"....Πώς θα μπορούσε η αστυνομία να έρθει σε ρήξη με αυτούς που, στο κάτω κάτω, εξέφραζαν εμπράκτως τη δυσαρέσκεια με τη Δικαιοσύνη, που πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ διατυμπάνισε; Πώς θα μπορούσαν οι καταστροφείς να δείξουν αυτοσυγκράτηση και να αφήσουν, έτσι, το πεδίο της ιερής αγανάκτησης ελεύθερο για τους κυβερνώντες;..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 21/07/17

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΦΛΟΓΑ

Του Νίκου Κωνσταντάρα

Η συμπλεγματική σχέση μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των σκληρών παιδιών της αναρχοαυτονομίας θα καταλήξει σε δάκρυα. Το κυβερνών κόμμα βαυκαλίζεται ότι παρότι βρίσκεται στην εξουσία παραμένει κίνημα, και έτσι, αντί να αναμετριέται με τους «αντιεξουσιαστές», θέλει να πιστεύει ότι διατηρεί ανοικτή σχέση μαζί τους· οι δεύτεροι, για να απορρίψουν αυτόν τον εναγκαλισμό, αλλά εκμεταλλευόμενοι και την ατιμωρησία που τους παρέχει, δρουν ολοένα και πιο επιθετικά. Η κολακεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπονομεύει την «επαναστατικότητα» των παιδιών με τις βερμούδες και τις κουκούλες – αντιθέτως, τους γεμίζει αυτοπεποίθηση και τους παρέχει σχεδόν θεσμική υπόσταση. Ισως βρισκόμαστε ήδη σε σημείο που οποιαδήποτε προσπάθεια επιβολής των νόμων θα θεωρηθεί αιτία πολέμου από τους φαντασιόπληκτους επαναστάτες.

Πριν από μία εβδομάδα, δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλησαν να συμπαρασταθούν σε νεαρή φυλακισμένη και παραβρέθηκαν σε διαδήλωση υπέρ της αναστολής της ποινής της, λούστηκαν με καφέδες και νερά από μια αγέλη που με αυτόν τον τρόπο δήλωνε ότι προτεραιότητά της ήταν να διαφυλάξει την αγωνιστική της καθαρότητα και να δείξει ότι δεν ανέχεται κανέναν που συμβιβάζεται με οτιδήποτε λιγότερο από αντιεξουσιαστικό ακτιβισμό. Δύο μέρες αργότερα, και αφού κορυφαία κυβερνητικά στελέχη είχαν κατακεραυνώσει τη δυσμενή απόφαση συμβουλίου δικαστών για τη φυλακισμένη γυναίκα, εξοργισμένοι νέοι αφέθηκαν ανενόχλητοι να καταστρέφουν δεκάδες καταστήματα στην οδό Ερμού. Πώς θα μπορούσε η αστυνομία να έρθει σε ρήξη με αυτούς που, στο κάτω κάτω, εξέφραζαν εμπράκτως τη δυσαρέσκεια με τη Δικαιοσύνη, που πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ διατυμπάνισε; Πώς θα μπορούσαν οι καταστροφείς να δείξουν αυτοσυγκράτηση και να αφήσουν, έτσι, το πεδίο της ιερής αγανάκτησης ελεύθερο για τους κυβερνώντες;

Αυτό το ερώτημα αιωρείται πάνω από την πόλη καθώς, σχεδόν κάθε βράδυ, ομάδες νέων επιτίθενται σε αστυνομικούς, εισβάλλουν σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, προκαλούν ζημιές και αποχωρούν ανενόχλητοι, επεκτείνοντας συνεχώς το πεδίο δράσης τους. Είναι γνωστό ότι όταν λιγότερο ακραίοι χώροι υιοθετούν τη γλώσσα και τις πρακτικές των εξτρεμιστών, οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι δεύτεροι – αποκτούν μεγαλύτερη «νομιμοποίηση», αλλά, την ίδια ώρα, ωθούνται σε ολοένα πιο ακραία συμπεριφορά ώστε να διατηρήσουν την «αξιοπιστία» του δρόμου. Τα κίνητρα των «αναρχοαυτόνομων» είναι απλά – να προκαλέσουν την κοινωνία στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, που έχει αναλάβει τη διακυβέρνησή της χώρας εδώ και δυόμισι χρόνια, δεν έχει αποφασίσει αν βάζει πρώτα το συμφέρον των πολιτών ή τη διατήρηση των δικών του μύθων. Και όσο δεν επιβάλλεται όριο στην αναρχία, τόσο χειρότερη θα είναι η σύγκρουση αργότερα. Εκτός, βεβαίως, αν τακτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αφήσει πίσω του μια χώρα που θα είναι αδύνατο να κυβερνηθεί.