντιπαράθεσης είναι δοκιμασμένες ήδη από τον 19ο αιώνα αλλά συχνά, και όχι σπάνια, πέφτουν στο κενό. Πολλές φορές η απόδοσή τους υπολείπεται των φιλοδοξιών του αρχικού σχεδιασμού από τους καθ’ έξιν δημαγωγούς. Είναι, κατά μία έννοια, ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Ενίοτε, βεβαίως, αποδίδει και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό, αλλά ακόμη και όταν υπάρχει όφελος για τους δημαγωγούς, αυτό τείνει να είναι πρόσκαιρο και μακροπρόθεσμα καταλήγει σε ακριβώς αντίθετη από την επιθυμητή αντίδραση. Η επίθεση των λαϊκιστών οδηγεί κάποτε στην πλήρη απομόνωσή τους. Απλώς είμαστε ακόμη εγκλωβισμένοι στους κύκλους που νομοτελειακά θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα στην πλήρη απαξίωση αυτής της τακτικής. Δεν έχουμε, όμως, ακόμη φτάσει, σε αυτό το σημείο.
Ωστόσο, υπάρχει ένα ποσοστό πολιτών που ακόμη και αν δεν είναι έτοιμοι να στρατευθούν στον αντισυριζαϊκό αγώνα, με τον τρόπο που θα το κάνει ένας ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας, αποστρέφονται τη χυδαιότητα της κυβέρνησης. Αυτό και μόνο μπορεί πλέον να αποτελέσει έναν μοχλό συσπείρωσης σε ένα ευρύ αντικυβερνητικό μέτωπο με κύριο αίτημα την περιφρούρηση της πολιτικής από τη διάβρωση που επιχειρούν οι αμετανόητοι λαϊκιστές και την απομόνωση όσων σπιλώνουν και όσων αποπροσανατολίζουν συστηματικά. Είναι πράγματι εξωφρενικό να υπάρχουν μείζονα θέματα για την ανασυγκρότηση της χώρας και το μέλημα της κυβέρνησης να είναι ο ακραίος διχασμός και η πλήρης απαξίωση των θεσμών. Αλλά αυτό που πρέπει να κρίνει τα πράγματα είναι η συζήτηση για το μέλλον αυτής της χώρας. Εκεί, όμως, η κυβέρνηση δεν έχει να πουλήσει τίποτε. Ας ετοιμαστούμε για τα χαρακώματα του διχασμού, τον μόνο τρόπο πλοήγησης των Συριζανέλ.Έν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου