"...Πρέπει ορισμένοι να απαντήσουν και να κριθούν όπως οι απλοί πολίτες. Πρέπει να πάψει να υφίσταται αυτή η τερατώδης δυσαναλογία και διάκριση ανάμεσα στις ευθύνες των απλών πολιτών και των διαχειριστών της εξουσίας. Πρέπει να απαντηθεί πώς άνθρωποι ανίκανοι και ιδεοληπτικοί ανέλαβαν χωρίς αιδώ και χωρίς ίχνος αυτογνωσίας και ικανότητας να κυβερνήσουν τη χώρα μέσα στη δίνη της κρίσης. Να εξηγήσουν γιατί προέκυψαν το τρίτο μνημόνιο, τα capital controls που κατέστρεψαν υγιείς επιχειρήσεις και διέλυσαν επαγγελματίες, γιατί υποθήκευσαν την κρατική περιουσία για 99 χρόνια στο ΤΑΙΠΕΔ, γιατί φόρτωσαν με επαχθείς φόρους τη μεσαία τάξη, γιατί έστησαν πολιτικές σκευωρίες τύπου Νovartis, γιατί προσπάθησαν να αλώσουν τη Δικαιοσύνη και την Ενημέρωση με γελοιότητες τύπου Καλογρίτσα, γιατί διέλυσαν την Παιδεία, την Υγεία, έσυραν τους πολίτες σε απίστευτες αθλιότητες και υπονόμευσαν το μέλλον νέων ανθρώπων, στους οποίους προσπάθησαν να στερήσουν κάθε υγιή φιλοδοξία και επιχείρησαν να τους εντάξουν σε αγέλες οργουελιανού τύπου, και πλήθος άλλων παρανομιών ων ουκ έστιν αριθμός..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 18/07/19

1. Οδύσσεια σε γραμμή προτεραιότητας...
Κύριε διευθυντά,

Η ενημέρωση για την πορεία της απονομής της επικουρικής σύνταξης γίνεται από το τηλ. 210-32.75.000 ή με επίσκεψη στα γραφεία, Φιλελλήνων 13-15.

Προσπάθησα λοιπόν την Τρίτη να τηλεφωνήσω. Μετά πολλές προσπάθειες «έπιασα» γραμμή και... ησύχασα! Εις μάτην όμως! Ο αυτόματος τηλεφωνητής με ενημέρωσε ότι οι γραμμές είναι κατειλημμένες και ότι βρίσκομαι σε γραμμή προτεραιότητας. Εντάξει, ας περιμένω, ελπίζω να μην αργήσουν, αποφάσισα. Λάθος. Μετά 20λεπτη αναμονή (σκεφτείτε να μην ήμουν σε προτεραιότητα) η γραμμή έκλεισε από μόνη της! Επιχείρησα άλλες δυο φορές με το ίδιο αποτέλεσμα: Η γραμμή μετά την 20λεπτη αναμονή έκλεινε!

Αναγκάστηκα να πάω στο Σύνταγμα, στη Φιλελλήνων. Και πάλι εις μάτην! «Επεσε το σύστημα», με πληροφόρησε ο αρμόδιος. Σε ερώτησή μου τι μπορώ να κάνω, με παρέπεμψε στο παραπάνω τηλέφωνο!!!

Δεν θα μετρήσω τις ώρες που έχασα, θα αναρωτηθώ όμως δυνατά: «Ως πότε θα ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές;».

Ανδρέας Σκούντζος, Γαλάτσι

2. Επανεκκίνηση, αλλά με ενεργή μνήμη

Κύριε διευθυντά,

Από τις πρώτες δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα εκείνη που έγινε άμεσα με τη «διαδικασία του κατεπείγοντος» και λέει ότι «η νέα κυβέρνηση δεν πρέπει να δείξει ρεβανσισμό και εκδικητικότητα στα επιτεύγματα του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του κοινωνικού συνόλου».

Εχοντας υπόψη τον βίο, την πολιτεία και το ήθος του Αλ. Τσίπρα, είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι ως «επιτεύγματα» υπονοεί και περιλαμβάνει όλες εκείνες τις αλλοπρόσαλλες και πιθανότατα επιλήψιμες καταστάσεις που βύθισαν στο τέλμα την Ελλάδα την τελευταία τετραετία και ως «ρεβανσισμό» την επιβολή της λήθης.

Ομως, είναι πλέον καιρός να αποκτήσει η Ελλάδα μνήμη και να πάψει να προσπερνά ενέργειες οι οποίες ζημίωσαν βαριά τη χώρα τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά. Η μνήμη διδάσκει και προφυλάσσει. Εθνος χωρίς μνήμη πορεύεται χωρίς πυξίδα και προοπτική.

Πρέπει ορισμένοι να απαντήσουν και να κριθούν όπως οι απλοί πολίτες. Πρέπει να πάψει να υφίσταται αυτή η τερατώδης δυσαναλογία και διάκριση ανάμεσα στις ευθύνες των απλών πολιτών και των διαχειριστών της εξουσίας. Πρέπει να απαντηθεί πώς άνθρωποι ανίκανοι και ιδεοληπτικοί ανέλαβαν χωρίς αιδώ και χωρίς ίχνος αυτογνωσίας και ικανότητας να κυβερνήσουν τη χώρα μέσα στη δίνη της κρίσης.

Να εξηγήσουν γιατί προέκυψαν το τρίτο μνημόνιο, τα capital controls που κατέστρεψαν υγιείς επιχειρήσεις και διέλυσαν επαγγελματίες, γιατί υποθήκευσαν την κρατική περιουσία για 99 χρόνια στο ΤΑΙΠΕΔ, γιατί φόρτωσαν με επαχθείς φόρους τη μεσαία τάξη, γιατί έστησαν πολιτικές σκευωρίες τύπου Νovartis, γιατί προσπάθησαν να αλώσουν τη Δικαιοσύνη και την Ενημέρωση με γελοιότητες τύπου Καλογρίτσα, γιατί διέλυσαν την Παιδεία, την Υγεία, έσυραν τους πολίτες σε απίστευτες αθλιότητες και υπονόμευσαν το μέλλον νέων ανθρώπων, στους οποίους προσπάθησαν να στερήσουν κάθε υγιή φιλοδοξία και επιχείρησαν να τους εντάξουν σε αγέλες οργουελιανού τύπου, και πλήθος άλλων παρανομιών ων ουκ έστιν αριθμός.

Πρέπει επιτέλους να γίνει μια νέα αρχή και να κριθούν με τους ισχύοντες για όλους νόμους. Αν όχι, θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι πολιτικοί αγύρτες που θα παίζουν στα ζάρια την πατρίδα χωρίς καμία αναστολή, εφόσον θα γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι έχουν να κάνουν με ανόητους λωτοφάγους που συγχωρούν τα πάντα για μερικές υψιπετείς μπαρούφες.

Χρήστος Λαμπρόπουλος, Πολιτικός Μηχανικός

3. ΔΕΗ, ένας πολύ μεγάλος ασθενής

Κύριε διευθυντά,

Είναι γνωστή πλέον η ραγδαία επιδείνωση των μεγεθών και της αξίας της ΔΕΗ από το 2015 και εντεύθεν.

Τα χρέη των αδυνατούντων να πληρώσουν και των πάσης φύσεως κακοπληρωτών - μπαταχτσήδων ανήλθαν στο ιλιγγιώδες ποσό των 2,7 δισ. Παράλληλα, η εταιρεία οφείλει δεκάδες εκατομμύρια στους προμηθευτές της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ομαλή λειτουργία του δικτύου της. Εν ολίγοις, πλήρης ασφυξία.

Και ξαφνικά, με την αλλαγή της κυβέρνησης, ο πρόεδρος και δ/νων σύμβουλος παραιτείται, δραπετεύει, τον συγκρατεί όμως ο επόπτης υπουργός. Εικόνες απείρου κάλλους! Να ληφθεί υπόψη πως η εταιρεία είναι εισηγμένη στο Χ.Α. και μέχρι τον Νοέμβριο του 2017 τα CDRs της διαπραγματεύονταν στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου (απεσύρθη με αίτησή της). Αν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε στις ΗΠΑ, το FBI θα είχε επέμβει αμέσως προστατεύοντας το κύρος και τους μετόχους. Ετσι συμπεριφέρονται τα σοβαρά κράτη προς τους φορολογούμενους πολίτες.

Εδώ το «έγκλημα» περνάει απαρατήρητο. Συμπεριφερόμαστε λες και πρόκειται για το μαγαζάκι της παρέας (κάτω από 1.000 ευρώ δεν κόβεται το ρεύμα και άλλα τέτοια για τον λαό).

Ταυτόχρονα, οι ποικίλες ελεγκτικές επιτροπές (κεφαλαιαγοράς κ.λπ.) τι είδους ήθη έχουν θεσπίσει αναφορικά με την αλλαγή του ανώτατου management στις εισηγμένες; Ικανό χρονικό διάστημα πριν ανακοινώνεται ο λόγος αποχώρησης και κατά κανόνα το όνομα του αντικαταστάτη.

Αλλά τι ψάχνουμε; Εδώ σε μια Folli Follie επί χρόνια όλα έβαιναν ομαλά, με τις αρμόδιες εγχώριες επιτροπές να καθεύδουν, μέχρι που μια μικρή εταιρεία στις ΗΠΑ με συγκροτημένο expertise σαράντα εργαζομένων εντόπισε αυτά που παρακολουθούμε.

Ευτυχώς είμαστε αισιόδοξοι και δεν το βάζουμε κάτω. Εχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε, όμως, για μια έστω ανεκτή κανονικοποίηση της χώρας.

Χρήστος Π. Καστώρης - Δρ Μηχ., Πρώην μέλος Δ.Σ. ΟΤΕ Α.Ε.

4. Η μισή αλήθεια και ο «αμφοίν μύθος»

Κύριε διευθυντά,

Διαβάζοντας στην επιφυλλίδα της κ. Μαρίας Κατσουνάκη («Κ» 13/7/2019) τα παραθέματα από όσα είπε ο κ. Αλ. Τσίπρας για τη Νομική Σχολή στην Πάτρα και τις επ’ αυτών παρατηρήσεις της για την αντιπολίτευση που θα ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θυμήθηκα το «Εργα, όχι λόγια», που στην επικοινωνιακή του διάσταση, θεωρήθηκε ως υπόσχεση προεκλογική και με τη σημασία αυτή καθιερώθηκε στον πολιτικό λόγο.

Ηδη, ενόψει της προθυμίας με την οποία πολυλογούν οι υπουργοί και οι κυβερνητικοί παράγοντες για να αντικρούσουν τις αιτιάσεις, δεν θα ήταν άστοχη μια αντίστροφη εφαρμογή του συνθήματος: Οχι λόγια! Εργα και πράξεις.

Αυτό να είναι το γήπεδο Μητσοτάκη. Στο άλλο, διαπρέπουν Ρονάλντο και Μέσι της επικοινωνιακής-εικονικής πραγματικότητας. Περιττεύει ο (αντ-)αγωνισμός. Ας μου επιτραπεί να προσθέσω ότι είναι αξιοσημείωτη η συγκατάβαση (στο «Αντιδεξιό σύνδρομο» του κ. Ηλ. Μαγκλίνη - στο ίδιο φύλλο) για το γεγονός ότι όλοι οι υπουργοί έδωσαν θρησκευτικό όρκο – κανείς δεν σεβάσθηκε το παράδειγμα της προοδευτικής ελευθεριότητας που προηγήθηκε…

Και άλλο τόσο η πληροφορία για τις 2.500 εκτελέσεις θανατικών ποινών μέχρι το 1954. Προδήλως, πρόκειται περί των καταγεγραμμένων. Διότι υπάρχουν και οι άγραφες, εκεί όπου το αίμα δεν άφησε τα ίχνη του στα πρακτικά, παρήγαγε όμως τις προϋποθέσεις για το όντως «πρωτόφαντο» αντιαριστερό σύνδρομο, που σε παράλληλη πορεία με το αντιδεξιό, άνοιξε παλαιότερα τις πύλες της κόλασης για τους Ελληνες.

Οι νεότερες γενιές μεγάλωσαν μαθαίνοντας τη μισή αλήθεια. Η άλλη μισή έπεσε σε ξένα χέρια και λερώθηκε. Για την ανεύρεσή της, είναι απαραίτητος ο «αμφοίν μύθος». Αλλιώς επικρατεί το παραμύθι που προσφέρει παραμυθία στους μεν, αδικεί όμως τους δε.

Γεράσιμος Μιχαήλ Δώσσας, Θεσσαλονίκη
....από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 18/02/19