"...Εδώ και 43 χρόνια, η Κύπρος βρίσκεται στο πιο δύσκολο σταυροδρόμι της αβεβαιότητας. Το πρόβλημα, χωρίς αμφιβολία, είναι η αδιαλλαξία της Τουρκίας. Όχι οι υποχωρήσεις που ο εκάστοτε Πρόεδρος –με εξαίρεση τον Τάσσο Παπαδόπουλο– αναγκάζεται να κάνει για να κινηθούν οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις. Στην αγωνία τους οι Κύπριοι ηγέτες να μην οδηγηθεί το νησί σε αδιέξοδο, επέλεξαν μία άνευ προηγουμένου υποχωρητικότητα. Η επιλογή αυτή δεν τους οδήγησε πουθενά, αντίθετα παγίωσε τα κέρδη της κατοχικής δύναμης. Ο Πρόεδρος της Κύπρου και ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ επιμένουν σε αυτή την αδιέξοδη πολιτική. Άρα, δεν προσφέρουν τίποτα καινούργιο στον λαό..."

Από το "Φιλελεύθερο" Λευκωσίας

"Ο Φιλελεύθερος", 26/11/17

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ

Οι χωριστές τριμερείς συναντήσεις του Προέδρου της Κύπρου με τους ηγέτες της Ελλάδας και της Αιγύπτου, την περασμένη εβδομάδα, και παλαιότερα με τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας και του Ισραήλ, είναι χωρίς καμία αμφιβολία σημαντικές και δείχνουν την κρισιμότητα και τη χρησιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι συνεργάτες του κ. Αναστασιάδη παίζουν καλά το χαρτί των συναντήσεων αυτών στο εσωτερικό και αυτό είναι πέρα για πέρα λάθος. Απορώ πως δεν το καταλαβαίνουν, ενώ είναι ομολογουμένως έξυπνα παιδιά.

Θα δεχθώ ότι «έτυχε» ο ορισμός της τριμερούς, με το Κάιρο και την Αθήνα, δύο μήνες πριν τις εκλογές. Αν και φοβάμαι πως τα πάντα συγχρονίζονται στον αστερισμό της εκλογικής αναμέτρησης του Ιανουαρίου. Μερικοί ξεχνούν ότι πολλές φορές πίσω από τη λάμψη της στιγμής κρύβεται το σκότος... Αυτό που έπρεπε να έχουν στο μυαλό τους είναι το συμφέρον της Κύπρου και μόνο, όχι του υποψηφίου Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος –επειδή είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας– λαμβάνει μεγαλύτερης προβολής από τους αντιπάλους του. Δικαίως...

Η υπόθεση των χωριστών τριμερών συναντήσεων με την Ελλάδα, την Αίγυπτο και το Ισραήλ είναι πάρα πολύ σοβαρή για να θυσιάζεται στον βωμό ενός προεκλογικού αγώνα και με δεδομένο ότι η Κύπρος έχει απέναντί της μία επικίνδυνη Τουρκία, η οποία εχθρεύεται το ίδιο τις τρεις χώρες. Ο Ταγίπ Ερντογάν, λόγω και της κακής ιατρικής του κατάστασης, αλλά κυρίως λόγω του ισλαμικού εθνικισμού που τον κυριαρχεί, δεν έχει καμία εκτίμηση για την Ελλάδα, την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Πόσο μάλλον για τη μικρή Κύπρο, η οποία είναι το χρυσό φλουρί στην τούρτα της ισλαμικής Τουρκίας. Αυτό που πρέπει να έχουμε καλά στο μυαλό μας όλοι, και ειδικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι συνεργάτες του, είναι ότι δεν δικαιούται κανείς να διακινδυνεύει τις καλές σχέσεις με τις γειτονικές χώρες για μερικούς πόντους στις δημοσκοπήσεις, ίσως και σ’ αυτές καθ’ αυτές τις εκλογές. Διότι θα το βρει μπροστά της η Κύπρος, όχι ο υποψήφιος.

Ναι, είναι όμορφο να διαβάζουμε στα παγκόσμια ΜΜΕ για τη σημαντικότητα της τριμερούς της περασμένης εβδομάδας. Και, ναι, είναι ενοχλητικό να γίνεται κομματική εκμετάλλευση μίας διεθνούς επιπέδου σύναξης, η οποία αναβαθμίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Όταν στο εξωτερικό λαμβάνουν σοβαρά υπ' όψιν αυτές τις συναντήσεις, οι οποίες εντάσσονται στο ενεργειακό παιγνίδι των υπερδυνάμεων, εμείς πρέπει να τις προστατεύουμε ως κόρην οφθαλμού. Και πρέπει να σημειώνουμε και να κρατάμε την ουσία, όχι τις εντυπώσεις. Ο κ. Αναστασιάδης γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας αυτό που του λένε, σε κάθε ευκαιρία, οι Αιγύπτιοι και οι Ισραηλινοί: «Μη μας μπλέκεις με τους Τούρκους»... Η λύση του Κυπριακού πρέπει να είναι καθαρή, χωρίς αστερίσκους και όρους, που θα επιτρέπουν στην Τουρκία να ελέγχει το νησί. Η Κυπριακή Δημοκρατία και ο σημερινός Πρόεδρος έχουν υπογράψει διεθνείς συμφωνίες με τις οποίες διαφωνεί η Άγκυρα. Και δεν γίνεται να καταργηθούν για να ικανοποιηθεί ο Ταγίπ Ερντογάν...

Λέγοντας όλα τα παραπάνω, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής κανενός μας ότι παρατηρείται μία στασιμότητα στα ενεργειακά, που προσωπικά με ανησυχεί, αν και έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον αρμόδιο υπουργό. Ο λαός πρέπει να ενημερωθεί σύντομα για το μείζον αυτό ζήτημα, επειδή κυκλοφορεί ευρύτατα ότι η όποια στασιμότητα οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες. Δέχομαι τις ανεπίσημες διαψεύσεις, αλλά πρέπει σύντομα να μάθουν οι πολίτες, με ακρίβεια, τι ακριβώς συμβαίνει με τα ενεργειακά, διότι και η σημερινή Κυβέρνηση και η προηγούμενη πρόσφεραν πολλές ελπίδες στον λαό. Ελπίδες που μέχρι τη στιγμή αυτή αποδείχθηκαν φρούδες.

Προσωπικά με ενοχλεί ανυπόφορα η αλαζονεία των πολιτικών και η επιλογή του κομματικού συμφέροντος από το εθνικό. Μιλώ γενικά και όχι ειδικά, για να μην παρεξηγηθώ. Όμως, η υπευθυνότητα του κυβερνήτη πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την όποια «ανευθυνότητα» των απέναντί του, οι οποίοι έχουν και τη δικαιολογία ότι δεν έχουν την ευθύνη της εξουσίας. Θεωρώ ότι το βασικό πρόβλημα του κυπριακού πολιτικού συστήματος είναι αυτή η περίεργη σχέση του κράτους με το κόμμα και η κομματική διαφθορά. Δεν είναι παθογένεια. Είναι η σημερινή πραγματικότητα στο νησί. Και είναι άκρως απαράδεκτη.

Θυμάμαι όταν συναντήθηκα με έναν μακαρίτη τώρα μεγαλοτραπεζίτη, ο οποίος μιλούσε –με τα δικά του λόγια– για τη διαφθορά στην Κύπρο – όχι ότι στην Ελλάδα πάνε πίσω... Είναι κρίμα που δεν μου έδωσε τα στοιχεία και τις αποδείξεις, αλλά εύχομαι να επιφυλάσσει εκπλήξεις το άνοιγμα της διαθήκης του για τους πολιτικούς. Ακόμα και σήμερα, και μετά από τόσα μνημόνια που πτώχευσαν τους πολίτες, φτάνουν σε εμάς καταγγελίες για διαφθορά. Διότι γνώμονάς τους είναι πάντα το κομματικό και προσωπικό συμφέρον. Όχι το εθνικό.

Εδώ και 43 χρόνια, η Κύπρος βρίσκεται στο πιο δύσκολο σταυροδρόμι της αβεβαιότητας. Το πρόβλημα, χωρίς αμφιβολία, είναι η αδιαλλαξία της Τουρκίας. Όχι οι υποχωρήσεις που ο εκάστοτε Πρόεδρος –με εξαίρεση τον Τάσσο Παπαδόπουλο– αναγκάζεται να κάνει για να κινηθούν οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις. Στην αγωνία τους οι Κύπριοι ηγέτες να μην οδηγηθεί το νησί σε αδιέξοδο, επέλεξαν μία άνευ προηγουμένου υποχωρητικότητα. Η επιλογή αυτή δεν τους οδήγησε πουθενά, αντίθετα παγίωσε τα κέρδη της κατοχικής δύναμης. Ο Πρόεδρος της Κύπρου και ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ επιμένουν σε αυτή την αδιέξοδη πολιτική. Άρα, δεν προσφέρουν τίποτα καινούργιο στον λαό.

Είναι σίγουρα άβυσσος η ψυχή τους και δεν μπορώ να αντιληφθώ το μεγαλείο του μυαλού τους. Όταν μία πολιτική έχει χρεοκοπήσει εντελώς. Γιατί επιμένει κανείς; Ο καθένας πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του, αλλά πάνω απ’ όλα αυτοί που πρέπει να δώσουν εξηγήσεις είναι ο κ. Αναστασιάδης και ο κ. Μαλάς...

Όλη η αλήθεια στον λαό
Ο Πρόεδρος της Κύπρου επιμένει στις προεκλογικές του ομιλίες, ανάλογα και του κομματικού ακροατηρίου, να δηλώνει ότι αμέσως μετά τις εκλογές θα επιχειρήσει να επιλύσει το εθνικό πρόβλημα του νησιού. Μα ποιος θα διαφωνήσει μαζί του; Είναι λίγοι οι άνθρωποι στην Κύπρο που δεν θέλουν μία πραγματική λύση. Όχι λύση που θα μεταμορφώσει το νησί, από την επόμενη μέρα, σε Λίβανο. Είπαμε χιλιάδες φορές: Άλλο η λύση, άλλο η όποια λύση. Αυτό που δεν μας λέει ο κ. Νίκος Αναστασιάδης είναι πώς θα πείσει τους ισλαμιστές της Άγκυρας για να συναινέσουν σε κάτι που απέρριψαν στο Κραν Μοντάνα. Τι θα κάνει; Θα... βελτιώσει και άλλο τις προτάσεις που κατέθεσε και οι οποίες δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου καλές, για τους Ελληνοκύπριους; Είναι κάτι που πρέπει να το γνωρίζει ο λαός πριν ψηφίσει τον Ιανουάριο. Όπως έχουν διαπιστώσει οι πάντες, η διζωνική που προωθούν ο Πρόεδρος της Κύπρου, ο δεξιός ΔΗΣΥ και το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ είναι συνταγή για την καταστροφή του κυπριακού Ελληνισμού. Και ο κ. Αναστασιάδης και ο συμπαθής κ. Μαλάς πρέπει να πουν όλη την αλήθεια στον λαό...

(mignatiou@aol.com)