Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Οι αριθμοί ζητούσαν «κόφτη» εδώ και χρόνια: "ΚΑΤ'ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ", του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Δυσκολεύομαι να κατανοήσω πλήρως τους λόγους για τους οποίους η αξιωματική αντιπολίτευση θα σταθεί αντίθετη στην υιοθέτηση του «κόφτη» δημοσιονομικής απόκλισης. Υποθέτω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εξηγήσει καταλλήλως όσα πιστεύει, όταν θα έρθει η ώρα της συζήτησης στη Βουλή.
Μέχρι τότε, πάντως, οι βουλευτές της παράταξης ελάχιστα αυτοπεριορίζονται σε ό,τι αφορά τις καθιερωμένες λαϊκιστικές εναντιώσεις στην τρέχουσα κυβερνητική πολιτική.
Ο «κόφτης» θα πίπτει επί μισθών και συντάξεων, επομένως δεν μπορεί να υιοθετηθεί. Αλλά και όλες οι άλλες δαπάνες του κράτους, αν μάλιστα η απόκλιση είναι σημαντική, από κάποια μισθοδοτική ή αναδιανεμητική ή προνοιακή υποχρέωση θα προκύπτουν. Τι μας λένε δηλαδή τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας; Να μη συμμαζέψουμε τα του δημοσιονομικού μας οίκου το συντομότερο δυνατόν; Να μην είναι υποχρεωτική για τον υπουργό των Οικονομικών το ταχύτατο συμμάζεμα όσων θα του έχουν ξεφύγει;
Η αυθόρμητη στάση βουλευτών και άλλων στελεχών της αντιπολίτευσης εξηγείται χωρίς άλλη δυσκολία, αν κοιτάξουμε προς τα πίσω, στα χρόνια που «προετοίμασαν» τη διάλυση που επέφερε η μεγάλη κρίση του 2008. Πράγματι, στον προϋπολογισμό του 2005, τον πρώτο που έφερε η Ν.Δ στη Βουλή διαπίστωνε κανείς ότι το πραγματοποιηθέν άνοιγμα μεταξύ εσόδων και δαπανών το 2003 απείχε κατά σχεδόν 3 δισ. από το προϋπολογισθέν.
Αντί όμως η νέα κυβέρνηση Καραμανλή να επιβάλει «κόφτη» αμέσως μετά τον Μάρτιο του 2004, έκανε τα ίδια: το σχεδιασθέν έλλειμμα του 1,1 δισ. πήγε στα 6,2 δισ. ευρώ.
Η ελευθεριότητα αυτή με το δημόσιο χρήμα επαναλήφθηκε στα επόμενα χρόνια. Το 2005 οι βουλευτές ψήφισαν άνοιγμα 3,8 που έκλεισε στα 6,1 δισ. Το 2006, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε τη χώρα σε αυστηρή επιτήρηση και απέρριψε τα δημοσιονομικά στοιχεία, η κυβέρνηση συμμορφώθηκε, με αποτέλεσμα η απόκλιση να περιοριστεί δραστικά: 3,8 δισ. αντί προϋπολογισθέντος στα 3,6 δισ. ευρώ. Από το 2007 και μετά, η κατάσταση ξέφυγε: 6,6 δισ. αντί 4,2 δισ. ευρώ· το άνοιγμα πέταξε στα 10 δισ. το 2008, αντί των ψηφισμένων 3,5 δισ. ευρώ.
Στην τετραετία 2005-2008 το κράτος δημιούργησε πρόσθετο άνοιγμα 26,5 δισ. αντί της έγκρισης που είχε για δημοσιονομικό κενό 15,2 δισ. Μια διαφορά 11,2 δισ. ευρώ, την οποία βεβαίως δανειστήκαμε με ευκολία.
Επ’ αυτής της βάσης ήρθε το καταστροφικό 2009 όταν η διαφορά του πρωτογενούς αποτελέσματος μεταξύ προϋπολογισμού και απολογισμού έφτασε στα 17 δισ. ευρώ! Προσθέστε αυτό στο προηγούμενο νούμερο, για να δείτε ότι ήρκεσε μια πενταετία για να εκσφενδονιστεί το άνοιγμα στα 28,1 δισ. ευρώ.
Είναι προφανές ότι αν η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε την υποχρέωση του «κόφτη» αυτό δεν θα είχε συμβεί. Δεν διαφωνώ ότι θα είχε και πάλι χάσει τις εκλογές, αλλά θα είχαμε κάτι καλό να θυμόμαστε για τους συντηρητικούς αυτού του ταλαίπωρου κράτους.
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"-18/05/16 |
Οι αριθμοί ζητούσαν «κόφτη» εδώ και χρόνια: "ΚΑΤ'ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ", του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Δυσκολεύομαι να κατανοήσω πλήρως τους λόγους για τους οποίους η αξιωματική αντιπολίτευση θα σταθεί αντίθετη στην υιοθέτηση του «κόφτη» δημοσιονομικής απόκλισης. Υποθέτω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εξηγήσει καταλλήλως όσα πιστεύει, όταν θα έρθει η ώρα της συζήτησης στη Βουλή.
Μέχρι τότε, πάντως, οι βουλευτές της παράταξης ελάχιστα αυτοπεριορίζονται σε ό,τι αφορά τις καθιερωμένες λαϊκιστικές εναντιώσεις στην τρέχουσα κυβερνητική πολιτική.
Ο «κόφτης» θα πίπτει επί μισθών και συντάξεων, επομένως δεν μπορεί να υιοθετηθεί. Αλλά και όλες οι άλλες δαπάνες του κράτους, αν μάλιστα η απόκλιση είναι σημαντική, από κάποια μισθοδοτική ή αναδιανεμητική ή προνοιακή υποχρέωση θα προκύπτουν. Τι μας λένε δηλαδή τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας; Να μη συμμαζέψουμε τα του δημοσιονομικού μας οίκου το συντομότερο δυνατόν; Να μην είναι υποχρεωτική για τον υπουργό των Οικονομικών το ταχύτατο συμμάζεμα όσων θα του έχουν ξεφύγει;
Η αυθόρμητη στάση βουλευτών και άλλων στελεχών της αντιπολίτευσης εξηγείται χωρίς άλλη δυσκολία, αν κοιτάξουμε προς τα πίσω, στα χρόνια που «προετοίμασαν» τη διάλυση που επέφερε η μεγάλη κρίση του 2008. Πράγματι, στον προϋπολογισμό του 2005, τον πρώτο που έφερε η Ν.Δ στη Βουλή διαπίστωνε κανείς ότι το πραγματοποιηθέν άνοιγμα μεταξύ εσόδων και δαπανών το 2003 απείχε κατά σχεδόν 3 δισ. από το προϋπολογισθέν.
Αντί όμως η νέα κυβέρνηση Καραμανλή να επιβάλει «κόφτη» αμέσως μετά τον Μάρτιο του 2004, έκανε τα ίδια: το σχεδιασθέν έλλειμμα του 1,1 δισ. πήγε στα 6,2 δισ. ευρώ.
Η ελευθεριότητα αυτή με το δημόσιο χρήμα επαναλήφθηκε στα επόμενα χρόνια. Το 2005 οι βουλευτές ψήφισαν άνοιγμα 3,8 που έκλεισε στα 6,1 δισ. Το 2006, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε τη χώρα σε αυστηρή επιτήρηση και απέρριψε τα δημοσιονομικά στοιχεία, η κυβέρνηση συμμορφώθηκε, με αποτέλεσμα η απόκλιση να περιοριστεί δραστικά: 3,8 δισ. αντί προϋπολογισθέντος στα 3,6 δισ. ευρώ. Από το 2007 και μετά, η κατάσταση ξέφυγε: 6,6 δισ. αντί 4,2 δισ. ευρώ· το άνοιγμα πέταξε στα 10 δισ. το 2008, αντί των ψηφισμένων 3,5 δισ. ευρώ.
Στην τετραετία 2005-2008 το κράτος δημιούργησε πρόσθετο άνοιγμα 26,5 δισ. αντί της έγκρισης που είχε για δημοσιονομικό κενό 15,2 δισ. Μια διαφορά 11,2 δισ. ευρώ, την οποία βεβαίως δανειστήκαμε με ευκολία.
Επ’ αυτής της βάσης ήρθε το καταστροφικό 2009 όταν η διαφορά του πρωτογενούς αποτελέσματος μεταξύ προϋπολογισμού και απολογισμού έφτασε στα 17 δισ. ευρώ! Προσθέστε αυτό στο προηγούμενο νούμερο, για να δείτε ότι ήρκεσε μια πενταετία για να εκσφενδονιστεί το άνοιγμα στα 28,1 δισ. ευρώ.
Είναι προφανές ότι αν η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε την υποχρέωση του «κόφτη» αυτό δεν θα είχε συμβεί. Δεν διαφωνώ ότι θα είχε και πάλι χάσει τις εκλογές, αλλά θα είχαμε κάτι καλό να θυμόμαστε για τους συντηρητικούς αυτού του ταλαίπωρου κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου