"...η κυβέρνηση αρνείται για μια ακόμη φορά να αντιμετωπίσει ρεαλιστικά την κατάσταση και εξαντλείται σε αυτοθαυμασμό και προπαγάνδα. Αντί να τρέξουν τώρα που υπάρχει ενδεχομένως λίγος ακόμη χρόνος, παριστάνουν πάλι τους άνετους και φιλοτεχνούν έναν φανταστικό κόσμο που δεν υπάρχει. Και όταν τον Σεπτέμβριο πραγματοποιηθούν οι εκλογές στη Γερμανία, τότε ένας Θεός ξέρει τι άλλες απαιτήσεις θα προκύψουν για τη χώρα. Αυτοί όμως θα συνεχίσουν τις επιθέσεις στους δικαστές και στον κεντρικό τραπεζίτη που λέει, ως οφείλει, τη γνώμη του...."

"ΤΑ ΝΕΑ/
ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ",
22-23/07/17

ANEΠΙΔΕΚΤΟΙ

Του Παναγιώτη Λάμψια

Η παρατεταμένη αβεβαιότητα και του πρώτου εξαμήνου φαίνεται ότι κόστισε βαριά στην οικονομία και όλα δείχνουν ότι πολύ δύσκολα θα επουλωθούν οι νέες πληγές που άνοιξε η πολυθρύλητη μακρόσυρτη διαπραγμάτευση. Στην πραγματικότητα, η εσωτερική διαχείριση των σκληρών μέτρων επιβάρυνε κατά μερικά δισ. το πρόγραμμα και, ακόμη χειρότερα, υποθήκευσε την προοπτική εξόδου της οικονομίας από τον φαύλο κύκλο της ανακυκλούμενης ύφεσης.
Δυστυχώς, οι εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όσο και αν χαρακτηρίζονται αυστηρές, ως συνήθως, δημιουργούν ένα αρνητικό περιβάλλον για τις προοπτικές της οικονομίας. Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα στον βαθμό που ευσταθούν οι πληροφορίες που θέλουν τους Ευρωπαίους να έχουν στο παρασκήνιο συμφωνήσει με το Ταμείο για τη συνέχεια και απλώς αφήνουν τις εξελίξεις να επιβεβαιώσουν στην πράξη το δυσμενές σενάριο. Πέρα από τις απαιτήσεις τους για ταχύτερη εφαρμογή της μείωσης του αφορολογήτου από το 2019 αντί το 2020 και την επιμονή τους για μέτρα στα εργασιακά, μη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και διατήρηση των εισπράξεων από τον ΕΝΦΙΑ στα υφιστάμενα επίπεδα, δημιουργούν τεράστιο θέμα με τις ενστάσεις τους για τις τράπεζες. Παρά το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με τους εποπτικούς της μηχανισμούς επιμένει στον σχεδιασμό της και υποστηρίζει ότι δεν θα απαιτηθεί νέα ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων, εντούτοις το ΔΝΤ βάζει ανοικτά θέμα προκαλώντας εύλογες ανησυχίες.

Σε αυτό το σκηνικό, η κυβέρνηση αρνείται για μια ακόμη φορά να αντιμετωπίσει ρεαλιστικά την κατάσταση και εξαντλείται σε αυτοθαυμασμό και προπαγάνδα. Αντί να τρέξουν τώρα που υπάρχει ενδεχομένως λίγος ακόμη χρόνος, παριστάνουν πάλι τους άνετους και φιλοτεχνούν έναν φανταστικό κόσμο που δεν υπάρχει. Και όταν τον Σεπτέμβριο πραγματοποιηθούν οι εκλογές στη Γερμανία, τότε ένας Θεός ξέρει τι άλλες απαιτήσεις θα προκύψουν για τη χώρα. Αυτοί όμως θα συνεχίσουν τις επιθέσεις στους δικαστές και στον κεντρικό τραπεζίτη που λέει, ως οφείλει, τη γνώμη του.
Είναι προφανώς αμετανόητοι και ανεπίδεκτοι, αλλά δυστυχώς το φορτίο δεν αφορά τους ίδιους, αλλά τους πολίτες που βλέπουν τις θυσίες τους να πηγαίνουν χαμένες στα χέρια τής πιο ανεύθυνης εξουσίας που γνώρισε ο τόπος.