ΔΕΝ MAΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΧΡΗΣΜΟΥΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΙ ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΙΑ ΜΜΕ "ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ" ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ, ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ..."ΦΩΤΟΣ" ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ, ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΥ ΟΜΩΣ Ή ΔΥΣΔΙΑΚΡΙΤΟΥ..

Από τον κλώνο της "Ε"


                                                               "Εφ.Συν", 27/01/17

Υπάρχει φως στον Τύπο;
Περιμένοντας τους νέους επενδυτές, τις συγχωνεύσεις, τις ενδεχόμενες αναδιαρθρώσεις παλιών χρεών σε τράπεζες, Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και προμηθευτές, αλλά και την κατάθεση νέων επιχειρηματικών πλάνων, οι πολλές χιλιάδες προβληματικές επιχειρήσεις και ειδικά τα ΜΜΕ αργοπεθαίνουν και μαζί τους μαραζώνουν απλήρωτοι εργαζόμενοι.

Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις επιχειρήσεις που ήδη έχουν οδηγηθεί στις πτωχευτικές διαδικασίες και περιμένουν, ενδεχομένως άσκοπα, να συμφωνήσουν στα δικαστήρια οι μεσολαβητές και οι σύνδικοι με τους πιστωτές και τις τράπεζες σε ένα σχέδιο επαναλειτουργίας, αλλά σε εκείνες τις εταιρείες σαν το MEGA και τον ΔΟΛ, μιλώντας για τον Τύπο, που αναζητούν προπτωχευτικές λύσεις, αλλά με απλήρωτους εργαζόμενους και προμηθευτές.

Ανάμεσα στα προαπαιτούμενα μέτρα για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση με τους θεσμούς είναι και η νέα νομοθεσία για την εξωδικαστική διαχείριση των επιχειρηματικών «κόκκινων» δανείων με τρόπο κατά το δυνατόν ορθολογικό και οπωσδήποτε με απαλλαγή από κάθε ποινική ευθύνη κυρίως των τραπεζιτών, που θα επιλέξουν ποιες επιχειρήσεις θα σώσουν με νέα χρηματοδότηση (και κούρεμα των παλιών χρεών) ή θα τις οδηγήσουν στη δικαστική πτώχευση και εκκαθάριση.

Ιδέες κυκλοφορούν αναζητώντας νόμιμους τρόπους ενδιάμεσης χρηματοδότησης ώστε να αντέξουν το MEGA και ο ΔΟΛ έως την έναρξη ισχύος του νέου πλαισίου στο οποίο θα συμφωνούν οι Ευρωπαίοι εταίροι, το ΔΝΤ, η Κεντρική Τράπεζα και οι σχετικοί μηχανισμοί τους.

Ξέρουμε ότι η ελπίδα για την επιβίωση ενός κλάδου οικονομικής δραστηριότητας με βάση την αξία του και τη χρησιμότητά του στην ελληνική οικονομία και κοινωνία δεν απαγορεύεται ούτε πολιτικά, ούτε όμως και θεσμικά. Κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί την ευρωπαϊκή νομοθεσία για να μην επιτρέψει σε ένα κράτος της Ε.Ε. να επιδοτεί (έμμεσα) έναν συγκεκριμένο κλάδο της οικονομίας.

Λόγου χάρη, στη Γερμανία υπάρχουν ελάχιστοι φορολογικοί συντελεστές και κίνητρα αλλαγής σημαίας στους εφοπλιστές, με στόχο την ανάπτυξη εμπορικής ναυτιλίας υπό γερμανική σημαία. Είναι προφανές ότι προκύπτει όφελος όταν ένας εξαγωγικός γίγαντας αποκτά τον αντίστοιχο στόλο, κι ας χαθούν ορισμένα δημόσια έσοδα, λέει η ευρωπαϊκή πρακτική.

Μπροστά στο φορολογικό dubing ή σε άλλες οικονομικές ανισορροπίες και προβλήματα με δυσμενή αποτελέσματα για την οικονομία, το ίδιο μπορεί να επικαλεστεί και η Ελλάδα.

Αρα λοιπόν η κυβέρνηση θεωρητικά έχει τη δυνατότητα να διευκολύνει και να επιδοτήσει (με ευνοϊκές ρυθμίσεις) και τις κλυδωνιζόμενες επιχειρήσεις Τύπου (με την ανοχή των θεσμών), αρκεί να έχει την ευρεία στήριξη της κοινωνίας και ένα καθαρό σχέδιο εξυγίανσης και ρήξης με τη διαπλοκή. Διότι τι θα πει ο άνεργος εκείνος που επειδή δεν πλήρωσε την πιστωτική του κάρτα χάνει σε πλειστηριασμό ένα εξοχικό παράπηγμα;