"...Ουδείς ζητάει από την Εκκλησία να ενσωματώσει στον λόγο και στα κείμενά της σαρωτικούς μετασχηματισμούς που μας απομακρύνουν από τις απλοποιημένες δομές κοινωνικής και οικογενειακής οργάνωσης των αρχών του 20ού αιώνα. Οταν, όμως, ένας ιεράρχης υιοθετεί μια τόσο επιθετική ρητορική, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ όσο υποψιάζεται κανείς. Και η θλίψη περισσεύει αν αντιπαραβάλει σε όλα αυτά τον φιλεύσπλαχνο λόγο του προκαθήμενου της Καθολικής Εκκλησίας. Από τον Μάρτιο του 2013, όταν και ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο Πάπας Φραγκίσκος έχει δείξει με τι μπορεί να μοιάζει μια σύγχρονη Εκκλησία, που πρωτίστως συμπονεί και συναισθάνεται...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 20/03/18

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ

Η αθώωση του μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβροσίου δεν επιφέρει βλάβη μόνο στο κύρος της Δικαιοσύνης, στην έννοια της ανοικτής κοινωνίας ή στη διεθνή εικόνα της χώρας.

Ολα αυτά είναι πταίσματα μπροστά στο μείζον. Εδώ πλήττεται βάναυσα η ουσία του χριστιανικού λόγου, που είναι πρωτίστως λόγος αγάπης. Αυτός δέχεται καίριο πλήγμα, όπως και οι επίσημοι θεσμικοί φορείς της ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που σιωπούν, ενισχύοντας την αίσθηση πως η ελλαδική Εκκλησία «ζει στον κόσμο της» οχυρωμένη πίσω από βεβαιότητες ενός κόσμου που δεν υφίσταται στην πραγματικότητα των πραγματικών ανθρώπων. Aλλά κι αυτό μικρή σημασία έχει.

Ουδείς ζητάει από την Εκκλησία να ενσωματώσει στον λόγο και στα κείμενά της σαρωτικούς μετασχηματισμούς που μας απομακρύνουν από τις απλοποιημένες δομές κοινωνικής και οικογενειακής οργάνωσης των αρχών του 20ού αιώνα. Οταν, όμως, ένας ιεράρχης υιοθετεί μια τόσο επιθετική ρητορική, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ όσο υποψιάζεται κανείς.

Και η θλίψη περισσεύει αν αντιπαραβάλει σε όλα αυτά τον φιλεύσπλαχνο λόγο του προκαθήμενου της Καθολικής Εκκλησίας. Από τον Μάρτιο του 2013, όταν και ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο Πάπας Φραγκίσκος έχει δείξει με τι μπορεί να μοιάζει μια σύγχρονη Εκκλησία, που πρωτίστως συμπονεί και συναισθάνεται. «Προτιμώ μια Εκκλησία τραυματισμένη, λαβωμένη και λερωμένη επειδή βγήκε στους δρόμους, από μια Εκκλησία άρρωστη από την κλεισούρα και τη βολή που της εξασφαλίζει το γάντζωμα στις βεβαιότητές της», έχει γράψει. Οπως σημειώνει ο Σταύρος Ζουμπουλάκης στο θαυμάσιο «Χριστιανισμός της χαράς» (εκδ. Πόλις) ο Πάπας Φραγκίσκος αποζητάει μια Εκκλησία που γιατρεύει πληγές και όχι μια Εκκλησία που παρεμβαίνει στην προσωπική ζωή των ανθρώπων για να κανονίσει τη σεξουαλικότητά τους. «Η Εκκλησία δεν είναι τελωνείο», έχει δηλώσει ο Πάπας, «αλλά το πατρικό σπίτι όπου υπάρχει θέση για τον καθένα και τη δύσκολη ζωή του». Ναι, αποφεύγει να μιλάει για τα μεγάλα ταμπού και της δικής του Εκκλησίας (αντισύλληψη, γάμοι ομοφύλων κ.λπ.) γιατί συνειδητά επιλέγει να φωτίσει τον δρό-μο της αγάπης, της συμπόνοιας και της χαράς. Ενας πραγματικός χριστιανός.Έντυπη