"..Πώς υπουργός της σημερινής κυβερνήσεως η οποία μετά παρρησίας δηλώνει ότι «βέβαια είμαι κομμουνίστρια» δέχεται, συνομολογεί, συναποφασίζει και συνυπογράφει την εκποίηση της κρατικής περιουσίας, που είναι ακριβώς αντίθετη στις βασικές αρχές του Κομμουνιστικού Συστήματος, αντί να σηκώσει το γάντι στον Πρωθυπουργό και τους αρμοδίους υπουργούς υπεραμυνομένη των αρχών της Κρατικώς Διευθυνόμενης Οικονομίας, που δέχεται ο κομμουνισμός κι αυτή δηλώνει θαυμάστριά του. Αλήθεια, μήπως πρόκειται για κομμουνίστρια του γλυκού νερού;..."

Η επιστολή αναγνώστη, από την 'ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 26/07/16

Αριστεροί του... γλυκού νερού»

Κύριε διευθυντά

Προ τινών ημερών ενεφανίσθη σε κανάλι της TV μία κυρία υπουργός της σημερινής κυβέρνησης, η οποία ομιλούσε επί της ακολουθουμένης υπό της κυβερνήσεως οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Σε κάποια στιγμή όμως ο δημοσιογράφος-παρουσιαστής της εκπομπής ρώτησε ευθέως την ομιλήτρια: «Κυρία υπουργέ, μήπως είστε κομμουνίστρια;».

Η απάντησή της ήτο ευθεία και αποστομωτική: «Και βεβαίως είμαι κομμουνίστρια». Στο άκουσμα αυτής της δήλωσης, εγώ ο αφελής, ο οποίος εκτός των νομικών μου γνώσεων έχω σπουδάσει πολιτικές και οικονομικές επιστήμες, έμεινα κυριολεκτικά «κάγκελο». Απ’ ό,τι έχω διδαχθεί και καλώς γνωρίζω, υπάρχουν δύο και μόνον οικονομικοπολιτικά συστήματα: Το πρώτον είναι το σύστημα της «κρατικώς διευθυνομένης οικονομίας», του οποίου θεμελιωτής είναι ο Μαρξ, και το οποίον ουδαμώς αναγνωρίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ατομική ιδιοκτησία, αφού κατά τις αρχές του συστήματος αυτού τα πάντα ανήκουν στο κράτος, την εφαρμογήν του οποίου επεχείρησαν να εφαρμόσουν ο Λένιν και οι διάδοχοί του στη Σοβιετική Eνωση αλλά και κυρίως στην Κίνα, η οποία υπήρξε μέχρι πρότινος η «Μέκκα» του Κομμουνισμού, και δεύτερον το καθεστώς της ελευθέρας οικονομίας της οποίας το κύριον διακριτικόν γνώρισμα είναι η επιδίωξη του κέρδους.

Το αληθές είναι ότι κανένα των δύο τούτων ακραίων οικονομικοπολιτικών συστημάτων δεν έτυχε ποτέ απολύτου εφαρμογής σε κανένα μέρος του κόσμου. Ανέκαθεν εφηρμόζετο ένα νέας μορφής οικονομικοπολιτικόν σύστημα, το οποίο αποκαλείται «κρατικός παρεμβατισμός». Δηλαδή, με βάση τις αρχές της ελευθέρας οικονομίας το κράτος παρεμβαίνει και θέτει σειρά περιοριστικών μέτρων σχετιζομένων με την υγεία, τη διατροφή και την κοινωνική ασφάλιση των πολιτών του, επιβάλλοντας περιορισμούς στα κέρδη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Oσον έντονος δε είναι ο παρεμβατισμός του κράτους, τόσον το σύστημα εξελίσσεται σε σοσιαλιστικόν και πλησιάζει προς το έτερον άκρον που είναι ο κομμουνισμός.

Στη χώρα μας εφηρμόζετο ανέκαθεν κρατικός παρεμβατισμός, ηπίου χρώματος, διατηρούμενης πάντα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας αλλά και της ατομικής ιδιοκτησίας.

Εσχάτως όμως η σημερινή κυβέρνηση αν και εμφανίζεται προερχόμενη εκ του κομμουνιστικού φυτωρίου, όπου είχαν θητεύσει ο σημερινός πρωθυπουργός και πολλά άλλα επιφανή αυτής στελέχη, απαρνούμενη παντελώς την αρχήν της κρατικώς διευθυνομένης οικονομίας, ακολουθεί την οδόν της ελευθέρας Οικονομίας, ξεπουλώντας και δη αντί πινακίου φακής ολόκληρον τον κρατικόν πλούτον, ο οποίος απαρτίζεται από την κρατική κινητή και ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, μέσω του ψευδεπίγραφου ΤΑΙΠΕΔ. Δεν έμεινε στην Ελλάδα λιμάνι, αεροδρόμιο, ακρογιαλιά, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΜΕΤΡΟ κ.λπ. που να μην παραχωρείται στην ιδιοκτησία τρίτων και ιδία αλλοδαπών επιχειρήσεων.

Κι εδώ ανακύπτει το ερώτημα: Πώς υπουργός της σημερινής κυβερνήσεως η οποία μετά παρρησίας δηλώνει ότι «βέβαια είμαι κομμουνίστρια» δέχεται, συνομολογεί, συναποφασίζει και συνυπογράφει την εκποίηση της κρατικής περιουσίας, που είναι ακριβώς αντίθετη στις βασικές αρχές του Κομμουνιστικού Συστήματος, αντί να σηκώσει το γάντι στον Πρωθυπουργό και τους αρμοδίους υπουργούς υπεραμυνομένη των αρχών της Κρατικώς Διευθυνόμενης Οικονομίας, που δέχεται ο κομμουνισμός κι αυτή δηλώνει θαυμάστριά του. Αλήθεια, μήπως πρόκειται για κομμουνίστρια του γλυκού νερού;

Λέτε κ. διευθυντά να υπάρξει κάποια απάντηση εκ μέρους της κ. Φωτίου ή θα ακολουθηθεί η αρχή «το σιγάν κρείττον εστίν του λαλείν». Iδωμεν.

Τάσος Nασόπουλος - Δικηγόρος παρ’ Α.Π. & ΣτΕ