"...Τόση αυταρέσκεια πια, τόσος εγωισμός, ούτε ο Πάπας ο αλάνθαστος. Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον που θεωρεί ότι του χρωστάμε κι από πάνω - δεν μας χρωστάει τίποτε. Ο «πάρτα όλας» σε νέα έκδοση, που είναι τόσο παλιά, όσο κι αυτό που εκπροσωπεί. Τρεις εφημερίδες θα έπρεπε να είχα στη διάθεσή μου, να σχολιάσω όλα αυτά τα απίστευτα που εκστόμισε το βράδυ της Τρίτης. Για τα ψέματα που εξακολουθητικά ανέφερε, και που το ένα κονταροχτυπιόταν με το άλλο...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 04/07/19

Τα συμπεράσματα μιας συνέντευξης

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και αντικειμενικοί, που είμαστε δηλαδή, το τόλμημα του Αλέξη του «άχαστου» να δώσει συνέντευξη στον Σκάι, σπάζοντας το εμπάργκο στον σταθμό που είχε επιβάλει ο ίδιος έναν χρόνο πριν, ήταν θετικό για τον ίδιο. Δεν ξέρω πόσο θα μετρήσει στην απόφαση των ψηφοφόρων στις κάλπες της Κυριακής, αλλά το γεγονός αυτό καθ' εαυτό, και ο χαρακτήρας που του προσέδωσε «δεν δέχεται να κάνουμε ντιμπέιτ ο Μητσοτάκης, ωραία, πηγαίνω κι εγώ και κάνω συνέντευξη στον φιλικό του σταθμό», μετράει υπέρ του, παρά τη θρασύτητα που απέπνεε το όλο εγχείρημα.

Από όποια οπτική και να το δεις, ήταν μια κίνηση με πολλαπλό συμβολισμό καθώς έστειλε το μήνυμα στους απογοητευμένους υποστηρικτές του ότι δεν έχει παραδώσει τα όπλα, ούτε έχει πετάξει λευκή πετσέτα. Υπ' αυτή την έννοια «του βγήκε» και του «βγήκε» πολύ καλά.

Χωρίς να είναι δυνατόν επί του παρόντος να αποτιμηθεί η συνέντευξη και εκλογικά ως πολιτικό γεγονός (αυτό θα συμβεί την Κυριακή), το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς σήμερα είναι να επισημάνει δυο-τρία πράγματα:

-πρώτον, ήταν ο γνωστός κλασικός Τσίπρας - κυνικός, αλαζονικός, βερμπαλιστής, αυτάρεσκος, θρασύς, επιθετικός, καθόλου απολογητικός και πάνω απ' όλα απαξιωτικός με τους αντιπάλους. Ετοιμος ανά πάσα στιγμή να χλευάσει, να συκοφαντήσει, να διαστρεβλώσει, να στρεψοδικήσει, να μετατρέψει (εύκολα!) το μαύρο σε άσπρο, προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση του

- δεύτερον, δεν είχε κανένα πρόβλημα να αραδιάσει ένα πλήθος ψέματα για τα τεσσεράμισι χρόνια της διακυβέρνησής του, και να τα πλασάρει με τόσο επιτηδευμένο τρόπο λες και απευθυνόταν σε ένα ακροατήριο το οποίο είχε υποστεί λοβοτομή

- τρίτον, απέδειξε ότι δεν έχει κανένα ηθικό όριο, προκειμένου να συντηρήσει τον μύθο του λαϊκού παιδιού που κατοικεί στο ενοίκιο και αγωνίζεται για τα προβλήματα του λαού, κι ας συμφύρεται με την ελίτ σε κάθε ευκαιρία και το απολαμβάνει με κάθε τρόπο

- τέταρτον, συντήρησε μια θολή ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, που είναι λίγο Αριστερά, λίγο Κεντροαριστερά, μερικές δόσεις Ακροδεξιάς και κάτι από το ιστορικό Κέντρο - ένδειξη ότι προετοιμάζει ήδη τη νέα του πολιτική στέγη, μετά την επερχόμενη ήττα στις εκλογές της Κυριακής.

Πέμπτο δεν έχει. Κατάπιε αμάσητο το θέμα της Παναγοπούλου, δεν είπε τίποτε επί της ουσίας για τον Πετσίτη, κρύφτηκε πίσω από την «αφέλειά» του για το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησής του, δεν έδωσε εξηγήσεις για τις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, για τα παραμύθια. Και η απόλυτη στήριξη που πρόσφερε στον Πολάκη, επειδή τάχα μου ανόρθωσε από κοινού με τον υπουργό Ξανθό το ΕΣΥ (δεν πάει καμιά βόλτα από κανένα νοσοκομείο, να διαπιστώσει την... «ανόρθωση»;), επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά ότι το αφήγημα περί του «αψύ Σφακιανού» ήταν απλώς μια υπεκφυγή: όλα όσα έκανε ή έλεγε ο Πολάκης όλα αυτά τα χρόνια ήταν απλά αυτά που λόγω του αξιώματός του δεν μπορούσε να πει ή να κάνει ο ίδιος...

Πολλά ψέματα, καμία συγγνώμη

Και ούτε μια συγγνώμη, αυτό με τρελαίνει. Μια συγγνώμη για όσα λάθη έκανε. Μια αυτοκριτική. Για όσους πλήρωσαν τις πολιτικές του στα τεσσεράμισι χρόνια που κυβέρνησε τη χώρα. Και που εξακολουθούν να τις πληρώνουν ακόμη, χωρίς να φταίνε. Για τους μικρομεσαίους, τη μεσαία τάξη, που τη βανδάλισε με πρωτοφανές μίσος. Για τα χιλιάδες Ελληνόπουλα που εγκατέλειψαν τη χώρα, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό. Για τους γέροντες που τους επιφύλαξε μια δυσοίωνη καθημερινότητα στην τελευταία φάση της ζωής τους.

Τόση αυταρέσκεια πια, τόσος εγωισμός, ούτε ο Πάπας ο αλάνθαστος. Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον που θεωρεί ότι του χρωστάμε κι από πάνω - δεν μας χρωστάει τίποτε. Ο «πάρτα όλας» σε νέα έκδοση, που είναι τόσο παλιά, όσο κι αυτό που εκπροσωπεί. Τρεις εφημερίδες θα έπρεπε να είχα στη διάθεσή μου, να σχολιάσω όλα αυτά τα απίστευτα που εκστόμισε το βράδυ της Τρίτης. Για τα ψέματα που εξακολουθητικά ανέφερε, και που το ένα κονταροχτυπιόταν με το άλλο. Παραδείγματα, δυο:

1.Το κλειστό κινητό μέσα στο πρωθυπουργικό αεροπλάνο κατά τη μαύρη Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 που κάηκε το Μάτι - όταν ήταν γνωστό ότι στις 8.30' που η καταστροφή είχε σχεδόν συντελεστεί αυτός βρισκόταν στο Μόσταρ της Βοσνίας σε μια ηλίθια βράβευση, και τα τηλέφωνα λειτουργούσαν μια χαρά. Οπως λειτουργούν και δορυφορικά τηλέφωνα...

2.Το πρωθυπουργικό αεροσκάφος που πέρασε κατά την επιστροφή από τη Βοσνία πάνω από το Μάτι, οπότε προφανώς είδε ότι όλα είχαν τελειώσει, αλλά έπειτα από λίγο στη σύσκεψη με τους υπουργούς, ρωτούσε βλακωδώς τι ώρα θα πετάξουν την άλλη μέρα τα πυροσβεστικά μέσα, και τι διεύθυνση θα έχει ο άνεμος. Ερωτήσεις για το θεαθήναι. Και για τις κάμερες. Που δεν ήξερε δήθεν ότι ήταν σε ζωντανή μετάδοση.

Ψέματα, ψέματα, ψέματα. Συνεχώς και αδιαλείπτως. Αλέξης ο Πινόκιο.

Κλείνουν τις πόρτες;

Η απόφαση υπογράφηκε στις Αθήνα, 21/6/2019, πήρε αριθμό πρωτοκόλλου Λ 1739, φέρει την υπογραφή του - κ. Γιώργος Θεοχάρης - προϊσταμένου του Γραφείου Διοίκησης και Οργάνωσης του πρωθυπουργικού γραφείου, και με ενέβαλε σε σοβαρές υποψίες - άμα τη λήψη της, υπό του γνωστού πληροφοριοδότη μου, που κάθε τόσο με τροφοδοτεί με διάφορα. Αναφέρει η απόφαση, την οποία αντιγράφω ως έχει στο διά ταύτα, χωρίς να προσθέσω το παραμικρό:

«Εγκρίνουμε τη δέσμευση πίστωσης ύψους εκατόν έντεκα ευρώ και εξήντα λεπτών (111,60€) για την πληρωμή ισόποσης δαπάνης σε βάρος της πίστωσης του προϋπολογισμού εξόδων του Υπ. Οικονομικών, Ειδικός Φορέας 1023-602-0000000, λογαριασμός 2410203001, οικ. έτους 2019, για την προμήθεια εξοπλισμού ασφαλείας θυρών»!!!

Τι είναι αυτό παιδιά; Αλλάζουν κλειδαριές για να μην μπορέσει τη Δευτέρα να μπει ο καινούργιος στο Μέγαρο Μαξίμου; Ενισχύουν τις υπάρχουσες για τον ίδιο λόγο; Αγόρασαν αμπάρες και σκέφτονται να κλειστούν μέσα, να το κάνουν Κούγκι (όπως απειλούσε κάποτε ο καπετάν Καμμένος με τ' όνομα), ένα πράγμα; Κάθε εξήγηση δεκτή. Διότι δεν μπορεί παραμονές των εκλογών να επιχειρείς μια τέτοια προμήθεια και όλο αυτό να μη σημαίνει τίποτε, να είναι αθώο...

Υπόγειος «πόλεμος» στον Βορρά

Φίλος εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος με ενημέρωσε ότι οι συναγωνιστές και σύντροφοι υποψήφιοι ΣΥΡΙΖΑ της Α' Θεσσαλονίκης τρώγονται άγρια μεταξύ τους, διότι η διαφαινόμενη νίκη της ΝουΔου θα στερήσει ορισμένους (αρκετούς) εξ αυτών από την εκπροσώπηση της περιφέρειας στο νέο Κοινοβούλιο. Μου διηγήθηκε δε κάτι τρομερές ιστορίες σύμφωνα με τις οποίες οι παλιοί σύντροφοι, αυτοί δηλαδή που ήταν βουλευτές τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια (π.χ. Κουράκης, Μπόλαρης Τριανταφυλλίδης, Παρασκευόπουλος, Αμανατίδης, Τεκτονίδου, ακόμη και Ζουράρις) «δεν βλέπουν με καλό μάτι» τις υποψηφιότητες της Νοτοπούλου και της Χατζηγεωργίου, που εναλλάχθηκαν στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, όταν ο Αλέξης ο «άχαστος» τοποθέτησε τη Νοτοπούλου υποψήφια για τον Δήμο Θεσσαλονίκης.

Αλλος φίλος εκ Θεσσαλονίκης στον οποίο μετέφερα αυτό το «δεν βλέπουν με καλό μάτι», μου ανέφερε ότι είναι μάλλον μια ήπια έκφραση για να περιγράψει τον άγριο υπόγειο πόλεμο που εξελίσσεται, προκειμένου οι δυο νεαρές να μην «αφαιρέσουν» την έδρα κάποιου από τους προαναφερόμενους «παλιούς».

Ενας-δυο εξ αυτών, υποστήριξε ο άνθρωπός μου, είναι «έξω φρενών» με το Μέγαρο Μαξίμου (βρίζει...), διότι πιστεύει (έχει και στοιχεία, λέει...) ότι το περιβάλλον Τσίπρα ή και ο ίδιος ο Τσίπρας προωθεί το δίδυμο Νοτοπούλου - Χατζηγεωργίου κατά παράβαση κάθε δεοντολογίας!

Μπααααα, αυτά εγώ ήξερα ότι συμβαίνουν στα αστικά κόμματα, όχι στα αριστερά...