"...Μήπως η υπόθεση έσκασε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να αμαυρώσουν οι γνωστοί κύκλοι το άσπιλον της εξόδου από τα μνημόνια; Είναι τυχαίο ότι την ύπαρξη της κ. Αντωνοπούλου την πληροφορηθήκαμε μόλις μία εβδομάδα μετά τη συζήτηση στη Βουλή για το μεγαλύτερο σκάνδαλο των αιώνων, εννοείται μετά την παράδοση των σχεδίων αμύνης των Ελλήνων στον Ξέρξη από τον Θεμιστοκλή;..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 27/02/18

ΑΦΗΝΕΙ ΔΥΣΑΝΑΠΛΗΡΩΤΟ ΚΕΝΟ, ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ 

ΤΗΣ ΤΡΥΠΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙ...

Για να το λέει η ίδια η κυρία Αντωνοπούλου, πρέπει να έχει σημαντικό έργο ως αναπληρώτρια υπουργός της Εργασίας. Το επιβεβαίωσε και ο πρωθυπουργός της, δυστυχώς και δικός μας. Ως εκ τούτου, η αποδοχή της παραίτησής της δημιουργεί κενό στη μεγαλόπρεπη οικοδομή του κυβερνητικού έργου. Καλά πληροφορημένες πηγές, μάλιστα, αναφέρουν ότι το κενό μπορεί να αποδειχθεί μεγαλύτερο από την τρύπα που άφησε ο κ. Ζουράρις. Πώς λοιπόν μια τέτοια υπόθεση να μην εγείρει εύλογες απορίες που, τολμώ να πω, ότι με τη σειρά τους προκαλούν υποψίες. Μήπως η υπόθεση έσκασε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να αμαυρώσουν οι γνωστοί κύκλοι το άσπιλον της εξόδου από τα μνημόνια; Είναι τυχαίο ότι την ύπαρξη της κ. Αντωνοπούλου την πληροφορηθήκαμε μόλις μία εβδομάδα μετά τη συζήτηση στη Βουλή για το μεγαλύτερο σκάνδαλο των αιώνων, εννοείται μετά την παράδοση των σχεδίων αμύνης των Ελλήνων στον Ξέρξη από τον Θεμιστοκλή;

Η υπόθεση περιπλέκεται όλο και περισσότερο. Διότι η κ. Αντωνοπούλου όχι μόνον είναι εύπορος, αλλά την περιουσία της την έκανε υπηρετώντας το μοβόρο τέρας του καπιταλισμού. Πώς να μη σκεφτείς ότι η κ. Αντωνοπούλου έκανε καπιταλιστικό εισοδισμό στην παράταξη του σοσιαλιστικού, ριζοσπαστικού κυρίως δε ηθικού πλεονεκτήματος; Είχε δε πανίσχυρο άλλοθι: στο κάτω κάτω, και ο σύζυγός της έγινε υπουργός και δεν ήταν αναγκασμένη να ασχολείται με αλλότρια, όπως η Μαρέβα. Οσο οι τίμιοι βιοπαλαισταί του «Φίλιον» έξυναν την κεφαλή τους μπας και κατεβάσουν καμιά ιδέα της προκοπής, εκείνη περίμενε εντολές και υποδείξεις από τους υπονομευτές του καθεστώτος. Ωσπου ο καθοδηγητής της τής έδωσε την εντολή να πάρει το επίδομα ενοικίου ώστε την κατάλληλη στιγμή να το αποκαλύψουν, να την εξαναγκάσουν σε παραίτηση και να δημιουργηθεί κενό στις εργασίες.

Και εδώ οι υποψίες μετατρέπονται σε αποχρώσες ενδείξεις. Ποιοι από τους εμπλεκομένους στο μεγαλύτερο σκάνδαλο των αιώνων μπορεί να γνώριζαν για το επίδομα για να την καθοδηγήσουν; Οι έχοντες νομικές γνώσεις, ο κ. Πικραμμένος και ο κ. Βενιζέλος. Ο μεν πρώτος παραείναι έντιμος και αξιοπρεπής για να μην είναι ένοχος. Αναρωτιέμαι δε μήπως θα πρέπει να διεξαχθεί έρευνα για όσα έκανε ως πρωθυπουργός για την κλιματική αλλαγή. Ο δε κ. Βενιζέλος, εκτός του ότι είναι δαιμόνιος ρήτωρ, είναι και το δεύτερο συνθετικό του φρικώδους τέρατος της μυθολογίας, του Σαμαροβενιζέλου. Οπερ έδει δείξαι. Αυτοί την έβαλαν να εισπράξει το επίδομα ενοικίου, με στόχο να εκθέσουν την κυβέρνηση. Και για να σοβαρευτούμε. Το πιο εντυπωσιακό στη μικρότητα αυτής της υπόθεσης είναι το «δεν με μέλλει» της κυρίας.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 27/02/18

"ΜΑΣΚΕΣ", του Μιχάλη Τσιντσίνη

Τι θα ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ η Ράνια Αντωνοπούλου αν δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ; Θα ήταν μέλος της «οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ελίτ» που «κατεδαφίζει δικαιώματα, κόβει συντάξεις, μειώνει κοινωνικές δαπάνες, πετσοκόβει μισθούς, αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, ξέρει πολύ καλά να μηχανεύεται τρόπους προκειμένου να ταΐζει την απληστία της».

Οι φράσεις είναι δανεισμένες από την τελευταία ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή. Η Αντωνοπούλου δυσκόλεψε την κυβέρνηση όχι μόνον επειδή η υπόθεσή της συνέπεσε με τον ηθικολογικό παροξυσμό για τη Novartis.

Το επιπλέον συμβολικό βάρος ήταν ότι η αποπεμφθείσα υπουργός έχει προφίλ –και, κυρίως, «πόθεν έσχες»– που την κατατάσσει αυτομάτως σε εκείνους τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ στοχοποιεί ως ταξικούς εχθρούς του.

Η πρωτοφανής για τα συριζαϊκά ήθη εκκαθάριση της Αντωνοπούλου από το Μαξίμου μάλλον πρέπει να αποδοθεί στο περιουσιολόγιό της.

Περιουσιολόγιο που, στην πολεμική του κόμματος, συνάπτεται αυτομάτως με μια αντίπαλη κοινωνική και πολιτική ταυτότητα. Φάνηκε έτσι ότι για μία ακόμη φορά τα βέλη του ΣΥΡΙΖΑ –και τα χονδροειδή σχήματα με τα οποία δοκιμάζει διαρκώς να αναρριπίζει το κοινωνικό μίσος– γυρνούν και τον πλήττουν.

Ο εξοστρακισμός των σκανδαλολογικών πληγμάτων δεν είναι συγκυριακός. Είναι μια μόνιμη συνθήκη του κλίματος που η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει εις βάρος των πολιτικών της αντιπάλων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί πια να ωφεληθεί από αυτό το κλίμα. Το καλλιεργεί, νομίζοντας ότι έτσι συσπειρώνει την εκλογική του βάση. Ομως, δεν ελέγχει αυτό που προκαλεί.

Οσο κι αν δυσκολεύεται να το αναγνωρίσει, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πια κόμμα εξουσίας. Με το να υποδαυλίζει το «όλοι τα παίρνουν» υπονομεύει (και) τον εαυτό του. Το ποιος, εντέλει, ωφελείται από την υποδαύλιση της δυσπιστίας κατά του συστήματος αχνοφαίνεται ήδη στις δημοσκοπήσεις.

Φαίνεται επίσης ότι η διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μπορεί να έχει τις ακούσιες, καθαρτικές συνέπειες που κάποιοι στην αρχή τής απέδιδαν με πικρή συγκατάβαση.

Αυτό που εκτυλίσσεται τα τελευταία τρία χρόνια δεν είναι το «πανάκριβο φροντιστήριο» το οποίο τάχα θα αναδιαπαιδαγωγούσε την κοινωνική πλειοψηφία, προσγειώνοντάς τη στην πραγματικότητα και προσανατολίζοντάς την πολιτικά στην κανονικότητα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απονομιμοποίησε ποτέ τα υπόγεια ρεύματα που τον έφεραν στην εξουσία, ούτε μεταβόλισε τις αντιδημοκρατικές ορμές τους – τις μούντζες, τις κρεμάλες, τα χαρτονένια ελικοπτεράκια. Αντιθέτως.

Ακόμη και τώρα, που τα ρεύματα αυτά έχουν δεκάδες εναύσματα για να στραφούν εναντίον του, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να τα υποθάλπει. Εξακολουθεί να τα ταΐζει λάσπη και χολή.