..."Όταν ένας Τουρκοκύπριος βιώνει όσα ο Σενέρ Λεβέντ στα κατεχόμενα και επιμένει, τι κάνουμε εμείς στις ελεύθερες περιοχές, που δεν κινδυνεύουμε όσο αυτός. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη και οι παραδομένοι είμαστε εμείς. Επομένως, καλύτερα να σιωπήσει κι αυτός για να έχει νόημα η πολιτική του σιγά-σιγά, χωρίς καβγάδες, χωρίς συγκρούσεις με τον κατακτητή, περιμένοντας ότι θα τον φωτίσει ο Θεός ή ο Γέροντας Παΐσιος και θα ελευθερωθούμε. Άσχετα αν αυτό διαρκεί μισό αιώνα και τα αποτελέσματα του είναι οι βαθιές ρίζες των τετελεσμένων...."

Aπό το "Φιλελεύθερο" Λευκωσίας

ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

Όσα είπε ο Σενέρ Λεβέντ την Κυριακή σε συνέντευξη στην Άννα Μαρία Ευτυχίου, στη Σημερινή, είναι ένας κόλαφος για την ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία, αλλά και για τους Ελληνοκύπριους, που διστάζουν να μιλήσουν εναντίον της Τουρκίας. Τουλάχιστον, όσο μιλά ένας Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, που ενώ είναι αναγκασμένος να επιβιώνει μέσα στο στόμα του (γκρίζου) λύκου, δεν σταματά να παλεύει ενάντια στην κατοχή της πατρίδας του. Σε αντίθεση με αρκετούς Ελληνοκύπριους, που προσφέρονται πια οικειοθελώς να γίνουν νεο-σκλάβοι των νεο-σουλτάνων και από τις μαλακές πολυθρόνες τους βλέπουν με μισό μάτι οτιδήποτε μπορεί να διαταράξει τη μακαριότητά τους. Ακόμα και τώρα που έχουμε να κάνουμε με έναν ανισόρροπο δικτάτορα πολλοί πιστεύουν ότι η μόνη ρεαλιστική πολιτική είναι να πάμε με τα νερά του, ελπίζοντας ότι δεν θα μας λεηλατήσει όπως λεηλατεί αυτές τις μέρες την Αφρίν.

Ο Σενέρ Λεβέντ προβάλλει αυτή την εικόνα για να αντανακλά απευθείας στο προεδρικό μέγαρο. Λέει: «Κάποιοι από το περιβάλλον του Αναστασιάδη μου είχαν πει: Εσείς κάνετε λάθος, Σενέρ, δεν μπορεί να τσακώνεστε και να καβγαδίζετε με την Τουρκία με αυτό τον τρόπο. Εμείς προσπαθούμε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα του, σιγά-σιγά, με τρόπο.» Δηλαδή, ακόμα και έναν Τουρκοκύπριο, όχι τυχαίο, αλλά δημοσιογράφο και εκδότη, του οποίου τις θέσεις και τις καταγγελίες θα έπρεπε να αναδεικνύουμε όπου μπορούμε, προσπαθούμε να τον πείσουμε ότι πρέπει να συμπεριφερθεί σαν εμάς. Με τρόπο. Όχι καβγαδίζοντας με τη χώρα που κατέχει την πατρίδα μας. Κι αυτό όχι γιατί υπάρχει περίπτωση να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα του, αλλά για να μη διαταράσσεται η βολή μας. Διότι, όταν ένας Τουρκοκύπριος βιώνει όσα ο Σενέρ Λεβέντ στα κατεχόμενα και επιμένει, τι κάνουμε εμείς στις ελεύθερες περιοχές, που δεν κινδυνεύουμε όσο αυτός. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη και οι παραδομένοι είμαστε εμείς. Επομένως, καλύτερα να σιωπήσει κι αυτός για να έχει νόημα η πολιτική του σιγά-σιγά, χωρίς καβγάδες, χωρίς συγκρούσεις με τον κατακτητή, περιμένοντας ότι θα τον φωτίσει ο Θεός ή ο Γέροντας Παΐσιος και θα ελευθερωθούμε. Άσχετα αν αυτό διαρκεί μισό αιώνα και τα αποτελέσματα του είναι οι βαθιές ρίζες των τετελεσμένων.

«Στον αγώνα που δίνουμε για ενωμένη Κύπρο», λέει, «βρήκαμε και ομάδες Ελληνοκυπρίων εναντίον μας (…) Εσείς στο Νότο έχετε μια πιο ήπια πολιτική κατά της Τουρκίας.» Ακριβώς, έτσι. Γιατί βρίσκουν ομάδες Ελληνοκυπρίων εναντίον τους; Μα, διότι οι Ε/κ δεν θέλουν αγώνα για πραγματικά ενωμένη Κύπρο. Τους είναι αρκετό να κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους με πομπώδεις ορολογίες χωρίς περιεχόμενο για «επανενωμένη Κύπρο», για μια φανταστική ομοσπονδία, για την οικονομική ανάπτυξη που θα φέρει η λύση, για τις εξαγωγές που θα κάνουμε στη μεγάλη αγορά της Τουρκίας. Τέτοιες ανοησίες. Κι αυτά, την ώρα που ένας Τουρκοκύπριος γράφει κάθε μέρα για μία ενωμένη Κύπρο, ένα ανεξάρτητο κράτος, μακριά από τον έλεγχο της Τουρκίας. Ε, πώς να μην είναι εναντίον του Σενέρ Λεβέντ, που τους χαλάει τη σούπα; Να σου λέει, όμως, ότι «εσείς στο Νότο έχετε μια πιο ήπια πολιτική κατά της Τουρκίας», δεν είναι ντροπή; Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης στην πιο απόλυτη έκφρασή του. Ντροπή και για εμάς αλλά και για όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Αιώνες πάλεψε ο άνθρωπος να απαλλαγεί από τους δυνάστες και σήμερα στην Κύπρο παλεύουμε να συνεργαστούμε με τον δυνάστη μας, να τον καλοπιάσουμε, να τον νομιμοποιήσουμε.

«Όταν έμαθα ότι η ε/κ πλευρά αποδέχθηκε ένα μεγάλο αριθμό εποίκων, γύρω στις 120 χιλιάδες, απόρησα με ποιον τρόπο και γιατί έκανε αποδεκτή μια τέτοια κατάσταση», λέει ο Σενέρ. Μα, γιατί απορείς φίλε μου; Αυτό εννοούσαν όταν σου έλεγαν ότι θέλουν να βγάλουν «το φίδι από την τρύπα του με τρόπο». Του προσφέρουν δώρα, θυσίες, του ετοιμάζουν το έδαφος ώστε όταν βγει από την τρύπα να είναι όλα έτοιμα για να διαφεντεύει.

Και το άρθρο του Λεβέντ, από τον "ΠΟΛΙΤΗ"

"ΠΟΛΙΤΗΣ", 19/03/18