Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ, ΟΙ ΟΡΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΟΙ "ΔΡΟΜΟΙ" ΤΟΥ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΟΟΥΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΩΣ ΠΑΙΓΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΕΝΑ...

Πέντε προβολές από  "ΤΑ ΝΕΑ", με αφορμή το συλλαλητήριο

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/01/18

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/01/18

Του Δημήτρη Ψυχογιού

Αισθάνονταν άραγε γελοίοι οι βουλευτές που έσπευσαν στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης, ακούγοντας τον «τρελό στρατηγό» και τους άλλους ανεκδιήγητους να μιλούν ως εκπρόσωποι του έθνους; Μάλλον όχι: τις ίδιες μπούρδες θα έλεγαν αν ήσαν στην εξέδρα και ζήλευαν που δεν τις απήγγειλαν αυτοί να εισπράξουν τα χειροκροτήματα.

Το θέμα όμως δεν είναι οι βουλευτές αλλά οι πολιτικές ηγεσίες - γιατί αυτές θέτουν τα μείζονα ζητήματα: θα ζητούσαν σήμερα δημοψήφισμα οι μακεδονομάχοι, αν δεν τους είχε ανοίξει τον δρόμο ο Αλέξης Τσίπρας το 2015; Θα αναφέρονταν στο «δημοκρατικό δικαίωμά» τους να υπαγορεύουν τα ονόματα χωρών, αν ο ίδιος δεν είχε επικαλεστεί το δικό του δημοκρατικό δικαίωμα να υλοποιήσει το προεκλογικό του πρόγραμμα με τα χρήματα άλλων χωρών; Θα εκκρεμούσε σήμερα το ζήτημα του «Ονόματος» αν το 1992 όλοι οι πολιτικοί ηγέτες - πλην της Αλέκας Παπαρήγα - δεν είχαν εναντιωθεί στο συμβιβαστικό «πακέτο Πινέιρο» που ήταν έτοιμος να δεχθεί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; 

Εξακολουθούμε να συζητάμε για αυτό και αντιπαρερχόμαστε την τρομερή καταγγελία του Τόμας Βίζερ ότι «το ελληνικό πολιτικό σύστημα στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη».

Δυστυχώς, για τις πολιτικές ηγεσίες κατά κανόνα δεν υπάρχουν «εθνικά θέματα», αλλά μόνο πολιτικά θέματα: τι πόντους θα κερδίσει κάθε κόμμα εναντιωνόμενο στις θέσεις των άλλων, πρωτίστως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το κυβερνών κόμμα. Αυτός ο πλήρως καιροσκοπικός και συμφεροντολογικός πολιτικός ανταγωνισμός δεν οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή και στην τραγωδία της Κύπρου;


Φοβάμαι πως δεν έχει αλλάξει η κατάσταση, οι πολιτικοί ηγέτες εξακολουθούν να σκέπτονται με όρους κόστους/οφέλους για κάθε τους κίνηση, για το αν τους απομακρύνει ή τους φέρνει κοντύτερα στην εξουσία. Με την τιμητική εξαίρεση του Σταύρου Θεοδωράκη, οι υπόλοιποι κρύβονται πίσω από διαδικαστικά ζητήματα και δεν τοποθετούνται ρητά αν είναι υπέρ ή κατά της «σύνθετης ονομασίας» - και την ατιμωτική εξαίρεση του κορυφαίου εθνολαϊκιστή Αδωνη Γεωργιάδη που έσπευσε να βαφτίσει «οργή Θεού» τη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης και να καλέσει τον Πάνο Καμμένο να μην υποχωρήσει. Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία στη νεολαία του Αντώνη Σαμαρά - αν ο μέντοράς του έγινε πρωθυπουργός μέσω της εθνικιστικής πλειοδοσίας, γιατί όχι και αυτός;
Πριν αποδεχθεί τη γραμμή «βάστα Καμμένε!», ας αναλογιστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης τι έγινε πριν 25 χρόνια: ο πατέρας του, για να μη χάσει την πρωθυπουργία, δεν δέχθηκε τη σύνθετη ονομασία. Μερικούς μήνες μετά, τον έριξε ο Αντώνης Σαμαράς με άλλο πρόσχημα. Υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από την ηγεσία της ΝΔ - και επιπλέον το κόμμα του έμεινε εκτός εξουσίας έντεκα ολόκληρα χρόνια. 

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/01/18 

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/01/18

Του Ηλία Κανέλλη

Διαβάζω ότι ο υπουργός Νίκος Παππάς καλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δηλώσει τη θέση του για το Μακεδονικό. Καλή η προσπάθεια, αλλά ο Μητσοτάκης είχε ήδη απαντήσει πριν από το συλλαλητήριο της Κυριακής. Η απάντησή του μπορεί να μην άρεσε στον υπουργό.

Αναμενόμενο. Δεν του άρεσε, επειδή ο Μητσοτάκης αρνείται να παίξει με τους όρους που παίζει η κυβέρνηση. Τι ζητούσε εξαρχής ο Μητσοτάκης; Μια σαφή κυβερνητική θέση: έχω αυτές τις πιέσεις, έχω κάνει αυτές τις συνεννοήσεις, η θέση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι να αποδεχτούμε διπλή ονομασία erga omnes, στην οποία θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία, σας καλούμε να στηρίξετε.

Αν αυτό το είχε κάνει εξαρχής ο Τσίπρας, σήμερα θα ήταν σε θέση να φέρει λύση στο πρόβλημα με τη γειτονική χώρα, η οποία να στριμώχνει την αντιπολίτευση, δημιουργώντας όντως θέμα από τα δεξιά της. Αν δεν ψήφιζαν, θα ελέγχονταν για καιροσκοπισμό, αφού θα πήγαιναν κόντρα στις θέσεις που είχε εκφράσει η κυβέρνηση Καραμανλή στο Βουκουρέστι το 2008. Αν ψήφιζαν, πιθανόν να μετρούσαν απώλειες - οι μακεδονομάχοι του κόμματος θα στάθμιζαν αν τους συμφέρει να κάνουν τα στραβά μάτια αναμένοντας την εξουσία ή αν θα έβγαιναν στο λαϊκοδεξιό αντάρτικο. Αλλά ο Πρωθυπουργός βιάστηκε να κάνει άνω - κάτω τη ΝΔ, με αποτέλεσμα να υπονομεύσει την ίδια τη διαπραγμάτευση - ενώ τον εγκαταλείπει και ο κυβερνητικός συνεταίρος του, ο Πάνος Καμμένος, που δεν έχει το ίδιο τάργκετ γκρουπ στην πανίδα του ανορθολογισμού.

Συνεπώς, τον Καμμένο πρέπει πρωτίστως να ρωτήσει ο Νίκος Παππάς για τις προθέσεις του. Και πριν κατηγορήσει διαφόρους για ακροδεξιά απόκλιση, να αναρωτηθεί πώς αναστήθηκαν τα συλλαλητήρια, πώς ξανάνθισε ο εξτρεμιστικός λόγος της Ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη, πώς ανακαλύφθηκε νέος μνηστήρας ως επικεφαλής νέου ακροδεξιού κόμματος. Αν ο Πρωθυπουργός δρούσε όπως αρμόζει για ένα θέμα εθνικής σημασίας όπως η συνταγματική ονομασία της ΠΓΔ της Μακεδονίας, αν δηλαδή είχε επιδιώξει τη διακομματική συνεννόηση, οι άνθρωποι που οχυρώθηκαν πίσω από το έθνος και την ταυτότητα δεν θα προλάβαιναν να αντιδράσουν.
Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως σε όλα, θεωρεί και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας ευκαιρία να στήσει παγίδες στους πολιτικούς αντιπάλους του στην Ελλάδα. Θέλοντας να καλύψει τη δημοσκοπική χασούρα, έσκαψε τον λάκκο των άλλων, αλλά υπάρχει κίνδυνος να πέσει ο ίδιος μέσα. Κουράγιο. Μαθημένος στις kolotoumbes ας κάνει άλλη μία, ο Καμμένος τον περιμένει.

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/01/18

http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5509328/ammes-de-g-essometha-pollw-karrones/