"...Είναι άπειρες οι επιδρομές, αιματοχυσίες, καταστροφές, λεηλασίες και μετακινήσεις των συνόρων στη Βαλκανική, επί 18 και πλέον αιώνες. Χειρότερες όλων είναι εκείνες μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, με το ίδιο ευαγγέλιο και τις ευλογίες ορθόδοξων κληρικών, και στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα! Το μέλλον της Ελλάδας και των «Σκοπίων» ανήκει στην Ε.Ε. Με αμοιβαίες υποχωρήσεις και σύγχρονη, ορθολογική κρίση για ειρηνική συνεργασία και ευημερία. Και χωρίς τις ιδεοληψίες του θεοκρατικού και πολεμικού παρελθόντος, των ιερατείων και άλλων ακραίων τάσεων, που ανήκουν πλέον στο καταστροφικό παρελθόν. Εθνικόν το αληθές (Σολωμός)...."

Δύο επιστολές  από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 

(φύλλο Παρασκευής, 02.02.18)

  
«Τουρκικό» και διαιωνίζεται αδικαιολόγητα το νεότερο «Σκοπιανό» στα Βαλκάνια. Πλήθος τα σχετικά δημοσιεύματα στον Τύπο, ιδιαίτερα δε τεκμηριωμένο και περιεκτικό εκείνο του κ. Ν. Ι. Μέρτζου («Κ» 6-7.1.2018). Επιτρέψτε μου να αναφερθώ συνοπτικά σε δύο αξιόλογες εκδόσεις, μάλλον δυσεύρετες, του Διογένη Ξαναλάτου, Δ. Φ. γυμνασιάρχου, συγγραφέα εννέα μελετών για το «Μακεδονικό», μεταξύ των οποίων τρεις εις την γερμανικήν.

Το 1944 κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος «Οι Ελληνες και οι Βούλγαροι ως την Μακεδονίαν και Θράκην» από τις εκδόσεις Δημ. Αλεξίου. Περιλαμβάνει 146 σελίδες, βασίζεται σε 167 βιβλία (88 ξενόγλωσσα) και εκθέτει τα γεγονότα κατά χρονολογική σειρά (ιστορία της Μακεδονίας μέχρι το 610 μ.Χ., εμφάνιση Βουλγάρων, όρια δύο κρατών, ο Ελληνισμός εις την Βαλκανικήν κ.λπ.). Ο δεύτερος τόμος εκδόθηκε το 1945 στις ΗΠΑ.

Η άλλη μελέτη του, «Τα όρια του Ελληνισμού εις την Βαλκανικήν, μετά χαρτών και σημειώσεων», εκδόθηκε το 1945 (χωρίς αναφορά εκδοτικού οίκου), σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων (νομίζω 100). Ο συγγραφέας είχε αποσπασθεί στο υπουργείο Εξωτερικών και ερεύνησε το θέμα, επί 10 μήνες, επιτόπου στις όμορες χώρες και στη Γερμανία.

Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει 17 έγχρωμους χάρτες με τα σύνορα των χωρών της Βαλκανικής, που τους συνέταξε ο ίδιος κατά χρονολογικές περιόδους, από την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι το 1931, καθώς και «μετά το 1941». Κάθε χάρτης του συνοδεύεται από αντίστοιχο, επίσημο βουλγαρικό χάρτη και από «Ιστορικές Μαρτυρίες», με πλήθος παραπομπών. Η εν λόγω, λίαν τεκμηριωμένη εργασία (57 σελίδες σε Α3) βασίζεται σε 94 βοηθήματα (40 ξενόγλωσσα) και έγινε κατά προτροπή των καθηγητών και ακαδημαϊκών Κ. Αμαντου και Α. Κεραμόπουλου.

Επισημαίνω ότι η πόλη των Σκοπίων, που ανήκε στην Ιλλυρία, δεν περιλαμβάνεται μέσα στον πρώτο χάρτη, με τίτλο «Το Κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Διαδόχων του», που εκτείνεται από τα Τίρανα μέχρι τον Δούναβη. Αντίθετα, όμως, σε όλους τους μεταγενέστερους 13 χάρτες, από το 527 μέχρι το 1282, περιλαμβάνεται εντός των συνόρων του «Ελληνικού Κράτους». Την περίοδο 1282-1328 η πόλη υπάγεται στη Σερβία και, από το 1328 μέχρι το 1391, στο κράτος του Σέρβου Στέφανου Δουσάν που επεκτάθηκε μέχρι τη Δράμα, Θεσσαλονίκη, Ακαρνανία και Ηπειρο. Τέλος, από το 1400 μέχρι το 1453 η πόλη των Σκοπίων ανήκε στον Ελληνισμό.

Συμπερασματικά, είναι άπειρες οι επιδρομές, αιματοχυσίες, καταστροφές, λεηλασίες και μετακινήσεις των συνόρων στη Βαλκανική, επί 18 και πλέον αιώνες. Χειρότερες όλων είναι εκείνες μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, με το ίδιο ευαγγέλιο και τις ευλογίες ορθόδοξων κληρικών, και στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα!

Το μέλλον της Ελλάδας και των «Σκοπίων» ανήκει στην Ε.Ε. Με αμοιβαίες υποχωρήσεις και σύγχρονη, ορθολογική κρίση για ειρηνική συνεργασία και ευημερία. Και χωρίς τις ιδεοληψίες του θεοκρατικού και πολεμικού παρελθόντος, των ιερατείων και άλλων ακραίων τάσεων, που ανήκουν πλέον στο καταστροφικό παρελθόν. Εθνικόν το αληθές (Σολωμός).

ΥΓ.: Αν το υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει τις εν λόγω μελέτες και ενδιαφέρεται, είναι πάντα στη διάθεσή του.

Γρηγόρης Γ. Βαρελάς, Θρακομακεδόνες Αττικής

νων νεκρών του Αλβανικού Επους ξεφυλλίζοντας, στο γνωστό παλαιοβιβλιοπωλείο της οδού Σόλωνος, το εβδομαδιαίο περιοδικό για νέους «ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ – ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ, στο οποίο ο αντισυνταγματάρχης Ι. Βερνάρδος, ο οποίος έλαβε μέρος στον πόλεμο της Αλβανίας, εξιστορεί «το θαύμα της Αλβανίας».

Το περιστατικό αναφέρεται στον Ελληνοεβραίο αντισυνταγματάρχη Μαρδοχαίο Φριζή, ο οποίος, σαν τους ομηρικούς ήρωες, σκοτώνεται στην πρώτη γραμμή του πυρός...

Προφανώς ο εξιστορών αντ/ρχης ήταν αυτόπτης μάρτυρας του θανάτου του ήρωα συναδέλφου του. Το παραθέτω: ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ, 31. 7. 1948 – Το θαύμα της Αλβανίας. «Με τέτοιους φαντάρους ο στρατός μας κέρδισε τη μάχη του Φράσαρι, ενίκησε στις επιθέσεις της Λέσνιας, της Ντομπρούσια, του Συρακόντ, του Κουλμουκιές, εκυνήγησε τους Ιταλούς στην κοιλάδα του Αώου και στις 5 Δεκεμβρίου κατέλαβε την Πρεμετή. Λίγο μετά τη μεγάλη αυτή νίκη, έγινε μια φοβερή αεροπορική επιδρομή των Ιταλών, με σκοπό να συγκρατηθεί η προέλαση του στρατού μας και να δοθεί καιρός στον εχθρό να καταλάβη νέες θέσεις κοντά στα περίφημα στενά της Κλεισούρας. Μια βόμβα τότε σκότωσε τον γενναίο αντισυνταγματάρχη Φριζή Μαρδοχαίο, τη στιγμή που ιππεύοντας ήταν έτοιμος με το απόσπασμά του να κυνηγήσει τους Ιταλούς. Το αίμα του Ισραηλίτη αξιωματικού εμέθυσε τους φαντάρους και ο εχθρός επλήρωσε πολύ ακριβά το θάνατο εκείνου του ήρωα».

Αντώνης Ν. Βενέτης, Μοναστηράκι Δωρίδος