Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...
"ΤΑ ΝΕΑ", κύριο θέμα,25/07/19 |
"ΤΑ ΝΕΑ", 25/07/19 |
ΤΗΣ ΠΕΠΗΣ ΡΑΓΚΟΥΣΗ
Ο Παύλος Πολάκης είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός κλασικού ανθρωπότυπου που σε μικρές ή μεγάλες ποσότητες κατοικεί εντός πολλών σύγχρονων Ελλήνων. Σουλατσάρει στα ορεινά του θυμικού, βρίζει, «στολίζει», «νοικοκυρεύει» και ενδύεται την πραγματικότητα ως ένα κοστούμι ντουμπλ φας. Που φοριέται, δηλαδή, και από τις δύο πλευρές.
Καταπατά τον νόμο όποτε γουστάρει και τον επικαλείται όταν τον βολεύει. Αναγνωρίζει την αναπηρία μόνο στους «δικούς» του και τη χλευάζει στους «απέναντι». Υπεραμύνεται της «μαγκιάς» του να κρατά, ως δήμαρχος, διπλά βιβλία και καταγγέλλει λογιστικές ατασθαλίες άλλων. Στοχοποιεί και φωνάζει ότι τον στοχοποιούν. Απειλεί και θεωρεί ότι απειλείται. Διεκδικεί το δικαίωμα στην αψάδα ενός αθυρόστομου, καθημερινού Σφακιανού όταν παίρνει φόρα και καταφεύγει στο επίσημο ένδυμα της εξουσίας όταν επιβάλλεται να φρενάρει. Το «κοστούμι» του κυρίου Πολάκη απέξω είναι υπουργικό και από μέσα φοριέται ως βράκα και μεϊντάνι. Με απαραίτητο αξεσουάρ την κατσούνα.
Αυτή η επιμέρους ταύτιση με απωθημένα και ορμέφυτα ήταν η αιτία που, στις πρόσφατες εκλογές, πήρε την έδρα του ΣΥΡΙΖΑ, στην Περιφέρεια των Χανίων, από τον μετριοπαθή Γιώργο Σταθάκη. Ο λόγος που το κόμμα του, εμμέσως πλην σαφώς, στήριξε το «δόγμα Πολάκη» περί φυλάκισης αντιπάλων ως προϋπόθεση διατήρησης της εξουσίας. Ή βρήκε επίσημους χειροκροτητές, με μουσική υπόκρουση εννέα όγδοα, όπως ο Σταμάτης Κραουνάκης. Αν δεν έχουμε λίγο Πολάκη μέσα μας, έχουμε κάπου γύρω μας.
Στο χωριό μου λένε κάτι απόλυτα περιγραφικό για ανθρώπους σαν τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Υγείας. «Κάνε με τρελό να με φοβάται ο κόσμος». Νομίζω μάλιστα ότι και οι ίδιοι κρυφοκαμαρώνουν όταν το ακούνε, ακόμη και όταν λέγεται επιτιμητικά. Είναι ένα είδος ασυλίας που παρέχει ο τσαμπουκάς (και ξέρουμε πού οδηγούν αυτές οι συμβάσεις, αλλά δεν έχει σχέση με το θέμα μας). Στην περίπτωση του Παύλου Πολάκη ένα είδος ασυλίας εκπορευόταν και από την υπουργική και τη βουλευτική του ιδιότητα. Μόνο που ο υπουργός και ο βουλευτής, τη σφακιανή ή την οιασδήποτε προέλευσης αψάδα τους οφείλουν να την κρεμάσουν, μαζί με την κατσούνα ή τη μαγκούρα τους, στο πορτμαντό έξω από το γραφείο τους. Ο πρώην υπουργός την έβαλε μέσα μαζί με τα κοψίδια και τα καρτούτσα που γέμιζαν κάθε τόσο το υπουργικό τραπέζι. Και την επένδυσε σε θάψιμο τρία μέτρα κάτω από τη γη, σε παλικαρισμούς, σε παραληρηματικές υβριστικές αναρτήσεις, σε ηχογραφήσεις τηλεφωνημάτων.
Τα παραπάνω δεν συνάδουν με την υπουργική ιδιότητα. Συγχρόνως όμως δεν συνάδει με την αψάδα και την επικαλούμενη λεβεντιά το κρυφτό πίσω από τα φουστάνια της εξουσίας. Ούτε η διαμαρτυρία ότι θέλουν να τον δικάσουν ως απλό πολίτη. Και επειδή λέγαμε για κοστούμια, πολύ φοβάμαι ότι ο κύριος Πολάκης έχει, προς το παρόν, σοβαρό πρόβλημα με την γκαρνταρόμπα του.
ΤΟΥ Ι.Κ.ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ
Μια βασική προϋπόθεση για να είμαστε καλοί φίλοι είναι να κάνουμε καλούς λογαριασμούς. Και στη δημοκρατία τους καλύτερους λογαριασμούς τους διασφαλίζει το κράτος δικαίου.
Παράδειγμα πρώτο. Ο εισαγγελέας ζητάει την άρση της ασυλίας του Πολάκη επειδή μαγνητοφωνούσε παράνομα τον Στουρνάρα κι επειδή κάποιος άλλος πολίτης τον έχει μηνύσει για συκοφαντία.
Κανένα πρόβλημα. Θα αρθεί η βουλευτική ασυλία του πρώην υπουργού, θα πάει στον εισαγγελέα και μετά στο ακροατήριο να εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη στις συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Το καλαμπούρι που υποστήριξαν ο Πολάκης κι ο Τζανακόπουλος ότι (δήθεν) αφορούν «ζητήματα που σχετίζονται με την υπουργική ιδιότητα» είναι φυσικά μόνο για ηλιθίους ή για αγρίους.
Πού ξανακούστηκε ότι η ιδιότητα του υπουργού περιλαμβάνει την παράνομη ηχογράφηση τηλεφωνικών συνομιλιών και τη συκοφαντία ενός ανθρώπου;
«Να τα πούμε όλα!» φωνάζει τώρα ο Πολάκης. Καμία αντίρρηση. Οι δικαστικές αίθουσες άλλωστε είναι γεμάτες από εξομολογήσεις.
Παράδειγμα δεύτερο. Ενας από τους μάρτυρες της υπόθεσης Novartis καταθέτει πρόσφατα στον εισαγγελέα ότι κατά την πρώτη κατάθεσή του υπέστη πιέσεις από τη γενική επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης - τη φίλη της μαμάς του Τζανακόπουλου!
Τον πίεζε να καταθέσει κατά πολιτικών προσώπων και να χαρακτηριστεί μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος. Ο μάρτυρας υποστηρίζει επίσης ότι αλλοίωσαν την κατάθεσή του κι έγραψαν άλλα από εκείνα που είπε.
Φυσικά δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο. Ο μάρτυρας ή η φίλη της κυρίας Τζανακοπούλου; Αλλά δεν πρέπει κάποιος να ερευνήσει ποιος έχει δίκιο;
Παράδειγμα τρίτο. Εχει καταγγελθεί από την τότε αντιπολίτευση, από γνωστούς δικαστικούς και από τον Τύπο η ύπαρξη παραδικαστικού κυκλώματος επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Αναφέρθηκε πιο συγκεκριμένα ότι επικεφαλής ήταν ένας υπουργός, ο επονομαζόμενος και «Ρασπούτιν», ο οποίος δρούσε από κοινού με κάποιους άλλους πολιτικούς, δύο (;) εκδότες και μερικούς δημοσιογράφους.
Πέραν των άλλων, το κύκλωμα διασφάλιζε ασυλία ή ακαταδίωκτο στους συνεργάτες του. Κοινώς «πάγωνε» διάφορες υποθέσεις (ποινικές και αστικές) των εκδοτών και των δημοσιογράφων που το αποτελούσαν ώστε να μη φτάνουν στο ακροατήριο.
Αυτό ονομάζεται παρακώλυση δικαιοσύνης και αποτελεί αξιόποινη πράξη.
Είναι προφανές ότι η διάλυση του παραδικαστικού κυκλώματος και η παραδειγματική τιμωρία όσων το συγκρότησαν αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση αποκατάστασης του κράτους δικαίου.
Οι καλοί λογαριασμοί όμως επιβάλλουν να «ξεπαγώσουν» και οι υποθέσεις των προαναφερθέντων που αράχνιαζαν στα συρτάρια - είναι πολλές... Ωστε να αφεθεί η Δικαιοσύνη απερίσπαστη να κάνει τη δουλειά της.
Καταρχήν επειδή έτσι δουλεύουν οι δημοκρατίες.
Κι επειδή αν θέλουμε να είμαστε καλοί φίλοι, πρέπει πρώτα να φροντίσουμε τους καλούς λογαριασμούς.
...από το δυσανεσχετούν κομματικό της "ΑΥΓΗΣ",
ας πρόσεχε/πρόσεχαν!
"Η ΑΥΓΗ", 25/07/19 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου