Ολοι μας εντός του αδιεξόδου: Επιστολή,
από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Κύριε διευθυντά,
Κύριε διευθυντά,
Διανύουμε ήδη το τρίτο (!) μνημόνιο και πορευόμαστε εν μέσω φόρων, ανατιμήσεων, αυξήσεων σε ό,τι «κινείται και αναπνέει» με ταυτόχρονη περικοπή μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και κάθε πρώην νόμιμης παροχής, σε ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα.
Ζωές κτισμένες στη νομιμότητα του παρελθόντος ανατρέπονται, αφού ήρθη η «κανονικότητά» τους και, όπως ήταν φυσικό, περάσαμε σε μια νέου τύπου «νομιμότητα» την τελευταία εξαετία που ευαγγελίζεται τον οικονομικό εξαγνισμό μας από μια περίοδο όπου ζούσαμε «πάνω από τις δυνάμεις μας», όπως διατείνονται οι «σοφοί» των ημερών και οι «ισχυροί» της προσωρινότητας των καιρών. Προσπερνάμε, όμως, κάθε εύλογη ή μη αγανάκτηση, αποφεύγουμε προς το παρόν καθετί που οδηγεί ή παροτρύνει σε «έκρηξη» και επιθυμούμε να μας διαφωτίσει κάποιος εκ των ειδημόνων πώς μπορούμε να παραμείνουμε στη νομιμότητα.
Και εξηγούμαι: πρέπει να είμαστε συνεπείς φορολογικά, οφείλουμε να μην χρωστάμε πουθενά και έχουμε καθήκον να παραμένουμε εντός της νομιμότητας. Πολύ ωραία! Πώς όμως θα αντεπεξέλθουμε στα φορολογικά οικονομικά συνεχώς αυξανόμενα βάρη, στις δυσβάστακτες και ψυχοφθόρες αυξήσεις σε υπηρεσίες π.χ. αύξησης του ΦΠΑ, στην επιβαρυμένη οικονομικά καθημερινότητα όταν «διά νόμου» περικόπτονται μισθοί και συντάξεις; Γιατί, για να είμαστε εντάξει με τη φορολογική και εν γένει οικονομική νομιμότητα, πρέπει να βρούμε χρήματα που ο νόμος μάς στερεί. Ποιες είναι οι επιλογές μας: να περάσουμε σε παράνομες πράξεις που θα μας εξασφαλίσουν τη δέουσα ρευστότητα για να καλύψουμε τα οικονομικά βάρη ή να μην ανταποκριθούμε καθόλου στα ειρημένα βάρη! Και στις δύο περιπτώσεις είμαστε μέσα στη παρανομία και, επειδή ο «νόμος είναι νόμος», μας βλέπω κατηγορουμένους.
Οι πολίτες, εγκλωβισμένοι στον φαύλο κύκλο της οικονομικής κρίσης, δέσμιοι περικοπών και αυξήσεων / ανατιμήσεων, δεν μπορούν να κατανοήσουν τα «υψηλά νοήματα» των διανοητών της Οικονομίας, που ίσως χρήζουν ιατρικής παρακολούθησης ή διδάσκουν στην πράξη οικονομικά «ύψους δυσθεώρητου» που οι ταπεινοί φορολογούμενοι αδυνατούν να συλλάβουν. Oπως και να ’χει, το ερώτημα παραμένει: ο νόμος μού επιβάλλει να πληρώνω, ο νόμος που στερεί έσοδα και απαιτεί να πληρώνω. Το αδιέξοδο είναι υπαρκτό και έχει αποδειχθεί ιστορικά πως, όταν οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν αδιέξοδα ή συνεχή καταπίεση, στασιάζουν και μετά, όπως έχει λεχθεί, «επανάστασις επικρατήσασα δημιουργεί δίκαιον».
Μέχρι στιγμής ο πολίτης της Ελλάδος έχει επιδείξει ψυχραιμία αξιοζήλευτη και δείχνει ωριμότητα που δεν τη διακρίνει κανείς σε πολιτικούς και πολιτικές. Αυτοσυγκρατείται! Σφίγγει τα δόντια μπροστά στα διαρκή αδιέξοδα αλλά αισθάνεται πια σαν φυλακισμένος σε γκέτο τύπου Βαρσοβίας. Βιώνει ήδη τη μακρά ασέληνο νύχτα της σκλαβιάς και την καθημερινή πλέον περικοπή όχι μόνο των χρημάτων αλλά της τιμής, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας του. Δεν γνωρίζω για ποια σωτηρία της χώρας μιλάμε όταν οι πολίτες έχουν εξοντωθεί παντοιοτρόπως. Αν αυτό δεν το κατανοούν φίλοι και σύμμαχοι, τότε δεν είναι φίλοι και σύμμαχοι.
Η μέχρι τώρα ανεπαρκής πολιτική οφείλει πια να δώσει θεραπεία στα αδιέξοδα. Αν δεν το κάνει, θα μας βάλει σε περιπέτειες. Εκτός κι αν… έχει ανάγκη ο πολιτικός κόσμος τις περιπέτειες για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
Ας μην περιμένουμε από τον πολίτη άψογη συμπεριφορά όταν ο πολιτικός πηγαίνει από λάθος σε λάθος, εσκεμμένα ή όχι, δεν έχει σημασία...
Ιωάννης Α. Μελισσείδης - Δρ Νομικής - συγγραφέας, Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου