Aπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/12/ |
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΟΣΧΟΣΚύριε διευθυντά,
Ως τακτικός επιστολογράφος έχω συχνά καταφερθεί εναντίον παράνομων δραστηριοτήτων των ΜΚΟ στα νησιά του Αιγαίου, όπως και εναντίον τουρκικών πολιτικών και στρατιωτικών ενεργειών που τις υποθάλπουν. Σπεύδω να διαφωτίσω τους εναργείς αναγνώστες σας –αλλά και τον καθεύδοντα υπουργό Μετανάστευσης, ο οποίος νομίζει ότι οι καλές στατιστικές λύνουν τα κακά προβλήματα που τον κατατρέχουν– ότι το τουρκικό κοινοβούλιο συζητάει σχέδιο νόμου με σκοπό να αυξήσει τον βαθμό εποπτείας επί των ΜΚΟ και να περιορίσει τις ελευθερίες τους, ιδιαίτερα όσον αφορά οικονομικά και ποινικά αδικήματα που διαπράττουν (ειδικά αναφέρεται η χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, αλλά και αρκετές άλλες ανεξέλεγκτες δράσεις – «Κ» 25.12.20).
Παράλληλα, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει ήδη απαιτήσει από τις Βρυξέλλες η καταβολή των ετήσιων οικονομικών επιδοτήσεων των ΜΚΟ να γίνεται κατευθείαν σε εκείνην, ούτως ώστε το τουρκικό υπουργείο Εσωτερικών να τις διανέμει κατά την κρίση του. Η απόφαση θεωρείται ειλημμένη για το 2021: άλλωστε ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η Τουρκία δικαιούται πλήρη κυβερνητικό έλεγχο στα οικονομικά των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην επικράτειά της. Η Τουρκία εισέπραξε προ ημερών το τελευταίο 1,5 δισ. ευρώ από την επιδότηση 6 δισ. της Ε.Ε. για την εξασφάλιση της μεταναστευτικής πολιτικής της το 2020. Για το 2021 η Τουρκία απαιτεί 11 δισ. ευρώ από τις Βρυξέλλες – επιδότηση η οποία προκρίνεται ήδη πρωτοστατούσης της Γερμανίας, παρά την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και την απειλή κυρώσεων, παρά τη βαριά ατμόσφαιρα στο ΝΑΤΟ εναντίον των αντισυμμαχικών επιλογών της Τουρκίας, παρά τις επιθετικές πολιτικές που ακολουθεί σε Λιβύη, Συρία, Κύπρο και Ναγκόρνο-Καραμπάχ, μετά την απόπειρα βίαιης παραβίασης των συνόρων της Ε.Ε., στον Εβρο.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί η ανειλικρινής, εμπόλεμα επιθετική, κακόβουλη, αντισυμμαχική Τουρκία αμείβεται πλουσιοπάροχα για τις παράνομες αυθαιρεσίες της; Γιατί οι εκβιασμοί της κερδίζουν τη συγκατάνευση της Ευρώπης;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα μας –από τη μικρή ομάδα γύρω από τον πρωθυπουργό και τον μη διπλωμάτη ΥΠΕΞ μας Νίκο Δένδια μέχρι τον μεγαλόστομο και πολιτικά αδαή υπουργό Μετανάστευσης– πρέπει να αναθεωρήσει εκ βάθρων την αντιμετώπιση της Τουρκίας. Δεν χρειάζεται κατ’ ανάγκην περισσότερη δουλειά με τις παραδοσιακές παρωπίδες της εξωτερικής πολιτικής μας, όσο χρειάζεται αναγέννηση της ίδιας της εξωτερικής πολιτικής μας! Ως πρώτο επείγον βήμα προτείνω την ενδελεχή μελέτη του τουρκικού σχεδίου νόμου για τις ΜΚΟ και την εκπόνηση ενός ανάλογου, αναβαθμισμένου σχεδίου νόμου για το ελληνικό Κοινοβούλιο. Υποθέτω ότι ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ θα τολμούσε να το καταψηφίσει.
Η ιστορία των τελευταίων διακοσίων ετών ελληνοτουρκικών σχέσεων απαιτεί την αλήθεια και η ιστορική αλήθεια δεν επιτρέπει εθνικόφρονες υπερεκτιμήσεις.
2. Η «Συμφωνία των ποσοστών»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΚΟΥΡΗΣΠρέσβυς (ε.τ.)
Κύριε διευθυντά
Στο άρθρο σας της 25ης Δεκεμβρίου έχετε τον τίτλο «Μια πλατεία Στάλιν;». Πρόκειται για την περίφημη μυστική «Συμφωνία των ποσοστών» (The percentages agreement) μεταξύ Τσώρτσιλ και Στάλιν, στην οποία προσχώρησε αργότερα και ο Ρούζβελτ: για την Ελλάδα συμφωνήθηκε ότι η Αγγλία θα είχε 90% επιρροή (influence) και οι Σοβιετικοί 10%.
Ο Τσώρτσιλ έγραψε τα ποσοστά σ’ ένα κομμάτι χαρτί και το έσπρωξε προς τη μεριά του Στάλιν, που τσεκάρισε, εγκρίνοντας τα ποσοστά, και το επέστρεψε στον Τσώρτσιλ. Τη συμφωνία απεκάλυψε ο Τσώρτσιλ το 1953 στον τελευταίο τόμο των απομνημονευμάτων του.
3. Η Ιστορία ό,τι γράφει δεν το ξεγράφει
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ
Kύριε διευθυντά
Οι χώρες που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν κατά βάσιν ο άξονας Γερμανίας και Ιταλίας. Μαζί δε με αυτούς ήταν και η Βουλγαρία, που ήταν σύμμαχός τους τότε. Πραγματοποίησε ειδεχθή εγκλήματα κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, που όμοιά τους δεν έγιναν αλλού (μαζικές καταστροφές, παιδομάζωμα κ.λπ.). Ποιες χώρες ήταν δήθεν ουδέτερες, αλλά φίλα προσκείμενες στον Αξονα; Η Ισπανία και η (επιτηδείως ουδέτερη) Τουρκία.
Πρόσφατα, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ποιες χώρες στήριξαν την Τουρκία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Βουλγαρία. Βλέπουμε την Ιστορία να επαναλαμβάνεται κατά γράμμα.
Και οι νικητές του πολέμου, Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ κ.λπ., τι κάνουν; Ο,τι έκαναν και στην περίπτωση της Σερβίας του φιλέλληνα Μιλόσεβιτς (συμμαχικό κράτος κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στον αγώνα κατά του Αξονα), που την κατέστρεψαν πρόσφατα ολοσχερώς επειδή το ήθελε η Γερμανία…
4. Ο σπουδαίος – άγνωστος James Bourchier
RICHARD WITT
Κύριε διευθυντά
Σαν σήμερα απεβίωσε, την 30ή Δεκεμβρίου 1920, ο Αγγλο-ιρλανδός ανταποκριτής των «Τάιμς» του Λονδίνου, James Bourchier, o «μόνος ουκ εστεμμένος βασιλιάς της Βαλκανικής», θερμός υποστηρικτής, τη δεκαετία του 1890, της επανένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα και κατόπιν προσωπικός φίλος και ενορατικός σύμβουλος του τσάρου των Βουλγάρων Φερδινάνδου. Ο ίδιος μεθερμήνευσε στους Δυτικούς, ίσως καλύτερα από κάθε άλλον, την πραγματικότητα του Μακεδονικού ζητήματος και των Βαλκανικών Πολέμων. Η μνήμη, όπως και η ευθυκρισία του, αξίζουν να μνημονευθούν στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
5. Η Θεία Λειτουργία, οι πιστοί και ο ιός
ΜΗΝΑΣ ΛΑΓΟΥΔΑΚΗΣ, Ιατρός
Κύριε διευθυντά
Ο κ. Χρ. Γιανναράς, στην επιφυλλίδα του στην «Καθημερινή» της 25/12/20, παραθέτει πλήθος αλληλοσυγκρουόμενων και, άρα, εν πολλοίς λανθασμένων απόψεων περί της χρησιμότητος ή αναγκαιότητος αναμετάδοσης «του γκροτέσκου τηλεοπτικού θεάματος χωρίς πιστούς», αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα προτιμούσε το κλείσιμο των ναών, από την, όπως γίνεται σήμερα, τέλεση στους ναούς της «λειτουργίας χωρίς πιστούς». Κατ’ αυτόν, «λειτουργία = λαού το έργον» άρα και ένας άδειος και κλειδωμένος για τον λαό ναός είναι «ένα στημένο τίποτα», κ.λπ., κ.λπ.
Το ετυμολογικό λεξικό Τεγόπουλος-Φυτράκης παραθέτει μια τελείως διαφορετική ετυμολογική ερμηνεία του όρου: λειτουργία = ιερουργία και λειτουργός = λείτος (δημόσιος) + έργο.
Ανεξάρτητα από αυτό πάντως, οι δυσνόητες έννοιες και (εννοιολογικές) συγκρίσεις, προ των οποίων μας θέτει ο κ. Γιανναράς (η διαφορά «του κηρύγματος από την προπαγάνδα» και «της Εκκλησίας από το ΚΚΕ», αλλά και η διαφορά «της κατανόησης από τη σχέση» όπως και εκείνη «της ατομικής επιβίωσης από την κοινωνούμενη ετερότητα»), δεν αρκούν να δικαιολογήσουν τον επικρατούντα θεατρικό χαρακτήρα που επιχειρεί ο επιφυλλιδογράφος να αποδώσει στη λειτουργία των ναών, στοιχείο ασφαλώς υπαρκτό, αλλά όχι αναγκαίο: η λειτουργία στα μοναστήρια γίνεται συνηθέστατα χωρίς πιστούς.
Ο κ. Γιανναράς θα έπρεπε ίσως να διευκρινίσει τι συνιστά: κλείσιμο των ναών, λειτουργία με τηλεόραση ή άνευ. Διότι λειτουργία με πιστούς και κορωνοϊό δεν γίνεται.
6. Γιατί τόσο μένος κατά της Κεραμέως;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΟΥΡΝΑΤΖΗΣ
Κύριε διευθυντά
Τελικά, για όλα τα κακά της Παιδείας φταίει η κ. Κεραμέως. Και όχι μόνον. Μήπως και για την πανδημία και για τα ελληνοτουρκικά;
Αυτό το συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κανείς διαβάζοντας τους τελευταίους μήνες τις επιφυλλίδες του αξιοσέβαστου κ. καθηγητή. Μα πόσο μένος με την κ. Κεραμέως;
Δεν έχει μάθει τις αλλαγές που μόνον αυτή τόλμησε;
Τέρμα στους αιώνιους φοιτητές, τέρμα στους… επιτυχόντες του 2 και 3 (με άριστα το 20) που γίνονται «επιστήμονες». Τέρμα στους μπαχαλάκηδες με τη θέσπιση της πανεπιστημιακής αστυνομίας και τόσα άλλα…
Ελεος, κ. καθηγητά! Εχετε ξεφύγει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου