"...Ευρύτερος πολιτικός στόχος του Έρντογάν είναι νά μετατρέψει τό Ισλάμ σέ σύγχρο­νη πολιτική ιδεολογία. Νά τό αντιτάξει προς τήν ξε­περασμένη καί ξεπεσμένη μορφή τής χριστιανικής καί τώρα αντιχριστιανικής δημοκρατίας. Ή πολιτική δημοκρατία δέν έχει θεμέλια ισορροπίας. Μπορεί νά λειτουργεί σέ καιρούς νηνεμίας αλλά οχι τρικυμί­ας. Ήδη στό Παρίσι τά τζαμιά έγιναν περισσότερα άπό τίς εκκλησίες καί στην Αγγλία οί έκκλησιαζόμενοι Άγγλοι είναι λιγώτεροι σέ εβδομαδιαία βάση άπό τους προσερχόμενους στά ιερά τους τεμένη μου­σουλμάνους. Σέ όλο αυτό τό πλήθος τών πιοτών ό κ. Έρντογάν προβάλλεται σάν νέος χαλίφης, πνευ­ματικός καί πολιτικός αρχηγός...."

Από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 13/07/18

ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΠΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Του Σαράντου Ι. Καργάκου*

ΤΟ ΟΤΙ θά κέρδιζε τίς εκλογές του Ιουνίου ό κ. Έρντογάν ήταν περισσότερο πιθανό καί άπό τό πλέον πιθανό. Τό ζήτημα όμως είναι τό άν μέ τήν εκλογή αυτή θά κερδίσει η δημοκρατία. Ό Τούρκος ηγέτης συνηθίζει νά κάνει τίς εκλογές ύπό συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας. Γνωρί­ζει ότι ό λαός πού βρίσκεται έν θερμώ ψηφίζει εκείνον πού έπιτηδείως ξέρει νά ανεβάζει τό θερ­μόμετρο σέ υψηλούς βαθμούς. Καί ώς προς αυτό ό κ. Έρντογαν είναι μαέστρος. Έχει αντιγράψει όλα τά «σκέρτσα» του Μπενίτο Μουσσολίνι καί του Αδόλφου Χίτλερ. Στίς αίθουσες όπού ομι­λεί oι ακροατές κάθονται συντεταγμένοι, όπως οί χιτλερικοί αξιωματούχοι στίς ποικίλες πολιτικο-στρατιωτικές ομιλίες του Φύρερ. Αλλά κι όταν μιλάει άπό εξέδρα έχει τήν κινητικότητα καί τήν απειλητική κυνικότητα των δύο προαναφερθέ­ντων ηγετών. Συνάμα τό πλήθος, σάν καλοζυμωμένη μάζα, τόν παρακολουθεί καί παραληρεί, όπως παραληρούσαν οί μορφινιομένες ιταλικές καί γερμανικές μάζες ακούγοντας τους «λατρε­μένους» ηγέτες τους στην Πιάτσα ντί Σπάνια καί στό μεγάλο στάδιο της Νυρεμβέργης. Ό κ. Έρντογάν δημιουργεί ενα λαό πειθαρχημένο καί αφοσιωμένο στό πρόσωπό του σάν τόν γερμανι­κό έπί Χίτλερ. Καί εξόχως φανατισμένο.

Αυτό μπορεί νά τόν οδηγεί άπό επιτυχία σέ επιτυχία, άλλά είναι μέγας κίνδυνος γιά τη δημοκρατία. Βέβαια η Τουρκία δέν έχει παράδοση δημοκρατίας. Πάντα, στην Ιστορική της πορεία, τήν εξουσία έχει ένας ή ένα μικρό «κονκλάβιο» στρα­τιωτικών. Σέ παλαιότερη εποχή καί έπί αιώνες τόν πρώτο λόγο είχε ό σουλτάνος, σέ νεώτερη εποχή μιά δράκα αξιωματικών, οί Νεότουρκοι, καί ακολούθως ύπό δημοκρατικό μανδύα ό Κεμάλ. Ή επικρατήσα­σα μέχρι πρόσφατα κεμαλική δημοκρατία ήταν κατ' ούσίαν στρατοκρατία. Καί όσες φορές παρουσιάστη­κε κίνδυνος νά ισχυροποιηθεί η παράταξη τών πο­λιτικών, δέν έλειψαν τά στρατιωτικά «προνουντσιαμέντα». Τό τελευταίο όμως αντί νά ανατρέψει τόν Έρντογαν, απεναντίας ισχυροποίησε τή θέση του καί τού έδωσε λαβή νά υποτάξει στή βούληση του καί τόν στρατό, όπως ακριβώς έκανε ό Χίτλερ μέ τίς γνωστές εκκαθαρίσεις. Καί όπως στην περίπτωση του Γερμανού πολιτικού, πού έγινε δικτάτορας μέ τήν ψήφο του λαού, αλλά τά βασικά του στηρίγμα­τα ήταν ή Γκεστάπο καί τά Ές-Ές, όμοια καί στην Τουρκία στηρίγματα του νέου Φύρερ είναι σώματα στρατοφυλακής πού ελέγχουν τά πάντα σέ όλη τήν έκταση της πολιτικής, της κοινωνικής, της πνευμα­τικής, τής δημοσιογραφικής καί στρατιωτικής ζωής.

Όμως αυτό δέν άρκεί στον νέο «πατισάχ». Θέλει φυσικά μέ τήν ψήφο του λαού μιά απεριόριστη όπως ό Χίτλερ εξουσία. Νά ισχύει έτσι ή αρχή: ό,τι αρέσει στον ανώτατο άρχοντα έχει ισχύ νόμου. Όποτε μοι­ραία οδηγούμαστε σέ μιά φενάκη δημοκρατίας ή, καλύτερα, σέ μιά ΚΑΛΠΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ή λέξη κάλπικος (κάλπικη, κάλπικο) δέν έχει καμμία σχέση μέ τήν κάλπη πού παραπέμπει στό αρχαίο «κάλπης» (= στάμνα, δοχείο)· ή λέξη είναι παράγωγο του τουρκικού «κάλπης» (kalp), πού σημαίνει τόν αφερέγγυο,τον ψεύτη, τόν απατεώνα. Άρα όταν λέω «κάλπικη δημοκρατία» εννοώ μιά ψεύτικη, αφερέγγυα, απα­τηλή δημοκρατία.

Στή δημοκρατία αυτή μπορεί καθένας νά εκφέ­ρει ελεύθερα τή γνώμη του, άρκεί αυτή άπό αρμό­δια όργανα νά κρίνεται σωστή! Ώς γαρνιτούρα θά υπάρχουν κάποια κόμματα, αλλά αυτά θά είναι μαχητικώτερα σέ διεκδικήσεις άπό τό κυβερνών κόμ­μα. Μοιραία η δυναμική αντιπολίτευση θά λειτουργεί στό εξωτερικό. Πάρα πολλοί αντιφρονούντες έχουν ήδη μέ πολλούς τρόπους εγκατασταθεί στην Ελλά­δα. Αυτό διευκολύνει τόν κ. Έρντογαν στην εναντί­ον μας επιθετική του πολιτική, διότι χαρακτηρίζει τή χώρα μας εκτροφείο τρομοκρατών. Καί αυτό εσχά­τως τό προβάλλει εντόνως urbi et orbi, έτσι πού νά παρουσιαστεί μελλοντικά πάσα στρατιωτική επέμ­βαση του στά έλλαδικά σάν σωτηρία της χώρας μας, άπό τήν... τρομοκρατία! Μέ ανάλογη δικαιολογία έγινε καί ή εισβολή στην Κύπρο. Καί γι' αυτό μέ χί­λιους τρόπους ενισχύει καί τροφοδοτεί τήν

υπάρ­χουσα τρομοκρατία στή χώρα μας καί κυρίως τους διανοούμενους απολογητές της.

Πέρα άπό αυτό ευρύτερος πολιτικός στόχος του Έρντογάν είναι νά μετατρέψει τό Ισλάμ σέ σύγχρο­νη πολιτική ιδεολογία. Νά τό αντιτάξει προς τήν ξε­περασμένη καί ξεπεσμένη μορφή τής χριστιανικής καί τώρα αντιχριστιανικής δημοκρατίας. Ή πολιτική δημοκρατία δέν έχει θεμέλια ισορροπίας. Μπορεί νά λειτουργεί σέ καιρούς νηνεμίας αλλά οχι τρικυμί­ας. Ήδη στό Παρίσι τά τζαμιά έγιναν περισσότερα άπό τίς εκκλησίες καί στην Αγγλία οί έκκλησιαζόμενοι Άγγλοι είναι λιγώτεροι σέ εβδομαδιαία βάση άπό τους προσερχόμενους στά ιερά τους τεμένη μου­σουλμάνους. Σέ όλο αυτό τό πλήθος τών πιοτών ό κ. Έρντογάν προβάλλεται σάν νέος χαλίφης, πνευ­ματικός καί πολιτικός αρχηγός.

Πού θά μας όδηγήση αυτό; Ήδη μας οδηγεί. Ή Ευρώπη -όχι πάντως εκουσίως- θά υποχρεωθεί νά εφαρμόσει πολιτική άπό-ίσλαμισμού. Αυτό δέν μπο­ρεί νά γίνει ύ πό τή μορφή τής κρατούσας δημοκρατίας. Μοιραία καί στην Ευρώπη θά αναδειχθούν ηγέ­τες τύπου Έρντογάν πού σέ εκλογικές αναμετρή­σεις θά πιάνουν ασύλληπτα ποσοστά. Καί φυσικά θά αρχίσουν διώξεις οχι ύπό χιτλερική αλλά μέ πιό εκλεπτυσμένη τακτική. Άπό αυτά η Ευρώπη -ας θυ­μηθούμε τήν Ιερά Εξέταση- ξέρει πολλά νά διδά­ξει καί νά πράξει. Πως εξόντωσε τους Μαυριτανούς τής Ισπανίας ό Φίλιππος Β'; Μέ αυτό εννοώ ότι καί ή λοιπή Ευρώπη μιμούμενη τά τέως κομμουνιστικά κράτη πού δέν δέχονται πρόσφυγες στά εδάφη τους θά υποχρεωθεί νά καταφύγει σέ τύπους δημοκρατί­ας αρκετά σφικτούς πού θά πνίγουν τήν πραγματι­κή δημοκρατία. Καί αυτό, όπως δείχνουν πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα, μέ τήν ψήφο τού λαού. Δέν ξέρω πώς μπορούν νά αποκολληθούν 15-20 εκατομ­μύρια μουσουλμάνοι άπό τά ευρωπαϊκά εδάφη. Πά­ντως ή Γερμανία, πού δείχνει προς τό παρόν τόση ανοχή έναντι τών λαθρομεταναστών, ξέρει πολλούς «καθαρτικούς» τρόπους.Όπως έδιωξε άπό τά εδά­φη της εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίους καί ακολού­θως εξόντωσε 6 εκατομμύρια στά στρατόπεδα συ­γκεντρώσεως, όμοια μπορεί καί στό παρόν νά εκδιώ­ξει μέ πιό ραφινάτους τρόπους, όπως πράττει καί ό κ. Έρντογάν, όλους τους πρόσφυγες άπό τά εδάφη της. Τό παράδειγμά της θά μιμηθούν καί άλλοι λαοί. Αλλά κατά τό πρότυπο τής Τουρκίας ή δημοκρατία θά έχει βγει σέ... δημοπρασία!

*Ιστορικός, συγγραφέας

www.sarantoskargakos.gr