"...Τα βασικά ερωτήματα, λοιπόν, είναι απλά: υπάρχει πρωθυπουργός σ’ αυτή τη χώρα; Κι αν υπάρχει, τι κάνει; Ελέγχει τους υπουργούς αν ασκούν την κυβερνητική πολιτική ή έχουμε μια κυβέρνηση ρεμπέτ ασκέρ, που, άλλα λέει ο πρωθυπουργός τη μία μέρα, κι άλλα οι υπουργοί του, άλλα υπογράφει η κυβέρνηση κι άλλα κατατίθενται στη Βουλή; Η δειλία του κ. Αλέξη Τσίπρα να αποπέμψει τον κ. Θοδωρή Δρίτσα, ακόμη και μετά την κουτοπονηριά της αλλοίωσης μιας διεθνούς σύμβασης, δείχνει ότι αυτό που θεωρείται συμπαγής πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά εύθραυστη και εξαιτίας αυτού το λόγου ο πρωθυπουργός αδυνατεί έστω να επιπλήξει τους υπουργούς του. Αυτό ας το έχουν κατά νου όσοι φαντάζονται μακροημέρευση στα κυβερνητικά έδρανα του, κατά Βαρουφάκη, «αριστερού τσούρμου»...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"


                                           'Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"-05/07/16


Υπάρχει πρωθυπουργός; Οι "ΑΠΟΓΡΑΦΕΣ"

του Πάσχου Μανδραβέλη

Η εσπευσμένη αναδίπλωση της κυβέρνησης, μετά την καταγγελία της Cosco ότι το νομοσχέδιο για την παραχώρηση του ΟΛΠ ήταν διαφορετικό απ’ όσα συμφωνήθηκαν, δείχνει τα ψεύδη των κυβερνητικών χαλκείων «περί λεπτομερειών και νομοτεχνικών βελτιώσεων». Το «ανύπαρκτο», κατά την κ. Ολγα Γεροβασίλη, θέμα αποδείχθηκε πολύ υπαρκτό και δεν ήταν απλώς ένα «παιχνίδι εντυπώσεων», όπως κατήγγειλε η κυβερνητική εκπρόσωπος. Εκτός αν στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι και η κινεζική κυβέρνηση «παίζει το παιγνίδι της διαπλοκής» και δημιουργεί ευκαιρίες «πολιτικής εκμετάλλευσης του ζητήματος» από την αντιπολίτευση.

Τέλος καλό, όλα καλά, λοιπόν, μετά την απόσυρση του αρχικού νομοσχεδίου Δρίτσα για το «λιμάνι της αγωνίας» και την επανακατάθεση νέου νόμου, σύμφωνου με όσα υπέγραψε ο πρωθυπουργός; Φυσικά, όχι. Παρά την ταχύτατη υποχώρηση της κυβέρνησης, το πλήγμα στην εικόνα της χώρας είναι τεράστιο. Ακόμη κι αν υπάρχουν επίδοξοι επενδυτές, για να φέρουν τα λεφτά τους στη ρημαγμένη οικονομία μας, σίγουρα θα το ξανασκεφτούν. Δυστυχώς, οι λαθροχειρίες του κ. Δρίτσα δεν πλήττουν μόνο την κυβέρνηση. Τραυματίζουν τη χώρα, την οποία πολλοί βλέπουν ως παράδεισο των μπαταχτσήδων.

Χειρότερη και από τη λαθροχειρία Δρίτσα είναι η διαχείριση της υπόθεσης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Εχουμε έναν υπουργό ο οποίος, την επόμενη ακριβώς ημέρα της φιέστας που έκανε ο ίδιος ο πρωθυπουργός για την παραχώρηση των μετοχών του ΟΛΠ, βγαίνει και διαψεύδει τον προϊστάμενό του, λέγοντας ότι «έχουμε μπροστά μας δρόμο μέχρι τη μεταβίβαση των μετοχών τον Ιούνιο»! (10.4.2016) Τη μία μέρα ο πρωθυπουργός λέει ότι η επένδυση στον Πειραιά «θα αποτελέσει αφετηρία για την προσέλκυση και άλλων επενδύσεων» και την άλλη μέρα πετάγεται ο υφιστάμενός (;) του για να τον διαψεύσει, λέγοντας ότι η πώληση του λιμανιού δεν εξυπηρετεί κανέναν στρατηγικό στόχο, «γίνεται για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, όχι για την ανάπτυξη του λιμένα»! Κατόπιν φτάνουμε στο διεθνών διαστάσεων καραγκιοζιλίκι της κυβέρνησης να καταθέτει ο υπουργός στη Βουλή διαφορετική συμφωνία από εκείνη που συνομολόγησε και πανηγύρισε ο πρωθυπουργός του!

Τα βασικά ερωτήματα, λοιπόν, είναι απλά: υπάρχει πρωθυπουργός σ’ αυτή τη χώρα; Κι αν υπάρχει, τι κάνει; Ελέγχει τους υπουργούς αν ασκούν την κυβερνητική πολιτική ή έχουμε μια κυβέρνηση ρεμπέτ ασκέρ, που, άλλα λέει ο πρωθυπουργός τη μία μέρα, κι άλλα οι υπουργοί του, άλλα υπογράφει η κυβέρνηση κι άλλα κατατίθενται στη Βουλή; Η δειλία του κ. Αλέξη Τσίπρα να αποπέμψει τον κ. Θοδωρή Δρίτσα, ακόμη και μετά την κουτοπονηριά της αλλοίωσης μιας διεθνούς σύμβασης, δείχνει ότι αυτό που θεωρείται συμπαγής πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά εύθραυστη και εξαιτίας αυτού το λόγου ο πρωθυπουργός αδυνατεί έστω να επιπλήξει τους υπουργούς του. Αυτό ας το έχουν κατά νου όσοι φαντάζονται μακροημέρευση στα κυβερνητικά έδρανα του, κατά Βαρουφάκη, «αριστερού τσούρμου». Η πολιτική στην Ελλάδα, ειδικά σε περιόδους κρίσης, επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Πολλώ δε μάλλον όταν υπάρχει ένας πρωθυπουργός ο οποίος δεν μπορεί να ελέγξει το παραμικρό, ακόμη και σε ζητήματα τα οποία ο ίδιος χαρακτήρισε κομβικής σημασίας για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.