"...Στό ύπό έκκόλαψη γεωπολιτικό καί γεωοικονομικό τοπίο, ότι ή θέση τής Γερμανίας είναι περισσότερο πρός τίς άναδυόμενες χώρες όπως η Κίνα, η ’Ινδία καί η Ρωσσία παρά πρός τόν εύρωπαϊκό νότο. Ίσως λοιπόν οί πολιτικές ήγεσίες τής χώρας νά συνειδητοποιήσουν ότι περισσότερα άπό τήν Εύρωζώνη οί άγορές τού μέλλοντος ύπόσχονται στή γερμανική οικονομία πολύ καλύτερες ήμέρες άπό αύτές τής ήδη προβληματικής Εύρωζώνης.Τά λόγια αύτά δέν στερούνται περιεχομένου. Κάθε άλλο...."

Από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 21/01/19

Καί αν ή Γερμανία έγκατέλειπε την Ευρωζώνη;

Toυ Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

Τήν ώρα πού οί εύρωσκεπτικιστές άνεβαίνουν
στή Γερμανία, ποιός έγγυάται ότι η χώρα τού Γκαϊτε
θά παραμείνει στήν Ευρωζώνη;

Η ΓΑΛΛΟΤΡΑΦΗΣ σοσιαλδημοκρατία στήν Εύρώπη, συχνά πυκνά, μαζί μέ άρκετούς φιλελεύθερους τής τάσεως τού ALDE στήν Εύρωβουλή, προσάπτουν στή Γερμανία ότι άντί νά γκρινιάζει γιά τόν σπάταλο εύρωπαϊκό Νότο, καλά θά έκανε νά άρχίζει νά δανείζεται καί αύτή. Τονίζουν οτι ήλθε ή ώρα νά άλλάξει καί τό καταστατικό τής Εύρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), ό πρόεδρος τής οποίας άπό τό 2012 καί μετά, κυριολεκτικά...έσωσε τό εύρώ, ένώ έμαίνετο η κρίση. Δέν είναι όμως λίγοι οί Γερμανοί που υποστηρίζουν ότι η σωτηρία αύτή δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στόν τραπεζικό τομέα τής χώρας τους, μέ άμεσο καί θεαματικό άποτέλεσμα τήν άνοδο τού κόμματος τών «Εναλλακτικώνγιά τήν Γερμανία». Κατά κύριο λόγο οί «Εναλλακτικοί γιά τήν Γερμανία» κατηγορούν τόν Μάριο Ντράγκι ότι άκολούθησε μία γενναιόδωρη πολιτική στήριξης τού εύρωπαϊκοϋ Νότου, χωρίς σχεδόν κανένα παραγωγικό άντίκρυσμα. Ή διατήρηση χαμηλών κατοίκων καί η παραβατική χρηματοδότηση τού Νότου στήν ούσία έχει καθιερώσει τήν Εύρωζώνη ώς χώρο μεταβιβάσεως πόρων άπό τή βόρεια στή νότια Εύρώπη, χωρίς κανέναπαραγωγικό άποτέλεσμα. 

«Ή Γερμανική 'Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Bundesbank)», τονίζει ό Γάλλος

οικονομολόγος καί πρώην τραπεζίτης Ζάν-Λύκ Μπασλή, «τά

τελευταία χρόνια συσσωρεύει άπαιτήσεις άπό τίς χώρες
τής Νότιας Εύρώπης πού δέν σταματάνε νά αύξάνονται. Στά τέλη τού 2017 άντιστοιχούν στό ένα τρίτο περίπου τού άκαθάριστου έγχώριου προϊόντος της, μέ τήν Ιταλία (481 δισ. εύρώ), τήν 'Ισπανία (389 δισ. εύρώ) καί τήν Πορτογαλία (81 δισ. εύρώ) ώς κύριους οφειλέτες. Τό ιταλικό δημόσιο χρέος έχει βαθμολογηθεί άπό τούς οργανισμούς άξιολόγησης ώς “μέση χαμηλότερη
ποιότητα”, μόλις ένα βήμα παραπάνω άπό τήν “κερδοσκοπική” άξιολόγηση, ή οποία θά μετατρέψει τήν κατηγορία σέ “έπικίνδυνες ομολογίες” στή φρασεολογία τής χρηματοπιστωτικής άγοράς. Αύτό θά αύξήσει τά

έπιτόκια καί κατ’ έπέκταση τό δημοσιονομικό έλλειμμα. Τό ισπανικό χρέος βαθμολογείται ώς “ μέση κατώτερη ποιότητα”, έπίπεδο ύψηλότερο άπό τό ιταλικό χρέος. Αύτά τά δύο έθνη είναι πολύ εύάλωτα σέ έξωτερικούς κραδασμούς. Ή κατάστασή τους μπορεί μόνο νά έπιδεινωθεί κατά τή διάρκεια τής επόμενης ύφεσης τών ΗΠΑ πού προβλέπεται γιά τό 2020 άπό τόν Μπέν
Μπερνάκια, πρώην κυβερνήτη τής Κεντρικής Τράπεζας τών ΗΠΑ...».

Άπό τά παραπάνω στοιχεία, στά όποια θά πρέπει νά προσθέσουν καί 40 δισ. εύρώ ελληνικό χρέος, προκύπτει ξεκάθαρα ότι ή Κεντρική Τράπεζα τής Γερμανίας κάθεται πάνω σέ μία ώρολογιακή βόμβα ενός

τρισεκατομμυρίου εύρώ! Συνεπώς άκόμα καί άν άφαιρεθούν άπό τό ποσό αύτό τά 370 δισ. εύρώ, κέρδος πού είχε ή Γερμανία άπό τήν πολιτική μηδενικών έπιτυχιών τού Μ. Ντράγκι, τό πρόβλημα παραμένει. Καί έπειδή όταν
τά έπιτόκια είναι μηδενικά μεγάλοι χαμένοι είναι οί καταθέτες, εύκολα γίνεται άντιληπτό ποιές ζημιές μπορεί νά προκαλέσει σ’ ένα έκλογικό σώμα ό άκρατος και έπίπεδος λαϊκισμός.

Είναι λαϊκισμός όμως, ό όποιος δέν στερείται λογικής βάσεως. Διότι τό ερώτημα πού θέτουν ορισμένοι Γερμανοί πολιτικοί είναι αύτό τού μέχρι πότε ή Γερμανία νά συγκεντρώνει επισφαλείς άπαιτήσεις άπό τά έθνη τής νότιας Εύρώπης μέ κίνδυνο νά γίνει ό τραπεζίτης τής Εύρώπης; «Κάτι τέτοιο είναι άδιανόητο γιά τή Γερμανία» μάς λέει ό συνάδελφος Χέλμουτ Χέτσελ. Εξ άλλου προσθέτει, στό ύπό έκκόλαψη γεωπολιτικό καί γεωοικονομικό τοπίο, ότι ή θέση τής Γερμανίας είναι περισσότερο πρός τίς άναδυόμενες χώρες όπως η Κίνα, η ’Ινδία καί η Ρωσσία παρά πρός τόν εύρωπαϊκό νότο. Ίσως λοιπόν οί πολιτικές ήγεσίες τής χώρας νά συνειδητοποιήσουν ότι περισσότερα άπό τήν Εύρωζώνη οί άγορές τού μέλλοντος ύπόσχονται στή γερμανική οικονομία πολύ καλύτερες ήμέρες άπό αύτές τής ήδη προβληματικής Εύρωζώνης.Τά λόγια αύτά δέν στερούνται περιεχομένου. Κάθε άλλο.

Τήν ώρα πού τό Brexit βρίσκεται στό έπίκεντρο τής έπικαιρότητας κάποιοι βαρύγδουποι έκτιμητές καλά θά κάνουν άντί νά παραδίδουν μαθήματα καί νά έχουν άπαντήσεις σέ δικά τους έρωτήματα νά μάθουν νά θέτουν καλά έρωτήματα, μέ δύσκολη άπάντηση. Στις μέρες μας οί ύπεραπλουστεύσεις ούδέν προσφέρουν.

Ή αλήθεια είναι ότι τή μεγαλύτερη εύθύνη γιά τά προβλήματα τού εύρωπαϊκοϋ νότου τή φέρει η ήγεσία του καί οί επιλογές της.Όμως, έξίσου άλήθεια είναι ότι άν τό εύρώ δέν άποκτήσει κάποιες νέες ισχυρές δομές, θά συνεχίσει νά άμφισβητείται. Η κρίση τού 2008 είχε τεράστιο πολιτικό κόστος, όπως άποδεικνύεται άπό τή σύνθλιψη τού παραδοσιακού κομματικού συστήματος σέ πολλές εύρωπαϊκές χώρες. Μία έπανάκαμψη τής κρίσης θά άποτελοΰσε τή χαριστική βολή γιά τήν εύρωπαϊκή ιδέα. Ιδιαίτερα δέ στήν παρούσα φάση, πού οί διεθνείς εξελίξεις τρέχουν πολύ γρήγορα γιά νά γίνονται άντιληπτές. Καί αύτό είναι πολύτιμο δώρο γιά δημαγωγούς καί άλλους καιροσκόπους.

* Επίτιμος Διεθνής Πρόεδρος Ενωσης Εύρωπαίων Δημοσιογράφων
apapandropoulos@hotmail.com