"...Βρισκόταν σε συνεχή κίνηση, λες και είχε καρφιά το κάθισμα. Κοιτούσε πότε πάνω στα θεωρεία, στο ταβάνι καμιά φορά, σε κόσμο που πηγαινοερχόταν, βουλευτές, γραμματείς και στενογράφους. Και όταν δεν κινιόταν, «έπαιζε» με το κινητό. Σαν κάτι να διάβαζε, σαν κάτι να έβλεπε, συνεχώς με το κινητό στο χέρι. Ειδικά την ώρα της ανάγνωσης των προγραμματικών δηλώσεων από τον Πρωθυπουργό, η εικόνα του δείχνει έναν άνθρωπο που είναι σε πλήρη αδυναμία να αντιληφθεί την κατάστασή του - τόσο πολύ έχει πειραχτεί, και δεν το πιστεύει! Και φάνηκε αυτό αμέσως μόλις ανέβηκε στο βήμα. Η ομιλία του ήταν τόσο διχαστική, που όλοι καταλάβαμε ότι ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με την κατάστασή του..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 22/07/19

Δεν τον χωρά η θέση
Εφαγα ένα Σαββατοκύριακο παρακολουθώντας τη συζήτηση στη Βουλή - εντάξει, αν όχι το Σαββατοκύριακο, τουλάχιστον αρκετές ώρες του Σαββάτου και της Κυριακής. Φυσικά, όπως και πολλοί άλλοι, φαντάζομαι, είχα εστιάσει την προσοχή μου στον Αλέξη τον «άχαστο» και στις αντιδράσεις του. Το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι ο άνθρωπος είναι πολύ δύσκολο να χωνέψει την καινούργια του θέση, την current position, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο με εκείνη την προφορά που έχει στείλει κόσμο και κοσμάκη εκ της Γηραιάς Αλβιώνος για ψυχοφάρμακα.

Τόσο δύσκολο, που δεν τον χωρούσε η θέση που καθόταν. Βρισκόταν σε συνεχή κίνηση, λες και είχε καρφιά το κάθισμα. Κοιτούσε πότε πάνω στα θεωρεία, στο ταβάνι καμιά φορά, σε κόσμο που πηγαινοερχόταν, βουλευτές, γραμματείς και στενογράφους. Και όταν δεν κινιόταν, «έπαιζε» με το κινητό. Σαν κάτι να διάβαζε, σαν κάτι να έβλεπε, συνεχώς με το κινητό στο χέρι. Ειδικά την ώρα της ανάγνωσης των προγραμματικών δηλώσεων από τον Πρωθυπουργό, η εικόνα του δείχνει έναν άνθρωπο που είναι σε πλήρη αδυναμία να αντιληφθεί την κατάστασή του - τόσο πολύ έχει πειραχτεί, και δεν το πιστεύει!

Και φάνηκε αυτό αμέσως μόλις ανέβηκε στο βήμα. Η ομιλία του ήταν τόσο διχαστική, που όλοι καταλάβαμε ότι ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με την κατάστασή του...

Νομίζω ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός για κάτι τέτοια. Τα διαζύγια τα έχουν αυτά, ακόμη και υπό τις καλύτερες των συνθηκών. Οχι εδώ που ήταν και άσχημο. Υπομονή συστήνω...

Ευτυχία
Και στον αντίποδα, ο άλλος. Ο Κυριάκος. Η ευτυχία προσωποποιημένη. Ηρεμος και χαμογελαστός. Ο «αγαπώ όλο τον κόσμο» χωρίς να χρειαστεί να καπνίσω μπάφους, εγώ που δεν έχω βάλει στο στόμα μου ούτε τσιγάρο, ποτέ. Ο «λάμπεις κι εσύ, Μπάμπη μου», και ας μη λάμπει, ούτε τον λένε Μπάμπη. Ανετος, διαβασμένος (αυτή την ομιλία πρέπει να την είχε διαβάσει και καμιά διακοσαριά φορές - απέξω μπορούσε να την εκφωνήσει), χωρίς σαρδάμ, χωρίς βερμπαλισμούς και χωρίς περιττά «θα» ούτε «δεσμεύομαι». Ο Κούλης, που έγινε Κυριάκος στις 7 Ιουλίου, προφανέστατα το «έχει» και δείχνει αποφασισμένος να κερδίσει το προσωπικό του στοίχημα - να επιβεβαιώσει ότι έγινε Κυριάκος. Και ότι θα παραμείνει Κυριάκος.

Αρκεί να μη μείνει στα λόγια. Τα ωραία λόγια που μας είπε το βράδυ του Σαββάτου.

(Ειδικά αυτό με την ενοποίηση του Αρχαιολογικού Μουσείου με το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, δική μου ιδέα την οποία προωθώ από χρόνια χωρίς να «υιοθετηθεί» από καμία κυβέρνηση, εμένα τουλάχιστον με συγκίνησε. Αμ' πότε να την υλοποιήσει κιόλας…)

Καμπανάκι
Και είδα και την ομιλία της προέδρου Φώφης. Φυσικά δεν θα διατυπώσω - και πάλι - σχόλια. Θα κρούσω όμως τον κώδωνα του κινδύνου (μία από τις πιο στάνταρ φράσεις που θα βρει κανείς να χρησιμοποιούνται στη δημοσιογραφία και η οποία παραπέμπει στον 19ο αιώνα πριν από την ανακάλυψη του ηλεκτρικού - μετά την ανακάλυψη, ως γνωστόν, οι άνθρωποι ανακάλυψαν και τους συναγερμούς…) για όσα επέρχονται για τον χώρο. Οπως έλεγα και το Σάββατο και θέλω να επαναλάβω με μεγαλύτερη ένταση σήμερα, έπειτα από όσα συνέλεξα από διάφορα τηλεφωνήματα με αφορμή τα όσα έγραψα, ο Τσίπρας θα το διαλύσει το κόμμα, τον γεροντοΣΥΡΙΖΑ, και θα πάει γι' άλλα. Στο πλαίσιο αυτό, μέσα στο φθινόπωρο, και προφανώς πριν από το συνέδριο που έχει εξαγγείλει για το τέλος του χρόνου, θα απευθύνει δημοσίως πρόσκληση στην ίδια την πρόεδρο Φώφη και συνολικά στον χώρο της Κεντροαριστεράς για ανοιχτό, ειλικρινή διάλογο, χωρίς προαπαιτούμενα και αστερίσκους, για τη δημιουργία μιας πλατιάς, προοδευτικής, δημοκρατικής παράταξης, η οποία θα σταθεί εμπόδιο στην παλινόρθωση του κράτους της Δεξιάς.

Η πρόταση, δε, θα διατυπωθεί κατά τέτοιο τρόπο που δεν θα αφήνει κανένα περιθώριο άρνησης στην πρόεδρο αφού θα έχουν σπεύσει ήδη από «κάτω» διάφοροι, τύπου Κρεμαστινού, να την αποθεώσουν.

Νομίζω ότι αυτό είναι και το πλέον δύσκολο σκέλος αυτής της υπόθεσης. Πιο δύσκολο και από τα όσα συνέβησαν κατά την προεκλογική περίοδο, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αποπειραθεί να λεηλατήσει εντελώς τον χώρο…

Χιούμορ

Τώρα που πέρασε πάλι στην αντιπολίτευση, μετά την αλήστου μνήμης κυβερνητική του περίοδο, ο Αλέξης ο «άχαστος» δείχνει ότι διαθέτει χιούμορ, έστω και ψήγματα, και αυτό, θα επισημάνω, δεν είναι κακό, αντιθέτως. Ο άνθρωπος τοποθέτησε «τομεάρχη» Προστασίας του Πολίτη, απέναντι στον Χρυσοχοΐδη, τον εκ μεταγραφής Ραγκούση, αλλά η «πρώτη» του δεύτερου ήταν όχι απλά ατυχής. Ηταν πέφτω με 200 στον τοίχο. Οπως ήταν φυσικό, και λογικό, αισθάνθηκε την ανάγκη, όπως ο Τοτός φωνάζει με το «Κυρία, κυρία…», να «πεταχτεί» για το θέμα της εκλογής νέου αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ.

Και είπε κάτι βαρύγδουπα, σχεδόν ανατριχιαστικά, του είδους «η παλαιοκομματική λογική προαγωγής του τύπου "και δικός μου να είναι και να ξέρει πως εγώ τον ανέδειξα για να μου χρωστάει" προσβάλλει βάναυσα κάθε έννοια σύγχρονης και αξιοκρατικής Ελλάδας. Η αναστήλωση του κράτους της Δεξιάς, ιδίως στα Σώματα Ασφαλείας, εξελίσσεται με κλιμακούμενη προκλητικότητα».

Παρασκευή έγινε η ανακοίνωση Ραγκούση, Παρασκευή απόγευμα κάλεσα τον Χρυσοχοΐδη να τον εγκαλέσω για την «παλινόρθωση του κράτους της Δεξιάς».

- Τρελάθηκες κι εσύ; μου λέει. Ο Καραμαλάκης (ο νέος αρχηγός) έγινε επιτελάρχης το 2017, υπαρχηγός το 2018 και αρχηγός σήμερα. Εγώ κυβερνούσα το 2017 και το 2018;

- Ο ΣΥΡΙΖΑ, απάντησα.

- ΟΚ, αλλά κάποιος να του το πει και του Ραγκούση, ε;

Αναλαμβάνω να το πω εγώ, επειδή είμαστε και οι δύο αριστεροί:

- Γιάννη, το 2017 και το 2018 κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε επικεφαλής έναν «πολιτικό απατεώνα» (από τις αλησμόνητες δηλώσεις Ραγκούση για τον Τσίπρα, την περίοδο που ήταν ΠΑΣΟΚ…).

Περί γκαντεμιάς

Στο μεταξύ, στις χιουμοριστικές έως και εύθυμες στιγμές των ημερών συμπεριλαμβάνεται άνευ ετέρας νέα παρέμβαση, μέσω Facebook όπως πάντα, του «πολλά βαρύ και όχι» πρώην υπουργού Πολάκη. Ο τύπος αποφάσισε να κάνει αντιπολίτευση, με βάση τον σεισμό της Παρασκευής, γράφοντας μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:

«Υπομονή, ένα τσουνάμι, μια έκρηξη ηφαιστείου και μια πτώση μετεωρίτη έμειναν... Πυρκαγιά, χαλαζόπτωση, πλημμύρα και σεισμός έγιναν... γρήγορα.

ΥΓ: ο λοιμός και ο λιμός έπονται του κύκλου των φυσικών φαινομένων…».

Τι γέλιο ρίξαμε, βρε παιδιά, δεν λέγεται. Ξεκαρδιστήκαμε, που λένε. Ας δούμε όμως μερικά συμβάντα της περιόδου διακυβέρνησης Τσίπρα (που ευτύχησε να είναι υπουργός ο Πολάκης), τα οποία συνέβησαν και δεν γελάσαμε καθόλου, όπως γελάει η αφεντιά του τώρα:

Νοέμβριος του 2015: 6,5 ρίχτερ σεισμός στη Λευκάδα.

Ιούνιος του 2017: 6,6 ρίχτερ στη Λέσβο.

Ιούλιος του 2017: 6,7 σεισμός στην Κω.

Σεπτέμβριος του 2017: ναυάγιο του «Αγία Ζώνη» και οικολογική καταστροφή στον Σαρωνικό.

Νοέμβριος του 2017: 25 νεκροί από πλημμύρες στη Μάνδρα.

Ιούλιος του 2018: σαν αύριο, 102 νεκροί από πυρκαγιά στο Μάτι.

Να 'σαι καλά, βρε Πολάκη αστειάτορα, πάλι γελάσαμε…