Από "ΤΑ ΝΕΑ"
Oι "Ενστάσεις" του Ηλία Κανέλλη
Το εύρος και το βάθος της ελληνικής κατάρρευσης έχει προφανώς πολλές αιτίες, ανάμεσά τους παίζει και μια πολιτισμική υστέρηση. Πώς εκφράζεται αυτή η υστέρηση στην καθημερινότητά μας; Διά της κοινοτοπίας που είναι κυρίαρχη στις ζωές μας από το νηπιαγωγείο - από την εκπαίδευση.
Τα θέματα της έκθεσης που μπήκαν στις εξετάσεις για τα πανεπιστήμια είναι ενδεικτικά του προβλήματος. Μια υποψήφια μού περιέγραψε προχθές, αφού έγραψε περί φιλίας και Ιντερνετ, τι τους μαθαίνουν στα φροντιστήρια και με εντυπωσίασε μιλώντας για τους περιορισμούς που έχουν τεθεί εκ των προτέρων: όταν, π.χ., πρέπει να μιλήσουν για το facebook οφείλουν να αποφύγουν να το ονομάσουν, επειδή είναι σήμα εμπορικού προϊόντος του καπιταλισμού, πρέπει κατά συνέπεια να γράψουν «κοινωνικά δίκτυα».
Χθες, έδιναν εξετάσεις δύο άλλες κατηγορίες υποψηφίων. Οι υποψήφιοι των Ημερήσιων Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ) που εξετάζονται με το νέο σύστημα έπρεπε να αναπτύξουν ένα θέμα για την ασφάλεια των παιδιών στο Διαδίκτυο, οι υποψήφιοι των ΕΠΑΛ του παλιού συστήματος έπρεπε να γράψουν για την αποξένωση από τη φύση. Παπαγαλία και σχετικισμός, αυτές είναι οι επιλογές των υποψηφίων - και μεγάλες δόσεις μπανάλ.
Υπήρχε ένας παλιός μαρξιστικός αφορισμός για τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους (Εκπαίδευση, Εκκλησία, ΜΜΕ) που μαθαίνουν, έλεγε, από νωρίς στους πολίτες την υποταγή. Λάθος προσέγγιση. Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, για πρώτη φορά μια τόσο ανοιχτή και δυνάμει ανυπότακτη κοινωνία, οι ιδεολογικοί μηχανισμοί (η Εκκλησία μόνο υποχώρησε, υποκαταστάθηκε από τα κομματικά εκκλησιάσματα) έφτιαχναν ανέκαθεν το μπανάλ υπόστρωμα που βαθμιαία δημιούργησε τη νέα άρχουσα τάξη.
Μια τάξη τού περίπου. Απεχθάνεται τον ανταγωνισμό, διεκδικεί προστάτες και προσβάσεις σε κέντρα που διαχειρίζονται χρήμα, εποφθαλμιά το κράτος και η κοινωνική βάση της συντίθεται από πρόσωπα με πρόσβαση στο κράτος, στα κόμματα και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ετσι υπάρχει, έτσι δεσπόζει. Η χώρα είναι άρρωστη - και η αρρώστια της είναι η κυριαρχία της κοινοτοπίας, του μπανάλ.
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ"-18/05/1 |
Oι "Ενστάσεις" του Ηλία Κανέλλη
Το εύρος και το βάθος της ελληνικής κατάρρευσης έχει προφανώς πολλές αιτίες, ανάμεσά τους παίζει και μια πολιτισμική υστέρηση. Πώς εκφράζεται αυτή η υστέρηση στην καθημερινότητά μας; Διά της κοινοτοπίας που είναι κυρίαρχη στις ζωές μας από το νηπιαγωγείο - από την εκπαίδευση.
Τα θέματα της έκθεσης που μπήκαν στις εξετάσεις για τα πανεπιστήμια είναι ενδεικτικά του προβλήματος. Μια υποψήφια μού περιέγραψε προχθές, αφού έγραψε περί φιλίας και Ιντερνετ, τι τους μαθαίνουν στα φροντιστήρια και με εντυπωσίασε μιλώντας για τους περιορισμούς που έχουν τεθεί εκ των προτέρων: όταν, π.χ., πρέπει να μιλήσουν για το facebook οφείλουν να αποφύγουν να το ονομάσουν, επειδή είναι σήμα εμπορικού προϊόντος του καπιταλισμού, πρέπει κατά συνέπεια να γράψουν «κοινωνικά δίκτυα».
Χθες, έδιναν εξετάσεις δύο άλλες κατηγορίες υποψηφίων. Οι υποψήφιοι των Ημερήσιων Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ) που εξετάζονται με το νέο σύστημα έπρεπε να αναπτύξουν ένα θέμα για την ασφάλεια των παιδιών στο Διαδίκτυο, οι υποψήφιοι των ΕΠΑΛ του παλιού συστήματος έπρεπε να γράψουν για την αποξένωση από τη φύση. Παπαγαλία και σχετικισμός, αυτές είναι οι επιλογές των υποψηφίων - και μεγάλες δόσεις μπανάλ.
Υπήρχε ένας παλιός μαρξιστικός αφορισμός για τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους (Εκπαίδευση, Εκκλησία, ΜΜΕ) που μαθαίνουν, έλεγε, από νωρίς στους πολίτες την υποταγή. Λάθος προσέγγιση. Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, για πρώτη φορά μια τόσο ανοιχτή και δυνάμει ανυπότακτη κοινωνία, οι ιδεολογικοί μηχανισμοί (η Εκκλησία μόνο υποχώρησε, υποκαταστάθηκε από τα κομματικά εκκλησιάσματα) έφτιαχναν ανέκαθεν το μπανάλ υπόστρωμα που βαθμιαία δημιούργησε τη νέα άρχουσα τάξη.
Μια τάξη τού περίπου. Απεχθάνεται τον ανταγωνισμό, διεκδικεί προστάτες και προσβάσεις σε κέντρα που διαχειρίζονται χρήμα, εποφθαλμιά το κράτος και η κοινωνική βάση της συντίθεται από πρόσωπα με πρόσβαση στο κράτος, στα κόμματα και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ετσι υπάρχει, έτσι δεσπόζει. Η χώρα είναι άρρωστη - και η αρρώστια της είναι η κυριαρχία της κοινοτοπίας, του μπανάλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου