"ΕΣΤΙΑ", 18/08/16
Η χρεωκοπία της ευνομίας:
Του Αθαν. Θ. Κοσμόπουλου*
Η ΠΑΝΘΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΗ κατάρρευση της Δημοσίας τάξεως στή Χώρα μας αποτελεί στοιχείο της καθημερινότητος όλων. Υπάρχουν περιοχές καί ώρες της ημέρας όπου οί Έλληνες διστάζουν ή αποφεύγουν πλέον νά κυκλοφορήσουν. Παράνομες εκδηλώσεις καί ενέργειες καταγράφονται στά «ψιλά γράμματα» του Τύπου, ακόμα καί αν πρόκειται γιά οργανωμένες καταλήψεις Πανεπιστημιακών χώρων, χωρίς νά προκαλούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς έχει επέλθει εξοικείωση μέ τό καθεστώς ανομίας πού περισφίγγει τόν τόπο. Μιθριδατισμός παραβατικότητος χωρίς καμμία αρνητική ή δυσάρεστη αίσθηση.
Από τήν μιά πλευρά αποδίδεται σέ ανικανότητα των αρμοδίων άρχων νά επιβάλλουν τόν νόμο, άπό τήν άλλη στην αδυναμία των δικαστικών άρχων νά επιβάλλουν τίς δέουσες ποινές σέ όσους συλλαμβάνονται. Είναι όμως έτσι; Καί αν ναί, τί συνέβη;
Οι Ελληνικές Αστυνομικές Αρχές είναι άπό τίς καλύτερες στην Ευρώπη, μέ διακρίσεις τόσον επιχειρησιακές όσον καί εκπαιδευτικές συγκριτικώς προς άλλες Αστυνομίες. Ή Δικαιοσύνη μας τό αυτό. Διαθέτει λαμπερά νομικά μυαλά μέ γνώση καί εμπειρία. Ή εικόνα πού βιώνουμε είναι ώς νά πρόκειται γιά μίαν οιονεί παραίτηση του Κράτους άπό τήν άσκηση της νόμιμης καταστολής, στην έκταση καί τήν ένταση πού απαιτούν οι περιστάσεις. Πράγματι περί αύτοϋ πρόκειται. Θά ήταν όμως πρόχειρο συστηματικώς καί αστήρικτο τελεολογικώς αν τό άποδίδαμε αποκλειστικώς στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία. Ή απλούστερη ερμηνεία είναι συνήθως ή ανικανότητα καί ή απροθυμία των εμπλεκομένων. Στην Ελλάδα όμως δέν πρόκειται περί αυτού. Άς επιχειρήσουμε νά θέσουμε τόν δάκτυλον έπί τόν τύπο των ήλων.
Ή Ελλάς μετά άπό μιά πλήρη τεσσαρακονταετία αριστερής ηγεμονίας έχει αποκτήσει δυσανεξία στήν ευνομία καί αλλεργία στήν νόμιμη καταστολή. Οποιαδήποτε εκδήλωση αστυνόμευσης προκαλεί στον αγενή καί ανεκπαίδευτο Έλληνα αντιδράσεις. Ο Έλλην είναι ό μόνος πολίτης Ευρωπαϊκής χώρας πού συμπαρατάσσεται μέ τόν διωκόμενο καί όχι τήν καταδιώκουσα αρχή. Δέν είναι λίγες οι περιπτώσεις πού τυχαίοι διερχόμενοι συμπολίτες παρενέβησαν σέ αστυνομικές επιχειρήσεις ελέγχου πολιτών υπέρ τών ελεγχομένων δίδοντας τήν ευκαιρία στους τελευταίους νά τραβήξουν όπλο καί νά φονεύσουν στελέχη τής ΕΛΑΣ. Δέν είναι τυχαίο ότι σπανίως ό Έλλην καλεί τηλεφωνικώς καί αυτοβούλως τήν Αστυνομία διά νά τήν ενημερώσει περί μιας ασυνήθιστης κίνησης, ένα περίεργο όχημα, έναν ύποπτο άνθρωπο πού περιφέρεται οτήν περιοχή του, συμπεριφορές πού είναι καθημερινές καί αυτονόητες σέ άλλες χώρες.
Ή συμπεριφορική προσαρμογή εντός τών πλαισίων τού Νόμου μάς είναι απεχθής. Οι τηρούντες αυτά τά πλαίσια είναι γραφικοί ανόητοι. Έξ αυτού του λόγου καί οι εντεταλμένοι μέ τήν τήρηση τού Νόμου υπάλληλοι είναι απρόθυμοι, επιφυλακτικοί καί συγκρατημένοι, Περισσότερες πιθανότητες έχουν νά εμπλακούν σέ μιά ατέρμονη ταλαιπωρία εφαρμόζοντας άτεγκτα τόν Νόμο, παρά άν διακριτικά καί συγκεκαλυμμένα διαλάθει τήν προσοχή τους τυχόν τελούμενο παράπτωμα. Θρασύτατα ορισμένοι επικαλούνται «κόκκινες γραμμές». Δέν υπάρχουν «κόκκινες γραμμές» καί ουδείς δικαιούται νά χαράσσει τέτοιες. Υπάρχουν μόνον τά όρια του Νόμου. Αυτά τά οποία υποχρεούνται άπαντες νά σέβονται. Ό Νόμος καί ή Δικαιοσύνη είναι υπεράνω απάντων. Εκτός άπό ανόητο είναι καί επικίνδυνο γιά τήν Δημοκρατία νά επιδίδονται πολιτικοί σέ διαξιφισμούς καί διαδορατισμούς μαζί τους.
Καί πώς αποκτά συνείδηση ευνομίας ένας λαός πού έμαθε ότι ή αντίσταση, ή πάλη καί ή ανυπακοή είναι ή ορθή πορεία πλεύσεως στή ζωή; Μία είναι ή ενδεδειγμένη λύσις. Μηδενική ανοχή οτήν παράβαση, σιδηρά καταστολή μέ παραδειγματική σκληρή αντιμετώπιση των παραβατών κατά τή σύλληψη καί έν συνεχεία αδέκαστη ποινική τους έπιδαψίλευση μέ τίς προβλεπόμενες ποινές. Χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συμβιβασμούς. Καί αυτό γιά μίαν πενταετία τουλάχιστον ακαταπαύστως.
Κατά τόν Σερήνο τόν Άντινοέα, (4ος αιών π.Χ., Αρχαίος "Ελληνας μαθηματικός) οι Πέρσες είχαν ένα νόμο σύμφωνα μέ τόν οποίο όταν πέθαινε ό Βασιλεύς, επικρατούσε γιά πέντε μέρες ανομία γιά νά κατανοήσει ό κόσμος πόσο άξιος ήταν ό Βασιλεύς καί πόσο χρήσιμοι οι Νόμοι.
Στην Ελληνική συγκυρία, λόγω της γενικευμένης έπί μακρόν κρατούσης ανομίας, είναι πλέον εδραία ή πεποίθησις δυστυχώς ότι τόσον οι κατά καιρούς Βασιλείς υπήρξαν ανάξιοι, όσο δέ καί οι Νόμοι παντελώς άχρηστοι...
*Νομικός - Συγγραφεύς
ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: Αν και ο αρθρογράφος χρησιμοποιεί γενικευμένες διαπιστώσεις, αυτές ιδιαιτέρως γιά την τρέχουσα περίοδο αποδίδουν μία καταδικαστέα, από κάθε άποψη, κατάσταση, με την ανοχή, κάποτε και την ενθάρρυνση, φαινομένων και συμπεριφορών παραβατικότητος, αλλά και έκδηλης ανομίας, που συνδυάζεται με την πρόκληση ζημιών, κάποτε και καταστροφών δημόσιας περιουσίας. Η δημόσια ασφάλεια είναι αγαθό που κάθε κυβέρνηση, συνεπώς και η σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καλείται να εγγυηθεί και να διασφαλίσει στην πράξη, σε πείσμα κάποιων ακόμη και στα ένδον ή τον περίγυρο του ΣΥΡΙΖΑ που δείχνουν να φλερτάρουν με την ανομία και τις έκνομες δραστηριότητες αναρχοαυτόνομων, "αγωνιστών" τρομοκρατικών δικτύων κ.ο.κ. Πράγματι δεν επιτρέπεται να υπάρχουν "κόκκινες γραμμές" ως προς την εφαρμογή του νόμου, με παραθυράκια προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και λόγο. Η χώρα μας ζει, από τη μεταπολίτειση του 1974 και εντεύθεν υπό συνθήκες αδιατάρακτης Δημοκρατίας και σεβασμού των δικαιωμάτων των πολιτών, με ισονομία και ισοπολιτεία, ιδιαιτέρως από το 1981 και μετά που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έδωσαν τέλος στις τελευταίες ισχύουσες διατάξεις χωρισμού των πολιτών γιά τα κοινωνικά τους φρονήματα και τις διώξεις τους συνεπεία αυτών. Ο αρθρογράφος δείχνει να αγνοεί αυτήν την πραγματικότητα, όχι άσχετη με το μετεμφυλιακό κράτος και τα πεπραγμένα εις βάρος των ηττημένων της Αριστεράς. Αυτά ως προς το παρελθόν. Διότι σήμερα η ευνομία και η δημόσια ασφάλεια αποτελούν πτυχές της ομαλής ζωής των πολιτών και δεν νοείται να τίθενται εν αμφιβόλω, πολύ περισσότερο δε να καταπατωνται! Η "αριστερή ηγεμονία" , τέλος, μπορεί να έχει θέση και νόημα, ως φωνή γιά ισότητα και ισονομία των πολιτών, που καταπατήθηκαν σε δύσκολους κσιρούς και τραχείς καταστάσεις.
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου