"....ΔΕΝ καταστραφήκατε. Έγιναν λάθη; Φυσικά. Μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα; Όχι. Γιατί όχι; Γιατί ο Αναστασιάδης είναι ο καλύτερος που είχατε. Αν είχατε καλύτερο, θα τον είχατε ψηφίσει. Τον Αναστασιάδη εμπιστευτήκατε μετά την τρικυμία που ζήσατε με τον Χριστόφια. Τον Αναστασιάδη εμπιστευτήκατε για να σας βγάλει από το Μνημόνιο και να μην βρεθείτε στη θέση που είναι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή, με την υψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη, με capital controls, με διαλυμένα νοσοκομεία, με μεγάλες ομάδες να διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχειας και άλλες να κινδυνεύουν να διολισθήσουν σε αυτά τα επίπεδα, με τέσσερα στα δέκα (!) παιδιά να κινδυνεύουν να ζήσουν λιγότερο και χειρότερα από τους γονείς του εξαιτίας της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων στην υγεία. Και για να είμαι ειλικρινής, ούτε καν αυτό δεν είναι καταστροφή – έχει και χειρότερα..."

Από τον "ΠΟΛΙΤΗ" (ηλεκτρονική έκδοση)

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΙΤΙΣΣΑΣ

ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΑΓΑΠΗΔΑΚΗ*

Μετακόμισα πρόσφατα στην Κύπρο και μένω στη Λευκωσία, όπου και εργάζομαι - είμαι όπως λέτε, «Ελλαδίτισσα». Έφυγα από μια ρημαγμένη Ελλάδα και ήρθα στον τόπο σας για να ξαναστήσω τη ζωή μου από την αρχή. Δεν ήρθα με μια βαλίτσα ρούχα, μετέφερα όλη μου την οικοσκευή, που σημαίνει, ήρθα για να μείνω, όχι να κάνω «αρπαχτή» (όπως οι καλλιτέχνες που έχει περάσει η μπογιά τους πια στην Ελλάδα). Έφερα μαζί μου τα όνειρα, τις φιλοδοξίες, αλλά και τα προσόντα, τις δεξιότητες και τα πτυχία μου. Επένδυσα στον τόπο σας.

Και επειδή ζω πια εδώ, αλλά έζησα την κατάσταση στην Ελλάδα που οι περισσότεροι από σας μαθαίνετε απλά από την τηλεόραση, θέλω να σας πω δυο πράγματα που ίσως να προσπερνάτε, γιατί τα θεωρείτε αυτονόητα.

Μετακινούμαι με τη δημόσια συγκοινωνία, κάτι που οι περισσότεροι από σας έχετε να κάνετε πολλά χρόνια ή δεν κάνετε ποτέ. Τη δημόσια συγκοινωνία, χρησιμοποιούν συνήθως και οι φτωχοί σας συμπολίτες, όπως και οι μετανάστες. Ακούω τους διαλόγους τους, παρατηρώ τις δυσκολίες τους, ζω μαζί τους την καθημερινότητα στη Λευκωσία.

Βλέπω ας πούμε πόσο δύσκολο είναι να ανέβει ένας ηλικιωμένος τα ψηλά σκαλοπάτια ενός παλιού λεωφορείου, πόσο βασίζεται στη βοήθεια των συμπολιτών του για να καταφέρει να μετακινηθεί. Στην ευγενική καλοσύνη των «ξένων» βασίζονται πολλοί συμπολίτες σας κάθε μέρα, όταν η επίσημη πολιτεία απουσιάζει.

Βλέπω τις διαφορετικές ομάδες του πληθυσμού που πάνε στα σούπερ μάρκετ. Υπάρχουν αυτοί που μετράνε και τα είκοσι λεπτά του ευρώ και άλλοι που δε ρωτούν καν πόσο βγήκε ο λογαριασμός.

Βλέπω τα ίδια προϊόντα να στοιχίζουν εδώ στο μισό της τιμής που τα αγόραζα στην Αθήνα. Στο μισό! Γιατί; Η απάντηση κρύβεται στη λέξη «φορολογία» και στην Ελλάδα είναι πια δυσβάσταχτη, για καθετί: προϊόντα, υπηρεσίες, ιδιοκτησία.

Όταν κάποιος λέει ότι «θα φορολογήσει τον πλούτο», για να σας δώσει π.χ. δωρεάν πρόσβαση στα νοσοκομεία, να είστε διπλά καχύποπτοι. Συνήθως εννοεί ότι θα φορολογήσει όλους τους άλλους εκτός από τους πλούσιους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι ο Τσίπρας, που πήρε σχεδόν τα πάντα από τους πολλούς, για να επιστρέψει ξεροκόμματα σε ελάχιστους. Αυτή ήταν η κοινωνική πολιτική της ελλαδίτικης κυβερνητικής Αριστεράς: να πετσοκόψει επιδόματα και συντάξεις αναπήρων, να τσακίσει τις επιχειρήσεις, να αυξήσει την ανεργία και να μας περιφρονεί επιδεικτικά, εγκαταλείποντάς μας στο έλεος του Θεού. Την ίδια ώρα, τα μέλη της, ασκούνται στην τρυφηλότητα και τα προνόμια της εξουσίας.

Αν θεωρείτε ότι ζείτε την καταστροφή, κάντε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, πηγαίνετε το μεσημέρι σε μια λαϊκή να δείτε πόσοι άνθρωποι αναζητούν στα πεταμένα φρούτα και λαχανικά τα τρόφιμα που χρειάζονται για να βγάλουν την εβδομάδα, πηγαίνετε μια βόλτα στα μεγάλα αθηναϊκά νοσοκομεία, να δείτε σε τι κατάσταση εργάζονται οι γιατροί και οι νοσηλευτές και σε τι συνθήκες νοσηλεύονται οι ασθενείς. Πηγαίνετε μια βόλτα σε ένα από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, να δείτε την ουρά των ασθενών με σοβαρά προβλήματα υγείας, να στέκονται επί ώρες χειμώνα-καλοκαίρι για να πάρουν το φάρμακο που χρειάζονται για να ζήσουν.

Ξέρω λόγω της δουλειάς μου ότι ο πλούτος που παράχθηκε τα χρόνια της κρίσης στην Κύπρο, έχει συγκεντρωθεί στα χέρια εκείνων που είχαν τα υψηλότερα εισοδήματα πριν την κρίση. Αυτό, έχει σαν αποτέλεσμα να βγείτε από τα Μνημόνια με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά η ανάπτυξη αυτή να μην ωφελεί αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη και είναι οι φτωχότεροι. Κοινωνικές ανισότητες λέγεται, υπάρχει σε κάθε χώρα και αποτελεί ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα κάθε κοινωνίας. Μάλιστα, φαίνεται ότι αυτές οι ομάδες έχουν και τις περισσότερες ανάγκες υγείας που δεν καλύπτονται από τα δημόσια νοσοκομεία και τις δομές.

Ακούω πολλούς από σας να διαμαρτύρεστε, να λέτε ότι καταστραφήκατε, να βγάζετε τον θυμό σας και να δηλώνετε ότι η ψήφος σας θα είναι ψήφος τιμωρίας για τον Αναστασιάδη.

Τα ακούω αυτά, καταλαβαίνω τον θυμό, αλλά θέλω να σας πω το εξής: ΔΕΝ καταστραφήκατε. Έγιναν λάθη; Φυσικά. Μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα; Όχι. Γιατί όχι; Γιατί ο Αναστασιάδης είναι ο καλύτερος που είχατε. Αν είχατε καλύτερο, θα τον είχατε ψηφίσει. Τον Αναστασιάδη εμπιστευτήκατε μετά την τρικυμία που ζήσατε με τον Χριστόφια. Τον Αναστασιάδη εμπιστευτήκατε για να σας βγάλει από το Μνημόνιο και να μην βρεθείτε στη θέση που είναι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή, με την υψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη, με capital controls, με διαλυμένα νοσοκομεία, με μεγάλες ομάδες να διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχειας και άλλες να κινδυνεύουν να διολισθήσουν σε αυτά τα επίπεδα, με τέσσερα στα δέκα (!) παιδιά να κινδυνεύουν να ζήσουν λιγότερο και χειρότερα από τους γονείς του εξαιτίας της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων στην υγεία. Και για να είμαι ειλικρινής, ούτε καν αυτό δεν είναι καταστροφή – έχει και χειρότερα.

Όταν ένα καράβι βουλιάζει, πρώτα σώζεις τους ανθρώπους και μετά το επισκευάζεις. Δε γίνεται ανάποδα. Μην πιστεύετε λοιπόν αυτούς που σας λένε ότι γίνεται, γιατί δοκίμασαν να το κάνουν και κοντέψατε να πνιγείτε μαζί με το σκαρί.

 *Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Επιστημονική Συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου.

 Πηγή: http://politis.com.cy/article/i-ekloges-me-ti-matia-mias-elladitissas