"...Οι συμμαχίες σε επίπεδο κυβερνήσεων της ΕΕ και στη συνέχεια στις Επιτροπές της Κομισιόν, μέχρι το αρμόδιο Συμβούλιο Υπουργών, γίνονται ανάλογα με το θέμα και τις ανάγκες της κάθε χώρας, πράγμα που σημαίνει ότι η ελληνική υπερπόντια ναυτιλία αποτελεί μεγάλη μειοψηφία και γι’ αυτό είναι ευάλωτη σε κακεντρεχείς επιθέσεις όπως αυτή του κ Σόιμπλε προσφάτως. Η κατάσταση δυσχεραίνεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα ισχυρό «ελληνικό λόμπι» ναυτιλίας στους κόλπους είτε της Κομμισιόν είτε στο Συμβούλιο Υπουργών Ναυτιλίας, καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα αυτό..."

KEA-EτΤ(78)

Από την "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"

"Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου", 11/06/17

Ευρώπη και ελληνική ναυτιλία

Της Κύρας Αδάμ

Με περισσή κακεντρέχεια, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ Σόιμπλε κατηγόρησε προσφάτως την κυβέρνηση ότι υπαναχώρησε  και στο θέμα της φορολόγησης του ελληνικού ναυτιλιακού τομέα, για να δείξει και κατ’ αυτόν τον τρόπο την ελληνική «αναξιοπιστία» . Η γερμανική αναφορά έτυχε  γρήγορης συναισθηματικής αντίδρασης από την Αθήνα και το θέμα έκλεισε.

Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι απλά.

Οι γερμανικές τράπεζες είναι βαριά εκτεθειμένες σε δανεισμό (πριν από την κρίση), ναυτιλιακών εταιρειών -όχι ελληνικών- που ανέρχεται σε περίπου 90 δις ευρώ σε ναυτιλιακά δάνεια, σχεδόν το ένα τέταρτο στον παγκόσμιο δανεισμό. Μόνον η Deutsche Bank στις αρχές του χρόνου αποκάλυψε ότι οι απώλειές της από «κόκκινα ναυτιλιακά δάνεια» υπολογίζονται σε 346.000.000  ευρώ, ενώ η Commerzbank τα υπολογίζει σε 600.000.000 ευρώ.  Και γι’ αυτό το λόγο η Γερμανία φιγουράρει στην πρώτη δεκάδα των ευρωπαϊκών χωρών με τα περισσότερα κόκκινα δάνεια, μια μόλις θέση κάτω από την Ελλάδα (Ιταλία 349 δις ευρώ, Γαλλία 168 δις ευρώ, Ισπανία 136 δις ευρώ, Βρετανία 101 δις ευρώ, Ελλάδα 95 δις ευρώ, Γερμανία 93,2 δις ευρώ , με στοιχεία της ΕΚΤ)

Για λόγους που σχετίζονται με τους παραπάνω κινδύνους, στην «κόκκινη ναυτιλία»  η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άνοιξε προσφάτως τον φάκελο του ευρωπαϊκού «φορολογικού καθεστώτος στη ναυτιλία» και έχει ήδη ξεκινήσει προκαταρκτική έρευνα για την Ελλάδα, όπως έκανε και με την Μάλτα (η έρευνα εκκρεμεί) και την Κύπρο, όπου κατέληξε σε συμβιβασμό.

Με την  προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Εφοπλιστικών Ενώσεων σε ελληνικά χέρια τώρα, γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να πειστεί η Κομισιόν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι αν θέλουν μια Ευρωπαϊκή Ναυτιλία, είναι ανάγκη να διευρύνουν την «στενή»  αντίληψη των περισσότερων περίκλειστων κρατών-μελών περί ναυτιλίας. Αυτή  έχει να κάνει μόνο με παράλιες δραστηριότητες,  λιμάνια  για μεταφορά εμπορευμάτων και επιβατών, ποτάμιες μεταφορές κλπ., ( που μπορούν εύκολα να φορολογηθούν περισσότερο) και δεν συμπεριλαμβάνει  την ναυτιλία ανοιχτών οριζόντων, την «ωκεάνια» -προνόμιο και ρίσκο της ελληνικής υπερπόντιας ναυτιλίας-που εξυπηρετεί τον μεγάλο όγκο του παγκόσμιου εμπορίου και επομένως απαιτεί διαφορετική αντιμετώπιση, αφού οι ανάγκες και τα ρίσκα είναι διαφορετικά.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή την στιγμή στους κόλπους της Κομμισιόν, αλλά και στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, δεν έχει διαμορφωθεί μια ενιαία αντίληψη για τις διαφορετικές ανάγκες της ευρωπαϊκής ναυτιλίας, που δεν μπορεί να περιοριστεί πχ σε ένα γερμανικής αντίληψης σύστημα φορολογίας ή τραπεζικής σχέσης στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, ή Μεταφορών κλπ.

Επιπροσθέτως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , πιεζόμενο από πολλές περιβαντολλογικές οργανώσεις  ψηφίζει αυστηρούς περιβαντολλογικούς κανονισμούς –αναγκαίους σε πολλές περιπτώσεις όπως πχ στα Ballast Waters (το έρμα , δηλαδή), για να περιοριστεί η μόλυνση των θαλασσών.

Το πρόβλημα είναι ότι οι συμμαχίες σε επίπεδο κυβερνήσεων της ΕΕ και στη συνέχεια στις Επιτροπές της Κομισιόν, μέχρι το αρμόδιο Συμβούλιο Υπουργών, γίνονται ανάλογα με το θέμα και τις ανάγκες της κάθε χώρας, πράγμα που σημαίνει ότι η ελληνική υπερπόντια ναυτιλία   αποτελεί μεγάλη μειοψηφία και γι’ αυτό είναι ευάλωτη σε  κακεντρεχείς επιθέσεις όπως αυτή του κ Σόιμπλε προσφάτως.

Η κατάσταση δυσχεραίνεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα ισχυρό «ελληνικό λόμπι» ναυτιλίας στους κόλπους είτε της Κομμισιόν είτε στο Συμβούλιο Υπουργών Ναυτιλίας, καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα αυτό.

Παράλληλα, το ευρωπαϊκό σύστημα ναυτιλιακής χρηματοδότησης γίνεται όλο και πιο δαπανηρό και γι’ αυτό λιγότερο ελκυστικό, με το σχέδιο Συμφωνίας «Βασιλείας IV». Γι’ αυτό και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο  κατέληξε στην αναστολή των συζητήσεων μέχρι το 2021, τρομαγμένο από τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα .