"....Κατατρύχεται ο άνθρωπος από παράξενες ιδέες και φτάσαμε στο σημείο η κοινή λογική να είναι το ίδιο σπανιοφανής όσο και η ιδιοφυΐα. Υπ' αυτή την έννοια ό,τι εξωφρενικό και να πει κάποιος, είναι σίγουρο πως θα βρει κάποιους οπαδούς - το θέμα εμπίπτει μάλλον στην επικράτεια των προβλημάτων του «εγώ», ως συνήθως. (Και της ιδεολογικοποιημένης τσέπης, βέβαια). Επομένως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, είτε σε μολύνει με γαστρεντερίτιδα, είτε με ιδέες του 19ου, είτε με άλλες λυρικές λοιμώξεις - ας πούμε οι οπαδοί του Σώρρα θα έβλεπαν αναδυόμενες Νηρηίδες στον ποταμό. Αλλοι θα σκέφτονταν φιλοσοφικά τον Αχέροντα, ο οποίος ουκ αμελεί ουδενός, κι έτσι προκύπτει, τζάμπα, η αέναη ανανέωση...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 20-21/07/19

"ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ",
του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Διαβάζω ότι σαράντα νεολαίοι κόμματος πήγαν στο ένδοξο Καρπενήσι (μεγάλε Καπετάν Γιώτη) για να μετάσχουν σε Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο και κατέληξαν στο νοσοκομείο με γαστρεντερίτιδα. Πιθανώς πρόκειται για προβοκάτσια. Δημοσιεύματα, ωστόσο, υποστηρίζουν πως οι νεολαίοι αρρώστησαν επειδή ήπιαν νερό απ' το διπλανό ποτάμι.

(Πιθανώς να το είχε μολύνει επίτηδες ο Σταύρος Θεοδωράκης - αλλιώς δεν εξηγείται).

Ενδέχεται βέβαια να μαγάρισαν το ποτάμι επίτηδες κάποιοι νεοφιλελεύθεροι οι οποίοι να διαθέτουν μετοχές σε εταιρεία εμφιαλωμένου νερού και θέλησαν έτσι να αποτρέψουν παραδειγματικά τους πολίτες απ' το να πίνουν τζάμπα ύδωρ απ' τη φύση και απ' τις πηγές των βουνών, αδέσποτο νερό που υπονομεύει την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Τώρα το να ψόφησε κάποιος λύκος και να έπεσε στο ποτάμι οπότε και το μόλυνε, ή κάποια πονηρή, ετοιμοθάνατη αλεπού με αντιδραστικά φρονήματα δεν θεωρείται απολύτως απίθανο. Επειτα η αλώπηξ έχει μια έμφυτη ροπή προς την πονηρία και τη συνωμοσία εις βάρος των λαϊκών διεκδικήσεων, κάτι που επιβεβαιώνει και ο Αίσωπος σε έναν μύθο που χάθηκε και δεν έχει ανευρεθεί ποτέ. (Ισως ανακαλύψει κάποτε ο Βελόπουλος το πρωτότυπο χειρόγραφο και το μοσχοπουλήσει).

Βέβαια είναι και το ότι ο καπιταλισμός έχει μαγαρίσει τα πάντα, και είναι απορίας άξιο πώς γίνεται το Πεκίνο, που υποτίθεται έχει κομμουνισμό, να είναι περιβαλλοντικά η πιο μολυσμένη πόλη του κόσμου - να, ένα καλό ερώτημα για την παλιά ΑΑΣΠΕ.



Θα πεις υπάρχουνε κι άλλοι τρόποι να πίνει κανείς δωρεάν νερό, ή να κλέβει ρεύμα της ΔΕΗ, όπως έκαναν επί τρία χρόνια οι καταληψίες του Hotel Plazza, υπεξαιρώντας βατ απ' το καλώδιο του τρόλεϊ - ειδικά αν έχει την κυβερνητική κάλυψη, όπως συνέβη επί προηγουμένων οι οποίοι τους κάλυπταν, δεν άφηναν να εφαρμοστεί καμία εισαγγελική απόφαση, δεν επέτρεπαν στην Αστυνομία να τους βγάλει από εκεί μέσα, απ' το ξενοδοχείο το οποίο είναι ιδιοκτησία μιας κυρίας. (Για να πάρουνε τις ψήφους τους). Κι όταν η κυρία πήγε να μπει στην ιδιοκτησία της, δεν της επέτρεψαν και την κατηγόρησαν για μικροαστισμό, αυτοί οι μεγάλοι επαναστάτες. Σε βαθμό που μόλις ανέλαβε ο Χρυσοχοΐδης, διέρρευσαν νύχτα κι αμαχητί για να μη συλληφθούν και κυρίως για να μην πληρώσουν: είχανε κάνει ζημιές στο κτίριο και στον εξοπλισμό του ξενοδοχείου ύψους 2 εκατομμυρίων ευρώ. Η κυρία έκανε μήνυση κατά του Δημοσίου και βέβαια τα λεφτά θα τα πληρώσω εγώ κι εσείς. Και μη διαμαρτύρεστε που θα τα πληρώσετε, διότι αυτό είναι μικροαστισμός.

Βέβαια, αν το δεις συγκριτικά, πας σε άλλα μεγέθη, εφόσον, όσο ρεύμα και να έκλεψαν οι καταληψίες, δεν συγκρίνεται με την καταστροφή στη ΔΕΗ που επέφερε η διοίκηση και το κόμμα - μιλάμε για δισ. Αρα, γιατί να μην κλέψει και ο καθείς από εμάς λίγο ρευματάκι, όταν επίσημα οι άλλοι, οι μανατζαραίοι ρήμαξαν κοτζαμάν ΔΕΗ; Μήπως ο έτερος δεν θεώρησε νόμιμα τα βοσκοτόπια (να τη πάλι η φύση στη μέση) του Καλογρίτσα για να του δώσουνε κανάλι (όχι αρδευτικό, αλλά τηλεοπτικό) ώστε με τα ύδατά του να μας κάνει μπουγάδα εγκεφάλου και ιδεολογικό αφρόλουτρο; Συνεπώς, τι τα θες τώρα, τι τα γυρεύεις. Σημασία έχει μόνο ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας.



Και υπάρχουνε κι άλλοι τρόποι να μην πληρώνεις - μαθαίνω από γνωστούς γνωστών ότι ουκ ολίγοι που χρωστάνε χοντρά λεφτά στην Εφορία ή στους δήμους, έχουνε πάει στο κόμμα του Σώρρα (Ελλήνων Συνέλευσις) διότι πιστεύουν, βέβαια, στον Δία, στον Ηφαιστο, στις χλαμύδες και στους πυρσούς, αλλά πιο πολύ και κυρίως πιστεύουν στο ότι ο Σώρρας με τα δισ. που δεν έχει θα πληρώσει αυτός τους λογαριασμούς τους κάτι που είναι τόσο βέβαιο, όσο το ότι ο Ζουράρις θα πάει πρόσφυγας στο Παρίσι (όπως δήλωσε) τώρα που βγήκε ο Μητσοτάκης, κι όσο εγώ μετανάστης στη Ζιμπάμπουε.

Γιατί όχι; Μέσα σε τόσο salting που ζούμε, ίσως να έχουμε σαλτάρει αναπόφευκτα κι εμείς - με τη μόνη διαφορά ότι δεν πιστεύουμε σοβαρά σε κάποια ιδεολογία του 19ου αιώνα, στον μονοφυσιτισμό, ή στο δωδεκάθεο, που κατά βάθος είναι ακριβώς το ίδιο. (Εξάλλου Θεός είναι μόνο ένας: ο Αλέξης). Κατά συνέπεια: δεν αρκεί που δεν ψηφίσατε Ποτάμι, αλλά να μην πίνετε και νερό απ' τα καπιταλιστικά ποτάμια - εδώ άλλοι, με βάση τη διαλεκτική και τον Χέγκελ, δεν πίνουνε Κόκα-Κόλα διότι έτσι πιστεύουν πως καταφέρνουνε θανάσιμο πλήγμα στον ιμπεριαλισμό.

Κι άλλοι με Μαδουρολοίμωξη υποστηρίζουν πως είναι όλοι Βενεζουέλα - αποφεύγουν να πούνε ότι είναι όλοι Μαδούρο και το γενικεύουν για αποπροσανατολισμό. Και αυτοί πιστεύουν πως έτσι πολεμούν (ακόμα) το κεφάλαιο - ίσως ύστερα από όλα αυτά να εμφανιστεί και κανένα κίνημα υπέρ της κατάργησης των εικόνων, και να έχουμε πάλι καμιά Εικονομαχία σε αναβίωση. Και για να γίνει κατανοητό από τι είδους παράνοια καταλαμβάνεται το ανθρώπινο γένος κατά καιρούς, να θυμίσω ότι η Εικονομαχία κράτησε 116 χρόνια. Από το 726 μ.Χ. ως το 842 μ.Χ. Εναν ολόκληρο αιώνα και κάτι. Τζάμπα ταλαιπωρία - θα πεις πρώτη φορά είναι ή μήπως τελευταία;

Κατατρύχεται ο άνθρωπος από παράξενες ιδέες και φτάσαμε στο σημείο η κοινή λογική να είναι το ίδιο σπανιοφανής όσο και η ιδιοφυΐα. Υπ' αυτή την έννοια ό,τι εξωφρενικό και να πει κάποιος, είναι σίγουρο πως θα βρει κάποιους οπαδούς - το θέμα εμπίπτει μάλλον στην επικράτεια των προβλημάτων του «εγώ», ως συνήθως. (Και της ιδεολογικοποιημένης τσέπης, βέβαια).

Επομένως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, είτε σε μολύνει με γαστρεντερίτιδα, είτε με ιδέες του 19ου, είτε με άλλες λυρικές λοιμώξεις - ας πούμε οι οπαδοί του Σώρρα θα έβλεπαν αναδυόμενες Νηρηίδες στον ποταμό. Αλλοι θα σκέφτονταν φιλοσοφικά τον Αχέροντα, ο οποίος ουκ αμελεί ουδενός, κι έτσι προκύπτει, τζάμπα, η αέναη ανανέωση.