 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 08/05/23 |
Μπορώ να δεχθώ ότι η «17 Νοέμβρη» και η εγκληματική της δράση που έπληξε σοβαρά τη χώρα σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο για περίπου 30 χρόνια δεν μπορεί να αποτελούν σήμερα αντικείμενο της προεκλογικής αντιπαράθεσης των κομμάτων. Μπορώ να δεχτώ επίσης ότι τα προβλήματα της χώρας σήμερα είναι τέτοια, που ακόμη και η απλή αναφορά σε εκείνη τη σκοτεινή περίοδο ενδέχεται να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά και εις βάρος του πραγματικού περιεχομένου που πρέπει να έχει η αντιπαράθεση των κομμάτων, ώστε οι ψηφοφόροι να είναι πλήρως κατατοπισμένοι για το τι θα ψηφίσουν όταν βρεθούν μπροστά στην κάλπη.
Αλλά δεν μπορώ με τίποτα να δεχτώ ότι στο όνομα αυτής της αλήθειας θα τα σπρώξουμε όλα κάτω από το χαλί, θα ξεχάσουμε και θα σφυρίζουμε ανέμελα κάθε φορά που εκδηλώνονται άθλιες επιχειρήσεις δημόσιου προπηλακισμού και διαπόμπευσης κάποιου, επειδή αποτόλμησε ή εν τη ρύμει του λόγου του αναφέρθηκε στην τρομοκρατία και τη στάση που τήρησε απέναντί της ένας ορισμένος πολιτικός χώρος, και πιο συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τα όσα συνέβησαν την Παρασκευή το βράδυ, μετά τις σχετικές αναφορές του δημοσιογράφου Λάμψια στον Σκάι, και πιο συγκεκριμένα η πρωτοφανής παρέμβαση της εκπροσώπου Πόπης on air στο δελτίο και αργότερα η άθλια και εξωφρενική από κάθε άποψη χυδαία στοχοποίησή του με ανακοίνωση του γραφείου Τύπου, συνιστούν ένα ακόμη στοιχείο που τεκμηριώνει την πραγματική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον Τύπο και τους ανθρώπους του. Οσοι συμφωνούν μαζί μας είναι ασφαλείς. Οσοι είναι απέναντί μας θα καταδικαστούν στο πυρ το εξώτερον!
Αθλιοι…
...και υποκριτές
Δεν είναι καινούργια η στάση αυτή - την έχω υποστεί προσωπικά κι εγώ, αλλά και όσοι άλλοι συνάδελφοί μου έχουν επιλέξει να μη γλείφουν, να μη σκύβουν το κεφάλι και να μη χαϊδεύουν τ' αφτιά του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του. Με βαρύ προσωπικό κόστος για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Και πρόκειται για άλλη μία, κορυφαία, απόδειξη του φαρισαϊσμού και της υποκρισίας που διακατέχουν τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επειδή είναι οι ίδιοι που κόπτονται για τη θέση του ελληνικού Τύπου στη διεθνή κατάταξη. Και ειδικά επειδή δεσμεύονται ότι αν κερδίσουν τις εκλογές θα αποκαταστήσουν την ελευθερία και το κύρος του. Πρόκειται για τα ίδια στελέχη τα οποία συχνά διαμαρτύρονται για τις αγωγές (SLAP τις ονομάζουν) που στόχο έχουν, όπως υποστηρίζει, και σωστά, ο ΣΥΡΙΖΑ, την οικονομική και επαγγελματική εξόντωση δημοσιογράφων και μέσων.
Αλήθεια, όμως, οι αγωγές του ενός εκατομμυρίου εις βάρος μου και εις βάρος του Γ. Κουρτάκη, από τον ίδιο τον αρχηγό του κόμματος Τσίπρα, βάσει ποιας ηθικής και πολιτικής προστασίας της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του Τύπου και του λόγου κατατέθηκαν; Ανήκουν στην κατηγορία SLAP ή όχι;
«Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι, υποκριτές…» - για να αντιγράψω τον ευαγγελικό λόγο.
Χουλιγκανισμός
Και πάμε παρακάτω. Τι ήταν αυτό το τόσο τραγικό που είπε ο δημοσιογράφος του Σκάι, το οποίο προκάλεσε τη βίαιη αντίδραση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Πήγαν ή όχι μάρτυρες υπεράσπισης στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στη δίκη των δολοφόνων της «17 Νοέμβρη»; Πήγαν. Και σε πρώτο, και σε δεύτερο βαθμό, δε, για να υπερασπιστούν μερικά από αυτά τα καθάρματα.
Πρωτοστάτησε η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, τον Φεβρουάριο του 2021, στις καθημερινές διαδηλώσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και αλλού για να γίνει δεκτό το αίτημα του μακελάρη Κουφοντίνα να εκτίνει την ποινή του όπου αυτός γουστάρει; Πρωτοστάτησε. Τάχθηκαν υπέρ του και υπέρ των αιτημάτων του 17 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (πρώην βουλευτές, μέλη της Κεντρικής του Επιτροπής, μέλη της Πολιτικής του Γραμματείας); Τάχθηκαν. Ηρθε στην κορύφωση όλων αυτών των εκδηλώσεων υπέρ Κουφοντίνα ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας να ζητήσει από την κυβέρνηση να κάνει πίσω, γιατί τον είχε πάρει ο πόνος για τη ζωή του μακελάρη που έκανε απεργία πείνας; Ηρθε.
«Η ζωή του καταδικασμένου για τρομοκρατία Δημήτρη Κουφοντίνα, σύμφωνα με τους γιατρούς, κρέμεται από μία κλωστή. Απευθύνω, αυτήν την ύστατη ώρα, έκκληση στην κυβέρνηση να αλλάξει τη στάση της για να μην κοπεί», είχε δηλώσει στις 27 Φεβρουαρίου του 2021. Για να υποστεί προσωπικά ο ίδιος αδιανόητη πολιτική ήττα ύστερα από μερικές ημέρες, όταν ο Κουφοντίνας, «βλέποντας» αρχαγγέλους να «πετάνε» πάνω από το κεφάλι του, διέκοψε την απεργία, αφήνοντάς τον και εκείνον και τον ΣΥΡΙΖΑ στα κρύα του λουτρού - είχαν επενδύσει άλλωστε τόσο πολλά (πολιτικά) στην απεργία του δολοφόνου της «17 Νοέμβρη».
Αυτά, για να είμαστε εξηγημένοι. Και μια συμβουλή προς την εκπρόσωπο Πόπη: δημοσιογράφος είσαι, αναγνώρισε στους συναδέλφους σου το δικαίωμα να λένε ελεύθερα την άποψή τους. Εστω και αν είναι «εκτός θέματος» ή «ανεπίκαιρη». Οχι να δίνεις το έναυσμα να τους «λιντσάρουν», επειδή σε ενοχλεί η άποψή τους. Προσιδιάζει σε χουλιγκανισμό και ομαδική «φανατίλα» αυτό. Αν δεν το έχεις καταλάβει…
Το «γκάλοπ» της Αρτας
Η στήλη είχε κλείσει την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα, όταν έφτασαν σε εμένα τα νέα μιας ακόμη «δημοσκόπησης» επί του πεδίου, που λένε. Αφορώσας την παρουσία τού «έλα με φόρα» brοέδρου στην Αρτα. Οπότε αποφάσισα να κάνω σήμερα την ενημέρωση, διότι κάτι τέτοια δεν πρέπει να τα αφήνεις να περνάνε έτσι.
Η συγκέντρωση λοιπόν πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως της πόλης και ήταν «μία από τα ίδια» - όπως οι προηγούμενες «δημοσκοπήσεις» σε Σέρρες, Χανιά, Θέρμη Θεσσαλονίκης, Ιλιον, Δράμα κ.λπ. Καμιά διακοσαριά άτομα όλα κι όλα, τα οποία είχαν συγκεντρωθεί έπειτα από κοπιώδεις προσπάθειες της τοπικής κομματάρχου του αρχηγού, της Ολγας Γεροβασίλη, και τα οποία είχαν διασκορπιστεί προκειμένου να δείχνουν πλήθος. Αλλά μερικές φωτογραφίες και ένα βιντεάκι που έλαβα από κάτι αρτινούς φίλους θεωρώ πως είναι αδιάψευστη απόδειξη της φτώχειας και της δυστυχίας.
Ενας φίλος Αρτινός μού είπε επίσης ότι μπορεί να είχε περισσότερο κόσμο «αν ο πρόεδρος ήταν λιγάκι συνεπής στην ώρα του». Και μου εξήγησε ότι η συγκέντρωση είχε προγραμματιστεί για τις 12 το μεσημέρι, αλλά εκείνος εμφανίστηκε στις… 2 παρά!!
Ως αποτέλεσμα της ισχνής συγκέντρωσης, παρά τις διαβεβαιώσεις που είχε λάβει από τη Γεροβασίλη ότι αυτή θα αποτελούσε μέγα «πολιτικό γεγονός», μια και υποτίθεται ότι η Αρτα είναι και η πατρίδα του, μίλησε λίγο, ήταν γενικά άκεφος, είπε αυτά τα τετριμμένα που αναφέρει συνήθως και επανέλαβε μια ατάκα που την έχει ξαναπεί σε ομιλία του εκεί. Υπενθυμίζω ότι από το χωριό Αθαμάνιο της Αρτας καταγόταν η οικογένειά του και εσχάτως αποφάσισε να την κάνει και δική του πατρίδα (πρώτη φορά που εμφανίστηκε επισήμως στην Αρτα, μου είπε ο φίλος μου, ήταν το 2013-2014).
- Εγώ, είπε, δεν είμαι από τζάκι, έχω τζάκι στο χωριό μου!
Σήμερα, στην Αρτα, πηγαίνει να μιλήσει ο Κυριάκος - αυτός θα πραγματοποιήσει την ομιλία του στο κλειστό γυμναστήριο της πόλης. Οσο για τον «έλα με φόρα» brόεδρο, θα μιλήσει στη Λαμία, στην Πλατεία του Λαού, κάτω από το άγαλμα του έφιππου Αρη Βελουχιώτη. Αριστερός, ρε παιδιά, μην μπερδεύεστε κι εσείς, επειδή τώρα για τις ανάγκες της κάλπης υποδύεται και τον κεντρώο…
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 08/05/23 |
ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Θα μπορούσε να είναι αστείο, αν δεν ήταν αποτέλεσμα μιας εμμονής, που την υποκινεί η ανάγκη του ελέγχου της πληροφορίας. Σε εκπομπή του τηλεοπτικού ΣΚΑΪ για τις εκλογές, παρενέβη η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Πόπη Τσαπανίδου, απαιτώντας να ανασκευάσει ένα σχόλιό του ο δημοσιογράφος (και παλαιός διευθυντής μας στα «ΝΕΑ») Παναγιώτης Λάμψιας. Η εκπρόσωπος θεώρησε ότι ήταν αναληθή δύο σημεία. Οτι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιμείται τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως ο Χάρρυ Κλυνν, ο οποίος τον μιμούνταν καλύτερα από τον Τσίπρα. Κι ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ουδέποτε υποστηρίξει την τρομοκρατική «17 Νοέμβρη».
Ο Παναγιώτης Λάμψιας, προφανώς, επέμεινε στην κρίση του. Ακόμα κι αν δεν ήταν ένα από τα θέματα των γελοιογράφων, ακόμα κι αν η μίμηση του Ανδρέα από τον πρόεδρο δεν είχε υιοθετηθεί κι από το κόμμα που υιοθέτησε πασοκικά συνθήματα του 1981, θα ήταν κωμικό να αλλάξει την κρίση του ένας δημόσιος σχολιαστής επειδή το απαίτησε «η εξουσία». Το πολύ πολύ να το χόντραινε - να έλεγε δηλαδή ότι ο Τσίπρας είναι καλύτερος μίμος από τον Χάρρυ Κλυνν. Χιούμορ, πώς αλλιώς να απαντήσεις σε μια χωροφυλακίστικη προσταγή;
Το δεύτερο θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό. Κατηγόρησε αδίκως ο Λάμψιας στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι στήριζαν τη «17 Νοέμβρη»; Λυπάμαι που η εκπρόσωπος έχει άδικο κι εδώ, αλλά είναι εύκολα αποδείξιμη η στήριξη της «17 Νοέμβρη» από στελέχη και του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι μόνο η παρουσία στη δίκη στελεχών της θεωρούμενης ανανεωτικής Αριστεράς, που είχε εκπλήξει τότε - επειδή η ανανεωτική Αριστερά (με στελέχη όπως ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, αλλά και ο Αγγελος Ελεφάντης) είχε με σαφήνεια καταδικάσει την τρομοκρατία, έχοντας αποδοκιμάσει και το κλίμα προστασίας υπέρ των «Ρομπέν του λαού» που παρίστανε η παρέα του Κουφοντίνα, μέσω και της προβολής της από τον Τύπο. Είναι το κλίμα που διαμορφώθηκε μετά, και ιδίως τα τελευταία χρόνια.
Η δήλωση του Μάκη Μπαλαούρα, ότι οι τρομοκράτες «είχαν ένα ιδεώδες υπέρ του ανθρώπου», στην τεράστια αφέλειά της, δείχνει πώς είχε εκλαϊκευτεί η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην τρομοκρατική βία. Αφού η «αστική δημοκρατία» στηρίζεται στην «απάνθρωπη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», είναι καλόδεχτη η λαϊκή δικαιοσύνη. Η ιδέα αυτού του σχήματος, λυπάμαι που το αποκαλύπτω στην αθώα εκπρόσωπο, οδηγεί στη συμβολική «χαμηλή βία» των «παρεμβάσεων» του Ρουβίκωνα και σε άλλες τέτοιου επιπέδου πράξεις, στο όνομα της καλής αριστερής ηθικής. Πάντως, συριζαίοι δεν στηρίζουν μόνο συμβολικές εκδηλώσεις που παραπέμπουν στη φονική τρομοκρατία. Δεν είναι συμβολική έκφραση η προσπάθεια του κινήματος για το δικαίωμα του Κουφοντίνα να διαλέγει ο ίδιος τη φυλακή του, που εκδηλώθηκε μέσα στην πανδημία, με αφορμή μια ελεγχόμενη όπως αποδείχτηκε απεργία πείνας του ισοβίτη, η οποία εκτός των άλλων υπονόμευε και την πολιτική αποτροπής της έξαρσης του Covid από το κράτος.
Η παρέμβαση της Πόπης Τσαπανίδου ήταν στυγνός αυταρχισμός, δείγμα των προθέσεων μιας «δεύτερη φορά Αριστεράς». Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει κάνει σημαία την περίφημη λίστα των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα, για να συκοφαντήσει το επίπεδο της ελευθερίας του Τύπου στη χώρα μας, έχει πολύ ψηλά τον Νίκο Παππά, καταδικασθέντα επειδή μεθόδευσε τον πλήρη έλεγχο του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Οπως και τότε, και σήμερα, δηλαδή, κατά τον στίχο του Μιχάλη Κατσαρού, «ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν».
Ο θεαματικός υμέναιος
Ομολογώ ότι η τελετή που καθήλωσε τηλεοπτικά όλη τη Γη, η στέψη του Κάρολου και της συζύγου του Καμίλας, ως βασιλέων της Αγγλίας, προσωπικά με άφησε αδιάφορο - και μάλλον με μια αίσθηση γελοίου. Δεν συγκινήθηκα ούτε με το ελληνικό και ορθόδοξο σκέλος της τελετής, που έκανε διαφόρους να σκεφτούν την Ελλάδα, μέσω του θεάματος, στην καρδιά της οικουμένης.
Λυπάμαι, αλλά όλο αυτό το θέαμα των ελέω Θεού αρχόντων, με τις ιεραρχίες του, την τελετουργία του, την προκλητική χλιδή και τα κουτσομπολιά του είναι πολύ εκτός εποχής. Κάπως έτσι αντιμετωπίστηκε και από τη σειρά «The Crown» του Netflix. To θέμα όμως είναι ότι ένας θεσμός εξουσίας έχει μετασχηματιστεί βάσει των θεαματικών κανόνων της τηλεοπτικής υπερπαραγωγής, προκειμένου να μην αλλάξει στον πυρήνα του: παραμένοντας ο αγγλικός θρόνος εγγυητής της δημοκρατικής τάξης, συντηρεί μια τελετουργική καθημερινότητα που δεν συνάδει με τους κώδικες των σημερινών ανοιχτών κοινωνιών μας.
Κατανοώ την ανάγκη του πλήθους για παραμύθι. Αλλά πέρα από το παραμύθι, που απαιτεί εύπιστους υπηκόους, οι πολίτες (απαραίτητη προϋπόθεση της υγείας μιας δημοκρατίας) βρίσκονται πέρα, μακριά. Κι απ' την ουσία κι από τον τύπο της μοναρχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου