"...Ο βίος και η πολιτεία του ανδρός γενικά, το πρόσφατο επεισόδιο στο αεροδρόμιο του Παρισιού και εκείνη η δήλωσή του το καλοκαίρι του 2015 ότι δεν αρμόζει στον ίδιο και τη σύζυγό του να στηθούν στην ουρά των ΑΤΜ ειδικά, δείχνουν μια διάσταση της ιδέας που έχει για τον εαυτό του από την πραγματικότητα. (Οι παλιοί του συμμαθητές έχουν να θυμούνται πως, αν και όχι πρώτο μπόι, επέμενε να παίζει μπάσκετ.) Και το ότι σε πολύ νεαρή ηλικία άλλαξε την ορθογραφία του ονόματός του φανερώνει τη διαρκή αγωνία του να κάνει τη διαφορά. Οχι επί της ουσίας αλλά επί του φαίνεσθαι. Κάτι μου λέει ότι στα πολύ νιάτα του ο Γιάνης Βαρουφάκης θα είχε υιοθετήσει τον «Δεκάλογο του καλού πλέι μπόι» που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή από χέρι σε χέρι και ένα από τα μπούλετ του έλεγε: «Θα έχεις πάντα ένα ύφος που θα δείχνει ότι αν δεν ήσουν εκεί, θα ήσουν κάπου αλλού πολύ καλύτερα»..."

Aπό "ΤΑ ΝΕΑ", και

"ΤΑ ΝΕΑ", 18/07/19

ΤΗΣ ΠΕΠΗΣ ΡΑΓΚΟΥΣΗ

Έχει καθιερωθεί πλέον στα εκλογικά μας ήθη - και όχι μόνο στα δικά μας - να βάζουμε στη Βουλή και ένα μικρό κόμμα που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην πολιτική πραγματικότητα και την πολιτική ιλαροτραγωδία. Κάτι σαν βαριετέ που βρίσκεται εκεί όχι για να δώσει λύσεις, αλλά για να σχολιάσει την επικαιρότητα με όρους επιθεώρησης. Από τότε που οι κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις έγιναν μιντιακό θέαμα, θέλουν και ένα διάλειμμα ευθυμίας. Στην περασμένη Βουλή ήταν η Ενωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη. Σε αυτήν που συγκροτήθηκε χθες σε Σώμα ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης και η ΜέΡΑ25 του. Ή μάλλον η κουστωδία του.

Ωρες ώρες νομίζω ότι αυτός ο τύπος κάνει πλάκα. Σε εμάς και στον εαυτό του. Δυσκολεύομαι να αποκωδικοποιήσω με άλλον τρόπο τη χθεσινή του είσοδό στη Βουλή. Μπροστά αυτός με τη σύζυγό του και από πίσω ένα ετερόκλητο τσούρμο που έσπασε τα κοντέρ της γραφικότητας. Ο Παπαφλέσσας και το ασκέρι του. Εξάλλου νομίζω ότι κάπως σαν μάχη στα Δερβενάκια προσπαθεί να παρουσιάσει την είσοδό του στο Κοινοβούλιο. Το είπε και ο ίδιος. Οτι από τις επόμενες κιόλας ώρες αρχίζει ο αγώνας. Ποιος αγώνας; Εναντίον της δουλοπαροικίας, λέει. Και μετά υποθέτω ότι θα πήγε να πιει τον καφέ του ή το πράσινο τσάι του στο λατιφούντιο της Πλατείας Μαβίλη.

Ο βίος και η πολιτεία του ανδρός γενικά, το πρόσφατο επεισόδιο στο αεροδρόμιο του Παρισιού και εκείνη η δήλωσή του το καλοκαίρι του 2015 ότι δεν αρμόζει στον ίδιο και τη σύζυγό του να στηθούν στην ουρά των ΑΤΜ ειδικά, δείχνουν μια διάσταση της ιδέας που έχει για τον εαυτό του από την πραγματικότητα. (Οι παλιοί του συμμαθητές έχουν να θυμούνται πως, αν και όχι πρώτο μπόι, επέμενε να παίζει μπάσκετ.) Και το ότι σε πολύ νεαρή ηλικία άλλαξε την ορθογραφία του ονόματός του φανερώνει τη διαρκή αγωνία του να κάνει τη διαφορά. Οχι επί της ουσίας αλλά επί του φαίνεσθαι. Κάτι μου λέει ότι στα πολύ νιάτα του ο Γιάνης Βαρουφάκης θα είχε υιοθετήσει τον «Δεκάλογο του καλού πλέι μπόι» που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή από χέρι σε χέρι και ένα από τα μπούλετ του έλεγε: «Θα έχεις πάντα ένα ύφος που θα δείχνει ότι αν δεν ήσουν εκεί, θα ήσουν κάπου αλλού πολύ καλύτερα».

Η ιδιοσυγκρασία του Γιάνη Βαρουφάκη (και κυρίως ο επαρχιωτισμός του Αλέξη Τσίπρα που θαμπώθηκε από αυτήν) στοίχισε στην πιο δύσκολη εποχή της ελληνικής οικονομίας μερικά δισεκατομμύρια ευρώ. Το ότι ξαναμπήκε στη Βουλή επιβεβαιώνει απλώς ότι μερικές χιλιάδες από εμάς μπερδεύουν τον Παπαφλέσσα με τον Καραϊσκάκη και τη μαντάμ Σουσού. Αν αυτό είναι επικίνδυνο για τον κοινοβουλευτισμό; Αντε καλέ. Η φάρσα παραμένει φάρσα. Ακόμη και όταν επαναλαμβάνεται ως Ιστορία.

...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"



                                             "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 18/07/19

ΤΗΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ

Στο δεύτερο «Fame Story», το καλοκαίρι του 2004, έφτασε μεν στην πηγή, ως μία εκ των δύο φιναλίστ, αλλά δεν ήπιε νερό: η Καλομοίρα Σαράντη, με την ανεπιτήδευτη τσαχπινιά της και το τόσο γοητευτικό ελληνοαμερικανικό αξάν, αποδείχθηκε τελικά ασυναγώνιστη. Η καλλιφωνία της πρώην λογίστριας από το Νέο Ηράκλειο ήρθε, φευ, σε δεύτερη μοίρα.

Μutatis mutandis, κάτι αντίστοιχο συνέβη στις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, όταν συμπεριελήφθη στο ψηφοδέλτιο της Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ –με πίστη στον Αλέξη Τσίπρα, «που είναι πιο αριστερός τώρα από ό,τι προηγουμένως», όπως έλεγε– και κατετάγη έκτη αναπληρωματική. Καθώς και στις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου, στις οποίες πλασαρίστηκε στην πρώτη δεκάδα, αφήνοντας πίσω της είκοσι επτά συνυποψηφίους, αλλά δεν κατάφερε δυστυχώς να ακολουθήσει τον τιτάνα της υποκριτικής Αλέξη Γεωργούλη στον πηγαιμό για τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο. Σε κάθε περίπτωση, οι 62.371 σταυροί που συγκέντρωσε ήταν αναμφίβολα μεγάλο επίτευγμα.

Στις 7 Ιουλίου, οι ψηφοφόροι του νοτίου τομέα Αθηνών αποκατέστησαν την αδικία: την εξέλεξαν πανηγυρικά, δίνοντάς της 19.559 σταυρούς. Μάλιστα, τη... σκόνη της είδαν, μεταξύ άλλων, πολύ προβεβλημένα στελέχη, όπως η Ηγερία της Νέας Ελληνικής Ορμής Κατερίνα Παπακώστα και ο εκ της ΔΗΜΑΡ προερχόμενος Θανάσης Θεοχαρόπουλος.

Χθες η τραγουδοποιός Ραλλία Χρηστίδου πέρασε περιχαρής το κατώφλι της Βουλής των Ελλήνων. Ντυμένη στα άσπρα, με smokey eyes μακιγιάζ –το οποίο εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από ιστοσελίδες με γυναικεία θέματα– και με το ηλεκτρονικό τσιγάρο της ανά χείρας (δεν το αποχωρίστηκε στιγμή). Σε συνεντεύξεις της, τις τελευταίες ημέρες, επανέλαβε τον θαυμασμό και την αφοσίωσή της στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, «έναν καθαρό και ειλικρινή πολιτικό», ο οποίος συνεχίζει να την εμπνέει. Δήλωσε, επίσης, ότι είναι αποφασισμένη να εγκαταλείψει οριστικά το τραγούδι για χάρη της πολιτικής. Με δεδομένο ότι η προσωπική της δισκογραφία ουσιαστικά σταματά στο 2013 –αργότερα κυκλοφόρησαν από δικό της label κάποια τραγούδια που δεν ευτύχησαν ιδιαίτερα– αυτό μάλλον έχει προ πολλού συντελεστεί.

Ψιλά γράμματα, θα πουν ίσως κάποιοι. Σημασία έχει «να πατάξουμε τη Δεξιά και τας παραφυάδας αυτής», όπως σχολιάζουν συναγωνιστές της στον λογαριασμό της στο Facebook. Σημασία έχει το πάθος. «Οταν μου ανοίγεται ένας νέος ορίζοντας, αφοσιώνομαι σε αυτόν. Είναι σαν να ερωτεύομαι από την αρχή. Εχω πολύ μεγάλο ενθουσιασμό και σαφώς θέλω να αφοσιωθώ στο καινούργιο αυτό πεδίο. Θέλω να το φέρω εις πέρας και να πάρω βαθμό άριστα», δήλωσε η νέα βουλευτής της αντιπολίτευσης. Σιδεροκέφαλη, λοιπόν, και καλή... αποφοίτηση.